Odmeravanje i individualizacija kazne u krivičnom zakonodavstvu i sudskoj praksi Republike Srbije

Abstract

Odluka o kazni ima veliki značaj kako za učinioca krivičnog dela, kome je izrečena, tako i za širu javnost, jer ona predstavlja konačan rezultat celokupnog krivičnog postupka. Sud prilikom odmeravanja kazne ima prvenstveno u vidu krivično delo i krivicu, ali i učinioca krivičnog dela. Dakle, učinilac krivičnog dela je okolnost koja bitno utiče na odmeravanje kazne, kao određena ličnost, pri čemu za odmeravanje kazne mogu biti merodavni i lični faktori koji se tiču učinioca, a koji ne stoje ni u kakvoj vezi sa krivičnim delom, ako su značajni za individualizaciju kazne na liniji specijalne prevencije. U radu se analiziraju osnovne postavke domaćeg zakonodavstva u oblasti odmeravanja kazne i aktuelna sudska praksa u navedenoj oblasti, kao i okolnosti koje sud uzima kao relevantne prilikom odmeravanja kazne i njihov uticaj prilikom individualizacije kazne na izbor i visinu sankcije.

After a person is convicted of a crime, the appropriate legal punishment is determined at the sentencing phase. When the judge has discretion to determine the punishment, a number of factual mitigating circumstances, such as no history of criminal conduct, or the fact that the offender committed the crime when under great personal stress, may move him to impose a lighter sentence. On the other hand, aggravating circumstances, such as a previous record of the same type of offense, or the way a crime was committed, can compel a judge to determine a harsher punishment. The main focus of this article is relevance of different factors in the sentencing phase of criminal proceedings. The author analyses not only the existing legislation but also a vast number of court decisions, with the aim of determining the ways in which various elements influence determination and individualization of punishment before Serbian courts.