O dejstvima modifikacije ugovora odložnim uslovom

Abstract

Pogrešnim normiranjem pojma uslova, zakonodavac je načinio ozbiljnu omašku usled koje se bitno drugačije objašnjava priroda dejstva ostvarenja uslova na ugovor čiji je modalitet. Pitanje kojim se autor bavi u uvodnom delu rada jeste: da li je uslov element neophodan za nastanak ugovora ili je njegov značaj drugačiji? Ukoliko odložni uslov utiče samo na dejstva ugovora, da li njegovo ostvarenje ima ex tunc ili ex nunc dejstvo? Opredeljivanje pravnog sistema za retroaktivnost (ili njeno odsustvo) ima značajne posledice na pravni položaj ugovornih strana, ali i trećih lica ukoliko je došlo do raspolaganja uslovnim pravom u fazi neizvesnosti. Ovo pitanje nije jedinstveno rešeno u uporednom pravu. ZOO se, načelno, opredeljuje za retroaktivnost. Centralni zadatak ovog rada jeste utvrđivanje dometa takve retroaktivnosti. Autor se kritički osvrće na postojeća zakonska rešenja, kao i ukorenjena shvatanja teorije.

The suspensive condition is a typical accidentalia negotii, irrespective of the imprecise definition of the Serbian Law on Obligation. It affects only the efficacy, not the formation of the contract. Its realization has a retroactive effect, unless otherwise provided by law, the nature of the contract or the will of the parties. The principle of retroactivity could have a significant impact on the legal position of the contracting parties, as well as the third parties, in case of any subsequent dispositions of the conditional rights in the period of uncertainty. Therefore, one of the main tasks is to determine the limits of such retroactivity.