Ustaški genocid nad Srbima - Dolus Specialis koji traje
The Ustasha genocide over the Serbs: The continuing Dolus Specialis
Апстракт
Ključna karakteristika krivičnog dela genocida, koja ga izdvaja od drugih kršenja međunarodnog humanitarnog prava i diže ga na nivo "zločina nad svim zločinima", jeste postojanje tzv. genocidne namere, tj. namere "potpunog ili delimičnog uništenja jedne nacionalne, etničke, rasne ili verske grupe kao takve". Težina i monstruoznost sadržaja takve namere, po pravilu, zahtevaju da je ona duboko ukorenjena u svesti pripadnika one grupe koja je izvršilac ovakvog zločina, a takva ukorenjenost podrazumeva i trajnost takve namere, odnosno genocidne ideje. Tokom Drugog svetskog rata srpski narod je, zajedno sa Romima i Jevrejima, u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj bio žrtva genocida, zločina kojeg su se gnušali čak i nacisti. Ideja i namera iskorenjenja srpskog naroda sa prostora koji su hrvatski nacionalisti smatrali za hrvatski nacionalni prostor, iako je ukorenjena vekovima unazad, dobila je svoje "teorijsko uobličenje" u XIX veku, pre svega u radovima Ante Starčevića, koji je još za života nazva...n "Ocem Domovine". Svoje oduševljenje i inspirisanost Starčevićevim delom ustaše su tokom Drugog svetskog rata otvoreno iskazivale, tvrdeći da Nezavisne Države Hrvatske ne bi bilo da nije bilo Starčevića. Ustaška ideologija je nastavila da živi posle Drugog svetskog rata, pre svega kroz aktivnosti ustaške emigracije, ali je hrvatski nacionalizam, otvoren za prihvatanje ustaškog idejnog nasleđa, nastavio da živi i na prostoru same Hrvatske. Krajem osamdesetih i početkom devedesetih godina HH veka, sa oživljavanjem ideje o secesiji Hrvatske i sa njenom realizacijom, oživljava i ideja o Srbima kao "remetilačkom faktoru" u Hrvatskoj i o nužnosti njihove eliminacije sa tog prostora. Tuđmanova Hrvatska se vraća ustaškoj ideologiji u svim njenim elementima, uključujući u odnosu na Srbe i genocidnu nameru, koja je tokom Drugog svetskog rata bila u velikoj meri realizovana. Poučeni iskustvom iz NDH, Srbi se organizuju i sprečavaju ponavljanje sudbine svojih pobijenih predaka i srodnika iz perioda Drugog svetskog rata, ali ne uspevaju da izbegnu "etničko čišćenje" sa prostora Hrvatske. Način na koji se u današnjoj Hrvatskoj interpretiraju događaji i iz Drugog svetskog rata i iz devedesetih godina XIX veka pokazuje da je ustaška ideologija i dalje duboko ukorenjena u značajnim segmentima hrvatskog društva, uključujući praktično celinu hrvatskog državnog vrha. A bitan, suštinski element ustaške ideologije je genocidna namera prema Srbima koja je još živa u Hrvatskoj.
The key characteristic of the criminal aspect of the genocide, which distinguishes it from other violations of international humanitarian law and raises it to the level of the "crime above all crimes", is the existence of the so-called genocidal intention of "complete or partial destruction of a specific national, ethnic, racial or religious group". The gravity and monstrosity of the content of such intention, as q rule, require that it is deeply rooted in the conscience of the members of the group perpetrating this crime, while such inveteracy also implies the permanence of the intention, or genocidal idea. During World War II, the Serbian people, together with Jews and Romas, in the Independent State of Croatia were the victims of the genocide, the crime that abhorred even the Nazis. The idea and intention of the extermination of the Serbian people from the territory considered as Croatia's national territory by the Croatian nationalists, although existing for centuries in the past, ...got its "theoretical formation" in the 19th century, primarily in the works of Ante Starčević, who was called the "Father of the Fatherland" while he was still alive. The Ustasha openly showed their enthusiasm and inspiration by Starčević's works during World War II, claiming that there would not have been the Independent State of Croatia if it had not been for Starčević. The Ustasha ideology persisted after World War II, primarily through the activities of the Ustasha emigrants, but Croatian nationalism, open to accept the Ustasha ideological legacy, also persisted in the territory of Croatia itself. At the end of the 1980s and the beginning of the 1990s, the revival of the idea about the secession of Croatia and its realization also led to the revival of the idea of the Serbs as a "destructive factor" in Croatia and the necessity of their elimination from that territory. Tuđman's Croatia resumed the Ustasha ideology in all its elements, including its attitude towards the Serbs and the genocidal intention, which had been largely realized during World War II. Drawing on the experience from the ISC, the Serbs became organized and prevented the repetition of the fate of their ancestors and relatives killed during World War II, but did not succeed in avoiding the "ethnic cleansing" from the territory of Croatia. The manner in which today's Croatia interprets events both from World War II and from the 1990s shows that the Ustasha ideology is still deeply rooted in the significant element of the Croatian society, including practically the entire top government of Croatia. An essentially important element of the Ustasha ideology is its genocidal intention towards the Serbs still living in Croatia.
Кључне речи:
zločin / ustaše / uništenje / namera / kontinuitet / Hrvatska / grupa / genocid / Ustasha / intention / group / genocide / destruction / Croatia / crime / continuityИзвор:
Napredak - časopis za političku teoriju i praksu, 2022, 3, 2, 69-102Финансирање / пројекти:
- Министарство науке, технолошког развоја и иновација Републике Србије, институционално финансирање - 200118 (Универзитет у Београду, Правни факултет) (RS-MESTD-inst-2020-200118)
Институција/група
Pravni fakultet / Faculty of Law University of BelgradeTY - JOUR AU - Rakić, Branko PY - 2022 UR - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1312 AB - Ključna karakteristika krivičnog dela genocida, koja ga izdvaja od drugih kršenja međunarodnog humanitarnog prava i diže ga na nivo "zločina nad svim zločinima", jeste postojanje tzv. genocidne namere, tj. namere "potpunog ili delimičnog uništenja jedne nacionalne, etničke, rasne ili verske grupe kao takve". Težina i monstruoznost sadržaja takve namere, po pravilu, zahtevaju da je ona duboko ukorenjena u svesti pripadnika one grupe koja je izvršilac ovakvog zločina, a takva ukorenjenost podrazumeva i trajnost takve namere, odnosno genocidne ideje. Tokom Drugog svetskog rata srpski narod je, zajedno sa Romima i Jevrejima, u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj bio žrtva genocida, zločina kojeg su se gnušali čak i nacisti. Ideja i namera iskorenjenja srpskog naroda sa prostora koji su hrvatski nacionalisti smatrali za hrvatski nacionalni prostor, iako je ukorenjena vekovima unazad, dobila je svoje "teorijsko uobličenje" u XIX veku, pre svega u radovima Ante Starčevića, koji je još za života nazvan "Ocem Domovine". Svoje oduševljenje i inspirisanost Starčevićevim delom ustaše su tokom Drugog svetskog rata otvoreno iskazivale, tvrdeći da Nezavisne Države Hrvatske ne bi bilo da nije bilo Starčevića. Ustaška ideologija je nastavila da živi posle Drugog svetskog rata, pre svega kroz aktivnosti ustaške emigracije, ali je hrvatski nacionalizam, otvoren za prihvatanje ustaškog idejnog nasleđa, nastavio da živi i na prostoru same Hrvatske. Krajem osamdesetih i početkom devedesetih godina HH veka, sa oživljavanjem ideje o secesiji Hrvatske i sa njenom realizacijom, oživljava i ideja o Srbima kao "remetilačkom faktoru" u Hrvatskoj i o nužnosti njihove eliminacije sa tog prostora. Tuđmanova Hrvatska se vraća ustaškoj ideologiji u svim njenim elementima, uključujući u odnosu na Srbe i genocidnu nameru, koja je tokom Drugog svetskog rata bila u velikoj meri realizovana. Poučeni iskustvom iz NDH, Srbi se organizuju i sprečavaju ponavljanje sudbine svojih pobijenih predaka i srodnika iz perioda Drugog svetskog rata, ali ne uspevaju da izbegnu "etničko čišćenje" sa prostora Hrvatske. Način na koji se u današnjoj Hrvatskoj interpretiraju događaji i iz Drugog svetskog rata i iz devedesetih godina XIX veka pokazuje da je ustaška ideologija i dalje duboko ukorenjena u značajnim segmentima hrvatskog društva, uključujući praktično celinu hrvatskog državnog vrha. A bitan, suštinski element ustaške ideologije je genocidna namera prema Srbima koja je još živa u Hrvatskoj. AB - The key characteristic of the criminal aspect of the genocide, which distinguishes it from other violations of international humanitarian law and raises it to the level of the "crime above all crimes", is the existence of the so-called genocidal intention of "complete or partial destruction of a specific national, ethnic, racial or religious group". The gravity and monstrosity of the content of such intention, as q rule, require that it is deeply rooted in the conscience of the members of the group perpetrating this crime, while such inveteracy also implies the permanence of the intention, or genocidal idea. During World War II, the Serbian people, together with Jews and Romas, in the Independent State of Croatia were the victims of the genocide, the crime that abhorred even the Nazis. The idea and intention of the extermination of the Serbian people from the territory considered as Croatia's national territory by the Croatian nationalists, although existing for centuries in the past, got its "theoretical formation" in the 19th century, primarily in the works of Ante Starčević, who was called the "Father of the Fatherland" while he was still alive. The Ustasha openly showed their enthusiasm and inspiration by Starčević's works during World War II, claiming that there would not have been the Independent State of Croatia if it had not been for Starčević. The Ustasha ideology persisted after World War II, primarily through the activities of the Ustasha emigrants, but Croatian nationalism, open to accept the Ustasha ideological legacy, also persisted in the territory of Croatia itself. At the end of the 1980s and the beginning of the 1990s, the revival of the idea about the secession of Croatia and its realization also led to the revival of the idea of the Serbs as a "destructive factor" in Croatia and the necessity of their elimination from that territory. Tuđman's Croatia resumed the Ustasha ideology in all its elements, including its attitude towards the Serbs and the genocidal intention, which had been largely realized during World War II. Drawing on the experience from the ISC, the Serbs became organized and prevented the repetition of the fate of their ancestors and relatives killed during World War II, but did not succeed in avoiding the "ethnic cleansing" from the territory of Croatia. The manner in which today's Croatia interprets events both from World War II and from the 1990s shows that the Ustasha ideology is still deeply rooted in the significant element of the Croatian society, including practically the entire top government of Croatia. An essentially important element of the Ustasha ideology is its genocidal intention towards the Serbs still living in Croatia. T2 - Napredak - časopis za političku teoriju i praksu T1 - Ustaški genocid nad Srbima - Dolus Specialis koji traje T1 - The Ustasha genocide over the Serbs: The continuing Dolus Specialis EP - 102 IS - 2 SP - 69 VL - 3 DO - 10.5937/napredak3-39804 UR - conv_2865 ER -
@article{ author = "Rakić, Branko", year = "2022", abstract = "Ključna karakteristika krivičnog dela genocida, koja ga izdvaja od drugih kršenja međunarodnog humanitarnog prava i diže ga na nivo "zločina nad svim zločinima", jeste postojanje tzv. genocidne namere, tj. namere "potpunog ili delimičnog uništenja jedne nacionalne, etničke, rasne ili verske grupe kao takve". Težina i monstruoznost sadržaja takve namere, po pravilu, zahtevaju da je ona duboko ukorenjena u svesti pripadnika one grupe koja je izvršilac ovakvog zločina, a takva ukorenjenost podrazumeva i trajnost takve namere, odnosno genocidne ideje. Tokom Drugog svetskog rata srpski narod je, zajedno sa Romima i Jevrejima, u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj bio žrtva genocida, zločina kojeg su se gnušali čak i nacisti. Ideja i namera iskorenjenja srpskog naroda sa prostora koji su hrvatski nacionalisti smatrali za hrvatski nacionalni prostor, iako je ukorenjena vekovima unazad, dobila je svoje "teorijsko uobličenje" u XIX veku, pre svega u radovima Ante Starčevića, koji je još za života nazvan "Ocem Domovine". Svoje oduševljenje i inspirisanost Starčevićevim delom ustaše su tokom Drugog svetskog rata otvoreno iskazivale, tvrdeći da Nezavisne Države Hrvatske ne bi bilo da nije bilo Starčevića. Ustaška ideologija je nastavila da živi posle Drugog svetskog rata, pre svega kroz aktivnosti ustaške emigracije, ali je hrvatski nacionalizam, otvoren za prihvatanje ustaškog idejnog nasleđa, nastavio da živi i na prostoru same Hrvatske. Krajem osamdesetih i početkom devedesetih godina HH veka, sa oživljavanjem ideje o secesiji Hrvatske i sa njenom realizacijom, oživljava i ideja o Srbima kao "remetilačkom faktoru" u Hrvatskoj i o nužnosti njihove eliminacije sa tog prostora. Tuđmanova Hrvatska se vraća ustaškoj ideologiji u svim njenim elementima, uključujući u odnosu na Srbe i genocidnu nameru, koja je tokom Drugog svetskog rata bila u velikoj meri realizovana. Poučeni iskustvom iz NDH, Srbi se organizuju i sprečavaju ponavljanje sudbine svojih pobijenih predaka i srodnika iz perioda Drugog svetskog rata, ali ne uspevaju da izbegnu "etničko čišćenje" sa prostora Hrvatske. Način na koji se u današnjoj Hrvatskoj interpretiraju događaji i iz Drugog svetskog rata i iz devedesetih godina XIX veka pokazuje da je ustaška ideologija i dalje duboko ukorenjena u značajnim segmentima hrvatskog društva, uključujući praktično celinu hrvatskog državnog vrha. A bitan, suštinski element ustaške ideologije je genocidna namera prema Srbima koja je još živa u Hrvatskoj., The key characteristic of the criminal aspect of the genocide, which distinguishes it from other violations of international humanitarian law and raises it to the level of the "crime above all crimes", is the existence of the so-called genocidal intention of "complete or partial destruction of a specific national, ethnic, racial or religious group". The gravity and monstrosity of the content of such intention, as q rule, require that it is deeply rooted in the conscience of the members of the group perpetrating this crime, while such inveteracy also implies the permanence of the intention, or genocidal idea. During World War II, the Serbian people, together with Jews and Romas, in the Independent State of Croatia were the victims of the genocide, the crime that abhorred even the Nazis. The idea and intention of the extermination of the Serbian people from the territory considered as Croatia's national territory by the Croatian nationalists, although existing for centuries in the past, got its "theoretical formation" in the 19th century, primarily in the works of Ante Starčević, who was called the "Father of the Fatherland" while he was still alive. The Ustasha openly showed their enthusiasm and inspiration by Starčević's works during World War II, claiming that there would not have been the Independent State of Croatia if it had not been for Starčević. The Ustasha ideology persisted after World War II, primarily through the activities of the Ustasha emigrants, but Croatian nationalism, open to accept the Ustasha ideological legacy, also persisted in the territory of Croatia itself. At the end of the 1980s and the beginning of the 1990s, the revival of the idea about the secession of Croatia and its realization also led to the revival of the idea of the Serbs as a "destructive factor" in Croatia and the necessity of their elimination from that territory. Tuđman's Croatia resumed the Ustasha ideology in all its elements, including its attitude towards the Serbs and the genocidal intention, which had been largely realized during World War II. Drawing on the experience from the ISC, the Serbs became organized and prevented the repetition of the fate of their ancestors and relatives killed during World War II, but did not succeed in avoiding the "ethnic cleansing" from the territory of Croatia. The manner in which today's Croatia interprets events both from World War II and from the 1990s shows that the Ustasha ideology is still deeply rooted in the significant element of the Croatian society, including practically the entire top government of Croatia. An essentially important element of the Ustasha ideology is its genocidal intention towards the Serbs still living in Croatia.", journal = "Napredak - časopis za političku teoriju i praksu", title = "Ustaški genocid nad Srbima - Dolus Specialis koji traje, The Ustasha genocide over the Serbs: The continuing Dolus Specialis", pages = "102-69", number = "2", volume = "3", doi = "10.5937/napredak3-39804", url = "conv_2865" }
Rakić, B.. (2022). Ustaški genocid nad Srbima - Dolus Specialis koji traje. in Napredak - časopis za političku teoriju i praksu, 3(2), 69-102. https://doi.org/10.5937/napredak3-39804 conv_2865
Rakić B. Ustaški genocid nad Srbima - Dolus Specialis koji traje. in Napredak - časopis za političku teoriju i praksu. 2022;3(2):69-102. doi:10.5937/napredak3-39804 conv_2865 .
Rakić, Branko, "Ustaški genocid nad Srbima - Dolus Specialis koji traje" in Napredak - časopis za političku teoriju i praksu, 3, no. 2 (2022):69-102, https://doi.org/10.5937/napredak3-39804 ., conv_2865 .