East Sussex County Council protiv Information Commissioner: kriterijumi za naplatu razumnog iznosa za pružanje ekoloških informacija

Abstract

Pravo na pristup ekološkoj informaciji jeste jedno od procesnih prava kojim se realizuje pravo svakog pojedinca da živi u „životnoj sredini koja odgovara njegovom zdravlju i blagostanju“. Arhuska konvencija utvrđuje samo osnove primene ovog prava, ostavljajući Stranama potpisnicama bliže uređenje. Nacionalni pravni okvir koji određuje na koji način se utvrđuju naknade za pristup ekološkim informacijama nekonzistentan. Sud pravde Evropske unije je u slučaju East Sussex County Council protiv Information Commissioner doneo odluku u kojoj se utvrđuju kriterijumi na osnovu kojih se može odrediti „razuman iznos” za pružanje ekoloških informacija u konkretnom slučaju. U radu se ukazuje na domaću praksu utvrđivanja naknade za pružanje ekološkim informacijama, moguće kriterijume za utvrđivanje „razumnog iznosa” i uticaj visine naknade na dostupnost prava na pristup ekološkim informacijama.

The right of access to environmental information is one of the procedural rights which implements the right of every person of present and future generations to live in an environment „adequate to his or her health and well-being” The Aarhus Convention establishes the grounds for its application. National legal framework concernig the reimbursement of costs is inconsistent. In case East Sussex County Council v Information Commissioner the ECJ set basic standards to determine the notion of „reasonable amount” for the provision of environmental information. The paper points to the national practice of determining reimbursement of costs for access to environmental information, the possible criteria for determining the „reasonable amount” and the impact that those costs has on the availability of the right of access to environmental information.