Tešić, Nenad

Link to this page

Authority KeyName Variants
orcid::0000-0002-9101-7371
  • Tešić, Nenad (14)
Projects

Author's Bibliography

O izvršenju na digitalnim dobrima

Tešić, Nenad

(Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad, 2023)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2023
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1419
AB  - U centru naše analize u ovoj prilici našlo se prinudno namirenje izvršnih poverilaca iz digitalnih dobara. Pri tom, potraživanje može da glasi na kripto dobra, ali i na nacionalnu ili stranu valutu. Iako zakonodavac ne isključuje mogućnost da se u izvršnom postupku namire i potraživanja obezbeđena zalogom, takav razvoj događaja će u praksi biti srazmerno manje zastupljen. Po pravilu će, za slučaj neizmirenja ugovorne obaveze, založni poverilac, putem samoizvršivog (pametnog) ugovora, za sebe ugovoriti vansudsko namirenje preuzimanjem predmeta zaloge. Stoga je akcenat u radu stavljen na prinudno namirenje onih potraživanja koja nisu obezbeđena. Digitalna imovina je posebnim zakonom izrečno regulisana u srpskom pravu. Međutim, prinudnom izvršenju na digitalnim dobrima nije poklonjena primerena pažnja. Zakonodavac u materijalnopravnoj normi krajnje šturo upućuje da će se u pogledu izvršenja na digitalnoj imovini primenjivati Zakon o izvršenju i obezbeđenju, a da ni odnosna porocesnopravna norma o izvršenju na drugim imovinskim pravima izvršnog dužnika (patent, žig i drugo) nije mnogo opširnija. Od stupanja na snagu Zakona o digitalnoj imovini, u ovom pogledu se ništa značajnije nije promenilo, pravna književnost je ostala nema u pogledu prinudnog namirenja neobezbeđenih poverilaca iz digitalne imovine. Izgleda da u sudskoj praksi nije bilo predloga za izvršenje na digitalnoj imovini, tako da domaći sudovi nisu obajavljivali svoj stav ovim povodom. Kod takvog stanja stvari, pred pravnim piscima se otvaraju dva puta: jedan jednostavniji i dobro popločan koji počiva na tvrdnji da je prinudno izvršenje na digitalnim dobrima u srpskom pravu do izrečnog zakonskog normiranja posebnog sredstva izvršenja nedopušteno i drugi "puteljak kroz trnje" po kome je na osnovu postojećih propisa u našem pravu dopušteno izvršenje na digitalnim dobrima, ali da bi imajući u vidu imperativ pravne sigurnosti i međunarodne akte usmerene na harmonizaciju prava izvršenja de lege ferenda, bez odlaganja, trebalo detaljno formulisati procesne norme u pogledu posebnog sredstva izvršenja koje bi naročito vodile računa o prirodi i specifičnim odlikama digitalnih dobara.
AB  - Digital assets are becoming increasingly important in today's society. Crypto currencies and crypto-tokens are considered as property by market participants and, more recently, by the courts. Recognition of the economic value of digital assets has also raised the issue of the possibility of forced execution on this subject - matter. As of 2020, digital property in the Republic of Serbia is regulated by a special law, including the collection of claims secured by digital assets. However, for the execution of unsecured claims on digital assets, the legislator refers to the general rules of the Law on Enforcement and Security. Such a legislative approach raises numerous dilemmas. It remains unclear: which enforceable title can be used as a basis for execution against digital assets; what kind of claims can be settled in this way; how the creditor has to specify the subject - matter of the enforcement; how to prevent the debtor from disposing of digital assets despite the commencement of enforcement procedure; how to secure the cooperation of debtors as well as third parties (i.e. custodians) in terms of information disclosure, transfer of private key etc. The very nature of crypto assets implies decentralisation, volatility and the ability to vanish ("disappearability"). These inherent characteristics make cryptoassets the challenging subject for enforcement. Accordingly the legal rules in this case should be fine-tuned in a way that is to a reasonable extent creditor-friendly in terms of efficiency, without neglecting the appropriate balance with the principle of proportionality in enforcement, as well as the compliance of enforcement agents' actions with fundamental rights and ethical principles, such as the protection of privacy etc. Digital assets can easily be transferred - "in the blink of an eye" - from one account to another, from an online wallet to an offline wallet, from one owner to another or (divided into smaller parts) to multiple owners, from one digital assets to another, from one jurisdiction to several etc., which makes the enforcement process extremely complex and, in some cases, even impossible. Therefore, enforcement procedure on digital assets must be particularly urgent. In this context, it is common for the creditor to request some form of interim measure - a pre-judgment attachment of digital assets - which the court should decide on in a short period of time. Ideally, this measure should have global effect, not limited to a single state or jurisdiction. In legal literature, such a measure is generally referred to as a "worldwide freezing order", which is intended to be universally enforceable without prior recognition by national courts. In addition, the law should allow the creditor to seek an injunction in respect of specific digital assets without identifying the holder(s) - in relation to unknown person(s).
PB  - Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad
T2  - Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
T1  - O izvršenju na digitalnim dobrima
T1  - On enforcement in digital assets
EP  - 1206
IS  - 4
SP  - 1161
VL  - 57
DO  - 10.5937/zrpfns57-48237
UR  - conv_2606
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2023",
abstract = "U centru naše analize u ovoj prilici našlo se prinudno namirenje izvršnih poverilaca iz digitalnih dobara. Pri tom, potraživanje može da glasi na kripto dobra, ali i na nacionalnu ili stranu valutu. Iako zakonodavac ne isključuje mogućnost da se u izvršnom postupku namire i potraživanja obezbeđena zalogom, takav razvoj događaja će u praksi biti srazmerno manje zastupljen. Po pravilu će, za slučaj neizmirenja ugovorne obaveze, založni poverilac, putem samoizvršivog (pametnog) ugovora, za sebe ugovoriti vansudsko namirenje preuzimanjem predmeta zaloge. Stoga je akcenat u radu stavljen na prinudno namirenje onih potraživanja koja nisu obezbeđena. Digitalna imovina je posebnim zakonom izrečno regulisana u srpskom pravu. Međutim, prinudnom izvršenju na digitalnim dobrima nije poklonjena primerena pažnja. Zakonodavac u materijalnopravnoj normi krajnje šturo upućuje da će se u pogledu izvršenja na digitalnoj imovini primenjivati Zakon o izvršenju i obezbeđenju, a da ni odnosna porocesnopravna norma o izvršenju na drugim imovinskim pravima izvršnog dužnika (patent, žig i drugo) nije mnogo opširnija. Od stupanja na snagu Zakona o digitalnoj imovini, u ovom pogledu se ništa značajnije nije promenilo, pravna književnost je ostala nema u pogledu prinudnog namirenja neobezbeđenih poverilaca iz digitalne imovine. Izgleda da u sudskoj praksi nije bilo predloga za izvršenje na digitalnoj imovini, tako da domaći sudovi nisu obajavljivali svoj stav ovim povodom. Kod takvog stanja stvari, pred pravnim piscima se otvaraju dva puta: jedan jednostavniji i dobro popločan koji počiva na tvrdnji da je prinudno izvršenje na digitalnim dobrima u srpskom pravu do izrečnog zakonskog normiranja posebnog sredstva izvršenja nedopušteno i drugi "puteljak kroz trnje" po kome je na osnovu postojećih propisa u našem pravu dopušteno izvršenje na digitalnim dobrima, ali da bi imajući u vidu imperativ pravne sigurnosti i međunarodne akte usmerene na harmonizaciju prava izvršenja de lege ferenda, bez odlaganja, trebalo detaljno formulisati procesne norme u pogledu posebnog sredstva izvršenja koje bi naročito vodile računa o prirodi i specifičnim odlikama digitalnih dobara., Digital assets are becoming increasingly important in today's society. Crypto currencies and crypto-tokens are considered as property by market participants and, more recently, by the courts. Recognition of the economic value of digital assets has also raised the issue of the possibility of forced execution on this subject - matter. As of 2020, digital property in the Republic of Serbia is regulated by a special law, including the collection of claims secured by digital assets. However, for the execution of unsecured claims on digital assets, the legislator refers to the general rules of the Law on Enforcement and Security. Such a legislative approach raises numerous dilemmas. It remains unclear: which enforceable title can be used as a basis for execution against digital assets; what kind of claims can be settled in this way; how the creditor has to specify the subject - matter of the enforcement; how to prevent the debtor from disposing of digital assets despite the commencement of enforcement procedure; how to secure the cooperation of debtors as well as third parties (i.e. custodians) in terms of information disclosure, transfer of private key etc. The very nature of crypto assets implies decentralisation, volatility and the ability to vanish ("disappearability"). These inherent characteristics make cryptoassets the challenging subject for enforcement. Accordingly the legal rules in this case should be fine-tuned in a way that is to a reasonable extent creditor-friendly in terms of efficiency, without neglecting the appropriate balance with the principle of proportionality in enforcement, as well as the compliance of enforcement agents' actions with fundamental rights and ethical principles, such as the protection of privacy etc. Digital assets can easily be transferred - "in the blink of an eye" - from one account to another, from an online wallet to an offline wallet, from one owner to another or (divided into smaller parts) to multiple owners, from one digital assets to another, from one jurisdiction to several etc., which makes the enforcement process extremely complex and, in some cases, even impossible. Therefore, enforcement procedure on digital assets must be particularly urgent. In this context, it is common for the creditor to request some form of interim measure - a pre-judgment attachment of digital assets - which the court should decide on in a short period of time. Ideally, this measure should have global effect, not limited to a single state or jurisdiction. In legal literature, such a measure is generally referred to as a "worldwide freezing order", which is intended to be universally enforceable without prior recognition by national courts. In addition, the law should allow the creditor to seek an injunction in respect of specific digital assets without identifying the holder(s) - in relation to unknown person(s).",
publisher = "Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad",
journal = "Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad",
title = "O izvršenju na digitalnim dobrima, On enforcement in digital assets",
pages = "1206-1161",
number = "4",
volume = "57",
doi = "10.5937/zrpfns57-48237",
url = "conv_2606"
}
Tešić, N.. (2023). O izvršenju na digitalnim dobrima. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad., 57(4), 1161-1206.
https://doi.org/10.5937/zrpfns57-48237
conv_2606
Tešić N. O izvršenju na digitalnim dobrima. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad. 2023;57(4):1161-1206.
doi:10.5937/zrpfns57-48237
conv_2606 .
Tešić, Nenad, "O izvršenju na digitalnim dobrima" in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad, 57, no. 4 (2023):1161-1206,
https://doi.org/10.5937/zrpfns57-48237 .,
conv_2606 .

O protivpravnosti cesije u blokadi - prilog teoriji o postojanju zabranjenih ugovora koje ne prati sankcija ništavosti

Tešić, Nenad

(Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd, 2022)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2022
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1347
AB  - Cesija je jedan od uobičajnih poslova u savremenom privrednopravnom prometu. Slično se može reći za ustupanje umesto ispunjenja - posebnu vrstu cesije kada dužnik na ime dugovane činidbe ustupi poveriocu svoje potraživanje. Iz ugla platnog prometa, posredno ispunjenje novčane obaveze putem cesije je načelo dozvoljeno, sa istom pravnom snagom kao i plaćanje putem računa (neposredno ispunjenje novčane obaveze). Prema zakonu, pravna lica i preduzetnici mogu međusobne novčane obaveze izmirivati i ugovaranjem promene poverilaca, s tim što takva transakcija nije dopuštena ukoliko su njihovi računi u trenutku plaćanja blokirani radi izvršenja prinudne naplate. Prihvaćeni normativni pristup, bez izrečnog propisivanja građanskopravne sankcije za pravni posao suprotan zabrani, otvara prostor za različita tumačenja, što u srpskom pravu često ne znači ništa drugo do "ustoličenje pravne nesigurnosti".
AB  - The author tries to resolve a legal issue raised in Serbian court practice: does the norm that prohibits the settlement of a monetary obligation via assignment of claims, in situations where the assignor's account is blocked for the purpose of forced collection, represent by nature a norm: lex plus quam perfecta, or a norm: lex minus quam perfecta (Article 5 of the Law on Payments by Companies, Entrepreneurs and Natural Persons). According to the Serbian Supreme Court of Cassation, the misdemeanour liability for infringement of the prohibition of assignment cannot exclude the absolute nullity of legal transaction as a civil sanction, as specified in Article 103 of the Law on Obligations. On the contrary, the author argues that the repressive and preventive purpose of interpreted legal rule is achieved by the enhanced penalty, while the legal transaction undertaken contrary to the prohibition remains valid and in force.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - O protivpravnosti cesije u blokadi - prilog teoriji o postojanju zabranjenih ugovora koje ne prati sankcija ništavosti
T1  - On prohibition of assignment when the assignor's account is blocked: A contribution to the theory on the existence of forbidden contracts that are not sanctioned with absolute nullity
EP  - 395
IS  - poseban
SP  - 355
VL  - 70
DO  - 10.51204/Anali_PFBU_22MK13A
UR  - conv_563
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2022",
abstract = "Cesija je jedan od uobičajnih poslova u savremenom privrednopravnom prometu. Slično se može reći za ustupanje umesto ispunjenja - posebnu vrstu cesije kada dužnik na ime dugovane činidbe ustupi poveriocu svoje potraživanje. Iz ugla platnog prometa, posredno ispunjenje novčane obaveze putem cesije je načelo dozvoljeno, sa istom pravnom snagom kao i plaćanje putem računa (neposredno ispunjenje novčane obaveze). Prema zakonu, pravna lica i preduzetnici mogu međusobne novčane obaveze izmirivati i ugovaranjem promene poverilaca, s tim što takva transakcija nije dopuštena ukoliko su njihovi računi u trenutku plaćanja blokirani radi izvršenja prinudne naplate. Prihvaćeni normativni pristup, bez izrečnog propisivanja građanskopravne sankcije za pravni posao suprotan zabrani, otvara prostor za različita tumačenja, što u srpskom pravu često ne znači ništa drugo do "ustoličenje pravne nesigurnosti"., The author tries to resolve a legal issue raised in Serbian court practice: does the norm that prohibits the settlement of a monetary obligation via assignment of claims, in situations where the assignor's account is blocked for the purpose of forced collection, represent by nature a norm: lex plus quam perfecta, or a norm: lex minus quam perfecta (Article 5 of the Law on Payments by Companies, Entrepreneurs and Natural Persons). According to the Serbian Supreme Court of Cassation, the misdemeanour liability for infringement of the prohibition of assignment cannot exclude the absolute nullity of legal transaction as a civil sanction, as specified in Article 103 of the Law on Obligations. On the contrary, the author argues that the repressive and preventive purpose of interpreted legal rule is achieved by the enhanced penalty, while the legal transaction undertaken contrary to the prohibition remains valid and in force.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "O protivpravnosti cesije u blokadi - prilog teoriji o postojanju zabranjenih ugovora koje ne prati sankcija ništavosti, On prohibition of assignment when the assignor's account is blocked: A contribution to the theory on the existence of forbidden contracts that are not sanctioned with absolute nullity",
pages = "395-355",
number = "poseban",
volume = "70",
doi = "10.51204/Anali_PFBU_22MK13A",
url = "conv_563"
}
Tešić, N.. (2022). O protivpravnosti cesije u blokadi - prilog teoriji o postojanju zabranjenih ugovora koje ne prati sankcija ništavosti. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 70(poseban), 355-395.
https://doi.org/10.51204/Anali_PFBU_22MK13A
conv_563
Tešić N. O protivpravnosti cesije u blokadi - prilog teoriji o postojanju zabranjenih ugovora koje ne prati sankcija ništavosti. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2022;70(poseban):355-395.
doi:10.51204/Anali_PFBU_22MK13A
conv_563 .
Tešić, Nenad, "O protivpravnosti cesije u blokadi - prilog teoriji o postojanju zabranjenih ugovora koje ne prati sankcija ništavosti" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 70, no. poseban (2022):355-395,
https://doi.org/10.51204/Anali_PFBU_22MK13A .,
conv_563 .
1

O prirodi i poreklu potrošačke ranjivosti

Tešić, Nenad

(Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd, 2020)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2020
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1229
AB  - Autor u žižu svog istraživanja u ovom radu postavlja potrošačku ranjivost, ukazujući na to da, zavisno od konkretnih okolnosti, svaki potrošač može postati ranjiv. Određenom potrošaču može zatrebati posebna zaštita zato što pripada rizičnoj grupi, ali i zato što se našao u rizičnoj situaciji. Ranjivost može nastati u vezi sa zaključenjem ugovora, tokom ispunjenja i prilikom prestanka ugovora. Iz tih razloga, svoj međuzaključak da su svi potrošači ranjivi u širem smislu, s tim što su neki potrošači ranjiviji od drugih (ranjivi u užem smislu), autor koriguje tako da zaključak glasi: 1) svi potrošači su po definiciji ranjivi (ranjivost u širem smislu) i 2) svi potrošači mogu da budu naročito ranjivi i u tom slučaju zaslužuju posebnu zaštitu (ranjivost u užem smislu), s tim što su neki potrošači, po pravilu, naročito ranjivi, a drugi samo ponekad i u posebnim okolnostima.
AB  - A consumer that is on a regular basis reasonably well-informed, and reasonably observant and circumspect may be affected by vulnerability in a particular situation. The author strongly believes that in the area of consumer protection, the abstract notion of vulnerable consumer should be introduced, in addition to the average consumer, as a legal standard of equal importance. The fundamental relation of consumer law, business-to-consumer (B2C), has been upgraded with a complex business-to-vulnerable consumer relationship (B2VC). Public authorities, in particular, have to take this fact into account when interpreting and applying consumer law so that a higher level of protection is guaranteed to vulnerable consumers. If protection of the consumer, as the weaker contractual party, is a significant step in the eternal development of good faith principles, then guaranteeing special protection to vulnerable consumers should be the next crucial move forward in the evolution of good faith principles.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - O prirodi i poreklu potrošačke ranjivosti
T1  - On the nature and origin of consumer vulnerability
EP  - 102
IS  - 3
SP  - 80
VL  - 68
DO  - 10.5937/AnaliPFB2003086T
UR  - conv_523
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2020",
abstract = "Autor u žižu svog istraživanja u ovom radu postavlja potrošačku ranjivost, ukazujući na to da, zavisno od konkretnih okolnosti, svaki potrošač može postati ranjiv. Određenom potrošaču može zatrebati posebna zaštita zato što pripada rizičnoj grupi, ali i zato što se našao u rizičnoj situaciji. Ranjivost može nastati u vezi sa zaključenjem ugovora, tokom ispunjenja i prilikom prestanka ugovora. Iz tih razloga, svoj međuzaključak da su svi potrošači ranjivi u širem smislu, s tim što su neki potrošači ranjiviji od drugih (ranjivi u užem smislu), autor koriguje tako da zaključak glasi: 1) svi potrošači su po definiciji ranjivi (ranjivost u širem smislu) i 2) svi potrošači mogu da budu naročito ranjivi i u tom slučaju zaslužuju posebnu zaštitu (ranjivost u užem smislu), s tim što su neki potrošači, po pravilu, naročito ranjivi, a drugi samo ponekad i u posebnim okolnostima., A consumer that is on a regular basis reasonably well-informed, and reasonably observant and circumspect may be affected by vulnerability in a particular situation. The author strongly believes that in the area of consumer protection, the abstract notion of vulnerable consumer should be introduced, in addition to the average consumer, as a legal standard of equal importance. The fundamental relation of consumer law, business-to-consumer (B2C), has been upgraded with a complex business-to-vulnerable consumer relationship (B2VC). Public authorities, in particular, have to take this fact into account when interpreting and applying consumer law so that a higher level of protection is guaranteed to vulnerable consumers. If protection of the consumer, as the weaker contractual party, is a significant step in the eternal development of good faith principles, then guaranteeing special protection to vulnerable consumers should be the next crucial move forward in the evolution of good faith principles.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "O prirodi i poreklu potrošačke ranjivosti, On the nature and origin of consumer vulnerability",
pages = "102-80",
number = "3",
volume = "68",
doi = "10.5937/AnaliPFB2003086T",
url = "conv_523"
}
Tešić, N.. (2020). O prirodi i poreklu potrošačke ranjivosti. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 68(3), 80-102.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB2003086T
conv_523
Tešić N. O prirodi i poreklu potrošačke ranjivosti. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2020;68(3):80-102.
doi:10.5937/AnaliPFB2003086T
conv_523 .
Tešić, Nenad, "O prirodi i poreklu potrošačke ranjivosti" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 68, no. 3 (2020):80-102,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB2003086T .,
conv_523 .

Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju - II deo

Tešić, Nenad

(Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd, 2018)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1032
AB  - Autor u ovom radu istražuje one krivičnopravne mere koje nisu usmerene na ličnost učinioca već neposredno utiču na njegovu imovinsku poziciju: oduzimanje predmeta izvršenja krivičnog dela, oduzimanje imovinske koristi stečene krivičnim delom, oduzimanje imovine proistekle iz krivičnog dela. U tom kontekstu se postavlja pitanje kakav je odnos tih mera i prava trećih lica na oduzetim dobrima. Ako se osnovni pravnopolitički cilj sveobuhvatnog oduzimanja imovine ogleda u sprečavanju bogaćenja kriminalnih organizacija, a suština hipoteke je u zaštiti prava njenog imaoca erga omnes, onda nije teško zamisliti situaciju u kojoj se pravo sledovanja hipotekarnog poverioca sučeljava sa tom krivičnopravnom merom izrečenom hipotekarnom dužniku. Upravo tu situaciju autor smatra adekvatnim testom za razrešenje dileme o tome da li je pravo sledovanja imovinski interes koji uživa punu ustavnopravnu zaštitu. Autor pokušava da pronađe 'Arijadninu nit' koja bi nas izvela iz 'pravnog lavirinta', onoga što je opravdana reakcija države u borbi protiv organizovanog kriminala i onoga što se smatra primerenom zaštitom subjektivnih prava obezbeđenih poverilaca. U radu se ističe da se u odgovoru na pitanje ima li hipotekarni poverilac pravo sledovanja u odnosu na državu, ako se mera sveobuhvatnog oduzimanja odnosi na hipotekovanu nepokretnosti, pre svega mora voditi računa o savesnosti hipotekarnog poverioca. Pritom taj subjektivni element sudovi moraju da ocenjuju uzimajući u obzir sve okolnosti konkretnog slučaja, a naročito: vreme nastanka hipoteke (u odnosu na iniciranje postupka oduzimanja), ukupne poslovne i druge odnose hipotekarnog poverioca i dužnika, kao i objektivne promene u njihovim imovinskim prilikama pre i posle zasnivanja hipoteke.
AB  - The author, in this paper, is looking for Ariadne's thread, which would help us to find the way through the legal labyrinth composed of justified reaction of the state in the war against organized crime, from one side and what is considered an appropriate protection of secured creditor's subjective rights, from the other side. He points out that in resolving a dilemma, does the mortgagee have the right to enforce its debt against the Republic of Serbia (right of pursuit), in case if the extended confiscation of property (proceeds of crime) includes subject-matter of mortgage, the court should take into account does the mortgagee know or should know about criminal origins of encumbered assets. The court should evaluate a good faith of the mortgagee, bearing in mind all the circumstances of the case, especially: The moment of a mortgage establishment, i.e. whether the registration of mortgage is prior in time to the initiation of a property freezing procedure; Overall business and other relations between mortgagee and mortgagor, i.e. are these parties associated in any other way? Objective changes in the economic position of mortgagee and mortgagor, i.e.is the security agreement true or simulated, in particular, whether the value of the secured claim actually enhanced the property of the mortgagor and at what consideration.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju - II deo
T1  - Whether the right of pursuit is constitutional property interest protectible against the state
EP  - 105
IS  - 2
SP  - 89
VL  - 66
DO  - 10.5937/AlaniPFB1802089T
UR  - conv_455
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2018",
abstract = "Autor u ovom radu istražuje one krivičnopravne mere koje nisu usmerene na ličnost učinioca već neposredno utiču na njegovu imovinsku poziciju: oduzimanje predmeta izvršenja krivičnog dela, oduzimanje imovinske koristi stečene krivičnim delom, oduzimanje imovine proistekle iz krivičnog dela. U tom kontekstu se postavlja pitanje kakav je odnos tih mera i prava trećih lica na oduzetim dobrima. Ako se osnovni pravnopolitički cilj sveobuhvatnog oduzimanja imovine ogleda u sprečavanju bogaćenja kriminalnih organizacija, a suština hipoteke je u zaštiti prava njenog imaoca erga omnes, onda nije teško zamisliti situaciju u kojoj se pravo sledovanja hipotekarnog poverioca sučeljava sa tom krivičnopravnom merom izrečenom hipotekarnom dužniku. Upravo tu situaciju autor smatra adekvatnim testom za razrešenje dileme o tome da li je pravo sledovanja imovinski interes koji uživa punu ustavnopravnu zaštitu. Autor pokušava da pronađe 'Arijadninu nit' koja bi nas izvela iz 'pravnog lavirinta', onoga što je opravdana reakcija države u borbi protiv organizovanog kriminala i onoga što se smatra primerenom zaštitom subjektivnih prava obezbeđenih poverilaca. U radu se ističe da se u odgovoru na pitanje ima li hipotekarni poverilac pravo sledovanja u odnosu na državu, ako se mera sveobuhvatnog oduzimanja odnosi na hipotekovanu nepokretnosti, pre svega mora voditi računa o savesnosti hipotekarnog poverioca. Pritom taj subjektivni element sudovi moraju da ocenjuju uzimajući u obzir sve okolnosti konkretnog slučaja, a naročito: vreme nastanka hipoteke (u odnosu na iniciranje postupka oduzimanja), ukupne poslovne i druge odnose hipotekarnog poverioca i dužnika, kao i objektivne promene u njihovim imovinskim prilikama pre i posle zasnivanja hipoteke., The author, in this paper, is looking for Ariadne's thread, which would help us to find the way through the legal labyrinth composed of justified reaction of the state in the war against organized crime, from one side and what is considered an appropriate protection of secured creditor's subjective rights, from the other side. He points out that in resolving a dilemma, does the mortgagee have the right to enforce its debt against the Republic of Serbia (right of pursuit), in case if the extended confiscation of property (proceeds of crime) includes subject-matter of mortgage, the court should take into account does the mortgagee know or should know about criminal origins of encumbered assets. The court should evaluate a good faith of the mortgagee, bearing in mind all the circumstances of the case, especially: The moment of a mortgage establishment, i.e. whether the registration of mortgage is prior in time to the initiation of a property freezing procedure; Overall business and other relations between mortgagee and mortgagor, i.e. are these parties associated in any other way? Objective changes in the economic position of mortgagee and mortgagor, i.e.is the security agreement true or simulated, in particular, whether the value of the secured claim actually enhanced the property of the mortgagor and at what consideration.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju - II deo, Whether the right of pursuit is constitutional property interest protectible against the state",
pages = "105-89",
number = "2",
volume = "66",
doi = "10.5937/AlaniPFB1802089T",
url = "conv_455"
}
Tešić, N.. (2018). Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju - II deo. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 66(2), 89-105.
https://doi.org/10.5937/AlaniPFB1802089T
conv_455
Tešić N. Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju - II deo. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2018;66(2):89-105.
doi:10.5937/AlaniPFB1802089T
conv_455 .
Tešić, Nenad, "Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju - II deo" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 66, no. 2 (2018):89-105,
https://doi.org/10.5937/AlaniPFB1802089T .,
conv_455 .

Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju

Tešić, Nenad

(Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd, 2018)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1035
AB  - Autor u ovom radu istražuje one krivičnopravne mere koje nisu usmerene na ličnost učinioca, već neposredno utiču na njegovu imovinsku poziciju: oduzimanje predmeta izvršenja krivičnog dela, oduzimanje imovinske koristi stečene krivičnim delom, oduzimanje imovine proistekle iz krivičnog dela. U tom konteksu se postavlja pitanje kakav je odnos tih mera i prava trećih lica na oduzetim dobrima. Ako se osnovni pravnopolitički cilj sveobuhvatnog oduzimanja imovine ogleda u sprečavanju bogaćenja kriminalnih organizacija, a suština hipoteke je u zaštiti prava njenog imaoca erga omnes, onda nije teško zamisliti situaciju u kojoj se pravo sledovanja hipotekarnog poverioca sučeljava sa tom krivičnopravnom merom izrečenom hipotekarnom dužniku. Upravo tu situaciju autor smatra adekvatnim testom za razrešenje dileme o tome da li je pravo sledovanja imovinski interes koji uživa punu ustvarnopravnu zaštitu. Autor pokušava da pronađe 'Arijadninu nit' koja bi nas izvela iz 'pravnog lavirinta', onoga što je opravdana reakcija države u borbi protiv organizovanog kriminala i onoga što se smatra primerenom zaštitom subjektivnih prava obezbeđenih poverilaca. On ističe da se u odgovoru na pitanje ima li hipotekarni poverilac pravo sledovanja u odnosu na državu, ako se mera sveobuhvatnog oduzimanja odnosi na hipotekovanu nepokretnost, pre svega mora voditi računa o savesnosti hipotekarnog poverioca. Pritom taj subjektivni element sudovi moraju da ocenjuju uzimajući u obzir sve okolnosti konkretnog slučaja, a naročito: vreme nastanka hipoteke (u odnosu na iniciranje postupka oduzimanja), ukupne poslovne i druge odnose hipotekarnog poverioca i dužnika kao i objektivne promene u njihovim imovinskim prilikama pre i posle zasnivanja hipoteke.
AB  - The author, in this paper, is looking for Ariadne's thread, which would help us to find the way through the legal labyrinth composed of justified reaction of the state in the war against organized crime, from one side and what is considered an appropriate protection of secured creditors subjective rights, from the other side. He points out that in resolving a dilemma, does the mortgagee have the right to enforce its debt against the Republic of Serbia (right of pursuit), in case if the extended confiscation of property (proceeds of crime) includes subject-matter of mortgage, the court should take into account does the mortgagee know or should know about criminal origins of encumbered assets. The court should evaluate a good faith of the mortgagee, bearing in mind all the circumstances of the case, especially: 1) The moment of a mortgage establishment, i.e. whether the registration of mortgage is prior in time to the initiation of a property freezing procedure; 2) Overall business and other relations between mortgagee and mortgagor, i.e. are these parties associated in any other way? 3) Objective changes in the economic position of mortgagee and mortgagor, i.e. is the security agreement true or simulated, in particular, whether the value of the secured claim actually enhanced the property of the mortgagor and at what consideration. .
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju
T1  - Whether the right of pursuit is constitutional property interest protectible against the state
EP  - 179
IS  - 1
SP  - 159
VL  - 66
DO  - 10.5937/AnaliPFB1801159T
UR  - conv_446
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2018",
abstract = "Autor u ovom radu istražuje one krivičnopravne mere koje nisu usmerene na ličnost učinioca, već neposredno utiču na njegovu imovinsku poziciju: oduzimanje predmeta izvršenja krivičnog dela, oduzimanje imovinske koristi stečene krivičnim delom, oduzimanje imovine proistekle iz krivičnog dela. U tom konteksu se postavlja pitanje kakav je odnos tih mera i prava trećih lica na oduzetim dobrima. Ako se osnovni pravnopolitički cilj sveobuhvatnog oduzimanja imovine ogleda u sprečavanju bogaćenja kriminalnih organizacija, a suština hipoteke je u zaštiti prava njenog imaoca erga omnes, onda nije teško zamisliti situaciju u kojoj se pravo sledovanja hipotekarnog poverioca sučeljava sa tom krivičnopravnom merom izrečenom hipotekarnom dužniku. Upravo tu situaciju autor smatra adekvatnim testom za razrešenje dileme o tome da li je pravo sledovanja imovinski interes koji uživa punu ustvarnopravnu zaštitu. Autor pokušava da pronađe 'Arijadninu nit' koja bi nas izvela iz 'pravnog lavirinta', onoga što je opravdana reakcija države u borbi protiv organizovanog kriminala i onoga što se smatra primerenom zaštitom subjektivnih prava obezbeđenih poverilaca. On ističe da se u odgovoru na pitanje ima li hipotekarni poverilac pravo sledovanja u odnosu na državu, ako se mera sveobuhvatnog oduzimanja odnosi na hipotekovanu nepokretnost, pre svega mora voditi računa o savesnosti hipotekarnog poverioca. Pritom taj subjektivni element sudovi moraju da ocenjuju uzimajući u obzir sve okolnosti konkretnog slučaja, a naročito: vreme nastanka hipoteke (u odnosu na iniciranje postupka oduzimanja), ukupne poslovne i druge odnose hipotekarnog poverioca i dužnika kao i objektivne promene u njihovim imovinskim prilikama pre i posle zasnivanja hipoteke., The author, in this paper, is looking for Ariadne's thread, which would help us to find the way through the legal labyrinth composed of justified reaction of the state in the war against organized crime, from one side and what is considered an appropriate protection of secured creditors subjective rights, from the other side. He points out that in resolving a dilemma, does the mortgagee have the right to enforce its debt against the Republic of Serbia (right of pursuit), in case if the extended confiscation of property (proceeds of crime) includes subject-matter of mortgage, the court should take into account does the mortgagee know or should know about criminal origins of encumbered assets. The court should evaluate a good faith of the mortgagee, bearing in mind all the circumstances of the case, especially: 1) The moment of a mortgage establishment, i.e. whether the registration of mortgage is prior in time to the initiation of a property freezing procedure; 2) Overall business and other relations between mortgagee and mortgagor, i.e. are these parties associated in any other way? 3) Objective changes in the economic position of mortgagee and mortgagor, i.e. is the security agreement true or simulated, in particular, whether the value of the secured claim actually enhanced the property of the mortgagor and at what consideration. .",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju, Whether the right of pursuit is constitutional property interest protectible against the state",
pages = "179-159",
number = "1",
volume = "66",
doi = "10.5937/AnaliPFB1801159T",
url = "conv_446"
}
Tešić, N.. (2018). Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 66(1), 159-179.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1801159T
conv_446
Tešić N. Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2018;66(1):159-179.
doi:10.5937/AnaliPFB1801159T
conv_446 .
Tešić, Nenad, "Da li je pravo sledovanja ustavom zaštićeni imovinski interes i u odnosu na Republiku Srbiju" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 66, no. 1 (2018):159-179,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1801159T .,
conv_446 .

Kako rasplakati Eshila? - o pravnotragičnoj restriktivnosti u tumačenju pojma 'prelaz potraživanja'

Tešić, Nenad

(Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd, 2017)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2017
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/975
AB  - Tokom 2015. godine u Republici Srbiji usvojen je novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju koji je počeo da se primenjuje od 01.06.2016. godine. Bez bilo kakvog ustezanja se može reći da je donošenje ovog Zakona još jednom 'usmerilo reflektore' na nekoliko ključnih nedostataka našeg savremenog zakonopisanja: 1) Prenormiranost (hiperinflacija normi). O ovoj zloćudnoj pojavi u našoj normativnoj praksi dovoljno govori okolnost da je Zakon o izvršnom postupku (2004)2 imao samo 306 članova, Zakon o izvršenju i obezbeđenju (2011)3 nešto više: 363 člana, a novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju (2015) ukupno 551 član.4 Okolnost da je Novi zakon za 200 članova duži od svog prethodnika ukazuje na 'apsolutno nepodoban pokušaj' zakonodavca da kazuistički uredi sve pojedinačne situacije naivno zaboravljajući da tako nešto do sada, niti jednom zakonodavcu nije pošlo za rukom. Realnost je mnogo inventivnija od bilo kog zakonopisca. Otuda ovaj svestan svoje nesavršenosti mora istu priznati, kreirajući unapred, odgovarajuće instrumente, kao što su: pravna načela (principi) i pravni standardi koji su podobni za razrešenje svih potencijalno spornih situacija. Kao što je za privredu jedne države prihvatljiva samo umerena inflacija u pogledu porasta nivoa cena i smanjenja kupovne moći novca, tako je i za njen pravni sistem nekontrolisano gomilanje zakona i drugih propisa neka vrsta 'poročne zavisnosti koja rađa potrebu za novom i sve većom dozom'. Hiperinflacija normi razara samu suštinu pravnog poretka. Laički rečeno, 'od šume se ne vidi drveće'. 2) Nedoslednost (nepostojanost). Izmena nekog zakona još uvek ne znači promenu na bolje. Svaka zakonodavna novina donekle utiče na pravnu sigurnost, naročito ako se radi o potpunom odstupanju od tradicije kao što je to čest slučaj u srpskom pravu. Izvlačenje ili pomera 'jedne cigle' iz složene tvorevine pravnog poretka može da dovede do urušavanja celog sistema ili njegovog značajnog dela. Ako svaka nova vlada ima potrebu da se pohvali setom sistemskih - materijalnopravnih i procesnih zakona, onda pravni sistem koji na ovim zakonima počiva ne može da se podiči naročitom pravnom sigurnošću. Ovo naročito ako se ima na umu da pravni sistem jedne države ne čine samo zakoni, već i praksa sudova i upravnih organa koja ne može da se ustali ako se zakoni besomučno menjaju u sve kraćim vremenskim intervalima. Po pravilu u periodu od dve do tri godine nadležni organi na osnovu 'taze propisa' donesu nekoliko odluka koje budu ispitane na višim instancama i potom objavljene, tako da učesnici u pravnom prometu naziru kako pravosuđe 'diše' u pogledu određene norme. Međutim, već u sledećem trenutku se na nekom forumu, često i pod uticajem 'dobro plaćenih nadrikonsultanata', zaključuje da ovo do sada uopšte nije valjalo, usvaja se novi zakon i sve počinje 'Jovo nanovo'.5 'Strani investitori' koji zatraže tumačenje određene norme u srpskom pravu najčešće ostaju zatečeni njima nerazumljivom interpretacijom uobičajenom za primenu prava kod nas, 'tako je bilo po starom zakonu, po novom zakonu je nešto drugačije, ali ne mora da znači da će sudovi tako i suditi'. Ono što se u toj vrsti 'zakonodavnog avanturizma' naročito zaboravlja jeste okolnost da je jedan zakon daleko lakše usvojiti nego primeniti,6 te da odličnu ocenu zaslužuje samo zakon koji je dobro napisan i još bolje primenjen.7 Sve napred navedeno čini nemogućim objavljivanje pouzdanih komentara takvih zakona od strane dokazanih 'pravnih autoriteta' koji bi sa svoje strane odgovarajućim smernicama svakako doprineli ujednačenoj primeni prava. Upravo ovi nedostaci koji se zbirno mogu opisati i kao opšta pravna nesigurnost, posmatrani kroz konkretnu pravnu situaciju sudskog tumačenja norme iz člana 48 ZIO (2015), dospeli su u ovom radu, u središte pažnje našeg istraživanja.
AB  - In the centre of attention in this paper, the author has laid the Art. 48 in the new Law on enforcement and securing of claims. This provision regulates an exception to the principle of formal legality in enforcement procedure ruling that enforcement shall be ordered and levied also based on the petition and for the benefit of a person who is not designated as creditor in an enforceable document, if such person proves by a public or document authenticated in accordance with law that a claim has been transferred to him or that has been assigned to him in another manner. In the recent decision rendered by the Commercial Court of Appeal in Belgrade (3 Iž 713/16) as of January 5. 2017., the Court draws a sharp distinction between the transfer of claim by operation of law (srb. 'prelaz potraživanja') and contractual transfer of claim (srb. 'prenos potraživanja'), arguing that the succession in all enforcement creditor's rights is possible only in a first case. That practically means that the one who has acquired a claim on the basis of companies merger will be entitled to stand in the shoes of the creditor, and on the contrary, the buyer of the claim who concluded the properly notarized assignment contract, could not initiate enforcement proceedings in his favour. Such narrow interpretation of the transfer of claim in enforcement procedure, the author considers totally unacceptable. Any legal phenomenon can be understood so that is interpreted by a number of methods of interpretation. i) Linguistic (textual) interpretation of the respective norm in previous pieces of legislation: the Law of Enforcement procedure (2004) and Law on enforcement and securing of claims (2011), and comparative analysis of legal texts in the region of Southeast Europe regulating the same subject-matter, author concludes that the essence of the norm ruling the transfer of claim in enforcement procedure is not changed. ii) Historical interpretation of the norm as set down in Art. 48 examined on the basis of preparatory work, in particular the explanatory memorandum to the draft law, public hearings on the draft law, as well as the parliamentary debate on the draft law could not come to the conclusion that the relevant norm should be interpreted narrowly. If there was the intention of the legislator to do some changes in the previous norm, the amendments were planned to be adopted in a completely different direction to spread, not to restrict the exceptions to the principle of formal legality i.e. to cover the assignment of claims on the basis of executive instruments and authentic documents. iii) Systematic interpretation of Art. 48 of the new Law on enforcement and securing of claims does not assure us to the necessity of a narrow interpretation. Every legal rule is part of a complex entity and could not be interpreted separately from the other rule. If we carefully examine the meaning of the term the transfer of claim in: Law on enforcement and securing of claims as a same legal source, Code of obligation and Company Law as the related legal sources, there is no room for conclusion that the acquirer of the claim under the law obtains wider power than the one who buy the claim under the contract of cession. iv) The author strongly believes that such narrow interpretation of Art. 48 entirely miss the reason behind the respective norm (ratio legis). This restrictive interpretation of this rule does not correspond to the demands of life, not business practices prevailing in the circle of people involved in the assignment of receivables. It is not clear what legal values or interest the Court protects exercising such discretion, if the debtor's legal position in enforcement proceedings in any way is not compromised by cession. On the other side, urging the assignee that already buys the claim with enforceable document (executive extra-judicial mortgage) to the litigation procedure to prove his claim, totally jeopardizes the non performing loans - NPL market. The creation of artificial boundaries between voluntary assignment and assignment by the law certainly does not contribute to the establishment of the rule of law and the confidence of citizens and businesses in the judicial system of the Republic of Serbia. For these and other reasons outlined above, the author is convinced that a narrow interpretation of Art. 48 in the Law on enforcement and securing of claims should be reconsidered in the interests of legal certainty and corrected as soon as possible in accordance with the real meaning of the respective norm.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Kako rasplakati Eshila? - o pravnotragičnoj restriktivnosti u tumačenju pojma 'prelaz potraživanja'
T1  - How to make Aeschylus cry?: The transfer of claim and judical tragedy based on its narrow interpretation
EP  - 108
IS  - 7-9
SP  - 75
VL  - 55
UR  - conv_2216
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2017",
abstract = "Tokom 2015. godine u Republici Srbiji usvojen je novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju koji je počeo da se primenjuje od 01.06.2016. godine. Bez bilo kakvog ustezanja se može reći da je donošenje ovog Zakona još jednom 'usmerilo reflektore' na nekoliko ključnih nedostataka našeg savremenog zakonopisanja: 1) Prenormiranost (hiperinflacija normi). O ovoj zloćudnoj pojavi u našoj normativnoj praksi dovoljno govori okolnost da je Zakon o izvršnom postupku (2004)2 imao samo 306 članova, Zakon o izvršenju i obezbeđenju (2011)3 nešto više: 363 člana, a novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju (2015) ukupno 551 član.4 Okolnost da je Novi zakon za 200 članova duži od svog prethodnika ukazuje na 'apsolutno nepodoban pokušaj' zakonodavca da kazuistički uredi sve pojedinačne situacije naivno zaboravljajući da tako nešto do sada, niti jednom zakonodavcu nije pošlo za rukom. Realnost je mnogo inventivnija od bilo kog zakonopisca. Otuda ovaj svestan svoje nesavršenosti mora istu priznati, kreirajući unapred, odgovarajuće instrumente, kao što su: pravna načela (principi) i pravni standardi koji su podobni za razrešenje svih potencijalno spornih situacija. Kao što je za privredu jedne države prihvatljiva samo umerena inflacija u pogledu porasta nivoa cena i smanjenja kupovne moći novca, tako je i za njen pravni sistem nekontrolisano gomilanje zakona i drugih propisa neka vrsta 'poročne zavisnosti koja rađa potrebu za novom i sve većom dozom'. Hiperinflacija normi razara samu suštinu pravnog poretka. Laički rečeno, 'od šume se ne vidi drveće'. 2) Nedoslednost (nepostojanost). Izmena nekog zakona još uvek ne znači promenu na bolje. Svaka zakonodavna novina donekle utiče na pravnu sigurnost, naročito ako se radi o potpunom odstupanju od tradicije kao što je to čest slučaj u srpskom pravu. Izvlačenje ili pomera 'jedne cigle' iz složene tvorevine pravnog poretka može da dovede do urušavanja celog sistema ili njegovog značajnog dela. Ako svaka nova vlada ima potrebu da se pohvali setom sistemskih - materijalnopravnih i procesnih zakona, onda pravni sistem koji na ovim zakonima počiva ne može da se podiči naročitom pravnom sigurnošću. Ovo naročito ako se ima na umu da pravni sistem jedne države ne čine samo zakoni, već i praksa sudova i upravnih organa koja ne može da se ustali ako se zakoni besomučno menjaju u sve kraćim vremenskim intervalima. Po pravilu u periodu od dve do tri godine nadležni organi na osnovu 'taze propisa' donesu nekoliko odluka koje budu ispitane na višim instancama i potom objavljene, tako da učesnici u pravnom prometu naziru kako pravosuđe 'diše' u pogledu određene norme. Međutim, već u sledećem trenutku se na nekom forumu, često i pod uticajem 'dobro plaćenih nadrikonsultanata', zaključuje da ovo do sada uopšte nije valjalo, usvaja se novi zakon i sve počinje 'Jovo nanovo'.5 'Strani investitori' koji zatraže tumačenje određene norme u srpskom pravu najčešće ostaju zatečeni njima nerazumljivom interpretacijom uobičajenom za primenu prava kod nas, 'tako je bilo po starom zakonu, po novom zakonu je nešto drugačije, ali ne mora da znači da će sudovi tako i suditi'. Ono što se u toj vrsti 'zakonodavnog avanturizma' naročito zaboravlja jeste okolnost da je jedan zakon daleko lakše usvojiti nego primeniti,6 te da odličnu ocenu zaslužuje samo zakon koji je dobro napisan i još bolje primenjen.7 Sve napred navedeno čini nemogućim objavljivanje pouzdanih komentara takvih zakona od strane dokazanih 'pravnih autoriteta' koji bi sa svoje strane odgovarajućim smernicama svakako doprineli ujednačenoj primeni prava. Upravo ovi nedostaci koji se zbirno mogu opisati i kao opšta pravna nesigurnost, posmatrani kroz konkretnu pravnu situaciju sudskog tumačenja norme iz člana 48 ZIO (2015), dospeli su u ovom radu, u središte pažnje našeg istraživanja., In the centre of attention in this paper, the author has laid the Art. 48 in the new Law on enforcement and securing of claims. This provision regulates an exception to the principle of formal legality in enforcement procedure ruling that enforcement shall be ordered and levied also based on the petition and for the benefit of a person who is not designated as creditor in an enforceable document, if such person proves by a public or document authenticated in accordance with law that a claim has been transferred to him or that has been assigned to him in another manner. In the recent decision rendered by the Commercial Court of Appeal in Belgrade (3 Iž 713/16) as of January 5. 2017., the Court draws a sharp distinction between the transfer of claim by operation of law (srb. 'prelaz potraživanja') and contractual transfer of claim (srb. 'prenos potraživanja'), arguing that the succession in all enforcement creditor's rights is possible only in a first case. That practically means that the one who has acquired a claim on the basis of companies merger will be entitled to stand in the shoes of the creditor, and on the contrary, the buyer of the claim who concluded the properly notarized assignment contract, could not initiate enforcement proceedings in his favour. Such narrow interpretation of the transfer of claim in enforcement procedure, the author considers totally unacceptable. Any legal phenomenon can be understood so that is interpreted by a number of methods of interpretation. i) Linguistic (textual) interpretation of the respective norm in previous pieces of legislation: the Law of Enforcement procedure (2004) and Law on enforcement and securing of claims (2011), and comparative analysis of legal texts in the region of Southeast Europe regulating the same subject-matter, author concludes that the essence of the norm ruling the transfer of claim in enforcement procedure is not changed. ii) Historical interpretation of the norm as set down in Art. 48 examined on the basis of preparatory work, in particular the explanatory memorandum to the draft law, public hearings on the draft law, as well as the parliamentary debate on the draft law could not come to the conclusion that the relevant norm should be interpreted narrowly. If there was the intention of the legislator to do some changes in the previous norm, the amendments were planned to be adopted in a completely different direction to spread, not to restrict the exceptions to the principle of formal legality i.e. to cover the assignment of claims on the basis of executive instruments and authentic documents. iii) Systematic interpretation of Art. 48 of the new Law on enforcement and securing of claims does not assure us to the necessity of a narrow interpretation. Every legal rule is part of a complex entity and could not be interpreted separately from the other rule. If we carefully examine the meaning of the term the transfer of claim in: Law on enforcement and securing of claims as a same legal source, Code of obligation and Company Law as the related legal sources, there is no room for conclusion that the acquirer of the claim under the law obtains wider power than the one who buy the claim under the contract of cession. iv) The author strongly believes that such narrow interpretation of Art. 48 entirely miss the reason behind the respective norm (ratio legis). This restrictive interpretation of this rule does not correspond to the demands of life, not business practices prevailing in the circle of people involved in the assignment of receivables. It is not clear what legal values or interest the Court protects exercising such discretion, if the debtor's legal position in enforcement proceedings in any way is not compromised by cession. On the other side, urging the assignee that already buys the claim with enforceable document (executive extra-judicial mortgage) to the litigation procedure to prove his claim, totally jeopardizes the non performing loans - NPL market. The creation of artificial boundaries between voluntary assignment and assignment by the law certainly does not contribute to the establishment of the rule of law and the confidence of citizens and businesses in the judicial system of the Republic of Serbia. For these and other reasons outlined above, the author is convinced that a narrow interpretation of Art. 48 in the Law on enforcement and securing of claims should be reconsidered in the interests of legal certainty and corrected as soon as possible in accordance with the real meaning of the respective norm.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Kako rasplakati Eshila? - o pravnotragičnoj restriktivnosti u tumačenju pojma 'prelaz potraživanja', How to make Aeschylus cry?: The transfer of claim and judical tragedy based on its narrow interpretation",
pages = "108-75",
number = "7-9",
volume = "55",
url = "conv_2216"
}
Tešić, N.. (2017). Kako rasplakati Eshila? - o pravnotragičnoj restriktivnosti u tumačenju pojma 'prelaz potraživanja'. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 55(7-9), 75-108.
conv_2216
Tešić N. Kako rasplakati Eshila? - o pravnotragičnoj restriktivnosti u tumačenju pojma 'prelaz potraživanja'. in Pravo i privreda. 2017;55(7-9):75-108.
conv_2216 .
Tešić, Nenad, "Kako rasplakati Eshila? - o pravnotragičnoj restriktivnosti u tumačenju pojma 'prelaz potraživanja'" in Pravo i privreda, 55, no. 7-9 (2017):75-108,
conv_2216 .

On creditor's supplemental rights

Radović, Vuk; Tešić, Nenad

(Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd, 2015)

TY  - JOUR
AU  - Radović, Vuk
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2015
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/820
AB  - In this paper, the authors introduce a notion of creditor s supplemental rights that so far has been insufficiently explored by legal theory. The authors see the supplemental rights as a variety of subordinated (secondary) rights that commonly with creditor s principle right (main prestation) stands on the active side of an obligational relationship (obligation in a wider sense). Such rights follow the faith of the principal right, whereby they may not be disposed of separately. In addition to the circumstances of their onset by operation of law and their limited duration, a joint characteristic of such rights is the absence of their correlation with the debtor s duties. If we may say that these qualities appear with other secondary rights (Lat. genus proximum), one feature distinguishes supplemental rights from the other of the similar kind - an influence on debtor's proprietary sphere. Through this influence the supplemental rights indirectly assure a claim, contributing thereby to accomplishment of the (subsidiary) goal of an obligation - satisfaction of claim - by either removing the obstacles for the satisfaction, or by preserving and strengthening the prospects for such satisfaction (Lat. differentia specifica). Accordingly, the authors recognize three separate types of supplemental rights: rights by which a creditor removes obstacles for the satisfaction of claim; rights by which a creditor protects his prospects for the satisfaction of claim; and rights by which a creditor enhances his prospects for the satisfaction of claim. .
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - On creditor's supplemental rights
EP  - 169
IS  - 3
SP  - 141
VL  - 63
DO  - 10.5937/AnaliPFB1503141R
UR  - conv_383
ER  - 
@article{
author = "Radović, Vuk and Tešić, Nenad",
year = "2015",
abstract = "In this paper, the authors introduce a notion of creditor s supplemental rights that so far has been insufficiently explored by legal theory. The authors see the supplemental rights as a variety of subordinated (secondary) rights that commonly with creditor s principle right (main prestation) stands on the active side of an obligational relationship (obligation in a wider sense). Such rights follow the faith of the principal right, whereby they may not be disposed of separately. In addition to the circumstances of their onset by operation of law and their limited duration, a joint characteristic of such rights is the absence of their correlation with the debtor s duties. If we may say that these qualities appear with other secondary rights (Lat. genus proximum), one feature distinguishes supplemental rights from the other of the similar kind - an influence on debtor's proprietary sphere. Through this influence the supplemental rights indirectly assure a claim, contributing thereby to accomplishment of the (subsidiary) goal of an obligation - satisfaction of claim - by either removing the obstacles for the satisfaction, or by preserving and strengthening the prospects for such satisfaction (Lat. differentia specifica). Accordingly, the authors recognize three separate types of supplemental rights: rights by which a creditor removes obstacles for the satisfaction of claim; rights by which a creditor protects his prospects for the satisfaction of claim; and rights by which a creditor enhances his prospects for the satisfaction of claim. .",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "On creditor's supplemental rights",
pages = "169-141",
number = "3",
volume = "63",
doi = "10.5937/AnaliPFB1503141R",
url = "conv_383"
}
Radović, V.,& Tešić, N.. (2015). On creditor's supplemental rights. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 63(3), 141-169.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1503141R
conv_383
Radović V, Tešić N. On creditor's supplemental rights. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2015;63(3):141-169.
doi:10.5937/AnaliPFB1503141R
conv_383 .
Radović, Vuk, Tešić, Nenad, "On creditor's supplemental rights" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 63, no. 3 (2015):141-169,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1503141R .,
conv_383 .
3

Ko plati dukat da u brak uđe, nudi dva da iz braka izađe

Tešić, Nenad

(Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd, 2012)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2012
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/652
AB  - Porodični zakon (2005) vraća u srpsko pravo mogućnost da supružnici ugovorom urede bračno-imovinske odnose na način koji odgovara njihovim potrebama. Norme o imovinskim posledicama braka postaju tako dispozitivna pravila, koja se imaju primeniti, samo ako supružnici nisu ugovorili drugačije. Dva su moguća pristupa valjanosti bračnih ugovora. Prema jednoj koncepciji, bračni ugovor je ništav po svojoj prirodi. Ovaj institut je kao takav protivan javnom poretku i moralu, jer vodi komercijalizaciji braka, ohrabruje razvod i narušava ravnopravnost polova (opšta ništavost). Prema drugom stanovištu (koje prihvata i srpski zakonodavac), eventualna ništavost bračnog ugovora mora se ceniti od slučaja do slučaja (konkretna ništavost). Dakle, bračno-imovinsko ugovaranje je zakonom dopušteno, ali je moguće utvrditi ništavost takvog ugovora, odnosno neke njegove odredbe, in concreto. Autor iz ugla srpskog prava analizira sporazume supružnika čija je punovažnost i izvršivost sporna i u ugovornoj praksi SAD, npr. klauzule o bračnoj vernosti i klauzule o učestalosti seksualnih odnosa supružnika. Ovi sporazumi su po svojoj prirodi mešoviti, jer vezuju imovinske posledice za određeni način vršenja ličnih prava supružnika. Kao protivne javnom poretku, autor naročito navodi pogodbe kojim se ugovorne strane trajno odriču prava na reprodukciju ili iz verskih razloga uskraćuju zajedničkoj deci medicinski indikovano lečenje. Bračni ugovor je ugovor među bližnjima, pa sud mora pristupiti njegovom tumačenju sa posebnom obazrivošću. Privatno pravo je ovde prožeto javnim interesom. Stoga pažnja suda kod zaključenja bračnog ugovora i procene njegove valjanosti, mora biti nešto veća nego kod drugih ugovora imovinskog prava. Sud mora voditi računa o zaštiti osnovnih vrednosti i suštine bračne zajednice, a naročito o najboljem interesu dece.
AB  - Family Law of 2005 has reintroduced to the Serbian legal system the rule that existed in the Serbian Civil Code (1844) which enables spouses, prospective spouses and extramarital partners to agree on their actual and future property relations according to their needs. The author points out to two possible approaches to the issue of validity of marital (nuptial) agreement. According to the first (older) conception, a marital agreement is void by its sole nature. It is against public policy and good usages since it allegedly leads to commercialization of marriage, it encourages the divorce and destroys the equity of spouses (general nullity). According to the second (lawful) standpoint, a marital agreement is not void (per se). Its potential nullity should be judged on case by case basis. Consequently, the contractual distribution of marital property is generally permitted by the Law, but this does not preclude the court from finding that the contract at hand is null and void (nullity in concreto). The author analyses from the Serbian law perspective the specific terms of marital agreements whose validity and enforceability are often disputed in the United States case-law, e.g. fidelity clause and intimacy clause. One could claim that the nature of these promises is hybrid, since they combine spouses’ personal rights and duties with proprietary consequences. In that context, author expressly identifies as null and void, by reason of public policy, provisions by which parties agree to permanently waive their reproductive rights, as well as the clauses by which parents, for their religious belief, restrict indicated medical intervention on their mutual children. Given that marital agreement is the contract between loved ones, the court should interpret it with special caution. Private law here is intertwined with public interest. Hence, the attention of the court in evaluation of validity of marital agreements should be on the higher level than in the case of other contracts. The court must protect the basic human values, essence of marital relations and pay utmost regard to the best interests of children.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Ko plati dukat da u brak uđe, nudi dva da iz braka izađe
T1  - One who gives a penny to enter the marriage, pays a fortune to exit
EP  - 318
IS  - 1
SP  - 293
VL  - 60
UR  - conv_254
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2012",
abstract = "Porodični zakon (2005) vraća u srpsko pravo mogućnost da supružnici ugovorom urede bračno-imovinske odnose na način koji odgovara njihovim potrebama. Norme o imovinskim posledicama braka postaju tako dispozitivna pravila, koja se imaju primeniti, samo ako supružnici nisu ugovorili drugačije. Dva su moguća pristupa valjanosti bračnih ugovora. Prema jednoj koncepciji, bračni ugovor je ništav po svojoj prirodi. Ovaj institut je kao takav protivan javnom poretku i moralu, jer vodi komercijalizaciji braka, ohrabruje razvod i narušava ravnopravnost polova (opšta ništavost). Prema drugom stanovištu (koje prihvata i srpski zakonodavac), eventualna ništavost bračnog ugovora mora se ceniti od slučaja do slučaja (konkretna ništavost). Dakle, bračno-imovinsko ugovaranje je zakonom dopušteno, ali je moguće utvrditi ništavost takvog ugovora, odnosno neke njegove odredbe, in concreto. Autor iz ugla srpskog prava analizira sporazume supružnika čija je punovažnost i izvršivost sporna i u ugovornoj praksi SAD, npr. klauzule o bračnoj vernosti i klauzule o učestalosti seksualnih odnosa supružnika. Ovi sporazumi su po svojoj prirodi mešoviti, jer vezuju imovinske posledice za određeni način vršenja ličnih prava supružnika. Kao protivne javnom poretku, autor naročito navodi pogodbe kojim se ugovorne strane trajno odriču prava na reprodukciju ili iz verskih razloga uskraćuju zajedničkoj deci medicinski indikovano lečenje. Bračni ugovor je ugovor među bližnjima, pa sud mora pristupiti njegovom tumačenju sa posebnom obazrivošću. Privatno pravo je ovde prožeto javnim interesom. Stoga pažnja suda kod zaključenja bračnog ugovora i procene njegove valjanosti, mora biti nešto veća nego kod drugih ugovora imovinskog prava. Sud mora voditi računa o zaštiti osnovnih vrednosti i suštine bračne zajednice, a naročito o najboljem interesu dece., Family Law of 2005 has reintroduced to the Serbian legal system the rule that existed in the Serbian Civil Code (1844) which enables spouses, prospective spouses and extramarital partners to agree on their actual and future property relations according to their needs. The author points out to two possible approaches to the issue of validity of marital (nuptial) agreement. According to the first (older) conception, a marital agreement is void by its sole nature. It is against public policy and good usages since it allegedly leads to commercialization of marriage, it encourages the divorce and destroys the equity of spouses (general nullity). According to the second (lawful) standpoint, a marital agreement is not void (per se). Its potential nullity should be judged on case by case basis. Consequently, the contractual distribution of marital property is generally permitted by the Law, but this does not preclude the court from finding that the contract at hand is null and void (nullity in concreto). The author analyses from the Serbian law perspective the specific terms of marital agreements whose validity and enforceability are often disputed in the United States case-law, e.g. fidelity clause and intimacy clause. One could claim that the nature of these promises is hybrid, since they combine spouses’ personal rights and duties with proprietary consequences. In that context, author expressly identifies as null and void, by reason of public policy, provisions by which parties agree to permanently waive their reproductive rights, as well as the clauses by which parents, for their religious belief, restrict indicated medical intervention on their mutual children. Given that marital agreement is the contract between loved ones, the court should interpret it with special caution. Private law here is intertwined with public interest. Hence, the attention of the court in evaluation of validity of marital agreements should be on the higher level than in the case of other contracts. The court must protect the basic human values, essence of marital relations and pay utmost regard to the best interests of children.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Ko plati dukat da u brak uđe, nudi dva da iz braka izađe, One who gives a penny to enter the marriage, pays a fortune to exit",
pages = "318-293",
number = "1",
volume = "60",
url = "conv_254"
}
Tešić, N.. (2012). Ko plati dukat da u brak uđe, nudi dva da iz braka izađe. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 60(1), 293-318.
conv_254
Tešić N. Ko plati dukat da u brak uđe, nudi dva da iz braka izađe. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2012;60(1):293-318.
conv_254 .
Tešić, Nenad, "Ko plati dukat da u brak uđe, nudi dva da iz braka izađe" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 60, no. 1 (2012):293-318,
conv_254 .

Srpski zakonodavac na potezu - jedan 'čisto pravni' pristup lobiranju

Tešić, Nenad

(Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd, 2010)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/507
AB  - Autor u ovom radu izveštava javnost o aktuelnom 'normotkalačkom' naporu u Republici Srbiji u oblasti onih društvenih odnosa koje obično nazivamo lobiranje. Pristup lobističkoj aktivnosti koji autor 'krsti' kao 'čisto pravni' (bez političkih i drugih sličnih uticaja) je ovde predstavljen u formi 'Skice za Zakon o lobiranju'. Ova naučna inicijativa uzima u obzir normativna rešenja drugih zemalja, pre svih: SAD, Kanade i Nemačke, ali i nadnacionalna pravila promovisana na nivou Evropske unije. Kako, ni u ovom slučaju, 'slepo prepisivanje' ne može uroditi dugoročnim i pouzdanim rezultatom, Skica predstavlja pokušaj da se prosejavanjem uporedno-pravne prakse ponajbolja ('zlatna') pravila izdvoje i uz neophodna prilagođavanja ugrade u srpsko pravo. Autor predlaže da se aktivnost ovlašćenih lobista de lege ferenda uredi na principima javnosti i zabrane nedozvoljenog uticaja. Samo na ovaj način, lobiranje u Srbiji može zaživeti kao konstruktivno informisanje donosioca odluke, u službi očuvanja demokratije i opšteg blagostanja.
AB  - The author in this article informs the professional audience about actual efforts at suggesting norms activity related to lobbying. The accepted view that author describes as 'pure legal' approach (i.e. without political or any other interference) is presented here in the form of the 'Lobbying Act Draft'. This scientific initiative takes into account the legislative solutions adopted in other countries, particularly in: USA, Canada and Germany, as well as the rules promulgated at the supranational/EU level. Naturally, like in any other case of law reform by legal transplantation 'mere copying' could not bring trustworthy and long-lasting results. Therefore, this Draft represents an attempt to integrate the best comparative practice and Serbian public law tradition. Further, the author suggests that lobbying activity de legeferenda should be regulated based on the fundamental principles of transparency and prohibition of undue influence. Only in this way, lobbying in Serbia could begin to live as a constructive activity of informing the public office holder, carried out protecting democracy and common welfare.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Srpski zakonodavac na potezu - jedan 'čisto pravni' pristup lobiranju
T1  - Serbian lawmaker on the move: 'Pure legal' approach to lobbying
EP  - 155
IS  - 10-12
SP  - 133
VL  - 47
UR  - conv_2023
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2010",
abstract = "Autor u ovom radu izveštava javnost o aktuelnom 'normotkalačkom' naporu u Republici Srbiji u oblasti onih društvenih odnosa koje obično nazivamo lobiranje. Pristup lobističkoj aktivnosti koji autor 'krsti' kao 'čisto pravni' (bez političkih i drugih sličnih uticaja) je ovde predstavljen u formi 'Skice za Zakon o lobiranju'. Ova naučna inicijativa uzima u obzir normativna rešenja drugih zemalja, pre svih: SAD, Kanade i Nemačke, ali i nadnacionalna pravila promovisana na nivou Evropske unije. Kako, ni u ovom slučaju, 'slepo prepisivanje' ne može uroditi dugoročnim i pouzdanim rezultatom, Skica predstavlja pokušaj da se prosejavanjem uporedno-pravne prakse ponajbolja ('zlatna') pravila izdvoje i uz neophodna prilagođavanja ugrade u srpsko pravo. Autor predlaže da se aktivnost ovlašćenih lobista de lege ferenda uredi na principima javnosti i zabrane nedozvoljenog uticaja. Samo na ovaj način, lobiranje u Srbiji može zaživeti kao konstruktivno informisanje donosioca odluke, u službi očuvanja demokratije i opšteg blagostanja., The author in this article informs the professional audience about actual efforts at suggesting norms activity related to lobbying. The accepted view that author describes as 'pure legal' approach (i.e. without political or any other interference) is presented here in the form of the 'Lobbying Act Draft'. This scientific initiative takes into account the legislative solutions adopted in other countries, particularly in: USA, Canada and Germany, as well as the rules promulgated at the supranational/EU level. Naturally, like in any other case of law reform by legal transplantation 'mere copying' could not bring trustworthy and long-lasting results. Therefore, this Draft represents an attempt to integrate the best comparative practice and Serbian public law tradition. Further, the author suggests that lobbying activity de legeferenda should be regulated based on the fundamental principles of transparency and prohibition of undue influence. Only in this way, lobbying in Serbia could begin to live as a constructive activity of informing the public office holder, carried out protecting democracy and common welfare.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Srpski zakonodavac na potezu - jedan 'čisto pravni' pristup lobiranju, Serbian lawmaker on the move: 'Pure legal' approach to lobbying",
pages = "155-133",
number = "10-12",
volume = "47",
url = "conv_2023"
}
Tešić, N.. (2010). Srpski zakonodavac na potezu - jedan 'čisto pravni' pristup lobiranju. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 47(10-12), 133-155.
conv_2023
Tešić N. Srpski zakonodavac na potezu - jedan 'čisto pravni' pristup lobiranju. in Pravo i privreda. 2010;47(10-12):133-155.
conv_2023 .
Tešić, Nenad, "Srpski zakonodavac na potezu - jedan 'čisto pravni' pristup lobiranju" in Pravo i privreda, 47, no. 10-12 (2010):133-155,
conv_2023 .

Ljubav na prvi potpis - o moralnosti bračnih ugovora

Tešić, Nenad

(Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd, 2009)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/442
AB  - Porodični zakon (2005) vraća u srpsko pravo mogućnost da supružnici izjavama volje urede bračno-imovinske odnose, na način koji odgovara njihovim potrebama. Norme o imovinskim posledicama braka postaju tako dispozitivna pravila, koja se imaju primeniti, samo ako supružnici nisu ugovorili drugačije. Bračni ugovor, dakle, doživljava svoju renesansu u srpskom pravu što otvara čitav niz moralnih, ali i pravnih dilema: Zašto se parovi uopšte odlučuju da svoje imovinske odnose urede ugovorom? Vodi li mogućnost zaključenja bračnog ugovora komercijalizaciji braka? Unosi li bračni ugovor seme razdora u brak i da li se takvim stipulisanjem narušava ravnopravnost polova? Autor ukazuje na dva moguća pristupa valjanosti bračnih ugovora. Prema jednoj koncepciji, bračni ugovor je ništav po svojoj prirodi. Ovaj institut je kao takav protivan javnom poretku i moralu, jer vodi komercijalizaciji braka, ohrabruje razvod i narušava ravnopravnost polova (opšta ništavost). Prema drugom stanovištu nije svaki bračni ugovor ništav eventualna ništavost takvog ugovora ili nekih njegovih odredbi mora se ceniti od slučaja do slučaja (konkretna ništavost). Dakle, bračno-imovinsko ugovaranje je zakonom dopušteno, ali je moguće utvrditi ništavost takvog ugovora in concreto. Autor dalje zaključuje da bračni ugovor, niti ohrabruje sklapanje braka, niti ga ruši. Bez obzira na određene nedoumice moralne prirode, bračni ugovor je društveno koristan institut, jer ide u susret potencijalnom problemu; imovinske odnose supružnika izmešta iz sudnice i ublažava uticaj bračnih nesuglasica na zajedničku decu.
AB  - Under Serbian Civil Code (1844), prospective spouses and extramarital partners were permitted to agree on their actual and future property relations according to their needs. Serbian legislator re-introduced this possibility in 2005. The norms that regulate the proprietary consequences of marriage have thus become default rules that apply only if marital partners did not agree otherwise. This so-called renascence of marital (nuptial) agreements in Serbia raises the whole line of related legal and ethical issues: Why the couples decide to govern their property relations by the agreement? Does the possibility of the marital agreement induce the commercialization of the marriage? Do the marital agreements implant the seeds of discord in marriage, or do they jeopardize the gender equality? The author points out two possible approaches to the issue of validity of marital agreement. According to the first conception, marital agreement should be null and void by its sole nature. It is against public policy and moral, as it allegedly leads to commercialization of marriage, encourages divorce and destroys the equity of spouses (general nullity). According to the other opinion, not all marital agreements should be null and void (per se). Its potential nullity be judged from case to case. Consequently, the contractual distribution of marital property is generally permitted by the Law, but this fact does not preclude the court from finding that the contract at hand is null and void (nullity in concreto). The author concludes that marital agreements neither encourage the conclusion of marriage, nor destroy its prospects. Regardless of some moral controversies concerning the marital agreements, it is without a doubt a socially useful phenomenon, since it regulates before hand the potential sources of problems between the spouses it displaces court resolution of property issues between ex-spouses and mitigates the negative effects of divorce on mutual children.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Ljubav na prvi potpis - o moralnosti bračnih ugovora
T1  - Love at the first signature: On morality of marital agreements
EP  - 246
IS  - 2
SP  - 229
VL  - 57
UR  - conv_161
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2009",
abstract = "Porodični zakon (2005) vraća u srpsko pravo mogućnost da supružnici izjavama volje urede bračno-imovinske odnose, na način koji odgovara njihovim potrebama. Norme o imovinskim posledicama braka postaju tako dispozitivna pravila, koja se imaju primeniti, samo ako supružnici nisu ugovorili drugačije. Bračni ugovor, dakle, doživljava svoju renesansu u srpskom pravu što otvara čitav niz moralnih, ali i pravnih dilema: Zašto se parovi uopšte odlučuju da svoje imovinske odnose urede ugovorom? Vodi li mogućnost zaključenja bračnog ugovora komercijalizaciji braka? Unosi li bračni ugovor seme razdora u brak i da li se takvim stipulisanjem narušava ravnopravnost polova? Autor ukazuje na dva moguća pristupa valjanosti bračnih ugovora. Prema jednoj koncepciji, bračni ugovor je ništav po svojoj prirodi. Ovaj institut je kao takav protivan javnom poretku i moralu, jer vodi komercijalizaciji braka, ohrabruje razvod i narušava ravnopravnost polova (opšta ništavost). Prema drugom stanovištu nije svaki bračni ugovor ništav eventualna ništavost takvog ugovora ili nekih njegovih odredbi mora se ceniti od slučaja do slučaja (konkretna ništavost). Dakle, bračno-imovinsko ugovaranje je zakonom dopušteno, ali je moguće utvrditi ništavost takvog ugovora in concreto. Autor dalje zaključuje da bračni ugovor, niti ohrabruje sklapanje braka, niti ga ruši. Bez obzira na određene nedoumice moralne prirode, bračni ugovor je društveno koristan institut, jer ide u susret potencijalnom problemu; imovinske odnose supružnika izmešta iz sudnice i ublažava uticaj bračnih nesuglasica na zajedničku decu., Under Serbian Civil Code (1844), prospective spouses and extramarital partners were permitted to agree on their actual and future property relations according to their needs. Serbian legislator re-introduced this possibility in 2005. The norms that regulate the proprietary consequences of marriage have thus become default rules that apply only if marital partners did not agree otherwise. This so-called renascence of marital (nuptial) agreements in Serbia raises the whole line of related legal and ethical issues: Why the couples decide to govern their property relations by the agreement? Does the possibility of the marital agreement induce the commercialization of the marriage? Do the marital agreements implant the seeds of discord in marriage, or do they jeopardize the gender equality? The author points out two possible approaches to the issue of validity of marital agreement. According to the first conception, marital agreement should be null and void by its sole nature. It is against public policy and moral, as it allegedly leads to commercialization of marriage, encourages divorce and destroys the equity of spouses (general nullity). According to the other opinion, not all marital agreements should be null and void (per se). Its potential nullity be judged from case to case. Consequently, the contractual distribution of marital property is generally permitted by the Law, but this fact does not preclude the court from finding that the contract at hand is null and void (nullity in concreto). The author concludes that marital agreements neither encourage the conclusion of marriage, nor destroy its prospects. Regardless of some moral controversies concerning the marital agreements, it is without a doubt a socially useful phenomenon, since it regulates before hand the potential sources of problems between the spouses it displaces court resolution of property issues between ex-spouses and mitigates the negative effects of divorce on mutual children.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Ljubav na prvi potpis - o moralnosti bračnih ugovora, Love at the first signature: On morality of marital agreements",
pages = "246-229",
number = "2",
volume = "57",
url = "conv_161"
}
Tešić, N.. (2009). Ljubav na prvi potpis - o moralnosti bračnih ugovora. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 57(2), 229-246.
conv_161
Tešić N. Ljubav na prvi potpis - o moralnosti bračnih ugovora. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2009;57(2):229-246.
conv_161 .
Tešić, Nenad, "Ljubav na prvi potpis - o moralnosti bračnih ugovora" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 57, no. 2 (2009):229-246,
conv_161 .

Ima li svojine u virtuelnom svetu - o prirodi subjektivnih prava na elektronskim dobrima

Tešić, Nenad

(Udruženje pravnika Srbije, Beograd, 2008)

TY  - CONF
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2008
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/384
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
C3  - Pravni život
T1  - Ima li svojine u virtuelnom svetu - o prirodi subjektivnih prava na elektronskim dobrima
T1  - Is there a property in the virtual world: The nature of subjective rights on e-assets
EP  - 215
IS  - 11
SP  - 187
VL  - 57
UR  - conv_1438
ER  - 
@conference{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2008",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "Ima li svojine u virtuelnom svetu - o prirodi subjektivnih prava na elektronskim dobrima, Is there a property in the virtual world: The nature of subjective rights on e-assets",
pages = "215-187",
number = "11",
volume = "57",
url = "conv_1438"
}
Tešić, N.. (2008). Ima li svojine u virtuelnom svetu - o prirodi subjektivnih prava na elektronskim dobrima. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 57(11), 187-215.
conv_1438
Tešić N. Ima li svojine u virtuelnom svetu - o prirodi subjektivnih prava na elektronskim dobrima. in Pravni život. 2008;57(11):187-215.
conv_1438 .
Tešić, Nenad, "Ima li svojine u virtuelnom svetu - o prirodi subjektivnih prava na elektronskim dobrima" in Pravni život, 57, no. 11 (2008):187-215,
conv_1438 .

O zajedničkoj imovini supružnika

Tešić, Nenad

(Udruženje pravnika Srbije, Beograd, 2006)

TY  - CONF
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2006
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/307
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
C3  - Pravni život
T1  - O zajedničkoj imovini supružnika
T1  - On the joint property of spouses
EP  - 277
IS  - 10
SP  - 259
VL  - 55
UR  - conv_1385
ER  - 
@conference{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2006",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "O zajedničkoj imovini supružnika, On the joint property of spouses",
pages = "277-259",
number = "10",
volume = "55",
url = "conv_1385"
}
Tešić, N.. (2006). O zajedničkoj imovini supružnika. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 55(10), 259-277.
conv_1385
Tešić N. O zajedničkoj imovini supružnika. in Pravni život. 2006;55(10):259-277.
conv_1385 .
Tešić, Nenad, "O zajedničkoj imovini supružnika" in Pravni život, 55, no. 10 (2006):259-277,
conv_1385 .

Doprinos reformi stvarnog prava u državama Jugoistočne Evrope GTZ, Edition Temmen, Bremen 2003, 327 stranica

Tešić, Nenad

(Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd, 2003)

TY  - JOUR
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2003
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/200
PB  - Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd
T2  - Arhiv za pravne i društvene nauke
T1  - Doprinos reformi stvarnog prava u državama Jugoistočne Evrope GTZ, Edition Temmen, Bremen 2003, 327 stranica
EP  - 522
IS  - 4
SP  - 518
VL  - 89
UR  - conv_823
ER  - 
@article{
author = "Tešić, Nenad",
year = "2003",
publisher = "Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Arhiv za pravne i društvene nauke",
title = "Doprinos reformi stvarnog prava u državama Jugoistočne Evrope GTZ, Edition Temmen, Bremen 2003, 327 stranica",
pages = "522-518",
number = "4",
volume = "89",
url = "conv_823"
}
Tešić, N.. (2003). Doprinos reformi stvarnog prava u državama Jugoistočne Evrope GTZ, Edition Temmen, Bremen 2003, 327 stranica. in Arhiv za pravne i društvene nauke
Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd., 89(4), 518-522.
conv_823
Tešić N. Doprinos reformi stvarnog prava u državama Jugoistočne Evrope GTZ, Edition Temmen, Bremen 2003, 327 stranica. in Arhiv za pravne i društvene nauke. 2003;89(4):518-522.
conv_823 .
Tešić, Nenad, "Doprinos reformi stvarnog prava u državama Jugoistočne Evrope GTZ, Edition Temmen, Bremen 2003, 327 stranica" in Arhiv za pravne i društvene nauke, 89, no. 4 (2003):518-522,
conv_823 .

Dragoljub D. Stojanović i Oliver B. Antić: Uvod u građansko pravo

Đurđević, Dejan; Tešić, Nenad

(Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd, 2002)

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Dejan
AU  - Tešić, Nenad
PY  - 2002
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/182
PB  - Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd
T2  - Arhiv za pravne i društvene nauke
T1  - Dragoljub D. Stojanović i Oliver B. Antić: Uvod u građansko pravo
T1  - Dragoljub Stojanović and Oliver Antić: Introduction to civil law
EP  - 440
IS  - 3
SP  - 437
VL  - 88
UR  - conv_816
ER  - 
@article{
author = "Đurđević, Dejan and Tešić, Nenad",
year = "2002",
publisher = "Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Arhiv za pravne i društvene nauke",
title = "Dragoljub D. Stojanović i Oliver B. Antić: Uvod u građansko pravo, Dragoljub Stojanović and Oliver Antić: Introduction to civil law",
pages = "440-437",
number = "3",
volume = "88",
url = "conv_816"
}
Đurđević, D.,& Tešić, N.. (2002). Dragoljub D. Stojanović i Oliver B. Antić: Uvod u građansko pravo. in Arhiv za pravne i društvene nauke
Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd., 88(3), 437-440.
conv_816
Đurđević D, Tešić N. Dragoljub D. Stojanović i Oliver B. Antić: Uvod u građansko pravo. in Arhiv za pravne i društvene nauke. 2002;88(3):437-440.
conv_816 .
Đurđević, Dejan, Tešić, Nenad, "Dragoljub D. Stojanović i Oliver B. Antić: Uvod u građansko pravo" in Arhiv za pravne i društvene nauke, 88, no. 3 (2002):437-440,
conv_816 .