Stečajna nacionalizacija (konfiskacija) u Srbiji

Abstract

U članku se ukazuje na dve vrste stečaja u kojim se imovina stečajnog dužnika u Srbiji oduzima u korist države. Prva vrsta je stečaj nedovoljne vrednosti a druga stečaj dugotrajno insolventnog dužnika. Kako je Ustavom Srbije iz 2006. godine dopušteno oduzimanje imovine samo u javnom interesu, i to uz naknadu njenom imaocu, pisac razmatra ustavnost pravila Zakona o stečaju iz 2009. godine kojim se imovina stečajnog dužnika proglašava državnom. Zaključuje se da je reč u suštini o nacionalizaciji, pa čak i konfiskaciji koja je protivna Ustavu. U članku se daje prikaz uporednopravnih rešenja stečaja nedovoljne vrednosti, razmatraju se uzroci neustavnosti u Zakonu o stečaju i njene moguće posledice, a predlažu se i odgovarajuća rešenja za njeno otklanjanje.

The author points to two types of insolvency proceedings under Serbian law whereby the State appropriates assets of the debtor; the first one being the insolvency due to an insufficient value of assets; and the second, the insolvency of a debtor who has been insolvent for an extended period of time. The Constitution of the Republic of Serbia (2006) prohibits the State from depriving citizens of their property. Seizing some one's assets as a forfeit by the public treasury may be allowed on two conditions, that must be fulfilled cumulatively: that there is public interest involved which justifies confiscation, and that the deprived receives just compensation. The author holds that the existing rules on insolvency proceedings run contrary to the Constitution, and give leeway to the State to confiscate assets of the insolvent debtors on unconstitutional grounds.