Biometrijska identifikacija sa stanovišta krivičnog procesnog prava i kriminalistike

Abstract

U radu se objašnjavaju osnovni krivičnoprocesni i kriminalistički aspekti biometrijske iden- tifikacije. Posebno se definiše identifikacioni dokaz za koji se ističe da predstavlja posebnu vrstu dokaza usmerenu na identifikaciju lica koja imaju ili mogu imati određene procesne statuse, odno- sno odgovarajuću ulogu u krivičnom postupku. I prilikom izvođenja i ocene verodostojnosti iden- tifikacionih dokaza, primenjuju se opšta dokazna pravila, a pre svega ona sadržana u načelima slobodne ocene dokaza i slobodno uverenja suda/organa postupka. Posebna pažnja je poklonjena biometrijskim kamerama, kao i zbirkama biometrijskih podataka, uz isticanje da je u tom pogle- du neophodno imati adekvatniju normativnu osnovu. U zaključku se ističe i da je kada se radi o identifikacionim dokazima proizišlim iz biometrijskih kamera, neophodno uvek voditi računa o odgovarajućem balansu između potrebe za efikasnošću u krivičnoprocesnom i kriminalističkom smislu i neophodnosti da se vodi računa o pravima i slobodama ljudi obuhvaćenih tom vrstom kontrole na javnim mestima. U tom kontekstu je jasno da i pravo na privatnost kao jedno od važnih ustavnih prava, ipak nije bezobalno, tako da i ono naravno, ima svoje legitimne granice, što u demokratskoj pravnoj državi koja se odlikuje vladavinom prava, svakako mora biti uteme- ljeno kako na jasnim zakonskim pravilima, tako i na relevantnim ustavnopravnim odredbama.

In the article are explained the basic criminal procedural law and criminalistics’ aspects of biometric identification. The evidence of identification is specifically defined, which is emphasized as a special type of evidence aimed at the identification of persons who have or may have certain pro- cedural statuses, that is, an appropriate role in criminal proceedings. And during the presentation and assessment of its credibility of evidence for identification, general evidentiary rules are applied, and above all those contained in the principles of free evaluation of evidence and free conviction of the court/procedural body. Special attention was given to biometric cameras, as well as collections of biometric data, emphasizing that in this regard it is necessary to have a more adequate normative basis. In the conclusion, it is emphasized that when it comes to evidence for identification derived from biometric cameras, it is necessary to always take care of the appropriate balance between the need for efficiency in the criminal procedural and criminalistics’ sense and the necessity to take care of the rights and freedoms of people/citizens covered by that type of control on public places. In this context, it is clear that the right to privacy, as one of the important constitutional rights, is not boundless, so it also has, of course, its legitimate limits, which in a democratic legal state char- acterized by the rule of law, must also have its clearly legally based and on the relevant constitutional provisions.