Mihailo Konstantinović i preuređenje građanskog prava u srpskom i ranijem jugoslovenskom pravu

Abstract

U srpskoj i ranijoj jugoslovenskoj javnosti relativno malo se znalo o Mihailu Konstantinoviću. Razlog je uglavnom bilo to što je iza sebe ostavio skroman broj radova. Na pitanje jednog mladog pravnika zašto nije napisao više, profesor je odgovorio da mu nije izgledalo da je pisanje komentara o pravu koristan posao u situaciji u kojoj zakoni ne postoje ili nisu na potrebnoj visini. Stoga je odlučio da se posveti pisanju zakonskih nacrta, a ne knjiga o pravu. Između dva rata njegova aktivnost se sastojala u kritici stanja prava i pokušaja da se u Nacrtu građanskog zakonika, nazvanog Predosnova, nametne austrijski Građanski zakonik. Posle Drugog svetskog rata Konstantinović je bio isključivi redaktor prednacrta zakona iz svih oblasti građanskog prava (izuzev stvarnog prava). Znatan broj tih originalnih tekstova je u toku vremena bio izmenjen i dopunjen. Ali činjenica je da i danas značajan deo njegovih ideja uređuje pravne odnose od Kajmakčalana do Karavanki!

The Serbian and previous Yugoslav public knows little about Mihailo Konstantinović, one of our greatest jurists. The reason for this is the fact that he published a modest number of scholarly papers. When asked why he had not written more, Konstantinović responded that he did not consider it beneficial to write treatises and commentaries in a situation where the laws did not exist or were not properly drafted. Hence, he decided to focus on writing laws and not books about law. After the Second World War, Konstantinović was the sole redactor of a number of draft laws in the most important fields of private law, i.e. family law, inheritance law and law of obligations. A number of his original texts have been amended or supplemented over time, but the fact remains that even today a significant number of his ideas guide legal relations in the countries of the former Yugoslavia.