Službenost upotrebe (usus) u rimskom i srpskom pravu
The right to use in Roman and Serbian law
2023
Preuzimanje 🢃
Članak u časopisu (Objavljena verzija)
Metapodaci
Prikaz svih podataka o dokumentuApstrakt
Pravo upotrebe je lična službenost, koja titulara prava ovlašćuje da stvar koristi u granicama svojih potreba. Shodno klasifikaciji nastaloj u rimskom pravu, ubraja se u servitutes personarum, zajedno sa pravom plodouživanja, besplatnog stanovanja i korišćenja rada tuđeg roba ili životinje. Uobličen u postklasičnom rimskom pravu, uz neznatne izmene, institut je preuzelo srpsko srednjovekovno, a sredinom XIX veka i moderno pravo donošenjem Građanskog zakonika za Knjaževstvo Srpsko. Servitut poznaje i pozitivno pravo Republike Srbije. Uprkos tome, dileme koje se tiču obima vršenja prava - da li uzuar stiče pravo na plodove i da li je vlastan pravo ustupiti drugom, zadavale su glavobolje i rimskim jurisprudentima i današnjim pravnicima. Na to da ukažemo na problematiku instituta i ponudimo pragmatična rešenja, naveo nas je Odgovor Privrednog apelacionog suda na pitanje nižestepenih sudova o pomenutim kontroverzama. U radu su primenjeni jezičko, sistemsko i istorijsko tumačenje i istorijsk...i metod.
The right to use is a personal servitude, which authorizes the holder to use the property within the limits of their needs. According to the Roman classification, it is personal servitude, together with the right of ususfructus, free housing and use of the work of someone else's slave or animal. Formed in post-classical Roman law, with minor changes, the institute was absorbed into Serbian medieval law, and subsequently, in the mid-19th century, into the Civil Code of the Principality of Serbia. Servitude is also recognized in the law of the Republic of Serbia. The dilemmas concerning the scope of rights - whether the holder acquires fruits or can transfer the right to another - gave headaches to both Roman jurisprudents and jurists today. An interpretation by the Commercial Court of Appeal, regarding a question about the abovementioned controversies, posed by a lower court, has highlighted the problems regarding the institute.
Ključne reči:
rimsko pravo / pravo upotrebe (usus) / lične službenosti / Građanski zakonik za Knjaževstvo Srpsko (SGZ) / Građanski zakonik Austrije (ABGB) / Serbian Civil Code (SGZ) / Roman law / right to use (usus) / personal servitudes / Austrian Civil Code (ABGB)Izvor:
Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 2023, 71, 1, 153-170Izdavač:
- Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
Institucija/grupa
Pravni fakultet / Faculty of Law University of BelgradeTY - JOUR AU - Stanojlović, Vukašin PY - 2023 UR - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1411 AB - Pravo upotrebe je lična službenost, koja titulara prava ovlašćuje da stvar koristi u granicama svojih potreba. Shodno klasifikaciji nastaloj u rimskom pravu, ubraja se u servitutes personarum, zajedno sa pravom plodouživanja, besplatnog stanovanja i korišćenja rada tuđeg roba ili životinje. Uobličen u postklasičnom rimskom pravu, uz neznatne izmene, institut je preuzelo srpsko srednjovekovno, a sredinom XIX veka i moderno pravo donošenjem Građanskog zakonika za Knjaževstvo Srpsko. Servitut poznaje i pozitivno pravo Republike Srbije. Uprkos tome, dileme koje se tiču obima vršenja prava - da li uzuar stiče pravo na plodove i da li je vlastan pravo ustupiti drugom, zadavale su glavobolje i rimskim jurisprudentima i današnjim pravnicima. Na to da ukažemo na problematiku instituta i ponudimo pragmatična rešenja, naveo nas je Odgovor Privrednog apelacionog suda na pitanje nižestepenih sudova o pomenutim kontroverzama. U radu su primenjeni jezičko, sistemsko i istorijsko tumačenje i istorijski metod. AB - The right to use is a personal servitude, which authorizes the holder to use the property within the limits of their needs. According to the Roman classification, it is personal servitude, together with the right of ususfructus, free housing and use of the work of someone else's slave or animal. Formed in post-classical Roman law, with minor changes, the institute was absorbed into Serbian medieval law, and subsequently, in the mid-19th century, into the Civil Code of the Principality of Serbia. Servitude is also recognized in the law of the Republic of Serbia. The dilemmas concerning the scope of rights - whether the holder acquires fruits or can transfer the right to another - gave headaches to both Roman jurisprudents and jurists today. An interpretation by the Commercial Court of Appeal, regarding a question about the abovementioned controversies, posed by a lower court, has highlighted the problems regarding the institute. PB - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd T2 - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu T1 - Službenost upotrebe (usus) u rimskom i srpskom pravu T1 - The right to use in Roman and Serbian law EP - 170 IS - 1 SP - 153 VL - 71 DO - 10.51204/Anali_PFBU_23105A UR - conv_600 ER -
@article{ author = "Stanojlović, Vukašin", year = "2023", abstract = "Pravo upotrebe je lična službenost, koja titulara prava ovlašćuje da stvar koristi u granicama svojih potreba. Shodno klasifikaciji nastaloj u rimskom pravu, ubraja se u servitutes personarum, zajedno sa pravom plodouživanja, besplatnog stanovanja i korišćenja rada tuđeg roba ili životinje. Uobličen u postklasičnom rimskom pravu, uz neznatne izmene, institut je preuzelo srpsko srednjovekovno, a sredinom XIX veka i moderno pravo donošenjem Građanskog zakonika za Knjaževstvo Srpsko. Servitut poznaje i pozitivno pravo Republike Srbije. Uprkos tome, dileme koje se tiču obima vršenja prava - da li uzuar stiče pravo na plodove i da li je vlastan pravo ustupiti drugom, zadavale su glavobolje i rimskim jurisprudentima i današnjim pravnicima. Na to da ukažemo na problematiku instituta i ponudimo pragmatična rešenja, naveo nas je Odgovor Privrednog apelacionog suda na pitanje nižestepenih sudova o pomenutim kontroverzama. U radu su primenjeni jezičko, sistemsko i istorijsko tumačenje i istorijski metod., The right to use is a personal servitude, which authorizes the holder to use the property within the limits of their needs. According to the Roman classification, it is personal servitude, together with the right of ususfructus, free housing and use of the work of someone else's slave or animal. Formed in post-classical Roman law, with minor changes, the institute was absorbed into Serbian medieval law, and subsequently, in the mid-19th century, into the Civil Code of the Principality of Serbia. Servitude is also recognized in the law of the Republic of Serbia. The dilemmas concerning the scope of rights - whether the holder acquires fruits or can transfer the right to another - gave headaches to both Roman jurisprudents and jurists today. An interpretation by the Commercial Court of Appeal, regarding a question about the abovementioned controversies, posed by a lower court, has highlighted the problems regarding the institute.", publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd", journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu", title = "Službenost upotrebe (usus) u rimskom i srpskom pravu, The right to use in Roman and Serbian law", pages = "170-153", number = "1", volume = "71", doi = "10.51204/Anali_PFBU_23105A", url = "conv_600" }
Stanojlović, V.. (2023). Službenost upotrebe (usus) u rimskom i srpskom pravu. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 71(1), 153-170. https://doi.org/10.51204/Anali_PFBU_23105A conv_600
Stanojlović V. Službenost upotrebe (usus) u rimskom i srpskom pravu. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2023;71(1):153-170. doi:10.51204/Anali_PFBU_23105A conv_600 .
Stanojlović, Vukašin, "Službenost upotrebe (usus) u rimskom i srpskom pravu" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 71, no. 1 (2023):153-170, https://doi.org/10.51204/Anali_PFBU_23105A ., conv_600 .