Odnos ujedinjenih nacija i Evropske unije - multilateralni pragmatizam u očuvanju mira i bezbednosti

Abstract

Davno naučene lekcije o Evropskoj uniji (EU) govore da to nije organizacija čvrste moći (hard power). Ta činjenica ni po čemu ne umanjuje vrednost ni značaj njenog postojanja. Štaviše, dvadeset osam država članica u najvećem broju oblasti delovanja vide EU kao najbolji format da se zajedničkom akcijom uradi više i delotvornije nego pojedinačnim naporima članica. Pojednostavljeno govoreći, za svoje članice EU je jača kao celina nego kao puki zbir delova. Istovremeno, pomenutih dvadeset osam država pojedinačno ili grupno se suočava sa skupom zajedničkih izazova, rizika i pretnji po evropsku bezbednost. Te grupe razloga motivišu EU da definiše zajedničke spoljnopolitičke i bezbednosne prioritete, a jedan od osnovnih je multilateralizam u delovanju. Za autore i donosioce Globalne strategije EU, kao spoljnopolitičke i bezbednosne strategije, to je jedan od načina da se EU u međunarodnim odnosima učini uticajnom i da se dostignu njeni ciljevi međunarodnog delovanja navedeni u članu 2 Lisabonskog ugovora. U središtu takvog sistema su Ujedinjene nacije (UN) i to se potvrđuje u tekstu Globalne strategije EU. Da li zaista odnosi EU i UN sadrže potencijal multiplikacije uticaja, ali i platformu za ostvarivanje ciljeva obe organizacije na međunarodnoj sceni, i kako ti odnosi izgledaju u savremenoj i istorijskoj retrospektivi osnovni su predmet i sadržaj ovog teksta. .

The lesson learned about the EU says that the Union is not a hard power organization. This fact does not diminish the value and significance of its existence. In addition, the 28 Member States still see the EU in the majority of policy areas as the best format to achieve goals as a result of joint actions rather than the pure individual actions of its members. Put it simply, the EU is stronger whole and united, rather than a mere set of its parts. At the same time, the aforementioned 28 either individually or in groups are faced with a set of common challenges, risks and threats. These motivate the EU to define common external political and security priorities. One of the basic foreign policy priorities is multilateralism in external action. For authors and decision-makers of the EUs Global Strategy, this is one of the ways to make the EU more influential in international scene, and to achieve external relations objectives that are enlisted in Article 2 of the Lisbon Treaty. In the very heart of this system is the UN and that is asserted in the text of the EU Global Strategy. Do the EU and the UN jointly have the potential for multiplication of their influence, and can they serve as a platform for achieving the goals of both organizations on the international arena, and how these relations look in the contemporary and historical retrospective are all the main subject and content of this article.