Tumačenje prava u okviru Betijeve hermeneutike kao univerzalne metode duhovnih nauka

Abstract

Poslednje decenije XX veka su i u okviru filozofije, čiji je osnovni problem jezik, dovele do preokreta koji se naziva interpretativnim okretom. U mnoštvu uticaja koje je filozofija prava pretrpjela od analitičke i kontinentalne tradicije u filozofiji jednim su dijelom ostali zanemareni oni uticaji koji potiču od same teorijske jurisprudencije, ona pravila koja proizilaze od same praktičke jurisprudencije, te se u neku ruku i izgubila samosvojnost koju je Kelsen, izgrađujući čistu teoriju prava, želio da podari pravnoj nauci. Centralna tema najvećeg dijela doktorske disertacije jeste upravo hermenautika uopšte i hermenautika jednog italijanskog pravnika posebno.

The so-called interpretative turn has been a major development in the last two decades in philosophy. Among the variety of influences that the philosophy of law has experienced from analytical and phenomenological tradition, the influences derived from theoretical jurisprudence have remained neglected resulting in the dissolving of the self-contained character of legal science that Kelsen established by building his a pure theory of law. The core topic of this doctoral thesis is hermeneutics in general, with an emphasis on hermeneutics and legal hermeneutics developed by an Italian jurist and philosopher of law - Emilio Betti.