Od kompromisa do principa - preispitivanje koncepta supsidijarnosti i njegove uloge u reformi Evropskog suda za ljudska prava

Abstract

Svrha ovog članka je da preispita tradicionalno poimanje supsidijarnosti u domenu evropskog režima zaštite ljudskih prava u kojem se supsidijarnost posmatra kao deo političkog kompromisa usmerenog na očuvanje suvereniteta država potpisnica konvencije i afirmaciju pluralizma, tako što će autor nastojati da ukaže na to da je koncept supsidijarnosti u praksi Evropskog suda za ljudska prava i kroz reformu kontrolnog mehanizma prešao dug put od političkog kompromisa do jednog od osnovnih principa na kojima se temelji kontrolni mehanizam konvencije. Štaviše, autor će pokušati da objasni da koncept supsidijarnosti sadrži ne samo uzlaznu (negativnu) komponentu već i silaznu (pozitivnu) komponentu, istovremeno ispitujući valjanost argumentacije koja tvrdi suprotno.

Purpose of this article is to revisit the traditional notion of subsidiarity as a principle based on a political compromise aimed at conservation of state sovereignty and affirmation of pluralism and diversity by pointing out that subsidiarity has become a deep structural principle embedded in Conventions supervisory mechanism which outlines the role of the Court in European human rights regime. Furthermore article will argue that subsidiarity incorporates both ascending (negative) and descending (positive) element while questioning validity of the member states argument that Court is overstepping its own competences prescribed by the Convention. Lastly author will elaborate how both, negative and positive, aspects of principle of subsidiarity can be used in resolving ECtHR backlog and explore what instruments are at Courts disposal when asserting positive subsidiarity.