O prestanku sudijske funkcije navršenjem radnog veka

Abstract

Ustav Republike Srbije sadrži jedanaest članova kojima se utvrđuju načela na kojima je sudstvo organizovano, kao i garancije sudske nezavisnosti. Osnovi za prestanak sudijske funkcije uređeni su Ustavom, to jest oni su nabrojani u članu 148, stav 1 Ustava, ali je zakonodavcu prepuštena njihova detaljna razrada, kao i uređenje samog postupka za prestanak sudijske funkcije i zaštita prava sudije u tom postupku. Jedan od načina prestanka sudijske funkcije jeste i navršenje radnog veka. Zakonom o sudijama propisan je različit pravni režim za prestanak sudijske funkcije navršenjem radnog veka zavisno od toga da li sudija vrši funkciju u Vrhovnom kasacionom sudu ili u nekom drugom sudu, kao i posebna pravila za prestanak sudijske funkcije sudije koji je predsednik suda. U radu analiziramo različite pravne režime u pogledu prestanka sudijske funkcije navršenjem radnog veka i preispitujemo postojanje razloga koji bi te razlike opravdali.

The purpose of this paper is to address the issue of retirement age for judges in Serbia. The Law on Judges has been changed several times in this regard and according to the current situation there is a difference in the legal status of judges of the Supreme Court of Cassation and judges of all other courts. According to the standards set by the Constitutional Court in its jurisprudence, different legal status within a group of people in the same or similar situation would have to be justified by very weighty or compelling reasons. The legislator has failed to provide objective and reasonable justification for establishing special rules that apply only to the judges of the Supreme Court of Cassation. In comparative legal systems that are analysed in this paper, retirement age is based on the same criteria for all judges, regardless of the rank of the court.