Srpstvo dvovernih dalmatinskih Srba - na primeru Marka Murata i Nikodima Milaša

Abstract

Autor razmatra pitanje verske podele srpskog naroda od srednjeg veka do tridesetih godina 20. stoleća. Iako je ova pojava rasprostranjena na celokupnoj teritoriji na kojoj žive Srbi, autor se u ovom radu bavi samo Srbima u Dalmaciji, Dubrovniku i Boki Kotorskoj. Poznato je da su Srbi na tim prostorima bili pripadnici rimokatoličke i pravoslavne vere. Težište istraživanja stavljeno je na vreme 19. i početka 20. veka. Osnovno pitanje kojim se autor bavi jeste uloga vere kao integrativnog i dezintegrativnog faktora u formiranju srpske nacije. Budući da je tematika složena i da je neophodno bilo posvetiti joj više prostora, autor se ograničio na predstavljanje ovog delikatnog pitanja na osnovu uverenja dvojice istaknutih Srba - rimokatolika Marka Murata i pravoslavnog episkopa Nikodima Milaša. Na kraju je autor izneo svoj stav o tri srpske zablude u pogledu odnosa vere i srpske nacije.

The author examines the issue of religious partition of the Serbian people from the Middle Ages until the 1930s. Division along the religious lines may be generally observed everywhere on the territory inhabited by the Serbs. Yet, the author decides for the most part to focus on the Serbs of Dalmatia, Dubrovnik and Boka Kotorska in the XIX and at the beginning of the XX century, and on their adherence to either Orthodox, or Roman-Catholic Christianity. The religion could have played both the consolidating and the disintegrative role in formation of the Serbian nation, and the author explores these options, studying the beliefs and convictions of two prominent Serbs of the time: Roman-Catholic Marko Murat and Orthodox bishop Nikodim Milaš. In the end, the author deliberates on three Serbian misapprehensions with respect to the relation between the religion and the Serbian nation.