Osmišljavanje i koordinacija javnih politika kao polazni osnov harmonizacije domaćih propisa sa zahtevima pravne tekovine EU

Abstract

Jedan od najvažnijih aspekata harmonizacije našeg prava sa pravom EU, još uvek zanemaren u Srbiji, je međusobna veza između osmišljavanja i koordinacije javnih politika, sa jedne strane, i usaglašavanja propisa u toku pregovora za pristupanje EU, sa druge strane. Ovaj aspekt jeu velikoj meri zanemaren kako zbog hitnog postupka donošenja propisa radi usklađivanja sa pravom EU, tako i zbog nerazvijenosti regulatorne politike, koja se u velikoj meri svela na giljotinu propisa, umesto da se razvije ciklus javnih politika i analitička faza koja prethodi izradi propisa. Iako je došlo do unapređenja pregovaračke strukture evropskih integracija, Pregovarački tim i Koordinaciono telo svakako ne mogu da zamene ulogu nosilaca javnih politika u njihovom nastanku. Obzirom da je novim Zakonom o ministarstvima predviđeno stvaranje Republičkog sekretarijata za koordinaciju javnih politika, stvoren je institucionalni preduslov za sprovođenje funkcije usklađivanja predloga javnih politika, ali se još uvek ne nazire kakve će ingerencije u samom ciklusu javne politike imati ova institucija. U svakom slučaju, ovakav organ će upotpuniti koordinacionu strukturu Srbije u pregovaračkom procesu.

One of the most important aspects of harmonizing Serbian legislation with the EU law, however still neglected in Serbia, is the mutual relationship between the design and coordination of public policies on the one hand, and the harmonization of legislation in the course of negotiations for EU accession, on the other hand. This aspect has been largely neglected because of the misuse of emergency procedure for adopting legislation in order to assure compatibility with the EU law, but also due to underdeveloped regulatory policies, which has been reduced to the guillotine of legislation, instead of developing a cycle of policy and analytical phase that precedes the drafting of legislation. Although the negotiating structure of European integration has been improved, the Negotiation Team and Coordination Body certainly can not replace the role of policy makers in their creation. Since the new Law on Ministries envisaged the creation of the Secretariat for the coordination of public policies, an institutional prerequisite for the implementation of the function of harmonizing public policy proposals has been put forward, but is not yet clear what powers in the policy cycle this institution would have. In any case, this administrative body will certainly complement Serbian coordination structure in the negotiation process.