TY  - CONF
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2024
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/2112
AB  - У раду се у контексту међународног кривичног
права објашњавају како основне карактеристике концепта хума-
нитарне интервенције, за коју се истиче да је у пракси најчешће
„камуфлирана“ агресија, тако и основни елементи концепта одго-
ворности за заштиту („R2P концепт“), који суштински предста-
вља значајно модификован концепт хуманитарне интервенције,
те подразумева постојање одговарајуће ауторизације Савета без-
бедности Уједињених Нација. Иако је сам по себи бољи од озлогла-
шеног концепта хуманитарне интервенције, ни „R2P концепт“
свакако није имун од могућих злоупотреба у пракси, тако да изве-
сно, након што је примењен у неколико наврата, неће у пракси до-
живети ширу примену, у време када објективно постоји криза у
систему УН, а када је свет захваћен великим ратним пожарима,
уз константну опасност да се они и значајно прошире.
У раду се посебно закључује да је неприхватљив став дела
теорије (пре свега у домену међународног јавног права), да се „одго-
ворност за заштиту“, наметне као само донекле модификован кон-
цепт хуманитарне интервенције, тако што би држава која се сма-
тра одговорном да заштити људска права која се масовно крше у
другој држави, прво морала покушати да добије одобрење Савета
безбедности за одговарајућу интервенцију, а након чега би ако у
томе не успе, имала право да и онда када не постоји ауторизација
такве акције у Савету безбедности (због „блокаде“ ветом једне или
више сталних чланица), ипак насилно интервенише у односу на другу државу, руководећи се својом „одговорношћу за заштиту“. Такав
став је у ствари, веома опасан. То би се свело само на једну циничну
варијанту хуманитарне интервенције, која би као и иначе, најче-
шће имала суштински карактер „камуфлирања“ агресије, што би
се и само по себи сводило на извршење злочина против мира.
AB  - In the article are in the context of international criminal law, explained
both the basic characteristics of the concept of humanitarian intervention,
which in practice is most often “camouflaged” aggression, as
well as the basic elements of the concept of responsibility for protection
(“R2P concept”), which essentially represents a significantly modified the
concept of humanitarian intervention, and implies the existence of appropriate
authorization from the United Nations Security Council. Although
it is in itself better than the notorious concept of humanitarian intervention,
the “R2P concept” is certainly not immune from possible abuses in
practice, so it is certain that, after being applied on several occasions, it will
not experience a wider application in practice, at a time when objectively
there is a crisis in the UN system, and when the world is engulfed in great
war fires, with the constant danger that they will expand significantly.
The author especially concludes that it is an unacceptable position
of the theory (primarily in the domain of international public law), that
“responsibility for protection” is imposed as only a somewhat modified
concept of humanitarian intervention, so that the state that is considered
responsible for protecting human rights which are massively violated in
another country, first had to try to get the approval of the Security Council
for the appropriate intervention, after which, if it failed, it would have the
right to do so even when there is no authorization of such an action in the
Security Council (due to the “blockade” by the veto one or more permanent
members), nevertheless violently intervenes in relation to another state,
guided by its “responsibility to protect”. Such an attitude is, in fact, very
dangerous. It would only be reduced to a cynical variant of humanitarian
intervention, which, as usual, would most often have the essential character
of “camouflaging” aggression, which in itself would amount to the commission
of a crime against peace.
PB  - Beograd : Udruženje za međunarodno krivično pravo : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu
C3  - Однос међународног кривичног и националног кривичног права  : зборник радова са међународне научне конференције, Палић,  14–17. јун 2024. године. Том 1 /  Relation between international and national  criminal law : Volume I
T1  - Хуманитарна интервенција и одговорност за заштиту (R2P концепт) у контексту међународног кривичног права
T1  - Humanitarian intervention and The responsibility to protect (R2P Concept) in The context of International criminal Law
EP  - 69
SP  - 31
DO  - 10.51204/Zbornik_UMKP_24102A
ER  - 

@conference{
author = "Škulić, Milan",
year = "2024",
abstract = "У раду се у контексту међународног кривичног
права објашњавају како основне карактеристике концепта хума-
нитарне интервенције, за коју се истиче да је у пракси најчешће
„камуфлирана“ агресија, тако и основни елементи концепта одго-
ворности за заштиту („R2P концепт“), који суштински предста-
вља значајно модификован концепт хуманитарне интервенције,
те подразумева постојање одговарајуће ауторизације Савета без-
бедности Уједињених Нација. Иако је сам по себи бољи од озлогла-
шеног концепта хуманитарне интервенције, ни „R2P концепт“
свакако није имун од могућих злоупотреба у пракси, тако да изве-
сно, након што је примењен у неколико наврата, неће у пракси до-
живети ширу примену, у време када објективно постоји криза у
систему УН, а када је свет захваћен великим ратним пожарима,
уз константну опасност да се они и значајно прошире.
У раду се посебно закључује да је неприхватљив став дела
теорије (пре свега у домену међународног јавног права), да се „одго-
ворност за заштиту“, наметне као само донекле модификован кон-
цепт хуманитарне интервенције, тако што би држава која се сма-
тра одговорном да заштити људска права која се масовно крше у
другој држави, прво морала покушати да добије одобрење Савета
безбедности за одговарајућу интервенцију, а након чега би ако у
томе не успе, имала право да и онда када не постоји ауторизација
такве акције у Савету безбедности (због „блокаде“ ветом једне или
више сталних чланица), ипак насилно интервенише у односу на другу државу, руководећи се својом „одговорношћу за заштиту“. Такав
став је у ствари, веома опасан. То би се свело само на једну циничну
варијанту хуманитарне интервенције, која би као и иначе, најче-
шће имала суштински карактер „камуфлирања“ агресије, што би
се и само по себи сводило на извршење злочина против мира., In the article are in the context of international criminal law, explained
both the basic characteristics of the concept of humanitarian intervention,
which in practice is most often “camouflaged” aggression, as
well as the basic elements of the concept of responsibility for protection
(“R2P concept”), which essentially represents a significantly modified the
concept of humanitarian intervention, and implies the existence of appropriate
authorization from the United Nations Security Council. Although
it is in itself better than the notorious concept of humanitarian intervention,
the “R2P concept” is certainly not immune from possible abuses in
practice, so it is certain that, after being applied on several occasions, it will
not experience a wider application in practice, at a time when objectively
there is a crisis in the UN system, and when the world is engulfed in great
war fires, with the constant danger that they will expand significantly.
The author especially concludes that it is an unacceptable position
of the theory (primarily in the domain of international public law), that
“responsibility for protection” is imposed as only a somewhat modified
concept of humanitarian intervention, so that the state that is considered
responsible for protecting human rights which are massively violated in
another country, first had to try to get the approval of the Security Council
for the appropriate intervention, after which, if it failed, it would have the
right to do so even when there is no authorization of such an action in the
Security Council (due to the “blockade” by the veto one or more permanent
members), nevertheless violently intervenes in relation to another state,
guided by its “responsibility to protect”. Such an attitude is, in fact, very
dangerous. It would only be reduced to a cynical variant of humanitarian
intervention, which, as usual, would most often have the essential character
of “camouflaging” aggression, which in itself would amount to the commission
of a crime against peace.",
publisher = "Beograd : Udruženje za međunarodno krivično pravo : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu",
journal = "Однос међународног кривичног и националног кривичног права  : зборник радова са међународне научне конференције, Палић,  14–17. јун 2024. године. Том 1 /  Relation between international and national  criminal law : Volume I",
title = "Хуманитарна интервенција и одговорност за заштиту (R2P концепт) у контексту међународног кривичног права, Humanitarian intervention and The responsibility to protect (R2P Concept) in The context of International criminal Law",
pages = "69-31",
doi = "10.51204/Zbornik_UMKP_24102A"
}

Škulić, M.. (2024). Хуманитарна интервенција и одговорност за заштиту (R2P концепт) у контексту међународног кривичног права. in Однос међународног кривичног и националног кривичног права  : зборник радова са међународне научне конференције, Палић,  14–17. јун 2024. године. Том 1 /  Relation between international and national  criminal law : Volume I
Beograd : Udruženje za međunarodno krivično pravo : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu., 31-69.
https://doi.org/10.51204/Zbornik_UMKP_24102A

Škulić M. Хуманитарна интервенција и одговорност за заштиту (R2P концепт) у контексту међународног кривичног права. in Однос међународног кривичног и националног кривичног права  : зборник радова са међународне научне конференције, Палић,  14–17. јун 2024. године. Том 1 /  Relation between international and national  criminal law : Volume I. 2024;:31-69.
doi:10.51204/Zbornik_UMKP_24102A .

Škulić, Milan, "Хуманитарна интервенција и одговорност за заштиту (R2P концепт) у контексту међународног кривичног права" in Однос међународног кривичног и националног кривичног права  : зборник радова са међународне научне конференције, Палић,  14–17. јун 2024. године. Том 1 /  Relation between international and national  criminal law : Volume I (2024):31-69,
https://doi.org/10.51204/Zbornik_UMKP_24102A . .

TY  - CONF
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2023
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1436
AB  - U radu se objašnjavaju osnovni krivičnoprocesni i kriminalistički aspekti biometrijske iden- tifikacije. Posebno se definiše identifikacioni dokaz za koji se ističe da predstavlja posebnu vrstu dokaza usmerenu na identifikaciju lica koja imaju ili mogu imati određene procesne statuse, odno- sno odgovarajuću ulogu u krivičnom postupku. I prilikom izvođenja i ocene verodostojnosti iden- tifikacionih dokaza, primenjuju se opšta dokazna pravila, a pre svega ona sadržana u načelima slobodne ocene dokaza i slobodno uverenja suda/organa postupka. Posebna pažnja je poklonjena biometrijskim kamerama, kao i zbirkama biometrijskih podataka, uz isticanje da je u tom pogle- du neophodno imati adekvatniju normativnu osnovu. U zaključku se ističe i da je kada se radi o identifikacionim dokazima proizišlim iz biometrijskih kamera, neophodno uvek voditi računa o odgovarajućem balansu između potrebe za efikasnošću u krivičnoprocesnom i kriminalističkom smislu i neophodnosti da se vodi računa o pravima i slobodama ljudi obuhvaćenih tom vrstom kontrole na javnim mestima. U tom kontekstu je jasno da i pravo na privatnost kao jedno od važnih ustavnih prava, ipak nije bezobalno, tako da i ono naravno, ima svoje legitimne granice, što u demokratskoj pravnoj državi koja se odlikuje vladavinom prava, svakako mora biti uteme- ljeno kako na jasnim zakonskim pravilima, tako i na relevantnim ustavnopravnim odredbama.
AB  - In the article are explained the basic criminal procedural law and criminalistics’ aspects of biometric identification. The evidence of identification is specifically defined, which is emphasized as a special type of evidence aimed at the identification of persons who have or may have certain pro- cedural statuses, that is, an appropriate role in criminal proceedings. And during the presentation and assessment of its credibility of evidence for identification, general evidentiary rules are applied, and above all those contained in the principles of free evaluation of evidence and free conviction of the court/procedural body. Special attention was given to biometric cameras, as well as collections of biometric data, emphasizing that in this regard it is necessary to have a more adequate normative basis. In the conclusion, it is emphasized that when it comes to evidence for identification derived from biometric cameras, it is necessary to always take care of the appropriate balance between the need for efficiency in the criminal procedural and criminalistics’ sense and the necessity to take care of the rights and freedoms of people/citizens covered by that type of control on public places. In this context, it is clear that the right to privacy, as one of the important constitutional rights, is not boundless, so it also has, of course, its legitimate limits, which in a democratic legal state char- acterized by the rule of law, must also have its clearly legally based and on the relevant constitutional provisions.
PB  - Beograd : Kopaonička škola prirodnog prava - Slobodan Perović
C3  - Zbornik radova 36. Susreta Kopaoničke škole prirodnog prava Slobodan Perović
T1  - Biometrijska identifikacija sa stanovišta krivičnog procesnog prava i kriminalistike
T1  - Biometric identification from the point of view of criminal procedural law and criminalistics
EP  - 466
SP  - 433
ER  - 

@conference{
author = "Škulić, Milan",
year = "2023",
abstract = "U radu se objašnjavaju osnovni krivičnoprocesni i kriminalistički aspekti biometrijske iden- tifikacije. Posebno se definiše identifikacioni dokaz za koji se ističe da predstavlja posebnu vrstu dokaza usmerenu na identifikaciju lica koja imaju ili mogu imati određene procesne statuse, odno- sno odgovarajuću ulogu u krivičnom postupku. I prilikom izvođenja i ocene verodostojnosti iden- tifikacionih dokaza, primenjuju se opšta dokazna pravila, a pre svega ona sadržana u načelima slobodne ocene dokaza i slobodno uverenja suda/organa postupka. Posebna pažnja je poklonjena biometrijskim kamerama, kao i zbirkama biometrijskih podataka, uz isticanje da je u tom pogle- du neophodno imati adekvatniju normativnu osnovu. U zaključku se ističe i da je kada se radi o identifikacionim dokazima proizišlim iz biometrijskih kamera, neophodno uvek voditi računa o odgovarajućem balansu između potrebe za efikasnošću u krivičnoprocesnom i kriminalističkom smislu i neophodnosti da se vodi računa o pravima i slobodama ljudi obuhvaćenih tom vrstom kontrole na javnim mestima. U tom kontekstu je jasno da i pravo na privatnost kao jedno od važnih ustavnih prava, ipak nije bezobalno, tako da i ono naravno, ima svoje legitimne granice, što u demokratskoj pravnoj državi koja se odlikuje vladavinom prava, svakako mora biti uteme- ljeno kako na jasnim zakonskim pravilima, tako i na relevantnim ustavnopravnim odredbama., In the article are explained the basic criminal procedural law and criminalistics’ aspects of biometric identification. The evidence of identification is specifically defined, which is emphasized as a special type of evidence aimed at the identification of persons who have or may have certain pro- cedural statuses, that is, an appropriate role in criminal proceedings. And during the presentation and assessment of its credibility of evidence for identification, general evidentiary rules are applied, and above all those contained in the principles of free evaluation of evidence and free conviction of the court/procedural body. Special attention was given to biometric cameras, as well as collections of biometric data, emphasizing that in this regard it is necessary to have a more adequate normative basis. In the conclusion, it is emphasized that when it comes to evidence for identification derived from biometric cameras, it is necessary to always take care of the appropriate balance between the need for efficiency in the criminal procedural and criminalistics’ sense and the necessity to take care of the rights and freedoms of people/citizens covered by that type of control on public places. In this context, it is clear that the right to privacy, as one of the important constitutional rights, is not boundless, so it also has, of course, its legitimate limits, which in a democratic legal state char- acterized by the rule of law, must also have its clearly legally based and on the relevant constitutional provisions.",
publisher = "Beograd : Kopaonička škola prirodnog prava - Slobodan Perović",
journal = "Zbornik radova 36. Susreta Kopaoničke škole prirodnog prava Slobodan Perović",
title = "Biometrijska identifikacija sa stanovišta krivičnog procesnog prava i kriminalistike, Biometric identification from the point of view of criminal procedural law and criminalistics",
pages = "466-433"
}

Škulić, M.. (2023). Biometrijska identifikacija sa stanovišta krivičnog procesnog prava i kriminalistike. in Zbornik radova 36. Susreta Kopaoničke škole prirodnog prava Slobodan Perović
Beograd : Kopaonička škola prirodnog prava - Slobodan Perović., 433-466.

Škulić M. Biometrijska identifikacija sa stanovišta krivičnog procesnog prava i kriminalistike. in Zbornik radova 36. Susreta Kopaoničke škole prirodnog prava Slobodan Perović. 2023;:433-466..

Škulić, Milan, "Biometrijska identifikacija sa stanovišta krivičnog procesnog prava i kriminalistike" in Zbornik radova 36. Susreta Kopaoničke škole prirodnog prava Slobodan Perović (2023):433-466.

TY  - CHAP
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2022
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1335
T2  - The Impact of Covid-19 on Prison Conditions and Penal Policy
T1  - Serbia
EP  - 464
SP  - 455
UR  - conv_3313
ER  - 

@inbook{
author = "Škulić, Milan",
year = "2022",
journal = "The Impact of Covid-19 on Prison Conditions and Penal Policy",
booktitle = "Serbia",
pages = "464-455",
url = "conv_3313"
}

Škulić, M.. (2022). Serbia. in The Impact of Covid-19 on Prison Conditions and Penal Policy, 455-464.
conv_3313

Škulić M. Serbia. in The Impact of Covid-19 on Prison Conditions and Penal Policy. 2022;:455-464.
conv_3313 .

Škulić, Milan, "Serbia" in The Impact of Covid-19 on Prison Conditions and Penal Policy (2022):455-464,
conv_3313 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1046
AB  - U radu se objašnjavaju pojam i osnovni elementi normativne konstrukcije krivičnog dela obljube nad nemoćnim licem, kao jednog od krivičnih dela protiv polne slobode u Krivičnom zakoniku Srbije. Detaljno se analiziraju osnovni oblik i teži oblici obljube nad nemoćnim licem, mogući oblik krivice kada se radi o ovom krivičnom delu, kao i sva druga bitna obeležja obljube nad nemoćnim licem u kontekstu pozitivnog krivično pravnog rešenja. Autor posebnu pažnju poklanja objašnjenju odnosa silovanja kao osnovnog krivičnog dela protiv polne slobode i obljube nad nemoćnim licem. Posebno se analizira kada može postojati sticaj između silovanja i obljube nad nemoćnim licem. U tekstu se zaključuje da ako se silovanje u našem krivičnom zakonodavstvu nekim budućim novelama definiše tako da obuhvati ne samo prinudnu obljubu ili prinudni sa njom izjednačen čin, već svaku takvu radnju protivno volji pasivnog subjekta (što je zahtev sadržan u Istambulskoj konvenciji) to će svakako dovesti i do potrebe za odgovarajućim redefinisanjem inkriminacije obljube nad nemoćnim licem, a ovaj zaključak je propraćen i konkretnim predlozima u de lege ferenda smislu.
AB  - In the paper are explained the concept and basic elements of the normative construction of the criminal offense of Sexual intercourse with a helpless person, as one of the criminal offenses against sexual freedom in the Serbian Criminal Code. There are in the text analyzes in detail the basic form and the more severe forms of the sexual intercourse with a helpless Person, the possible form of guilt (mens rea), when it comes to this criminal act, as well as all other important features of the sexual intercourse with a helpless person in the context of a positive criminal justice solution. The author explains especially the relationship between the two sexual crimes: the rape as the basic criminal offense against sexual freedom and the sexual intercourse with a helpless person. It is especially analyzed when there can be a joinder of criminal offenses, connected to the relations between the criminal offence of a rape and the sexual intercourse with a helpless person. In the article there is a conclusion that if the criminal offence of a rape in the Serbian criminal legislation would be defined in some future novelties, so as to cover not only compulsory sexual actions, but any such (sexually) act, perpetrated a contrary to the will of the passive subject (which is the request contained in the Istanbul Convention), this will certainly also leads to the need for a proper redefinition of the incrimination of the sexual intercourse with a helpless person, and this conclusion is accompanied by concrete proposals in de lege ferenda sense.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd
T2  - Crimen (Beograd)
T1  - Krivično delo obljube nad nemoćnim licem - normativna konstrukcija, neka sporna pitanja i moguće buduće modifikacije
T1  - The criminal offense of a sexual intercourse with a helpless person: Normative construction, some disputable questions and possible future modifications
EP  - 70
IS  - 1
SP  - 38
VL  - 9
UR  - conv_2785
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2018",
abstract = "U radu se objašnjavaju pojam i osnovni elementi normativne konstrukcije krivičnog dela obljube nad nemoćnim licem, kao jednog od krivičnih dela protiv polne slobode u Krivičnom zakoniku Srbije. Detaljno se analiziraju osnovni oblik i teži oblici obljube nad nemoćnim licem, mogući oblik krivice kada se radi o ovom krivičnom delu, kao i sva druga bitna obeležja obljube nad nemoćnim licem u kontekstu pozitivnog krivično pravnog rešenja. Autor posebnu pažnju poklanja objašnjenju odnosa silovanja kao osnovnog krivičnog dela protiv polne slobode i obljube nad nemoćnim licem. Posebno se analizira kada može postojati sticaj između silovanja i obljube nad nemoćnim licem. U tekstu se zaključuje da ako se silovanje u našem krivičnom zakonodavstvu nekim budućim novelama definiše tako da obuhvati ne samo prinudnu obljubu ili prinudni sa njom izjednačen čin, već svaku takvu radnju protivno volji pasivnog subjekta (što je zahtev sadržan u Istambulskoj konvenciji) to će svakako dovesti i do potrebe za odgovarajućim redefinisanjem inkriminacije obljube nad nemoćnim licem, a ovaj zaključak je propraćen i konkretnim predlozima u de lege ferenda smislu., In the paper are explained the concept and basic elements of the normative construction of the criminal offense of Sexual intercourse with a helpless person, as one of the criminal offenses against sexual freedom in the Serbian Criminal Code. There are in the text analyzes in detail the basic form and the more severe forms of the sexual intercourse with a helpless Person, the possible form of guilt (mens rea), when it comes to this criminal act, as well as all other important features of the sexual intercourse with a helpless person in the context of a positive criminal justice solution. The author explains especially the relationship between the two sexual crimes: the rape as the basic criminal offense against sexual freedom and the sexual intercourse with a helpless person. It is especially analyzed when there can be a joinder of criminal offenses, connected to the relations between the criminal offence of a rape and the sexual intercourse with a helpless person. In the article there is a conclusion that if the criminal offence of a rape in the Serbian criminal legislation would be defined in some future novelties, so as to cover not only compulsory sexual actions, but any such (sexually) act, perpetrated a contrary to the will of the passive subject (which is the request contained in the Istanbul Convention), this will certainly also leads to the need for a proper redefinition of the incrimination of the sexual intercourse with a helpless person, and this conclusion is accompanied by concrete proposals in de lege ferenda sense.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd",
journal = "Crimen (Beograd)",
title = "Krivično delo obljube nad nemoćnim licem - normativna konstrukcija, neka sporna pitanja i moguće buduće modifikacije, The criminal offense of a sexual intercourse with a helpless person: Normative construction, some disputable questions and possible future modifications",
pages = "70-38",
number = "1",
volume = "9",
url = "conv_2785"
}

Škulić, M.. (2018). Krivično delo obljube nad nemoćnim licem - normativna konstrukcija, neka sporna pitanja i moguće buduće modifikacije. in Crimen (Beograd)
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd., 9(1), 38-70.
conv_2785

Škulić M. Krivično delo obljube nad nemoćnim licem - normativna konstrukcija, neka sporna pitanja i moguće buduće modifikacije. in Crimen (Beograd). 2018;9(1):38-70.
conv_2785 .

Škulić, Milan, "Krivično delo obljube nad nemoćnim licem - normativna konstrukcija, neka sporna pitanja i moguće buduće modifikacije" in Crimen (Beograd), 9, no. 1 (2018):38-70,
conv_2785 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2017
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/943
AB  - Rad sadrži analizu krivičnopravnog i krivičnoprocesnog efekta zastarelosti, kao instituta koji ima 'dvostruku prirodu', kako krivično-pravnu, tako i krivičnoprocesnu, a koji svoje specifično dejstvo ostvaruje pre svega u krivičnom postupku, kada nastupila zastarelost predstavlja trajnu krivičnoprocesnu smetnju, koja onemogućava krivično gonjenje i predstavlja razlog za okončanje krivičnog postupka, ako je on započeo, odnosno sprečava njegovo započinjanje, ukoliko krivični postupak još uvek nije započet, što se u obe ove situacije manifestuje donošenjem odgovarajućih odluka organa postupka - bilo krivičnog suda, bilo javnog tužioca, ukoliko se radi o krivičnim delima za koja se goni po službenoj dužnosti. U radu se razmatra pojam zastarelosti i njen ratio legis, određena uporednopravna rešenja (nemačko krivično pravo i krivično pravo Sjedinjenih Američkih Država), normativna rešenja u srpskom krivičnom pravu, kao i osnovni krivičnoprocesni efekti zastarelosti, uz posebno analiziranje nelogičnog rešenja u Zakoniku o krivičnom postupku, gde je zastarelost pogrešno svrstana u jednu od apsolutno bitnih povreda odredaba krivičnog postupka.
AB  - The article contains an analysis of criminal justice and criminal effects of Statute of Limitations of Criminal Prosecution, as well as institute which has double natures, i.e. it is the institute of substantial criminal law and as well the institute of procedural criminal law, which has its own specific action in criminal proceedings. The Statute of Limitations of Criminal Prosecution is a permanent criminal procedural obstacle which prevents the prosecution and is cause for termination of the criminal proceedings if he started, and prevents its start, if criminal proceedings are not initiated, which is in both of these situations manifested by adopting the relevant decisions of the proceeding - by the criminal court or by a public prosecutor, in case of criminal offenses which are prosecuted ex officio. In the article are discussed the concept of statute of limitations of criminal prosecution and its ratio legis, certain comparative solutions (German criminal law and criminal law of the United States of America), the normative solutions in the present Serbian criminal law, as well as basic criminal procedural effects of statute of limitations of criminal prosecution with a special analysis some illogical solutions in the Criminal Procedure Code of Serbia, where statute of limitations of criminal prosecution is wrongly classified as one of the absolutely essential violations of criminal procedure.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Pravna priroda i krivičnopravni - materijalni i procesni - efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - II deo
T1  - Legal nature and the criminal law effect: Substantive and procedural: Of statute of limitations of criminal prosecution
EP  - 58
IS  - 1
SP  - 25
VL  - 65
DO  - 10.5937/AnaliPFB1701025S
UR  - conv_415
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2017",
abstract = "Rad sadrži analizu krivičnopravnog i krivičnoprocesnog efekta zastarelosti, kao instituta koji ima 'dvostruku prirodu', kako krivično-pravnu, tako i krivičnoprocesnu, a koji svoje specifično dejstvo ostvaruje pre svega u krivičnom postupku, kada nastupila zastarelost predstavlja trajnu krivičnoprocesnu smetnju, koja onemogućava krivično gonjenje i predstavlja razlog za okončanje krivičnog postupka, ako je on započeo, odnosno sprečava njegovo započinjanje, ukoliko krivični postupak još uvek nije započet, što se u obe ove situacije manifestuje donošenjem odgovarajućih odluka organa postupka - bilo krivičnog suda, bilo javnog tužioca, ukoliko se radi o krivičnim delima za koja se goni po službenoj dužnosti. U radu se razmatra pojam zastarelosti i njen ratio legis, određena uporednopravna rešenja (nemačko krivično pravo i krivično pravo Sjedinjenih Američkih Država), normativna rešenja u srpskom krivičnom pravu, kao i osnovni krivičnoprocesni efekti zastarelosti, uz posebno analiziranje nelogičnog rešenja u Zakoniku o krivičnom postupku, gde je zastarelost pogrešno svrstana u jednu od apsolutno bitnih povreda odredaba krivičnog postupka., The article contains an analysis of criminal justice and criminal effects of Statute of Limitations of Criminal Prosecution, as well as institute which has double natures, i.e. it is the institute of substantial criminal law and as well the institute of procedural criminal law, which has its own specific action in criminal proceedings. The Statute of Limitations of Criminal Prosecution is a permanent criminal procedural obstacle which prevents the prosecution and is cause for termination of the criminal proceedings if he started, and prevents its start, if criminal proceedings are not initiated, which is in both of these situations manifested by adopting the relevant decisions of the proceeding - by the criminal court or by a public prosecutor, in case of criminal offenses which are prosecuted ex officio. In the article are discussed the concept of statute of limitations of criminal prosecution and its ratio legis, certain comparative solutions (German criminal law and criminal law of the United States of America), the normative solutions in the present Serbian criminal law, as well as basic criminal procedural effects of statute of limitations of criminal prosecution with a special analysis some illogical solutions in the Criminal Procedure Code of Serbia, where statute of limitations of criminal prosecution is wrongly classified as one of the absolutely essential violations of criminal procedure.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Pravna priroda i krivičnopravni - materijalni i procesni - efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - II deo, Legal nature and the criminal law effect: Substantive and procedural: Of statute of limitations of criminal prosecution",
pages = "58-25",
number = "1",
volume = "65",
doi = "10.5937/AnaliPFB1701025S",
url = "conv_415"
}

Škulić, M.. (2017). Pravna priroda i krivičnopravni - materijalni i procesni - efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - II deo. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 65(1), 25-58.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1701025S
conv_415

Škulić M. Pravna priroda i krivičnopravni - materijalni i procesni - efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - II deo. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2017;65(1):25-58.
doi:10.5937/AnaliPFB1701025S
conv_415 .

Škulić, Milan, "Pravna priroda i krivičnopravni - materijalni i procesni - efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - II deo" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 65, no. 1 (2017):25-58,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1701025S .,
conv_415 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/891
AB  - Rad sadrži analizu krivično-pravnog i krivično-procesnog efekta zastarelosti, kao instituta koji ima 'dvostruku prirodu', kako krivično-pravnu, tako i krivično-procesnu, a koji svoje specifično dejstvo ostvaruje pre svega u krivičnom postupku, kada nastupila zastarelost predstavlja trajnu krivično-procesnu smetnju, koja onemogućava krivično gonjenje i predstavlja razlog za okončanje krivičnog postupka, ako je on započeo, odnosno sprečava njegovo započinjanje, ukoliko krivični postupak još uvek nije započet, što se u obe ove situacije manifestuje donošenjem odgovarajućih odluka organa postupka - bilo krivičnog suda, bilo javnog tužioca, ukoliko se radi o krivičnim delima za koja se goni po službenoj dužnosti. U radu se razmatra pojam zastarelosti i njen ratio legis, određena uporedno-pravna rešenja (nemačko krivično pravo i krivično pravo SAD), normativna rešenja u srpskom krivičnom pravu, kao i osnovni krivično-procesni efekti zastarelosti uz posebno analiziranje nelogičnog rešenja u Zakoniku o krivičnom postupku, gde je zastarelost pogrešno svrstana u jednu od apsolutno bitnih povreda odredaba krivičnog postupka.
AB  - The article contains an analysis of criminal justice and criminal effects of Statute of Limitations of Criminal Prosecution, as well as institute which has double natures, i.e. it is the institute of substantial criminal law and as well the institute of procedural criminal law, which has its own specific action in criminal proceedings. The Statute of Limitations of Criminal Prosecution is a permanent criminal procedural obstacle which prevents the prosecution and is cause for termination of the criminal proceedings if he started, and prevents its start, if criminal proceedings are not initiated, which is in both of these situations manifested by adopting the relevant decisions of the proceeding - by the criminal court or by a public prosecutor, in case of criminal offenses which are prosecuted ex officio. In the article are discussed the concept of statute of limitations of criminal prosecution and its ratio legis, certain comparative solutions (German criminal law and criminal law of the United States of America), the normative solutions in the present Serbian criminal law, as well as basic criminal procedural effects of statute of limitations of criminal prosecution with a special analysis some illogical solutions in the Criminal Procedure Code of Serbia, where statute of limitations of criminal prosecution is wrongly classified as one of the absolutely essential violations of criminal procedure.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Pravna priroda i krivičnopravni (materijalni i procesni) efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - I deo
T1  - Legal nature and the criminal law effect (substantive and procedural) of statute of limitations of criminal prosecution
EP  - 29
IS  - 2
SP  - 7
VL  - 64
DO  - 10.5937/AnaliPFB1602007S
UR  - conv_401
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2016",
abstract = "Rad sadrži analizu krivično-pravnog i krivično-procesnog efekta zastarelosti, kao instituta koji ima 'dvostruku prirodu', kako krivično-pravnu, tako i krivično-procesnu, a koji svoje specifično dejstvo ostvaruje pre svega u krivičnom postupku, kada nastupila zastarelost predstavlja trajnu krivično-procesnu smetnju, koja onemogućava krivično gonjenje i predstavlja razlog za okončanje krivičnog postupka, ako je on započeo, odnosno sprečava njegovo započinjanje, ukoliko krivični postupak još uvek nije započet, što se u obe ove situacije manifestuje donošenjem odgovarajućih odluka organa postupka - bilo krivičnog suda, bilo javnog tužioca, ukoliko se radi o krivičnim delima za koja se goni po službenoj dužnosti. U radu se razmatra pojam zastarelosti i njen ratio legis, određena uporedno-pravna rešenja (nemačko krivično pravo i krivično pravo SAD), normativna rešenja u srpskom krivičnom pravu, kao i osnovni krivično-procesni efekti zastarelosti uz posebno analiziranje nelogičnog rešenja u Zakoniku o krivičnom postupku, gde je zastarelost pogrešno svrstana u jednu od apsolutno bitnih povreda odredaba krivičnog postupka., The article contains an analysis of criminal justice and criminal effects of Statute of Limitations of Criminal Prosecution, as well as institute which has double natures, i.e. it is the institute of substantial criminal law and as well the institute of procedural criminal law, which has its own specific action in criminal proceedings. The Statute of Limitations of Criminal Prosecution is a permanent criminal procedural obstacle which prevents the prosecution and is cause for termination of the criminal proceedings if he started, and prevents its start, if criminal proceedings are not initiated, which is in both of these situations manifested by adopting the relevant decisions of the proceeding - by the criminal court or by a public prosecutor, in case of criminal offenses which are prosecuted ex officio. In the article are discussed the concept of statute of limitations of criminal prosecution and its ratio legis, certain comparative solutions (German criminal law and criminal law of the United States of America), the normative solutions in the present Serbian criminal law, as well as basic criminal procedural effects of statute of limitations of criminal prosecution with a special analysis some illogical solutions in the Criminal Procedure Code of Serbia, where statute of limitations of criminal prosecution is wrongly classified as one of the absolutely essential violations of criminal procedure.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Pravna priroda i krivičnopravni (materijalni i procesni) efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - I deo, Legal nature and the criminal law effect (substantive and procedural) of statute of limitations of criminal prosecution",
pages = "29-7",
number = "2",
volume = "64",
doi = "10.5937/AnaliPFB1602007S",
url = "conv_401"
}

Škulić, M.. (2016). Pravna priroda i krivičnopravni (materijalni i procesni) efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - I deo. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 64(2), 7-29.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1602007S
conv_401

Škulić M. Pravna priroda i krivičnopravni (materijalni i procesni) efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - I deo. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2016;64(2):7-29.
doi:10.5937/AnaliPFB1602007S
conv_401 .

Škulić, Milan, "Pravna priroda i krivičnopravni (materijalni i procesni) efekat zastarelosti krivičnog gonjenja - I deo" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 64, no. 2 (2016):7-29,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1602007S .,
conv_401 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/908
AB  - U radu se objašnjavaju osnovne specifičnosti posebnih dokaznih radnji u krivičnoprocesnom sistemu Srbije, kada su one u funkciji suzbijanja terorizma. Posebna pažnja poklanja se tajnom audio i video-nadzoru kao tipičnoj posebnoj dokaznoj radnji. U radu se zaključuje da se terorizam ne može suzbiti isključivo korišćenjem vojne sile, ali da određene vojnoobaveštajne službe imaju važnu funkciju u suprotstavljanju terorizmu. Posebno se ističe da je primena posebnih dokaznih radnji od velikog značaja za suzbijanje terorizma, ali da ona mora biti ultima ratio, tj. “poslednje sredstvo”, jer ako se takve specijalne istražne tehnike suviše koriste, time ne samo da se potencijalno suviše ugrožavaju ljudska prava i slobode, već je to i veoma skupo, a tada takve dokazne metode postaju i manje efikasne.
AB  - The paper explains the basic features of special evidentiary actions in the Serbian criminal procedure system, when they are used for suppression of terrorism. Special attention is paid to covert audio and video surveillance as typical special evidentiary actions. The paper concludes that terrorism can not be suppressed by using the military force only, but that certain military intelligence services play an important role in countering terrorism. It points out that the implementation of special evidentiary actions is of great importance for suppressing terrorism, but that it has to be ultima ratio, i.e. the “last resort”, because if such special investigative techniques are excessively used, they may be too threatening to human rights and freedoms, as well as very expensive, and consequentially such evidence methods become less effective.
PB  - Ministarstvo odbrane Srbije - Vojnoizdavački zavod, Beograd
T2  - Vojno delo
T1  - Posebne dokazne radnje u funkciji suzbijanja terorizma i osnovni pravni aspekti protivterorističkog delovanja vojnih snaga
T1  - Special evidentiary actions in support of terrorism suppression and the fundamental legal aspects of the military forces’ counterterrorist activity
EP  - 292
IS  - 6
SP  - 275
VL  - 68
DO  - 10.5937/vojdelo1606275S
UR  - conv_1245
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2016",
abstract = "U radu se objašnjavaju osnovne specifičnosti posebnih dokaznih radnji u krivičnoprocesnom sistemu Srbije, kada su one u funkciji suzbijanja terorizma. Posebna pažnja poklanja se tajnom audio i video-nadzoru kao tipičnoj posebnoj dokaznoj radnji. U radu se zaključuje da se terorizam ne može suzbiti isključivo korišćenjem vojne sile, ali da određene vojnoobaveštajne službe imaju važnu funkciju u suprotstavljanju terorizmu. Posebno se ističe da je primena posebnih dokaznih radnji od velikog značaja za suzbijanje terorizma, ali da ona mora biti ultima ratio, tj. “poslednje sredstvo”, jer ako se takve specijalne istražne tehnike suviše koriste, time ne samo da se potencijalno suviše ugrožavaju ljudska prava i slobode, već je to i veoma skupo, a tada takve dokazne metode postaju i manje efikasne., The paper explains the basic features of special evidentiary actions in the Serbian criminal procedure system, when they are used for suppression of terrorism. Special attention is paid to covert audio and video surveillance as typical special evidentiary actions. The paper concludes that terrorism can not be suppressed by using the military force only, but that certain military intelligence services play an important role in countering terrorism. It points out that the implementation of special evidentiary actions is of great importance for suppressing terrorism, but that it has to be ultima ratio, i.e. the “last resort”, because if such special investigative techniques are excessively used, they may be too threatening to human rights and freedoms, as well as very expensive, and consequentially such evidence methods become less effective.",
publisher = "Ministarstvo odbrane Srbije - Vojnoizdavački zavod, Beograd",
journal = "Vojno delo",
title = "Posebne dokazne radnje u funkciji suzbijanja terorizma i osnovni pravni aspekti protivterorističkog delovanja vojnih snaga, Special evidentiary actions in support of terrorism suppression and the fundamental legal aspects of the military forces’ counterterrorist activity",
pages = "292-275",
number = "6",
volume = "68",
doi = "10.5937/vojdelo1606275S",
url = "conv_1245"
}

Škulić, M.. (2016). Posebne dokazne radnje u funkciji suzbijanja terorizma i osnovni pravni aspekti protivterorističkog delovanja vojnih snaga. in Vojno delo
Ministarstvo odbrane Srbije - Vojnoizdavački zavod, Beograd., 68(6), 275-292.
https://doi.org/10.5937/vojdelo1606275S
conv_1245

Škulić M. Posebne dokazne radnje u funkciji suzbijanja terorizma i osnovni pravni aspekti protivterorističkog delovanja vojnih snaga. in Vojno delo. 2016;68(6):275-292.
doi:10.5937/vojdelo1606275S
conv_1245 .

Škulić, Milan, "Posebne dokazne radnje u funkciji suzbijanja terorizma i osnovni pravni aspekti protivterorističkog delovanja vojnih snaga" in Vojno delo, 68, no. 6 (2016):275-292,
https://doi.org/10.5937/vojdelo1606275S .,
conv_1245 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/900
AB  - U radu se analizira koncept objektivne odgovornosti u krivičnom pravu Sjedinjenih Američkih Država, koji važi u odnosu na određeni veoma ograničeni krug krivičnih dela i predstavlja izuzetak u odnosu na načelo krivice i subjektivne odgovornosti kao pravilo u krivičnom pravu SAD. Autor objašnjava osnovne elemente opšteg pojma krivičnog dela u Sjedinjenim Američkim Državama - objektivnu komponentu (actus reus) i subjektivnu komponentu (mens rea), te taj opšti pojam krivičnog dela povezuje sa delovanjem koncepta objektivne odgovornosti za krivično delo u određenim slučajevima. Subjektivna komponenta opšteg pojma krivičnog dela predstavlja izraz delovanja načela krivice u krivičnom pravu SAD, a u odnosu na nju postoje određeni izuzeci kada se suprotno opštem pravilu o subjektivnom karakteru odgovornosti za krivično delo, uspostavlja objektivna odgovornost. Autor zaključuje da se u našoj literaturi često ispoljava nerazumevanje u odnosu na pojam objektivne odgovornosti u krivičnom pravu SAD, te se ponekad čak i sreću pogrešni prevodi, pa i pogrešne interpretacije, izraza na engleskom u krivičnom pravu SAD (Strict Liability), koji se objašnjava kao 'striktna odgovornost' ili čak kao 'stroga odgovornost'. To naravno, neodgovara suštini termina, koji se svodi na objektivnu odgovornost, odnosno odgovornost za delikt bez obzira na nepostojanje subjektivnog (mens rea) elementa, koji je inače neophodan u konstrukciji opšteg pojma krivičnog dela, te predstavlja izraz načela krivice i subjektivne odgovornosti, što je pravilo u odnosu na koje je objektivna odgovornost izuzetak.
AB  - In the paper is analyzed the concept of strict liability in criminal law of the United States, which applies in respect of certain very limited range of crimes and represent an exception to the principle of guilt and individual subjective responsibility as a rule in criminal law of the United States. The author explains the basic elements of the general concept of a criminal offense in the United States - an objective component (actus reus) and subjective component (mens rea) and the general concept of crime associated with the concept of strict liability for a criminal offense in certain cases. The subjective component of the general concept of the criminal offense is an expression of the principle of guilt in the criminal law of the United States, and in relation to it there are some exceptions when contrary to the general rule on the subjective nature of responsibilities for criminal offense. For some specific types of criminal offences is established strict liability. The author concludes that in our literature there are often a lack of understanding in relation to the concept of strict liability in criminal law of the United States, and sometimes there are even erroneous translations and erroneous interpretations too of that term in English language of the criminal law of the United States, which explains wrong. This certainly does not correspond substantially term, which comes down to strict liability, i.e. means the absence of subjective (mens rea) elements, which is otherwise necessary in the construction of the general concept of the criminal offense, and it is an exception of the general principle of subjective guilt and responsibility, what is the rule.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd
T2  - Crimen (Beograd)
T1  - Objektivna odgovornost u krivičnom pravu Sjedinjenih Američkih Država
T1  - Strict liability in the criminal law of the United States of America
EP  - 78
IS  - 3
SP  - 63
VL  - 7
UR  - conv_2776
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2016",
abstract = "U radu se analizira koncept objektivne odgovornosti u krivičnom pravu Sjedinjenih Američkih Država, koji važi u odnosu na određeni veoma ograničeni krug krivičnih dela i predstavlja izuzetak u odnosu na načelo krivice i subjektivne odgovornosti kao pravilo u krivičnom pravu SAD. Autor objašnjava osnovne elemente opšteg pojma krivičnog dela u Sjedinjenim Američkim Državama - objektivnu komponentu (actus reus) i subjektivnu komponentu (mens rea), te taj opšti pojam krivičnog dela povezuje sa delovanjem koncepta objektivne odgovornosti za krivično delo u određenim slučajevima. Subjektivna komponenta opšteg pojma krivičnog dela predstavlja izraz delovanja načela krivice u krivičnom pravu SAD, a u odnosu na nju postoje određeni izuzeci kada se suprotno opštem pravilu o subjektivnom karakteru odgovornosti za krivično delo, uspostavlja objektivna odgovornost. Autor zaključuje da se u našoj literaturi često ispoljava nerazumevanje u odnosu na pojam objektivne odgovornosti u krivičnom pravu SAD, te se ponekad čak i sreću pogrešni prevodi, pa i pogrešne interpretacije, izraza na engleskom u krivičnom pravu SAD (Strict Liability), koji se objašnjava kao 'striktna odgovornost' ili čak kao 'stroga odgovornost'. To naravno, neodgovara suštini termina, koji se svodi na objektivnu odgovornost, odnosno odgovornost za delikt bez obzira na nepostojanje subjektivnog (mens rea) elementa, koji je inače neophodan u konstrukciji opšteg pojma krivičnog dela, te predstavlja izraz načela krivice i subjektivne odgovornosti, što je pravilo u odnosu na koje je objektivna odgovornost izuzetak., In the paper is analyzed the concept of strict liability in criminal law of the United States, which applies in respect of certain very limited range of crimes and represent an exception to the principle of guilt and individual subjective responsibility as a rule in criminal law of the United States. The author explains the basic elements of the general concept of a criminal offense in the United States - an objective component (actus reus) and subjective component (mens rea) and the general concept of crime associated with the concept of strict liability for a criminal offense in certain cases. The subjective component of the general concept of the criminal offense is an expression of the principle of guilt in the criminal law of the United States, and in relation to it there are some exceptions when contrary to the general rule on the subjective nature of responsibilities for criminal offense. For some specific types of criminal offences is established strict liability. The author concludes that in our literature there are often a lack of understanding in relation to the concept of strict liability in criminal law of the United States, and sometimes there are even erroneous translations and erroneous interpretations too of that term in English language of the criminal law of the United States, which explains wrong. This certainly does not correspond substantially term, which comes down to strict liability, i.e. means the absence of subjective (mens rea) elements, which is otherwise necessary in the construction of the general concept of the criminal offense, and it is an exception of the general principle of subjective guilt and responsibility, what is the rule.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd",
journal = "Crimen (Beograd)",
title = "Objektivna odgovornost u krivičnom pravu Sjedinjenih Američkih Država, Strict liability in the criminal law of the United States of America",
pages = "78-63",
number = "3",
volume = "7",
url = "conv_2776"
}

Škulić, M.. (2016). Objektivna odgovornost u krivičnom pravu Sjedinjenih Američkih Država. in Crimen (Beograd)
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd., 7(3), 63-78.
conv_2776

Škulić M. Objektivna odgovornost u krivičnom pravu Sjedinjenih Američkih Država. in Crimen (Beograd). 2016;7(3):63-78.
conv_2776 .

Škulić, Milan, "Objektivna odgovornost u krivičnom pravu Sjedinjenih Američkih Država" in Crimen (Beograd), 7, no. 3 (2016):63-78,
conv_2776 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2015
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/851
AB  - Autor objašnjava osnovne elemente opšteg pojma krivičnog dela u Sjedinjenim Američkim Državama: 1) objektivni - actus reus i 2) subjektivni - mens rea, da bi zatim sumarno objasnio osnove koji u SAD isključuju postojanje krivičnog dela, odnosno krivičnu odgovornost. U radu se posebno razmatraju neuračunljivost i intoksikacija u krivičnom pravu SAD, uz analiziranje sličnosti i razlika u odnosu na neuračunljivost i skrivljenu neuračunljivosti u srpskom krivičnom pravu. Autor zaključuje da između ovih instituta u SAD i u Srbiji postoje značajne sličnosti, ali i velike razlike. Osnovna razlika proizlazi iz suštinskih krivičnoprocesnih pravila koja se u SAD odnose na teret dokazivanja osnova koji predstavljaju odbrane u krivičnopravnom smislu.
AB  - The author explains the basic elements of the general concept of crime in the United States: 1) objective - actus, reus and 2) subjective - mens rea. The article also summarily explains those legal bases or standings of the exclusion of the criminal act or criminal liability in the US criminal law. The paper particularly explains insanity and intoxication in the USA criminal law and analyzes similarities and differences regarding insanity and intoxication in the Serbian criminal law. The author concludes that there are significant similarities, but also big differences between these criminal law institutions and mechanisms in the USA and Serbia. The basic difference results from the essential criminal procedure law rules which in the USA are related to the burden of proof of defenses in substantial criminal law point of view.
PB  - Kriminalističko-policijski univerzitet, Beograd
T2  - NBP. Nauka, bezbednost, policija
T1  - Neuračunljivost i intoksikacija učinoca u krivičnom pravu SAD - sličnosti i razlike sa neuračunljivošću i skrivljenom neuračunljivošću u srpskom krivičnom pravu
T1  - Insanity and intoxication in the criminal law of the united states of America: Similarities and differences in relation to the Serbian criminal law
EP  - 25
IS  - 2
SP  - 1
VL  - 20
DO  - 10.5937/NBP1502001S
UR  - conv_2517
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2015",
abstract = "Autor objašnjava osnovne elemente opšteg pojma krivičnog dela u Sjedinjenim Američkim Državama: 1) objektivni - actus reus i 2) subjektivni - mens rea, da bi zatim sumarno objasnio osnove koji u SAD isključuju postojanje krivičnog dela, odnosno krivičnu odgovornost. U radu se posebno razmatraju neuračunljivost i intoksikacija u krivičnom pravu SAD, uz analiziranje sličnosti i razlika u odnosu na neuračunljivost i skrivljenu neuračunljivosti u srpskom krivičnom pravu. Autor zaključuje da između ovih instituta u SAD i u Srbiji postoje značajne sličnosti, ali i velike razlike. Osnovna razlika proizlazi iz suštinskih krivičnoprocesnih pravila koja se u SAD odnose na teret dokazivanja osnova koji predstavljaju odbrane u krivičnopravnom smislu., The author explains the basic elements of the general concept of crime in the United States: 1) objective - actus, reus and 2) subjective - mens rea. The article also summarily explains those legal bases or standings of the exclusion of the criminal act or criminal liability in the US criminal law. The paper particularly explains insanity and intoxication in the USA criminal law and analyzes similarities and differences regarding insanity and intoxication in the Serbian criminal law. The author concludes that there are significant similarities, but also big differences between these criminal law institutions and mechanisms in the USA and Serbia. The basic difference results from the essential criminal procedure law rules which in the USA are related to the burden of proof of defenses in substantial criminal law point of view.",
publisher = "Kriminalističko-policijski univerzitet, Beograd",
journal = "NBP. Nauka, bezbednost, policija",
title = "Neuračunljivost i intoksikacija učinoca u krivičnom pravu SAD - sličnosti i razlike sa neuračunljivošću i skrivljenom neuračunljivošću u srpskom krivičnom pravu, Insanity and intoxication in the criminal law of the united states of America: Similarities and differences in relation to the Serbian criminal law",
pages = "25-1",
number = "2",
volume = "20",
doi = "10.5937/NBP1502001S",
url = "conv_2517"
}

Škulić, M.. (2015). Neuračunljivost i intoksikacija učinoca u krivičnom pravu SAD - sličnosti i razlike sa neuračunljivošću i skrivljenom neuračunljivošću u srpskom krivičnom pravu. in NBP. Nauka, bezbednost, policija
Kriminalističko-policijski univerzitet, Beograd., 20(2), 1-25.
https://doi.org/10.5937/NBP1502001S
conv_2517

Škulić M. Neuračunljivost i intoksikacija učinoca u krivičnom pravu SAD - sličnosti i razlike sa neuračunljivošću i skrivljenom neuračunljivošću u srpskom krivičnom pravu. in NBP. Nauka, bezbednost, policija. 2015;20(2):1-25.
doi:10.5937/NBP1502001S
conv_2517 .

Škulić, Milan, "Neuračunljivost i intoksikacija učinoca u krivičnom pravu SAD - sličnosti i razlike sa neuračunljivošću i skrivljenom neuračunljivošću u srpskom krivičnom pravu" in NBP. Nauka, bezbednost, policija, 20, no. 2 (2015):1-25,
https://doi.org/10.5937/NBP1502001S .,
conv_2517 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2014
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/759
AB  - U radu se objašnjava odnos organizovanog kriminaliteta u krivičnopravnom smislu i saučesništva. Autor objašnjava da postoje tri osnovna krivičnopravna aspekta organizovanog kriminaliteta: 1) pojam organizovane kriminalne grupe, 2) odnos saučesništva i organizovanog kriminaliteta, te 3) niz konkretnih inkriminacija tipičnih za organizovani kriminalitet. Potom se analiziraju osnovni oblici saučesništva - saizvršilaštvo, podstrekavanje i pomaganje, uz posebno ukazivanje na njihov odnos sa organizovanim kriminalitetom. Autor objašnjava i jedan nekada postojeći oblik saučesništva u nekadašnjem jugoslovenskom krivičnom pravu - organizovanje zločinačkog udruženja, koji je sličan rešenjima, kako iz nekadašnjeg sovjetskog krivičnog prava, ali čak i savremenog američkog krivičnog prava, kada je reč o institutu zavere. U radu se zaključuje da je taj oblik saučesništva i dok je postojao u nekadašnjem jugoslovenskom krivičnom pravu, bio veoma sporan, pre svega sa stanovišta njegove kolizije sa načelom krivice, te kao takav nikada nije primenjivan u praksi, mada suštinski odgovara onome što su tipične forme organizovanog kriminaliteta. U radu se analiziraju i neki specifični oblici učestvovanja u krivičnom delu, kao što su zavera u anglosaksonskom krivičnom pravu i jedan poseban oblik posrednog izvršilaštva u nemačkom krivičnom pravu. Autor zaključuje da se u praksi pod organizovanim kriminalitetom, kao predmetom krivičnih postupaka često pogrešno podvode određeni oblici saučesništva koji ne ispunjavaju sve potrebne uslove da se istovremeno smatraju formama organizovanog kriminal(itet)a.
AB  - In the article there are explanations between organized crime in criminal law point of view and complicity in criminal offence. Author explains existence of three forms of basic criminal law aspects of organized crime: 1) notion of organized criminal group, 2) relation between complicity and organized crime and 3) concrete incriminations which are typical for organized crime. In the article there are analyze too of the basic forms of complicity in criminal offence - co-perpetration, incitement and aiding/ abetting. Author explains too one former form of complicity in Yugoslav criminal law - the organizing of criminal enterprise, which is very similar to some legal solution from former criminal law of the Soviet Union, but even similar to contemporary criminal law of USA, when it comes to institute conspiracy. Author concludes that this form of complicity was highly controversial, primarily from the standpoint of its collision with the principles of guilt and individual subjective responsibility and as such has never been applied in practice, although substantially correspond to what are typical forms of organized crime. This paper analyzes some specific forms of participation in a criminal act, such as conspiracy in Anglo-Saxon criminal law and a special form of indirect perpetration in German criminal law. The author concludes that in practice under organized crime, as the subject of criminal proceedings often erroneously subsumed certain forms of complicity which do not fulfill all the necessary requirements to be considered at the same time forms of organized crime.
PB  - Kriminalističko-policijski univerzitet, Beograd
T2  - NBP. Nauka, bezbednost, policija
T1  - Odnos organizovanog kriminaliteta u krivičnopravnom smislu i saučesništva
T1  - The relation between organized crime in criminal law point of view and complicity
EP  - 26
IS  - 3
SP  - 1
DO  - 10.5937/NBP1403001S
UR  - conv_2515
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2014",
abstract = "U radu se objašnjava odnos organizovanog kriminaliteta u krivičnopravnom smislu i saučesništva. Autor objašnjava da postoje tri osnovna krivičnopravna aspekta organizovanog kriminaliteta: 1) pojam organizovane kriminalne grupe, 2) odnos saučesništva i organizovanog kriminaliteta, te 3) niz konkretnih inkriminacija tipičnih za organizovani kriminalitet. Potom se analiziraju osnovni oblici saučesništva - saizvršilaštvo, podstrekavanje i pomaganje, uz posebno ukazivanje na njihov odnos sa organizovanim kriminalitetom. Autor objašnjava i jedan nekada postojeći oblik saučesništva u nekadašnjem jugoslovenskom krivičnom pravu - organizovanje zločinačkog udruženja, koji je sličan rešenjima, kako iz nekadašnjeg sovjetskog krivičnog prava, ali čak i savremenog američkog krivičnog prava, kada je reč o institutu zavere. U radu se zaključuje da je taj oblik saučesništva i dok je postojao u nekadašnjem jugoslovenskom krivičnom pravu, bio veoma sporan, pre svega sa stanovišta njegove kolizije sa načelom krivice, te kao takav nikada nije primenjivan u praksi, mada suštinski odgovara onome što su tipične forme organizovanog kriminaliteta. U radu se analiziraju i neki specifični oblici učestvovanja u krivičnom delu, kao što su zavera u anglosaksonskom krivičnom pravu i jedan poseban oblik posrednog izvršilaštva u nemačkom krivičnom pravu. Autor zaključuje da se u praksi pod organizovanim kriminalitetom, kao predmetom krivičnih postupaka često pogrešno podvode određeni oblici saučesništva koji ne ispunjavaju sve potrebne uslove da se istovremeno smatraju formama organizovanog kriminal(itet)a., In the article there are explanations between organized crime in criminal law point of view and complicity in criminal offence. Author explains existence of three forms of basic criminal law aspects of organized crime: 1) notion of organized criminal group, 2) relation between complicity and organized crime and 3) concrete incriminations which are typical for organized crime. In the article there are analyze too of the basic forms of complicity in criminal offence - co-perpetration, incitement and aiding/ abetting. Author explains too one former form of complicity in Yugoslav criminal law - the organizing of criminal enterprise, which is very similar to some legal solution from former criminal law of the Soviet Union, but even similar to contemporary criminal law of USA, when it comes to institute conspiracy. Author concludes that this form of complicity was highly controversial, primarily from the standpoint of its collision with the principles of guilt and individual subjective responsibility and as such has never been applied in practice, although substantially correspond to what are typical forms of organized crime. This paper analyzes some specific forms of participation in a criminal act, such as conspiracy in Anglo-Saxon criminal law and a special form of indirect perpetration in German criminal law. The author concludes that in practice under organized crime, as the subject of criminal proceedings often erroneously subsumed certain forms of complicity which do not fulfill all the necessary requirements to be considered at the same time forms of organized crime.",
publisher = "Kriminalističko-policijski univerzitet, Beograd",
journal = "NBP. Nauka, bezbednost, policija",
title = "Odnos organizovanog kriminaliteta u krivičnopravnom smislu i saučesništva, The relation between organized crime in criminal law point of view and complicity",
pages = "26-1",
number = "3",
doi = "10.5937/NBP1403001S",
url = "conv_2515"
}

Škulić, M.. (2014). Odnos organizovanog kriminaliteta u krivičnopravnom smislu i saučesništva. in NBP. Nauka, bezbednost, policija
Kriminalističko-policijski univerzitet, Beograd.(3), 1-26.
https://doi.org/10.5937/NBP1403001S
conv_2515

Škulić M. Odnos organizovanog kriminaliteta u krivičnopravnom smislu i saučesništva. in NBP. Nauka, bezbednost, policija. 2014;(3):1-26.
doi:10.5937/NBP1403001S
conv_2515 .

Škulić, Milan, "Odnos organizovanog kriminaliteta u krivičnopravnom smislu i saučesništva" in NBP. Nauka, bezbednost, policija, no. 3 (2014):1-26,
https://doi.org/10.5937/NBP1403001S .,
conv_2515 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2013
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/699
AB  - U radu se objašnjavaju dominantne karakteristike dva osnovna velika krivičnopro-cesna sistema - evropsko-kontinentalnog i adverzijalnog, pri čemu se izlaže sumarna analiza osnovnih karakteristika dva tipična predstavnika ovih sistema: 1) krivičnog postupka Ne- mačke, kao države koja ima klasičan kontinentalno-evropski krivični postupak i 2) krivičnog postupka SAD, za koje je karakteristično da im je krivični postupak ustrojen kao tipičan adverzijalni krivični postupak. Autor posebno analizira novi Zakonik o krivičnom postupku Srbije iz 2011. godine, koji se argumentovano kritikuje, jer sa jedne strane na pravno-tehnički prilično loš način istragu svrstava u nadležnost javnog tužioca, ali sasvim nepotrebno uz to uvodi i potpuno adverzijalnu konstrukciju glavnog pretresa, te s druge strane, eliminiše načelo istine u našem krivičnom postupku, što je inače, kontradiktorno u odnosu na brojna druga krivičnoprocesna pravila, jer je nelogično da se u novom Zakoniku o krivičnom postupku, kao i ranije, omogućava podnošenje žalbe protiv presude i zbog pogrešno ili nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, drugim rečima, usled zasnovanosti presude na neistini, a da pri tom, sud uopšte i nema dužnost utvrđivanja istine, a da je izvođenje dokaza, što znači i stvaranje podloge za utvrđivanje činjeničnog stanja, primarno povereno strankama. U radu se konstatuje da novi Zakonik o krivičnom postupku Srbije nije nikakva 'amerikanizovana' krivična procedura, već on predstavlja veoma lošu mešavinu akuzatorskih elemenata krivičnog postupka sa nekim izrazito nedemokratskim inkvizitorskim elementima. On u stvari, najviše liči na 'haški' krivični postupak, odnosno pravila postupka koja se primenjuju u Haškom tribunalu. Potpuno adverzijalna konstrukcija glavnog pretresa, odnosno suđenja, nije adekvatna za naš krivični postupak i ona bi u praksi mogla dovesti do ogromnih problema. U takvom postupku bi stranke samo formalno bile ravnopravne, dok bi u praksi to bilo po pravilu, veoma nepovoljno po okrivljenog, naročito onda kada nema branioca, a u našem krivičnom postupku je samo za relativno ograničeni krug krivičnih dela, propisana obavezna stručna odbrana.
AB  - Author explains in the article the dominant characteristics of the major criminal procedure system and their impact on the reform of the Serbian criminal procedure. In the article there are analyses of to main so called great criminal procedure systems - European-continental and adversatorial, with summary analysis of to typical representatives of these systems: 1) criminal procedure of Germany, as a state with classical continental European criminal procedure and 2) criminal procedure of the USA, that characterized typical adversatorial criminal procedure. Author specially explains and analyses new Code of Criminal Procedure of Republic of Serbia from 2011. That Code is criticized very seriously, because of it consists many technical mistakes and besides the completely conception of the new CPC is wrong. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the new Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow' in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defense counsel provides only for limited number of criminal offences. Completely elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that the new Code of Criminal Procedure provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgment is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court. Author explained too, that the key provisions of the new CPC of Serbia are unconstitutional, while in accordance with the article 32 of the Serbian Constitution, the citizen has a right on the more active court in criminal procedure (the court has a duty to discuss the indictment and it is not the right of the discussion of the parties before the court); and on the another side, the court must decide of the suspicion which is the ground for the initiating the criminal prosecution.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd
T2  - Crimen (Beograd)
T1  - Dominantne karakteristike osnovnih velikih krivičnoprocesnih sistema i njihov uticaj na reformu srpskog krivičnog postupka
T1  - The dominant characteristics of the major criminal procedure systems and their impact on the reform of the Serbian criminal procedure
EP  - 234
IS  - 2
SP  - 176
VL  - 4
UR  - conv_2762
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2013",
abstract = "U radu se objašnjavaju dominantne karakteristike dva osnovna velika krivičnopro-cesna sistema - evropsko-kontinentalnog i adverzijalnog, pri čemu se izlaže sumarna analiza osnovnih karakteristika dva tipična predstavnika ovih sistema: 1) krivičnog postupka Ne- mačke, kao države koja ima klasičan kontinentalno-evropski krivični postupak i 2) krivičnog postupka SAD, za koje je karakteristično da im je krivični postupak ustrojen kao tipičan adverzijalni krivični postupak. Autor posebno analizira novi Zakonik o krivičnom postupku Srbije iz 2011. godine, koji se argumentovano kritikuje, jer sa jedne strane na pravno-tehnički prilično loš način istragu svrstava u nadležnost javnog tužioca, ali sasvim nepotrebno uz to uvodi i potpuno adverzijalnu konstrukciju glavnog pretresa, te s druge strane, eliminiše načelo istine u našem krivičnom postupku, što je inače, kontradiktorno u odnosu na brojna druga krivičnoprocesna pravila, jer je nelogično da se u novom Zakoniku o krivičnom postupku, kao i ranije, omogućava podnošenje žalbe protiv presude i zbog pogrešno ili nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, drugim rečima, usled zasnovanosti presude na neistini, a da pri tom, sud uopšte i nema dužnost utvrđivanja istine, a da je izvođenje dokaza, što znači i stvaranje podloge za utvrđivanje činjeničnog stanja, primarno povereno strankama. U radu se konstatuje da novi Zakonik o krivičnom postupku Srbije nije nikakva 'amerikanizovana' krivična procedura, već on predstavlja veoma lošu mešavinu akuzatorskih elemenata krivičnog postupka sa nekim izrazito nedemokratskim inkvizitorskim elementima. On u stvari, najviše liči na 'haški' krivični postupak, odnosno pravila postupka koja se primenjuju u Haškom tribunalu. Potpuno adverzijalna konstrukcija glavnog pretresa, odnosno suđenja, nije adekvatna za naš krivični postupak i ona bi u praksi mogla dovesti do ogromnih problema. U takvom postupku bi stranke samo formalno bile ravnopravne, dok bi u praksi to bilo po pravilu, veoma nepovoljno po okrivljenog, naročito onda kada nema branioca, a u našem krivičnom postupku je samo za relativno ograničeni krug krivičnih dela, propisana obavezna stručna odbrana., Author explains in the article the dominant characteristics of the major criminal procedure system and their impact on the reform of the Serbian criminal procedure. In the article there are analyses of to main so called great criminal procedure systems - European-continental and adversatorial, with summary analysis of to typical representatives of these systems: 1) criminal procedure of Germany, as a state with classical continental European criminal procedure and 2) criminal procedure of the USA, that characterized typical adversatorial criminal procedure. Author specially explains and analyses new Code of Criminal Procedure of Republic of Serbia from 2011. That Code is criticized very seriously, because of it consists many technical mistakes and besides the completely conception of the new CPC is wrong. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the new Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow' in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defense counsel provides only for limited number of criminal offences. Completely elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that the new Code of Criminal Procedure provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgment is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court. Author explained too, that the key provisions of the new CPC of Serbia are unconstitutional, while in accordance with the article 32 of the Serbian Constitution, the citizen has a right on the more active court in criminal procedure (the court has a duty to discuss the indictment and it is not the right of the discussion of the parties before the court); and on the another side, the court must decide of the suspicion which is the ground for the initiating the criminal prosecution.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd",
journal = "Crimen (Beograd)",
title = "Dominantne karakteristike osnovnih velikih krivičnoprocesnih sistema i njihov uticaj na reformu srpskog krivičnog postupka, The dominant characteristics of the major criminal procedure systems and their impact on the reform of the Serbian criminal procedure",
pages = "234-176",
number = "2",
volume = "4",
url = "conv_2762"
}

Škulić, M.. (2013). Dominantne karakteristike osnovnih velikih krivičnoprocesnih sistema i njihov uticaj na reformu srpskog krivičnog postupka. in Crimen (Beograd)
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd i Institut za uporedno pravo, Beograd., 4(2), 176-234.
conv_2762

Škulić M. Dominantne karakteristike osnovnih velikih krivičnoprocesnih sistema i njihov uticaj na reformu srpskog krivičnog postupka. in Crimen (Beograd). 2013;4(2):176-234.
conv_2762 .

Škulić, Milan, "Dominantne karakteristike osnovnih velikih krivičnoprocesnih sistema i njihov uticaj na reformu srpskog krivičnog postupka" in Crimen (Beograd), 4, no. 2 (2013):176-234,
conv_2762 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2013
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/698
AB  - Osnovna pitanja reforme krivičnog postupka Srbije su svedena na problematiku tipa istrage i konstrukcije glavnog pretresa, posebno u vezi uloge suda u dokaznom postupku, te problematike primarno stranačkog ili sudskog izvođenja dokaza, ali i na veoma važno pitanje (ne)postojanja načela istine u krivičnom postupku. Novi Zakonik o krivičnom postupku sadrži izuzetno veliki broj novih rešenja, čija je osnovna intencija da se krivični postupak učini efikasnijim, a pre svega bržim, iako nije sasvim izvesno da li ce u praksi sva rešenja koji načelno imaju takav ratio legis, zaista i proizvesti takve pozitivne efekte. Konačno, oduvek je važilo pravilo dura lex - sed lex - 'strog zakon - ipak zakon", a shodno tome i "los zakon, ili ne dovoljno dobar zakon ", je takođe zakon, onda kada predstavlja segment pozitivnog prava. Stoga je zadatak nauke krivičnog procesnog prava da ukazivanjem na osnovna normativna rešenja sadržana u novom Zakoniku o krivičnom postupku Srbije, omogući njegovu bolju primenu u praksi, ali i da skrene pažnju zakonodavcu, stručnoj i široj javnosti, na krajnje urgentnu potrebu izmena i dopuna novog Zakonika o krivičnom postupku, kako u cilju otklanjanja brojnih omaški, koje su u njemu sadržane, pa i grubih ne samo koncepcijskih, već i pravno-tehničkih grešaka, kojima novi ZKP obiluje, tako i radi eliminisanja iz njega onih odredbi koje su očigledno protivustavne. U radu čija je intencija da predstavi jedan opšti prikaz novog Zakonika o krivičnom postupku, uz ukazivanje na osnovna očekivanja od njegove primene, osvrnućemo se na ključne koncepcijske odredbe novog Zakonika i neke karakteristične primere novih rešenja, a naročito onih, koja bi u praksi mogla da budu problematična i u pogledu kojih se mogu očekivati i izvesne modifikacije u predstojećem periodu.
AB  - Author analyses in critical point of view new Criminal Procedure Code of Serbia with the essential focus of the some important general rules, concept of investigation, the new system of judicially control of indictment, preliminary hearing, i.e. preliminary court conference and the agreement between the parties (public prosecutor and defendant), as a form of so called plea barging main rules of the trial, i.e. the main hearing and system of ordinary (appeals) and extraordinary remedies in new system of criminal procedure in Serbia. Author writes too about many technical and essential mistakes and wrong solutions of the new CPC of Serbia and especially explains some very negative examples in the new Code of Criminal Procedure Code of Serbia, connected to the strategically and conceptually problems, as a construction of the main trial and the role of the court, i.e. the judge during the trial. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defence counsel provides only for limited number of criminal offences. In the article are explained too some great contradictions connected to the new system of interrogation of the witnesses during the main trial, especially the controversial way of cross examination the witnesses with the possibility to use the suggestive questions. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the new Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow " in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that in the Draft of the new Code of Criminal Procedure (the same rule as today, i.e. in now days CPC), provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgment is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court. Author explained too, that the key provisions of the new CPC of Serbia are unconstitutional, while in accordance with the article 32 of the Serbian Constitution, the citizen has a right on the more active court in criminal procedure (the court has a duty to discuss the indictment and it is not the right of the discussion of the parties before the court); and on the another side, the court must decide of the suspicion which is the ground for the initiating the criminal prosecution. Although it is possible to criticize with very good arguments the new Criminal Procedure Code, because some conceptual matters and because many very concrete technical failures and mistakes in some of its provisions, that Code is now the part of the valid Serbian law and it has to be implemented as correctly as possible. The purpose of the critics is not to object the implementation, but to help the better implementation of new Serbian Criminal Procedure Code.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Novi zakonik o krivičnom postupku - očekivanja od primene
T1  - The new code of criminal procedure of Serbia: Expectations of the implementation
EP  - 47
IS  - 2
SP  - 9
VL  - 51
UR  - conv_2741
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2013",
abstract = "Osnovna pitanja reforme krivičnog postupka Srbije su svedena na problematiku tipa istrage i konstrukcije glavnog pretresa, posebno u vezi uloge suda u dokaznom postupku, te problematike primarno stranačkog ili sudskog izvođenja dokaza, ali i na veoma važno pitanje (ne)postojanja načela istine u krivičnom postupku. Novi Zakonik o krivičnom postupku sadrži izuzetno veliki broj novih rešenja, čija je osnovna intencija da se krivični postupak učini efikasnijim, a pre svega bržim, iako nije sasvim izvesno da li ce u praksi sva rešenja koji načelno imaju takav ratio legis, zaista i proizvesti takve pozitivne efekte. Konačno, oduvek je važilo pravilo dura lex - sed lex - 'strog zakon - ipak zakon", a shodno tome i "los zakon, ili ne dovoljno dobar zakon ", je takođe zakon, onda kada predstavlja segment pozitivnog prava. Stoga je zadatak nauke krivičnog procesnog prava da ukazivanjem na osnovna normativna rešenja sadržana u novom Zakoniku o krivičnom postupku Srbije, omogući njegovu bolju primenu u praksi, ali i da skrene pažnju zakonodavcu, stručnoj i široj javnosti, na krajnje urgentnu potrebu izmena i dopuna novog Zakonika o krivičnom postupku, kako u cilju otklanjanja brojnih omaški, koje su u njemu sadržane, pa i grubih ne samo koncepcijskih, već i pravno-tehničkih grešaka, kojima novi ZKP obiluje, tako i radi eliminisanja iz njega onih odredbi koje su očigledno protivustavne. U radu čija je intencija da predstavi jedan opšti prikaz novog Zakonika o krivičnom postupku, uz ukazivanje na osnovna očekivanja od njegove primene, osvrnućemo se na ključne koncepcijske odredbe novog Zakonika i neke karakteristične primere novih rešenja, a naročito onih, koja bi u praksi mogla da budu problematična i u pogledu kojih se mogu očekivati i izvesne modifikacije u predstojećem periodu., Author analyses in critical point of view new Criminal Procedure Code of Serbia with the essential focus of the some important general rules, concept of investigation, the new system of judicially control of indictment, preliminary hearing, i.e. preliminary court conference and the agreement between the parties (public prosecutor and defendant), as a form of so called plea barging main rules of the trial, i.e. the main hearing and system of ordinary (appeals) and extraordinary remedies in new system of criminal procedure in Serbia. Author writes too about many technical and essential mistakes and wrong solutions of the new CPC of Serbia and especially explains some very negative examples in the new Code of Criminal Procedure Code of Serbia, connected to the strategically and conceptually problems, as a construction of the main trial and the role of the court, i.e. the judge during the trial. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defence counsel provides only for limited number of criminal offences. In the article are explained too some great contradictions connected to the new system of interrogation of the witnesses during the main trial, especially the controversial way of cross examination the witnesses with the possibility to use the suggestive questions. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the new Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow " in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that in the Draft of the new Code of Criminal Procedure (the same rule as today, i.e. in now days CPC), provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgment is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court. Author explained too, that the key provisions of the new CPC of Serbia are unconstitutional, while in accordance with the article 32 of the Serbian Constitution, the citizen has a right on the more active court in criminal procedure (the court has a duty to discuss the indictment and it is not the right of the discussion of the parties before the court); and on the another side, the court must decide of the suspicion which is the ground for the initiating the criminal prosecution. Although it is possible to criticize with very good arguments the new Criminal Procedure Code, because some conceptual matters and because many very concrete technical failures and mistakes in some of its provisions, that Code is now the part of the valid Serbian law and it has to be implemented as correctly as possible. The purpose of the critics is not to object the implementation, but to help the better implementation of new Serbian Criminal Procedure Code.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Novi zakonik o krivičnom postupku - očekivanja od primene, The new code of criminal procedure of Serbia: Expectations of the implementation",
pages = "47-9",
number = "2",
volume = "51",
url = "conv_2741"
}

Škulić, M.. (2013). Novi zakonik o krivičnom postupku - očekivanja od primene. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 51(2), 9-47.
conv_2741

Škulić M. Novi zakonik o krivičnom postupku - očekivanja od primene. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2013;51(2):9-47.
conv_2741 .

Škulić, Milan, "Novi zakonik o krivičnom postupku - očekivanja od primene" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 51, no. 2 (2013):9-47,
conv_2741 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2012
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/643
AB  - U radu su objašnjene neke specifične krivično-pravne karakteristike i problemi u vezi sa nasiljem u porodici. Autor piše o formalnom mestu ovog krivičnog dela u Krivičnom zakoniku Republike Srbije i nedovoljno jasnoj poziciji koju to krivično delo zauzima sa normativno- tehničke tačke gledišta. Naime, nasilje u porodici formalno spada u grupu krivičnih dela protiv braka i porodice, iako glavni zaštitni objekt tog krivičnog dela zapravo nije porodica već pre život, telo, pa čak i ljudsko dostojanstvo, itd. U radu su objašnjeni osnovni oblici krivičnog dela nasilja u porodici, teži oblici tog krivičnog dela, kao i neki veoma tipični problemi u vezi sa tim krivičnim delom, a posebno oni koji proizlaze iz nedovoljno jasnih krivično-pravnih odredbi. U skladu sa odredbama krivičnog prava Republike Srbije, osnovni oblik krivičnog dela nasilja u porodici postoji kada učinilac ugrožava mir, fizički integritet ili mentalno stanje člana svoje porodice, upotrebom nasilja, pretnje da će napasti njegov telesni integritet ili život ili grubim ili bezobzirnim ponašanjem. Autor posebno objašnjava u kojim situacijama samo jedan izolovan akt može predstavljati porodično nasilje i zaključuje da je u tipičnim slučajevima neophodno postojanje neke vrste kontinuiteta nasilja usmerenog prema određenim članovima porodice. U ovom radu posebno je iskritikovana suviše široka i ekstenzivna definicija pojma člana porodice koja je data u Porodičnom zakonu Republike Srbije i koja nije adekvatna za upotrebu u smislu krivičnog prava. U radu se kritikuje i obavezno krivično gonjenje od strane javnog tužioca za svaki oblik krivičnog dela nasilja u porodici, na primer, za osnovni oblik tog krivičnog dela, nezavisno od stava žrtve. To nije korektno budući da svaki oblik krivičnog dela nasilja u porodici u svojoj osnovi može biti i neko drugo krivično delo, kao što je na primer telesna povreda. Naime, može se javiti i apsurdna situacija kada postoji uzajamno nasilje između članova porodice, na primer, kada je ista osoba u isto vreme i učinilac i žrtva u istom slučaju porodičnog nasilja, odnosno nasilja koje je učinjeno uzajamno u isto vreme ili u specifičnom odnosu između članova porodice. U takvim situacijama su ti članovi porodice u isto vreme i aktivni i pasivni subjekti tog krivičnog dela i prilično je očigledno da u većini situacija oni nemaju interesa da budu istovremeno i krivično gonjeni i da se pojavljuju u ulozi žrtve u istom slučaju. Nema smisla da se u takvim slučajevima krivično goni ex officio (jer oni predstavljaju neku vrstu uzajamnog krivičnog gonjenja) i zbog toga bi bilo mnogo bolje i u najboljem interesu konkretnih članova porodice da se za osnovni oblik krivičnog dela nasilja u porodici krivično goni samo na zahtev oštećenog, osim ukoliko je oštećeni maloletno lice.
AB  - Low quality legal solutions, inconsistently practice, numerous problems and dilemmas In the article are explained some specific criminal law characteristics and problems of the family violence. Author writes about the formal place of this criminal offence in the Criminal Code of Serbia and not enough clear position of that offence in the normative-technical point of view. Namely, family violence is formally the criminal offence in the group of the offences against the marriage and family, although the main protective object of that offence in fact is not a family, but more the life, body, even human dignity etc. In the article are explained the basic forms of the criminal offence of family violence, aggravated forms of that offence and some very typical problems connected to that criminal offence, especially connected with not enough clear criminal law provisions. Basic form of family violence in accordance with the Serbian criminal law provisions exists when the perpetrator endangers peace, physical integrity or mental condition of a member of his family, by using violence, threat to assault body or life, or by impudent or ruthless behaviour. Author especially explains in what situations only one isolated act can be family violence and concludes that in typically cases it is necessary to exist some kind of continuation of violence towards the concrete family members. In the article is especially criticized the to bride and extensive definition of the family members in the Family Code of Serbia which is not appropriate to be used in the sense of the criminal law. In the article is criticized too the obligatory prosecution of public prosecutor for every forms of family violence, i.e. for the basic form of that criminal offence independently of the attitude of the victim. It is not correct, because every form of the family violence in the basic form of that criminal offence can be another criminal offence, for example bodily injury etc. Namely, it can be absurd too, when there is mutually violence between family members, i.e. when the same person in the same time is the perpetrator and the victim of the same case of family violence, i.e. mutually committed in the same time or in the specific relation between family members. These family members are in these situations in the same time the active and the passive subject of that criminal offence and it is quite obvious that in mostly situations they do not have interest to be in the same time criminal prosecuted and to be in the role of victim in the same case. There is no sense to prosecute so called ex officio in such cases (some kind of mutually prosecutions) and because of that, it would be far much better and in the best interest of the concrete family members, to prosecute for the basic form of family violence only at a motion of the injured person, except when the injured person is a minor.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Nasilje u porodici - nedovoljno kvalitetno zakonsko rešenje, nedosledna praksa, brojni problemi i dileme
T1  - Family violence
EP  - 141
IS  - 1-2
SP  - 117
VL  - 50
UR  - conv_2740
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2012",
abstract = "U radu su objašnjene neke specifične krivično-pravne karakteristike i problemi u vezi sa nasiljem u porodici. Autor piše o formalnom mestu ovog krivičnog dela u Krivičnom zakoniku Republike Srbije i nedovoljno jasnoj poziciji koju to krivično delo zauzima sa normativno- tehničke tačke gledišta. Naime, nasilje u porodici formalno spada u grupu krivičnih dela protiv braka i porodice, iako glavni zaštitni objekt tog krivičnog dela zapravo nije porodica već pre život, telo, pa čak i ljudsko dostojanstvo, itd. U radu su objašnjeni osnovni oblici krivičnog dela nasilja u porodici, teži oblici tog krivičnog dela, kao i neki veoma tipični problemi u vezi sa tim krivičnim delom, a posebno oni koji proizlaze iz nedovoljno jasnih krivično-pravnih odredbi. U skladu sa odredbama krivičnog prava Republike Srbije, osnovni oblik krivičnog dela nasilja u porodici postoji kada učinilac ugrožava mir, fizički integritet ili mentalno stanje člana svoje porodice, upotrebom nasilja, pretnje da će napasti njegov telesni integritet ili život ili grubim ili bezobzirnim ponašanjem. Autor posebno objašnjava u kojim situacijama samo jedan izolovan akt može predstavljati porodično nasilje i zaključuje da je u tipičnim slučajevima neophodno postojanje neke vrste kontinuiteta nasilja usmerenog prema određenim članovima porodice. U ovom radu posebno je iskritikovana suviše široka i ekstenzivna definicija pojma člana porodice koja je data u Porodičnom zakonu Republike Srbije i koja nije adekvatna za upotrebu u smislu krivičnog prava. U radu se kritikuje i obavezno krivično gonjenje od strane javnog tužioca za svaki oblik krivičnog dela nasilja u porodici, na primer, za osnovni oblik tog krivičnog dela, nezavisno od stava žrtve. To nije korektno budući da svaki oblik krivičnog dela nasilja u porodici u svojoj osnovi može biti i neko drugo krivično delo, kao što je na primer telesna povreda. Naime, može se javiti i apsurdna situacija kada postoji uzajamno nasilje između članova porodice, na primer, kada je ista osoba u isto vreme i učinilac i žrtva u istom slučaju porodičnog nasilja, odnosno nasilja koje je učinjeno uzajamno u isto vreme ili u specifičnom odnosu između članova porodice. U takvim situacijama su ti članovi porodice u isto vreme i aktivni i pasivni subjekti tog krivičnog dela i prilično je očigledno da u većini situacija oni nemaju interesa da budu istovremeno i krivično gonjeni i da se pojavljuju u ulozi žrtve u istom slučaju. Nema smisla da se u takvim slučajevima krivično goni ex officio (jer oni predstavljaju neku vrstu uzajamnog krivičnog gonjenja) i zbog toga bi bilo mnogo bolje i u najboljem interesu konkretnih članova porodice da se za osnovni oblik krivičnog dela nasilja u porodici krivično goni samo na zahtev oštećenog, osim ukoliko je oštećeni maloletno lice., Low quality legal solutions, inconsistently practice, numerous problems and dilemmas In the article are explained some specific criminal law characteristics and problems of the family violence. Author writes about the formal place of this criminal offence in the Criminal Code of Serbia and not enough clear position of that offence in the normative-technical point of view. Namely, family violence is formally the criminal offence in the group of the offences against the marriage and family, although the main protective object of that offence in fact is not a family, but more the life, body, even human dignity etc. In the article are explained the basic forms of the criminal offence of family violence, aggravated forms of that offence and some very typical problems connected to that criminal offence, especially connected with not enough clear criminal law provisions. Basic form of family violence in accordance with the Serbian criminal law provisions exists when the perpetrator endangers peace, physical integrity or mental condition of a member of his family, by using violence, threat to assault body or life, or by impudent or ruthless behaviour. Author especially explains in what situations only one isolated act can be family violence and concludes that in typically cases it is necessary to exist some kind of continuation of violence towards the concrete family members. In the article is especially criticized the to bride and extensive definition of the family members in the Family Code of Serbia which is not appropriate to be used in the sense of the criminal law. In the article is criticized too the obligatory prosecution of public prosecutor for every forms of family violence, i.e. for the basic form of that criminal offence independently of the attitude of the victim. It is not correct, because every form of the family violence in the basic form of that criminal offence can be another criminal offence, for example bodily injury etc. Namely, it can be absurd too, when there is mutually violence between family members, i.e. when the same person in the same time is the perpetrator and the victim of the same case of family violence, i.e. mutually committed in the same time or in the specific relation between family members. These family members are in these situations in the same time the active and the passive subject of that criminal offence and it is quite obvious that in mostly situations they do not have interest to be in the same time criminal prosecuted and to be in the role of victim in the same case. There is no sense to prosecute so called ex officio in such cases (some kind of mutually prosecutions) and because of that, it would be far much better and in the best interest of the concrete family members, to prosecute for the basic form of family violence only at a motion of the injured person, except when the injured person is a minor.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Nasilje u porodici - nedovoljno kvalitetno zakonsko rešenje, nedosledna praksa, brojni problemi i dileme, Family violence",
pages = "141-117",
number = "1-2",
volume = "50",
url = "conv_2740"
}

Škulić, M.. (2012). Nasilje u porodici - nedovoljno kvalitetno zakonsko rešenje, nedosledna praksa, brojni problemi i dileme. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 50(1-2), 117-141.
conv_2740

Škulić M. Nasilje u porodici - nedovoljno kvalitetno zakonsko rešenje, nedosledna praksa, brojni problemi i dileme. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2012;50(1-2):117-141.
conv_2740 .

Škulić, Milan, "Nasilje u porodici - nedovoljno kvalitetno zakonsko rešenje, nedosledna praksa, brojni problemi i dileme" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 50, no. 1-2 (2012):117-141,
conv_2740 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/588
AB  - Rad se odnosi na osnove kriminalističke strategije, pod kojom se podrazumeva opšti, generalni i sistematski razvijen i usmeren pogled na osnovne osobenosti kriminaliteta, kako uopšte, tako i u odnosu na njegove pojedine forme, te sistemsko proučavanje osnovnih uzroka i pojavnih oblika kriminaliteta, kao i globalno planiranje, a potom i konkretnu realizaciju opštih oblika i načina reagovanja nadležnih državnih organa na kriminalitet kao pojavu ili neke njegove forme, bilo s obzirom na vrstu krivičnih dela (poput na primer, organizovanog kriminaliteta, privrednog kriminaliteta itd.), bilo s obzirom na kategoriju učinilaca krivičnih dela (kao što su na primer, krivična dela maloletnika, krivična dela serijskih učinilaca ili učinilaca iz navike i sl.), a moguće je da se radi i o kombinovanim formama, kako prema vrsti krivičnih dela, tako i prema kategoriji tipičnih učinilaca (gde na primer, spadaju određena osobena krivična dela nasilja, poput na primer nasilja u porodici), uz razvijanje najopštijih metoda podobnih za suzbijanje kriminaliteta kao pojave ili pojedinih oblika i vrsta kriminaliteta.
AB  - Author explains the notion and the main characteristics of criminalistic's strategy, as a part of criminalistic's science, or the science of fighting the crimes, which in accordance with the traditional view in the European science, scopes the criminalistic's tactic, criminalistic's technique and criminalistic's methodic. In the article are, besides the notion and the main segments of criminalistic 's strategy, explained the main elements of the process of planning in the strategically view of fighting and suppressing the criminality, criminalistic's analyzing and prognostic, some criminal prosecution institution in European Union, like EUROPOL, EUROJUST, OLAF and Project of the European Public Prosecutor, the basic of criminalistic's strategically planning with the explanations of the criminalistic' s thinking as a base for strategically planning of the fighting against the crimes. Author explains too some concrete examples of the implementation of the important strategically concepts in the forensic practice, i.e. some electronically system for using relevant informations, like violent crime linkage analysis system, automated fingerprint identification system (AFIS), the methodology of criminal geographic targeting - CGT, the method of profiling, and the general methods of crime analysis.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Osnovi kriminalističke istrage
T1  - The basics of the criminalistics strategy
EP  - 98
IS  - 2-3
SP  - 71
VL  - 49
UR  - conv_2736
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2011",
abstract = "Rad se odnosi na osnove kriminalističke strategije, pod kojom se podrazumeva opšti, generalni i sistematski razvijen i usmeren pogled na osnovne osobenosti kriminaliteta, kako uopšte, tako i u odnosu na njegove pojedine forme, te sistemsko proučavanje osnovnih uzroka i pojavnih oblika kriminaliteta, kao i globalno planiranje, a potom i konkretnu realizaciju opštih oblika i načina reagovanja nadležnih državnih organa na kriminalitet kao pojavu ili neke njegove forme, bilo s obzirom na vrstu krivičnih dela (poput na primer, organizovanog kriminaliteta, privrednog kriminaliteta itd.), bilo s obzirom na kategoriju učinilaca krivičnih dela (kao što su na primer, krivična dela maloletnika, krivična dela serijskih učinilaca ili učinilaca iz navike i sl.), a moguće je da se radi i o kombinovanim formama, kako prema vrsti krivičnih dela, tako i prema kategoriji tipičnih učinilaca (gde na primer, spadaju određena osobena krivična dela nasilja, poput na primer nasilja u porodici), uz razvijanje najopštijih metoda podobnih za suzbijanje kriminaliteta kao pojave ili pojedinih oblika i vrsta kriminaliteta., Author explains the notion and the main characteristics of criminalistic's strategy, as a part of criminalistic's science, or the science of fighting the crimes, which in accordance with the traditional view in the European science, scopes the criminalistic's tactic, criminalistic's technique and criminalistic's methodic. In the article are, besides the notion and the main segments of criminalistic 's strategy, explained the main elements of the process of planning in the strategically view of fighting and suppressing the criminality, criminalistic's analyzing and prognostic, some criminal prosecution institution in European Union, like EUROPOL, EUROJUST, OLAF and Project of the European Public Prosecutor, the basic of criminalistic's strategically planning with the explanations of the criminalistic' s thinking as a base for strategically planning of the fighting against the crimes. Author explains too some concrete examples of the implementation of the important strategically concepts in the forensic practice, i.e. some electronically system for using relevant informations, like violent crime linkage analysis system, automated fingerprint identification system (AFIS), the methodology of criminal geographic targeting - CGT, the method of profiling, and the general methods of crime analysis.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Osnovi kriminalističke istrage, The basics of the criminalistics strategy",
pages = "98-71",
number = "2-3",
volume = "49",
url = "conv_2736"
}

Škulić, M.. (2011). Osnovi kriminalističke istrage. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 49(2-3), 71-98.
conv_2736

Škulić M. Osnovi kriminalističke istrage. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2011;49(2-3):71-98.
conv_2736 .

Škulić, Milan, "Osnovi kriminalističke istrage" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 49, no. 2-3 (2011):71-98,
conv_2736 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/513
AB  - Traditionally, in European countries, which are the part of classical continental-European criminal procedure law system, the court and state bodies participating in the criminal procedure have the obligation to establish the facts essential for truth and delivering a lawful judgment. The court and the state bodies are also obliged to examine and establish with equal attention both the facts burdening the defendant, as well as those to the benefit of the defendant. It is also in advanced with the Article of 17 Criminal Procedure Code of Serbia. The principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure are the basic principles which are in fact the goal of criminal procedure. The main idea is that the Criminal Procedure Code should contain rules aimed at enabling fair conducting of the criminal procedure, in order to avoid any innocent persons being convicted, and to enable a perpetrator of a crime to be sanctioned in accordance with the envisaged Criminal Code and on the basis of a lawfully conducted criminal procedure. Author explains the basic characteristics of the principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure and different meaning of these principles (especially the principle of the truth), in both large world criminal procedural systems: a) in continental Europe and b) in the USA and other so called Anglo-Saxon states. In the article are also explained the most significant characteristics of these comparative criminal procedural system. Author especially explains some very negative examples in the new Draft Code of Criminal Procedure Code of Serbia. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defense counsel provides only for limited number of criminal offences. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the Draft version of the Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow' in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the Draft of the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that in the Draft of the new Code of Criminal Procedure (the same rule as today, i.e. in now days CPC) provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgement is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court.
PB  - Advokatska komora Srbije, Beograd
T2  - Branič - časopis Advokatske komore Srbije
T1  - Nacrt zakonika o krivičnom postupku Srbije kao izraz loše koncepcije i pogrešnih normativnih rešenja
T1  - Misconception of the draft new code of criminal procedure
EP  - 42
IS  - 3-4
SP  - 9
VL  - 123
UR  - conv_1826
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2010",
abstract = "Traditionally, in European countries, which are the part of classical continental-European criminal procedure law system, the court and state bodies participating in the criminal procedure have the obligation to establish the facts essential for truth and delivering a lawful judgment. The court and the state bodies are also obliged to examine and establish with equal attention both the facts burdening the defendant, as well as those to the benefit of the defendant. It is also in advanced with the Article of 17 Criminal Procedure Code of Serbia. The principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure are the basic principles which are in fact the goal of criminal procedure. The main idea is that the Criminal Procedure Code should contain rules aimed at enabling fair conducting of the criminal procedure, in order to avoid any innocent persons being convicted, and to enable a perpetrator of a crime to be sanctioned in accordance with the envisaged Criminal Code and on the basis of a lawfully conducted criminal procedure. Author explains the basic characteristics of the principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure and different meaning of these principles (especially the principle of the truth), in both large world criminal procedural systems: a) in continental Europe and b) in the USA and other so called Anglo-Saxon states. In the article are also explained the most significant characteristics of these comparative criminal procedural system. Author especially explains some very negative examples in the new Draft Code of Criminal Procedure Code of Serbia. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defense counsel provides only for limited number of criminal offences. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the Draft version of the Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow' in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the Draft of the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that in the Draft of the new Code of Criminal Procedure (the same rule as today, i.e. in now days CPC) provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgement is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court.",
publisher = "Advokatska komora Srbije, Beograd",
journal = "Branič - časopis Advokatske komore Srbije",
title = "Nacrt zakonika o krivičnom postupku Srbije kao izraz loše koncepcije i pogrešnih normativnih rešenja, Misconception of the draft new code of criminal procedure",
pages = "42-9",
number = "3-4",
volume = "123",
url = "conv_1826"
}

Škulić, M.. (2010). Nacrt zakonika o krivičnom postupku Srbije kao izraz loše koncepcije i pogrešnih normativnih rešenja. in Branič - časopis Advokatske komore Srbije
Advokatska komora Srbije, Beograd., 123(3-4), 9-42.
conv_1826

Škulić M. Nacrt zakonika o krivičnom postupku Srbije kao izraz loše koncepcije i pogrešnih normativnih rešenja. in Branič - časopis Advokatske komore Srbije. 2010;123(3-4):9-42.
conv_1826 .

Škulić, Milan, "Nacrt zakonika o krivičnom postupku Srbije kao izraz loše koncepcije i pogrešnih normativnih rešenja" in Branič - časopis Advokatske komore Srbije, 123, no. 3-4 (2010):9-42,
conv_1826 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/518
AB  - U radu se analizira značaj načela zakonitosti u krivičnom pravu, kao jedne od vitalnih garancija pravne sigurnosti građana u demokratskom društvu i pravnom sistemu, kao i njegovi osnovni elementi. On je u većini država kontinentalne Evrope ne samo krivičnopravnog, već i ustavnopravnog karaktera. Ovaj princip ima nešto drugačije značenje u državama koje pripadaju anglosaksonskom pravnom svetu, gde se formalno posmatrano, više nego o načelu zakonitosti, radi o načelu pravnosti (propisanosti) u krivičnom pravu. Načelo zakonitosti se u nacionalnim krivičnopravnim sistemima poistovećuje sa poznatim pravilom nullum crimen, nulla poena sine lege, što se u osnovi odnosi na nekoliko važnih zahteva: Krivičnim zakonom se ne mogu stvarati inkriminacije na opšti način, po principu sličnosti, tj. zabranjeno je kreirati krivična dela i kazne za njih putem analogije nullum crimen nulla poena sine lege stricta. Krivični zakon mora da postoji u pisanom obliku, tako da se inkriminacije i kazne ne mogu zasnivati na nepisanom pravu, odnosno pre svega, one se ne mogu temeljiti na običajnom pravu - nullum crimmen nulla poena sine lege scripta. Krivična dela moraju da budu zakonski predviđena, odnosno propisana kao krivična dela, kao i kazne za njih, pre nego što su delikti izvršeni, tj. da se zabranjuje retroaktivna primena krivičnog zakona - nullum crimen nulla poena sine lege praevia. Krivični zakon mora da ima visok stepen određenosti u pogledu predviđenih inkriminacija, odnosno propisanih krivičnih dela i kazni nullum crimen, nula poena sine lege certa. U radu se u vezi s načelom zakonitosti u krivičnom pravu posebno analizira i mogućnost neposredne primene pravila međunarodnog prava, što je ilustrovano i određenim primerima iz međunarodnopravne prakse. Na temelju analize relevantnih odredbi Ustava Srbija, u radu se zaključuje da je neposredna primena međunarodnog prava u Srbiji moguća samo kada su kumulativno ispunjena dva uslova: 1) neophodno je da se radi o odredbama sadržanim u potvrđenim međunarodnim ugovorima i 2) te međunarodnopravne odredbe moraju biti u skladu s Ustavom Srbije. Načelo zakonitosti je u svom klasičnom obliku od toliko velike važnosti u savremenom krivičnom pravu da je veoma teško zamisliti, a naročito, i opravdati njegovo nipodaštavanje, pa čak ni bilo kakvu relativizaciju, bar ne u demokratskom društvu i pravnom sistemu države koja se odlikuje vladavinom.
AB  - The principle of legality in criminal law is one of the main characteristic of a democratic and liberal legal system. Historically, it was created in the time of political and legal liberalization. It is embedded not only in criminal codes of the European states, but also in their constitutions. The author offers a thorough historical, comparative and doctrinaire analysis of the content, scope, implications and social and legal relevance of the principle of legality in criminal law. His scrutiny extends to several legal systems, including that of Serbia, other European countries, the United States, and even Israel and Japan. In addition, the author examines the concept of the direct application of international criminal law in national courts. The direct implementation of the international law provisions especially those of international criminal law, is possible in Serbia under restrictive conditions. Although it is prescribed in Article 16 of the Constitution of Republic of Serbia, that the general accepted rules of international law are part of legal order of Republic of Serbia and are implement directly, there are some preconditions prescribed. Namely, the ratified international contracts have to be in accordance with the Serbian Constitution, and that provision applies for general accepted rules of international law by analogy. Also, in accordance with the Article145 of Constitution of Serbia, court decisions have to be based upon the Constitution, national laws, ratified international contract or other provisions adopted in accordance with the law. Consequently, rules of international law are not an immediate source for the court decision. International law can be directly implemented under two cumulative conditions: that they exist in the ratified international contracts, and that they are fully in accordance with the Constitution of Serbia. In a number of issues the paper is a critical response to the article Principle of Legality - Normative and Cultural Evolution published in the previous volumes of this journal.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Načelo zakonitosti u krivičnom pravu
T1  - The principle of legality in criminal law
EP  - 107
IS  - 1
SP  - 66
VL  - 58
UR  - conv_184
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2010",
abstract = "U radu se analizira značaj načela zakonitosti u krivičnom pravu, kao jedne od vitalnih garancija pravne sigurnosti građana u demokratskom društvu i pravnom sistemu, kao i njegovi osnovni elementi. On je u većini država kontinentalne Evrope ne samo krivičnopravnog, već i ustavnopravnog karaktera. Ovaj princip ima nešto drugačije značenje u državama koje pripadaju anglosaksonskom pravnom svetu, gde se formalno posmatrano, više nego o načelu zakonitosti, radi o načelu pravnosti (propisanosti) u krivičnom pravu. Načelo zakonitosti se u nacionalnim krivičnopravnim sistemima poistovećuje sa poznatim pravilom nullum crimen, nulla poena sine lege, što se u osnovi odnosi na nekoliko važnih zahteva: Krivičnim zakonom se ne mogu stvarati inkriminacije na opšti način, po principu sličnosti, tj. zabranjeno je kreirati krivična dela i kazne za njih putem analogije nullum crimen nulla poena sine lege stricta. Krivični zakon mora da postoji u pisanom obliku, tako da se inkriminacije i kazne ne mogu zasnivati na nepisanom pravu, odnosno pre svega, one se ne mogu temeljiti na običajnom pravu - nullum crimmen nulla poena sine lege scripta. Krivična dela moraju da budu zakonski predviđena, odnosno propisana kao krivična dela, kao i kazne za njih, pre nego što su delikti izvršeni, tj. da se zabranjuje retroaktivna primena krivičnog zakona - nullum crimen nulla poena sine lege praevia. Krivični zakon mora da ima visok stepen određenosti u pogledu predviđenih inkriminacija, odnosno propisanih krivičnih dela i kazni nullum crimen, nula poena sine lege certa. U radu se u vezi s načelom zakonitosti u krivičnom pravu posebno analizira i mogućnost neposredne primene pravila međunarodnog prava, što je ilustrovano i određenim primerima iz međunarodnopravne prakse. Na temelju analize relevantnih odredbi Ustava Srbija, u radu se zaključuje da je neposredna primena međunarodnog prava u Srbiji moguća samo kada su kumulativno ispunjena dva uslova: 1) neophodno je da se radi o odredbama sadržanim u potvrđenim međunarodnim ugovorima i 2) te međunarodnopravne odredbe moraju biti u skladu s Ustavom Srbije. Načelo zakonitosti je u svom klasičnom obliku od toliko velike važnosti u savremenom krivičnom pravu da je veoma teško zamisliti, a naročito, i opravdati njegovo nipodaštavanje, pa čak ni bilo kakvu relativizaciju, bar ne u demokratskom društvu i pravnom sistemu države koja se odlikuje vladavinom., The principle of legality in criminal law is one of the main characteristic of a democratic and liberal legal system. Historically, it was created in the time of political and legal liberalization. It is embedded not only in criminal codes of the European states, but also in their constitutions. The author offers a thorough historical, comparative and doctrinaire analysis of the content, scope, implications and social and legal relevance of the principle of legality in criminal law. His scrutiny extends to several legal systems, including that of Serbia, other European countries, the United States, and even Israel and Japan. In addition, the author examines the concept of the direct application of international criminal law in national courts. The direct implementation of the international law provisions especially those of international criminal law, is possible in Serbia under restrictive conditions. Although it is prescribed in Article 16 of the Constitution of Republic of Serbia, that the general accepted rules of international law are part of legal order of Republic of Serbia and are implement directly, there are some preconditions prescribed. Namely, the ratified international contracts have to be in accordance with the Serbian Constitution, and that provision applies for general accepted rules of international law by analogy. Also, in accordance with the Article145 of Constitution of Serbia, court decisions have to be based upon the Constitution, national laws, ratified international contract or other provisions adopted in accordance with the law. Consequently, rules of international law are not an immediate source for the court decision. International law can be directly implemented under two cumulative conditions: that they exist in the ratified international contracts, and that they are fully in accordance with the Constitution of Serbia. In a number of issues the paper is a critical response to the article Principle of Legality - Normative and Cultural Evolution published in the previous volumes of this journal.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Načelo zakonitosti u krivičnom pravu, The principle of legality in criminal law",
pages = "107-66",
number = "1",
volume = "58",
url = "conv_184"
}

Škulić, M.. (2010). Načelo zakonitosti u krivičnom pravu. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 58(1), 66-107.
conv_184

Škulić M. Načelo zakonitosti u krivičnom pravu. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2010;58(1):66-107.
conv_184 .

Škulić, Milan, "Načelo zakonitosti u krivičnom pravu" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 58, no. 1 (2010):66-107,
conv_184 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/495
AB  - U ovom članu objašnjene su osnovne karakteristike poslednjih promena u krivičnom procesnom pravu Republike Srbije, zajedno sa opštim napomenama o konceptu istrage u krivičnom procesnom pravu, a posebno o potencijalnim budućim reformama krivičnog procesnog prava u Srbiji, kao i u drugim zemljama u regionu. Opšta tendencija je promena u konceptu istrage, što je posebno karakteristično za region bivše Jugoslavije, ali i za veći deo Evrope. Najvažnija osobenost se ogleda u usvajanju novog koncepta istrage pri čemu se ona izuzima iz nadležnosti iz suda (istražnog sudije) i delegira državnom tužilaštvu (javnom ili državnom tužiocu). Uvođenje tužilačke istrage trebalo bi da bude najizrazitija promena budućeg krivičnog postupka. Glavni cilj takvog koncepta istrage jeste povećanje efikasnosti krivičnog postupka, budući da istražni sudija neće ponavljati radnje koje su policija i tužilac već preduzeli. Sa novim konceptom, javni (državni) tužilac će biti mnogo aktivniji u početnoj fazi prikupljanja dokaza. Koncept istrage koju vodi tužilac zahteva da braniocu i državnom tužiocu budu uglavnom omogućena ista prava. Prema tome, braniocu mora biti dato pravo na uvid u spise predmeta i njihovu kopiju kao i na proučavanje predmeta i stvari koji su prikupljeni kao dokaz tokom istrage itd. Međutim, ne treba ići previse brzo sa promenom opšteg koncepta istrage u krivičnom postupku. Promena koncepta istrage podrazumeva da država obezbedi sve formalne i materijalne preduslove za tako nešto, jer u protivnom, nedostatak tehničkih uslova može ugroziti čitav koncept. Vodjenje takozvane paralelne delimične istrage predstavljalo bi pogrešan korak, jer nema svrhe da optuženi istražuje svoju sopstvenu nevinost.
AB  - In the article are explained the basic characteristics of the last changes in the criminal procedure of Republic of Serbia, together with the general remarks about the concept of investigation in criminal procedure and especially about potential future of the reform of criminal procedure in Serbia and in the other countries in region too. The general tendency is change in the concept of the investigation and it is especially characteristic in the region of the former Yugoslavia, but in the most parts of Europe. The most important change would be the new concept of investigation, or its removal from the court, i.e. investigative judge and delegation to the state prosecutorial service, i.e. public or state prosecutor. The introduction of prosecutor-lead investigation in criminal procedure would be the most far-reaching change of future criminal procedure. The main goal of that concept of investigation is to do the criminal procedure more expeditious, because the investigating judge will not repeat actions that the police and prosecutor have already taken. With the new concept, the public (state) prosecutor will be much more active in the initial stage of evidence collection. The concept of prosecutor-lead investigation requires that the defense counsel and state prosecutor principally be given equal rights. Accordingly, defense counsel must be granted the right to have insight into and make copies of case files and examine objects collected as evidence during the investigation etc. It is necessary not to be too speedy in changing of the form, i.e. general type of investigation in criminal procedure. If the state establish the new concept of state (public) prosecutor investigation, it is very vital to secure completely all formal andfactual conditions for the new concept of investigation, because in opposite, the lack of technical conditions could be jeopardize the whole concept of that type of investigation in criminal procedure. So called paralleled partial investigation would be step in wrong way, because it has no point that defendant investigates his own innocence.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Koncepcija istrage u krivičnom postupku
T1  - The concept of investigation in criminal procedure
EP  - 78
IS  - 1
SP  - 57
VL  - 48
UR  - conv_2730
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2010",
abstract = "U ovom članu objašnjene su osnovne karakteristike poslednjih promena u krivičnom procesnom pravu Republike Srbije, zajedno sa opštim napomenama o konceptu istrage u krivičnom procesnom pravu, a posebno o potencijalnim budućim reformama krivičnog procesnog prava u Srbiji, kao i u drugim zemljama u regionu. Opšta tendencija je promena u konceptu istrage, što je posebno karakteristično za region bivše Jugoslavije, ali i za veći deo Evrope. Najvažnija osobenost se ogleda u usvajanju novog koncepta istrage pri čemu se ona izuzima iz nadležnosti iz suda (istražnog sudije) i delegira državnom tužilaštvu (javnom ili državnom tužiocu). Uvođenje tužilačke istrage trebalo bi da bude najizrazitija promena budućeg krivičnog postupka. Glavni cilj takvog koncepta istrage jeste povećanje efikasnosti krivičnog postupka, budući da istražni sudija neće ponavljati radnje koje su policija i tužilac već preduzeli. Sa novim konceptom, javni (državni) tužilac će biti mnogo aktivniji u početnoj fazi prikupljanja dokaza. Koncept istrage koju vodi tužilac zahteva da braniocu i državnom tužiocu budu uglavnom omogućena ista prava. Prema tome, braniocu mora biti dato pravo na uvid u spise predmeta i njihovu kopiju kao i na proučavanje predmeta i stvari koji su prikupljeni kao dokaz tokom istrage itd. Međutim, ne treba ići previse brzo sa promenom opšteg koncepta istrage u krivičnom postupku. Promena koncepta istrage podrazumeva da država obezbedi sve formalne i materijalne preduslove za tako nešto, jer u protivnom, nedostatak tehničkih uslova može ugroziti čitav koncept. Vodjenje takozvane paralelne delimične istrage predstavljalo bi pogrešan korak, jer nema svrhe da optuženi istražuje svoju sopstvenu nevinost., In the article are explained the basic characteristics of the last changes in the criminal procedure of Republic of Serbia, together with the general remarks about the concept of investigation in criminal procedure and especially about potential future of the reform of criminal procedure in Serbia and in the other countries in region too. The general tendency is change in the concept of the investigation and it is especially characteristic in the region of the former Yugoslavia, but in the most parts of Europe. The most important change would be the new concept of investigation, or its removal from the court, i.e. investigative judge and delegation to the state prosecutorial service, i.e. public or state prosecutor. The introduction of prosecutor-lead investigation in criminal procedure would be the most far-reaching change of future criminal procedure. The main goal of that concept of investigation is to do the criminal procedure more expeditious, because the investigating judge will not repeat actions that the police and prosecutor have already taken. With the new concept, the public (state) prosecutor will be much more active in the initial stage of evidence collection. The concept of prosecutor-lead investigation requires that the defense counsel and state prosecutor principally be given equal rights. Accordingly, defense counsel must be granted the right to have insight into and make copies of case files and examine objects collected as evidence during the investigation etc. It is necessary not to be too speedy in changing of the form, i.e. general type of investigation in criminal procedure. If the state establish the new concept of state (public) prosecutor investigation, it is very vital to secure completely all formal andfactual conditions for the new concept of investigation, because in opposite, the lack of technical conditions could be jeopardize the whole concept of that type of investigation in criminal procedure. So called paralleled partial investigation would be step in wrong way, because it has no point that defendant investigates his own innocence.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Koncepcija istrage u krivičnom postupku, The concept of investigation in criminal procedure",
pages = "78-57",
number = "1",
volume = "48",
url = "conv_2730"
}

Škulić, M.. (2010). Koncepcija istrage u krivičnom postupku. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 48(1), 57-78.
conv_2730

Škulić M. Koncepcija istrage u krivičnom postupku. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2010;48(1):57-78.
conv_2730 .

Škulić, Milan, "Koncepcija istrage u krivičnom postupku" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 48, no. 1 (2010):57-78,
conv_2730 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/493
AB  - Četiri su grupe pitanja čijom se analizom autor bavi u radu. Prva se tiče pojma i osnovnih specifičnosti ove vrste kriminaliteta, a druga privrednog kriminaliteta kao kriminaliteta belih kragni. Treća grupa pitanja posvećena je prikazu osnovnih pojavnih oblika privrednog kriminaliteta u kriminalističkom smislu (slučaj npr. sa njegovim ispoljavanjem u proizovodnji, trgovini, spoljnotrgovinskom prometu, svojinskoj transformaciji, bankarskom poslovanju i sl.). Na kraju, četvrta i ujedno centralna grupa pitanja tiče se stručno kritičke analize osnovnih specifičnosti otkrivanja i dokazivanja privrednog kriminaliteta. Osnovni zaključak izvršene analize ove grupe pitanja je stav autora da je dokazivanje krivičnih dela iz sfere privrednog kriminaliteta po pravilu komplikovano i složeno i da zahteva strpljivo i uporno postupanje, uz pravovremen izbor najadekvatnijih operativnih i procesnih radnji kojima je moguće prikupljanje relevantnih dokaznih informacija, koje takođe, i to pojedinačno, autor prikazuje u radu.
AB  - Author explains the notion and the main characteristics of Economic Crimes and the main criminalistic's and forensic's ways in fighting against this form of criminality. In the article are also explained the so called white collar crimes in the scope of the classical criminological theory of David Sutherland. Author explains the main forms of economic and financed crimes, especially in the states which are in so called transition process. In the article are explained too, very tight connections between economic crimes and classical organized crime. Collecting of evidences in the sphere of economical crimes is very complicated and complex and because of that it is vital to act very persistence and in the same time to use the most adequate operative and procedural activity in order to collect relevant evidential information.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Opšta kriminalistička pravila suzbijanja privrednog kriminaliteta
T1  - General criminalistic's rules of fighting against economic criminality
EP  - 85
IS  - 3
SP  - 63
VL  - 48
UR  - conv_2733
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2010",
abstract = "Četiri su grupe pitanja čijom se analizom autor bavi u radu. Prva se tiče pojma i osnovnih specifičnosti ove vrste kriminaliteta, a druga privrednog kriminaliteta kao kriminaliteta belih kragni. Treća grupa pitanja posvećena je prikazu osnovnih pojavnih oblika privrednog kriminaliteta u kriminalističkom smislu (slučaj npr. sa njegovim ispoljavanjem u proizovodnji, trgovini, spoljnotrgovinskom prometu, svojinskoj transformaciji, bankarskom poslovanju i sl.). Na kraju, četvrta i ujedno centralna grupa pitanja tiče se stručno kritičke analize osnovnih specifičnosti otkrivanja i dokazivanja privrednog kriminaliteta. Osnovni zaključak izvršene analize ove grupe pitanja je stav autora da je dokazivanje krivičnih dela iz sfere privrednog kriminaliteta po pravilu komplikovano i složeno i da zahteva strpljivo i uporno postupanje, uz pravovremen izbor najadekvatnijih operativnih i procesnih radnji kojima je moguće prikupljanje relevantnih dokaznih informacija, koje takođe, i to pojedinačno, autor prikazuje u radu., Author explains the notion and the main characteristics of Economic Crimes and the main criminalistic's and forensic's ways in fighting against this form of criminality. In the article are also explained the so called white collar crimes in the scope of the classical criminological theory of David Sutherland. Author explains the main forms of economic and financed crimes, especially in the states which are in so called transition process. In the article are explained too, very tight connections between economic crimes and classical organized crime. Collecting of evidences in the sphere of economical crimes is very complicated and complex and because of that it is vital to act very persistence and in the same time to use the most adequate operative and procedural activity in order to collect relevant evidential information.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Opšta kriminalistička pravila suzbijanja privrednog kriminaliteta, General criminalistic's rules of fighting against economic criminality",
pages = "85-63",
number = "3",
volume = "48",
url = "conv_2733"
}

Škulić, M.. (2010). Opšta kriminalistička pravila suzbijanja privrednog kriminaliteta. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 48(3), 63-85.
conv_2733

Škulić M. Opšta kriminalistička pravila suzbijanja privrednog kriminaliteta. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2010;48(3):63-85.
conv_2733 .

Škulić, Milan, "Opšta kriminalistička pravila suzbijanja privrednog kriminaliteta" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 48, no. 3 (2010):63-85,
conv_2733 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/487
AB  - Tradicionalno, u evropskim zemljama koje pripadaju klasičnom kontinentalno-evropskom sistemu krivičnog postupka, sud i državni organi koji učestvuju u krivičnom postupku imaju obavezu da utvrde činjenice koje su od suštinskog značaja za utvrđivanje materijalne istine i donošenje zakonite presude. Sud i drugi državni organi su takođe obavezni da ispitaju i sa podjednakom pažnjom utvrde kako činjenice koje idu na teret okrivljenom, tako i one koje idu njemu u prilog, što je u skladu sa članom 17. Zakonika o krivičnom postupku Srbije. Princip pravičnog postupka i princip utvrđivanja materijalne istine su osnovni principi koji su u isto vreme i krajnji cilj vođenja krivičnog postupka. Osnovna ideja je u tome da Zakonik o krivičnom postupku treba da sadrži pravila koja treba da omoguće pravično vođenje krivičnog postupka kako bi se izbegla opasnost da nevino lice bude osuđeno, a učiniocu krivičnog dela izrekne Krivičnim zakonikom predviđena kazna na osnovu zakonito sprovedenog krivičnog postupka. Autor objašnjava osnovne karakteristike principa pravičnog postupka i principa utvrđivanja materijalne istine, kao i različita značenja ovih pojmova (posebno principa materijalne istine) u okviru dva velika svetska sistema: a) Evropsko-kontinentalnom i b) Angloamerič kom. U radu su takođe objašnjene najznačajnije karakteristike vođenja krivičnog postupka u ova dva pravna sistema. Autor posebno objašnjava neke naročito negativne primere rešenja u novom Nacrtu Zakonika o krivičnom postupku Srbije. Potpuno adverzijalni model glavnog pretresa nije adekvatan za krivični postupak u Srbiji i to bi u praksi moglo da dovede do veoma ozbiljnih teškoća. U takvom modelu krivičnog postupka, stranke bi samo formalno mogle da imaju jednak položaj. U praksi bi to bilo veoma nepovoljno za položaj okrivljenog, posebno u situacijama kada on/ona nema branioca budući da je obavezna odbrana u krivičnom postupku u Republici Srbiji predviđena samo za određena krivična dela. Izostanak principa utvrđivanja istine iz krivičnog postupka, kao što je to slučaj u Nacrtu novog Zakonika o krivičnom postupku Srbije, je veoma negativno rešenje. Bez sumnje je da istina nije 'sveta krava' kako u važećem srpskom krivičnom postupku, tako i u krivičnim postupcima ostalih zemalja kontinentale Evrope koja poznaju ovaj suštinski princip. Do istine se ne dolazi po svaku cenu tako da onda kada to objektivno nije moguće, princip in dubio pro reo mora biti primenjen. To više nije slučaj prema Nacrtu novog Zakonika o krivičnom postupku Srbije koji predstavlja veoma loše rešenje koje zahteva ozbiljnu kritiku. Izostanak principa materijalne istine iz krivičnog postupka je u suprotnosti sa ostalim suštinskim krivično-procesnim principima. Potpuno je besmisleno da je prema Nacrtu novog Zakonika o krivičnom postupku (isto pravilo je sadržano i u važećem Zakoniku o krivičnom postupku) predviđena mogućnost žalbe protiv presude zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, na primer kada je presuda zasnovana na pogrešno i nepotpuno utvrđenom činjeničnom stanju ili kada je sud relevantnu činjenicu netačno utvrdio, a da u isto vreme sud nema obavezu da utvrdi istinu. Izostavljanje principa utvrđivanja materijalne istine u krivičnom postupku je suštinski nemoralno zbog toga što istina u krivičnom postupku ne može biti posmatrana izvan generalnog konteksta povezanosti prava i morala. Većina građana očekuje istinu, kako u okviru, tako i kao posledicu krivičnog postupka. Takva istina ima često i istorijski značaj. Ako prihvatimo kao činjenicu da je krivično delo suštinski nemoralno i ako samo u okviru krivičnog postupka može biti utvrđeno da li je delo učinjeno, onda to pitanje ne može biti samo pitanje takozvanog sukoba dokaza između tužioca i okrivljenog bez aktivne uloge nezavisnog i nepristrasnog suda.
AB  - Traditionally, in European countries, which are the part of classical continental- European criminal procedure law system, the court and state bodies participating in the criminal procedure have the obligation to establish the facts essential for truth and delivering a lawful judgment. The court and the state bodies are also obliged to examine and establish with equal attention both the facts burdening the defendant, as well as those to the benefit of the defendant. It is also in advanced with the Article of 17 Criminal Procedure Code of Serbia. The principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure are the basic principles which are in fact the goal of criminal procedure. The main idea is that the Criminal Procedure Code should contain rules aimed at enabling fair conducting of the criminal procedure, in order to avoid any innocent persons being convicted, and to enable a perpetrator of a crime to be sanctioned in accordance with the envisaged Criminal Code and on the basis of a lawfully conducted criminal procedure. Author explains the basic characteristics of the principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure and different meaning of these principles (especially the principle of the truth), in both large world criminal procedural systems: a) in continental Europe and b) in the USA and other so called Anglo-Saxon states. In the article are also explained the most significant characteristics of these comparative criminal procedural system. Author especially explains some very negative examples in the new Draft Code of Criminal Procedure Code of Serbia. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defense counsel provides only for limited number of criminal offences. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the Draft version of the Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow' in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the Draft of the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that in the Draft of the new Code of Criminal Procedure (the same rule as today, i.e. in now days CPC), provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgement is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Pogrešna koncepcija Nacrta Zakonika o krivičnom postupku Srbije
T1  - Misconception of the Draft New Code of Criminal Procedure
EP  - 70
IS  - 2
SP  - 41
VL  - 48
UR  - conv_2731
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2010",
abstract = "Tradicionalno, u evropskim zemljama koje pripadaju klasičnom kontinentalno-evropskom sistemu krivičnog postupka, sud i državni organi koji učestvuju u krivičnom postupku imaju obavezu da utvrde činjenice koje su od suštinskog značaja za utvrđivanje materijalne istine i donošenje zakonite presude. Sud i drugi državni organi su takođe obavezni da ispitaju i sa podjednakom pažnjom utvrde kako činjenice koje idu na teret okrivljenom, tako i one koje idu njemu u prilog, što je u skladu sa članom 17. Zakonika o krivičnom postupku Srbije. Princip pravičnog postupka i princip utvrđivanja materijalne istine su osnovni principi koji su u isto vreme i krajnji cilj vođenja krivičnog postupka. Osnovna ideja je u tome da Zakonik o krivičnom postupku treba da sadrži pravila koja treba da omoguće pravično vođenje krivičnog postupka kako bi se izbegla opasnost da nevino lice bude osuđeno, a učiniocu krivičnog dela izrekne Krivičnim zakonikom predviđena kazna na osnovu zakonito sprovedenog krivičnog postupka. Autor objašnjava osnovne karakteristike principa pravičnog postupka i principa utvrđivanja materijalne istine, kao i različita značenja ovih pojmova (posebno principa materijalne istine) u okviru dva velika svetska sistema: a) Evropsko-kontinentalnom i b) Angloamerič kom. U radu su takođe objašnjene najznačajnije karakteristike vođenja krivičnog postupka u ova dva pravna sistema. Autor posebno objašnjava neke naročito negativne primere rešenja u novom Nacrtu Zakonika o krivičnom postupku Srbije. Potpuno adverzijalni model glavnog pretresa nije adekvatan za krivični postupak u Srbiji i to bi u praksi moglo da dovede do veoma ozbiljnih teškoća. U takvom modelu krivičnog postupka, stranke bi samo formalno mogle da imaju jednak položaj. U praksi bi to bilo veoma nepovoljno za položaj okrivljenog, posebno u situacijama kada on/ona nema branioca budući da je obavezna odbrana u krivičnom postupku u Republici Srbiji predviđena samo za određena krivična dela. Izostanak principa utvrđivanja istine iz krivičnog postupka, kao što je to slučaj u Nacrtu novog Zakonika o krivičnom postupku Srbije, je veoma negativno rešenje. Bez sumnje je da istina nije 'sveta krava' kako u važećem srpskom krivičnom postupku, tako i u krivičnim postupcima ostalih zemalja kontinentale Evrope koja poznaju ovaj suštinski princip. Do istine se ne dolazi po svaku cenu tako da onda kada to objektivno nije moguće, princip in dubio pro reo mora biti primenjen. To više nije slučaj prema Nacrtu novog Zakonika o krivičnom postupku Srbije koji predstavlja veoma loše rešenje koje zahteva ozbiljnu kritiku. Izostanak principa materijalne istine iz krivičnog postupka je u suprotnosti sa ostalim suštinskim krivično-procesnim principima. Potpuno je besmisleno da je prema Nacrtu novog Zakonika o krivičnom postupku (isto pravilo je sadržano i u važećem Zakoniku o krivičnom postupku) predviđena mogućnost žalbe protiv presude zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, na primer kada je presuda zasnovana na pogrešno i nepotpuno utvrđenom činjeničnom stanju ili kada je sud relevantnu činjenicu netačno utvrdio, a da u isto vreme sud nema obavezu da utvrdi istinu. Izostavljanje principa utvrđivanja materijalne istine u krivičnom postupku je suštinski nemoralno zbog toga što istina u krivičnom postupku ne može biti posmatrana izvan generalnog konteksta povezanosti prava i morala. Većina građana očekuje istinu, kako u okviru, tako i kao posledicu krivičnog postupka. Takva istina ima često i istorijski značaj. Ako prihvatimo kao činjenicu da je krivično delo suštinski nemoralno i ako samo u okviru krivičnog postupka može biti utvrđeno da li je delo učinjeno, onda to pitanje ne može biti samo pitanje takozvanog sukoba dokaza između tužioca i okrivljenog bez aktivne uloge nezavisnog i nepristrasnog suda., Traditionally, in European countries, which are the part of classical continental- European criminal procedure law system, the court and state bodies participating in the criminal procedure have the obligation to establish the facts essential for truth and delivering a lawful judgment. The court and the state bodies are also obliged to examine and establish with equal attention both the facts burdening the defendant, as well as those to the benefit of the defendant. It is also in advanced with the Article of 17 Criminal Procedure Code of Serbia. The principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure are the basic principles which are in fact the goal of criminal procedure. The main idea is that the Criminal Procedure Code should contain rules aimed at enabling fair conducting of the criminal procedure, in order to avoid any innocent persons being convicted, and to enable a perpetrator of a crime to be sanctioned in accordance with the envisaged Criminal Code and on the basis of a lawfully conducted criminal procedure. Author explains the basic characteristics of the principles of fair procedure in criminal procedure and the principle of truth in criminal procedure and different meaning of these principles (especially the principle of the truth), in both large world criminal procedural systems: a) in continental Europe and b) in the USA and other so called Anglo-Saxon states. In the article are also explained the most significant characteristics of these comparative criminal procedural system. Author especially explains some very negative examples in the new Draft Code of Criminal Procedure Code of Serbia. Completely adversatorial construction of the main trial is not adequate for Serbian criminal procedure and that could be in the practice the cause of many serious problems. In this type of procedure the parties would be equal only in formal point of view. In the practice that could be very inconvenient and bad for the defendant, especially when he/she has not a defense counsel and in Serbian criminal procedure is mandatory defense counsel provides only for limited number of criminal offences. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure, i.e. in the Draft version of the Criminal Procedure Code of Serbia, is very negative solution. It is without doubt that the truth is not a 'holly cow' in Serbian valid criminal procedure and also in criminal procedures in other states in continental Europe which legal systems know this vital principle. The truth is not achieving at any price and when it is objectively not possible, the principle in dubio pro reo has to be applied. It is not more the case in the Draft of the new Criminal Procedure Code of Serbia, which is very bad solution that must be seriously criticized. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is in a contradiction to many other vital criminal procedural rules. It is completely senseless and nonsense, that in the Draft of the new Code of Criminal Procedure (the same rule as today, i.e. in now days CPC), provides appeal against the verdict because erroneous or incomplete finding of fact, i.e., when the judgement is ground on the incorrect or incomplete finding of fact or when the court has determined a relevant fact incorrectly and besides, the court officially does not have a duty to determine a truth. Elimination of the principle of the truth in criminal procedure is essentially unmoral, because the truth in criminal procedure can not be divided from general connectivity criminal law and moral. The majority of citizens expect the truth in and from criminal procedure. This truth has often historical significance too. If the fact is, that criminal offence principally is unmoral and if only in criminal procedure can be determined if the crime was committed, then this kind of question can not be only the mater of so called evidential duel between prosecutor and defendant with no active role of independent and impartial court.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Pogrešna koncepcija Nacrta Zakonika o krivičnom postupku Srbije, Misconception of the Draft New Code of Criminal Procedure",
pages = "70-41",
number = "2",
volume = "48",
url = "conv_2731"
}

Škulić, M.. (2010). Pogrešna koncepcija Nacrta Zakonika o krivičnom postupku Srbije. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 48(2), 41-70.
conv_2731

Škulić M. Pogrešna koncepcija Nacrta Zakonika o krivičnom postupku Srbije. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2010;48(2):41-70.
conv_2731 .

Škulić, Milan, "Pogrešna koncepcija Nacrta Zakonika o krivičnom postupku Srbije" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 48, no. 2 (2010):41-70,
conv_2731 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/444
AB  - U radu se izlažu neke od promena u Zakoniku o krivičnom postupku Srbije, pri čemu se autor posebno fokusira na uslovljeni oportunitet krivičnog gonjenja, kao deo širenja tzv. diverzionih procesnih mehanizama i sporazum o priznanju krivice, ali analizira i neke druge procesne institute i mehanizme, nastale ili modifikovane poslednjim, prilično velikim, promenama osnovnog izvora krivičnog procesnog prava Srbije. U radu se iznosi stav da su razlozi za žalbu protiv presude drugostepenog suda suviše radikalno suženi, isto kao što je i prilično radikalno smanjen broj vanrednih pravih lekova. U radu se zapaža da se u Srbiji ponekad čuju i sasvim neargumentovane tvrdnje da su mnoge promene u pozitivnom ZKP-u, proizišle iz korišćenja rešenja sadržanih u Zakoniku o krivičnom postupku iz 2006. godine. To uglavnom nije tačno. Samo relativno ograničen broj rešenja iz tog Zakonika je korišćen, poput onih veoma pozitivnih, kao što je mogućnost proširenja određenih ograničenja lične slobode, kao efikasne zamene za pritvor, kao svakako najrepresivniju meru procesne prinude, mogućnost kombinovanja jemstva sa takvim merama itd. Posebno, ne treba zaboraviti da su, prema odredbama tog Zakonika, postojala tri vanredna pravna leka, a da je u stvari i četvrti nekada postojeći vanredni pravni lek - zahtev za ispitivanje zakonitosti pravnosnažne presude bio u najvećem delu sadržan u okviru zahteva za zaštitu zakonitosti, te da je taj od strane Advokatske komore mnogo napadan Zakonik, što je uglavnom činjeno paušalno i bez jakih argumenata, omogućavao ulaganje žalbe protiv presude drugostepenog suda u čak četiri slučaja. Takva je žalba bila moguća, kako iz svih onih razloga koji su i inače (pre poslednjih promena), bili osnov za žalbu u trećem stepenu, tako i uvek kada je drugostepeni sud, nakon dva ukidanja prvostepene presude, sam svojom presudom odlučio o predmetu krivičnog postupka.
AB  - Some of the changes in the Criminal Procedure Code of Serbia, where the author is specially focused on the required opportunity of the criminal prosecution as a part of broadening of the so called diversion processing mechanisms and the agreement on guilt recognition, but also analyzes some other processing institutes and mechanisms, resulted or modified by rather big changes of the basic origin of the criminal processing law of Serbia. The attitude, presented during the work that reasons for complaint against the second degree court verdict are too radically narrowed, in the same manner as too radically reduced number of extraordinary legal remedies is. It has been noticed during the work that some absolutely non-argumented allegations are heard that many changes in the positive Criminal Procedure Code ensued from the usage of decisions defined by the Criminal Procedure Law of 2006. This, essentially is not correct. Only relatively limited number of decisions from that Code are used, those very positive ones, such as the possibility of broadening of certain personal freedom limits, as an efficient substitution for arrest, this being the most repressive measure of the processing compulsion, the possibility of combining of assurance with the mentioned measures etc. It should not be forgotten that, on basis of the provisions of that Code, there were three extraordinary legal remedies and that the fourth, once existing extraordinary legal remedy - request for examination of legitimacy of the verdict in effect was mostly within the contents of the request for legitimacy protection and that the mentioned very much criticized Code by the Bar Chamber, which was generally performed without any strong argumentation, enabled submitting claims against the verdict issued by the second degree court even in four cases. Such claim was possible to be raised due to all the reasons which (before the last changes) represented the ground for the third degree claim and always in cases when the second degree court, after the two revokes of the first degree verdict, decided by its verdict about the subject of the criminal procedure.
PB  - Advokatska komora Srbije, Beograd
T2  - Branič - časopis Advokatske komore Srbije
T1  - Osvrt na neke novine u Zakoniku o krivičnom postupku Srbije
T1  - Retrospective view on some novelties in Criminal Procedure Code of Serbia
EP  - 50
IS  - 2
SP  - 29
VL  - 122
UR  - conv_1823
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2009",
abstract = "U radu se izlažu neke od promena u Zakoniku o krivičnom postupku Srbije, pri čemu se autor posebno fokusira na uslovljeni oportunitet krivičnog gonjenja, kao deo širenja tzv. diverzionih procesnih mehanizama i sporazum o priznanju krivice, ali analizira i neke druge procesne institute i mehanizme, nastale ili modifikovane poslednjim, prilično velikim, promenama osnovnog izvora krivičnog procesnog prava Srbije. U radu se iznosi stav da su razlozi za žalbu protiv presude drugostepenog suda suviše radikalno suženi, isto kao što je i prilično radikalno smanjen broj vanrednih pravih lekova. U radu se zapaža da se u Srbiji ponekad čuju i sasvim neargumentovane tvrdnje da su mnoge promene u pozitivnom ZKP-u, proizišle iz korišćenja rešenja sadržanih u Zakoniku o krivičnom postupku iz 2006. godine. To uglavnom nije tačno. Samo relativno ograničen broj rešenja iz tog Zakonika je korišćen, poput onih veoma pozitivnih, kao što je mogućnost proširenja određenih ograničenja lične slobode, kao efikasne zamene za pritvor, kao svakako najrepresivniju meru procesne prinude, mogućnost kombinovanja jemstva sa takvim merama itd. Posebno, ne treba zaboraviti da su, prema odredbama tog Zakonika, postojala tri vanredna pravna leka, a da je u stvari i četvrti nekada postojeći vanredni pravni lek - zahtev za ispitivanje zakonitosti pravnosnažne presude bio u najvećem delu sadržan u okviru zahteva za zaštitu zakonitosti, te da je taj od strane Advokatske komore mnogo napadan Zakonik, što je uglavnom činjeno paušalno i bez jakih argumenata, omogućavao ulaganje žalbe protiv presude drugostepenog suda u čak četiri slučaja. Takva je žalba bila moguća, kako iz svih onih razloga koji su i inače (pre poslednjih promena), bili osnov za žalbu u trećem stepenu, tako i uvek kada je drugostepeni sud, nakon dva ukidanja prvostepene presude, sam svojom presudom odlučio o predmetu krivičnog postupka., Some of the changes in the Criminal Procedure Code of Serbia, where the author is specially focused on the required opportunity of the criminal prosecution as a part of broadening of the so called diversion processing mechanisms and the agreement on guilt recognition, but also analyzes some other processing institutes and mechanisms, resulted or modified by rather big changes of the basic origin of the criminal processing law of Serbia. The attitude, presented during the work that reasons for complaint against the second degree court verdict are too radically narrowed, in the same manner as too radically reduced number of extraordinary legal remedies is. It has been noticed during the work that some absolutely non-argumented allegations are heard that many changes in the positive Criminal Procedure Code ensued from the usage of decisions defined by the Criminal Procedure Law of 2006. This, essentially is not correct. Only relatively limited number of decisions from that Code are used, those very positive ones, such as the possibility of broadening of certain personal freedom limits, as an efficient substitution for arrest, this being the most repressive measure of the processing compulsion, the possibility of combining of assurance with the mentioned measures etc. It should not be forgotten that, on basis of the provisions of that Code, there were three extraordinary legal remedies and that the fourth, once existing extraordinary legal remedy - request for examination of legitimacy of the verdict in effect was mostly within the contents of the request for legitimacy protection and that the mentioned very much criticized Code by the Bar Chamber, which was generally performed without any strong argumentation, enabled submitting claims against the verdict issued by the second degree court even in four cases. Such claim was possible to be raised due to all the reasons which (before the last changes) represented the ground for the third degree claim and always in cases when the second degree court, after the two revokes of the first degree verdict, decided by its verdict about the subject of the criminal procedure.",
publisher = "Advokatska komora Srbije, Beograd",
journal = "Branič - časopis Advokatske komore Srbije",
title = "Osvrt na neke novine u Zakoniku o krivičnom postupku Srbije, Retrospective view on some novelties in Criminal Procedure Code of Serbia",
pages = "50-29",
number = "2",
volume = "122",
url = "conv_1823"
}

Škulić, M.. (2009). Osvrt na neke novine u Zakoniku o krivičnom postupku Srbije. in Branič - časopis Advokatske komore Srbije
Advokatska komora Srbije, Beograd., 122(2), 29-50.
conv_1823

Škulić M. Osvrt na neke novine u Zakoniku o krivičnom postupku Srbije. in Branič - časopis Advokatske komore Srbije. 2009;122(2):29-50.
conv_1823 .

Škulić, Milan, "Osvrt na neke novine u Zakoniku o krivičnom postupku Srbije" in Branič - časopis Advokatske komore Srbije, 122, no. 2 (2009):29-50,
conv_1823 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/446
AB  - Experience of many democratic legal countries which nowadays have public-prosecution investigation, indicates that such type of investigation, on its own and when legal solutions are appropriate, is not the threat to the protection of vital rights of the defendant in the criminal proceedings, neither the judicial investigation by itself (about which we have our own experiences from the period of one party system) is not the total guarantee for the respect of defense rights and objective criminal proceedings. Regardless this doctrinary statement, it is necessary to be very careful in the reform of our criminal proceedings and the time of great world financial crisis, as well as certain social instabilities with the simultaneous conducting of the fundamental reform of the criminal proceedings is not the most ideal moment for tectonic modifications of the criminal procedure, which specially applies to excessively rapid change of the inquiry type. Although, according to all the facts, (which is according to the opinion of the author of this text completely justified), sooner or later the inquiry in our criminal proceedings shall be of prosecution type, the concretization of that model should not be rushed into, since the excessive rush cannot be valid ally in the preparation of such an important and complex legal text, as it is the case in the Rules on Criminal Proceedings.
PB  - Advokatska komora Srbije, Beograd
T2  - Branič - časopis Advokatske komore Srbije
T1  - Istraga u krivičnom postupku
T1  - Inquisition in criminal proceedings
EP  - 93
IS  - 1
SP  - 71
VL  - 122
UR  - conv_1820
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2009",
abstract = "Experience of many democratic legal countries which nowadays have public-prosecution investigation, indicates that such type of investigation, on its own and when legal solutions are appropriate, is not the threat to the protection of vital rights of the defendant in the criminal proceedings, neither the judicial investigation by itself (about which we have our own experiences from the period of one party system) is not the total guarantee for the respect of defense rights and objective criminal proceedings. Regardless this doctrinary statement, it is necessary to be very careful in the reform of our criminal proceedings and the time of great world financial crisis, as well as certain social instabilities with the simultaneous conducting of the fundamental reform of the criminal proceedings is not the most ideal moment for tectonic modifications of the criminal procedure, which specially applies to excessively rapid change of the inquiry type. Although, according to all the facts, (which is according to the opinion of the author of this text completely justified), sooner or later the inquiry in our criminal proceedings shall be of prosecution type, the concretization of that model should not be rushed into, since the excessive rush cannot be valid ally in the preparation of such an important and complex legal text, as it is the case in the Rules on Criminal Proceedings.",
publisher = "Advokatska komora Srbije, Beograd",
journal = "Branič - časopis Advokatske komore Srbije",
title = "Istraga u krivičnom postupku, Inquisition in criminal proceedings",
pages = "93-71",
number = "1",
volume = "122",
url = "conv_1820"
}

Škulić, M.. (2009). Istraga u krivičnom postupku. in Branič - časopis Advokatske komore Srbije
Advokatska komora Srbije, Beograd., 122(1), 71-93.
conv_1820

Škulić M. Istraga u krivičnom postupku. in Branič - časopis Advokatske komore Srbije. 2009;122(1):71-93.
conv_1820 .

Škulić, Milan, "Istraga u krivičnom postupku" in Branič - časopis Advokatske komore Srbije, 122, no. 1 (2009):71-93,
conv_1820 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/463
AB  - Autor se u članku bavi stepenovanjem sumnje u vezi sa dokaznim načelom u krivičnom postupku. Među osnovnim načelima krivičnog postupka dokazna načela su: načelo slobodne ocene dokaza, načelo neposrednosti i načelo in dubio pro reo. U članku se takođe diskutuje o razmatranju dokaza u krivičnom postupku, naročito o vrednovanju dokaza. Za vrednovanje dokaza najvažnija su dva proceduralna načela: načelo slobodne ocene dokaza i načelo in dubio pro reo. Sud i državni organi koji učestvuju u krivičnom postupku imaju obavezu da ustanove istinu i činjenice koje su ključne za donošenje zakonite presude. Sud i državni organi su obavezni da pregledaju i utvrde sa podjednakom pažnjom činjenice koje terete optuženog kao i one koje idu u korist optuženom. Ukoliko nakon prikupljanja svih raspoloživih dokaza i njihovog izlaganja tokom krivičnog postupka, postoji samo sumnja koja se odnosi na neka svojstva krivičnog dela ili se tiče činjenica od kojih zavisi primena izvesne odredbe krivičnog zakona ili ovog statuta, sud, tj. drugo odgovorno telo, će uvek doneti presudu u korist optuženog. Uprkos obavezi suda da ustanovi istinu, u nekim situacijama sud nije u mogućnosti da ustanovi ključne činjenice. U takvoj situaciji važi pravilo sumnje u korist optuženog. Svaka osoba će se smatrati nedužnom dok se ne dokaže njena krivica je zakonski obavezujuća presuda merodavnog suda. Državni organi, mediji, udruženja građana, javne ličnosti i druge osobe su obavezne da poštuju pretpostavku nevinosti kao i da se uzdržavaju od kršenja drugih pravila ovog načela, prava optuženog i oštećene strane, sudsku nezavisnost i nepristrasnost. U mnogim slučajevima, nažalost, mas-mediji krše pretpostavku nevinosti i nekada se dešava 'presuda pre presude' što može da bude vrsta pritiska na sud. Za pravni sistem u pravnoj državi, veoma je važno zaštititi optuženog od kršenja pretpostavke o nevinosti i osigurati nezavisnost i nepristrasnost suda.
AB  - Author writes about graduation of the doubt connected with the evidential principles in criminal procedure. Among the basic principles of the criminal procedure, the evidential principles are the principle of free evidence, the principle of directly evidences and the principle of in dubio pro reo. In the article is written too about the evidential contemplating in criminal procedure, especially about evaluation of evidences. For evaluation of evidences two procedural principles are most vital - the principle of free evidence and the principle in dubio pro reo. The court and state bodies participating in the criminal procedure have the obligation to establish the truth and the facts essential for delivering a lawful judgment. The court and the state bodies are obliged to examine and establish with equal attention both the facts burdening the defendant, as well as those to the benefit of the defendant If upon gathering of all available evidence and its presentation in the criminal procedure, only suspicion remains concerning the existence of a certain feature of a criminal act or concerning facts upon which depends the application of a certain provision of a Criminal Law or this Code, the court, i.e., another competent body shall always deliver a judgment more favorable for the defendant. But, never less of the obligation of the court to establish the truth, the court in some situations is not in the position to establish essential facts. For this situations is valid the rule on doubt for the benefit of the defendant. If upon gathering of all available evidence and its presentation in the criminal procedure, only suspicion remains concerning the existence of a certain feature of a criminal act or concerning facts upon which depends the application of a certain provision of a Criminal Law or this Code, the court, i.e., another competent body shall always deliver a judgment more favorable for the defendant. Each person shall be considered innocent until proven guilty by the legally binding judgment of the competent court. State bodies, the media, citizens' associations, public figures and other persons, are under obligation to respect the presumption of innocence, as well as to sustain from violating other rules of the procedure, rights of the defendant and injured party, judicial independence and impartiality. Unfortunately in many situations mass media violate the presumption of innocence and sometimes it is 'the conviction before the conviction' and could be a kind of pressure to the court. For a legal system in a state with the rule of law, it is very vital to protect the defendants of the violation of the presumption of innocence and to secure the independence and impartiality of the court.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Stepenovanje sumnje i dokazna načela u krivičnom postupku
T1  - Graduation of the doubt and evidential principles in criminal procedure
EP  - 127
IS  - 3
SP  - 107
VL  - 47
UR  - conv_2726
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2009",
abstract = "Autor se u članku bavi stepenovanjem sumnje u vezi sa dokaznim načelom u krivičnom postupku. Među osnovnim načelima krivičnog postupka dokazna načela su: načelo slobodne ocene dokaza, načelo neposrednosti i načelo in dubio pro reo. U članku se takođe diskutuje o razmatranju dokaza u krivičnom postupku, naročito o vrednovanju dokaza. Za vrednovanje dokaza najvažnija su dva proceduralna načela: načelo slobodne ocene dokaza i načelo in dubio pro reo. Sud i državni organi koji učestvuju u krivičnom postupku imaju obavezu da ustanove istinu i činjenice koje su ključne za donošenje zakonite presude. Sud i državni organi su obavezni da pregledaju i utvrde sa podjednakom pažnjom činjenice koje terete optuženog kao i one koje idu u korist optuženom. Ukoliko nakon prikupljanja svih raspoloživih dokaza i njihovog izlaganja tokom krivičnog postupka, postoji samo sumnja koja se odnosi na neka svojstva krivičnog dela ili se tiče činjenica od kojih zavisi primena izvesne odredbe krivičnog zakona ili ovog statuta, sud, tj. drugo odgovorno telo, će uvek doneti presudu u korist optuženog. Uprkos obavezi suda da ustanovi istinu, u nekim situacijama sud nije u mogućnosti da ustanovi ključne činjenice. U takvoj situaciji važi pravilo sumnje u korist optuženog. Svaka osoba će se smatrati nedužnom dok se ne dokaže njena krivica je zakonski obavezujuća presuda merodavnog suda. Državni organi, mediji, udruženja građana, javne ličnosti i druge osobe su obavezne da poštuju pretpostavku nevinosti kao i da se uzdržavaju od kršenja drugih pravila ovog načela, prava optuženog i oštećene strane, sudsku nezavisnost i nepristrasnost. U mnogim slučajevima, nažalost, mas-mediji krše pretpostavku nevinosti i nekada se dešava 'presuda pre presude' što može da bude vrsta pritiska na sud. Za pravni sistem u pravnoj državi, veoma je važno zaštititi optuženog od kršenja pretpostavke o nevinosti i osigurati nezavisnost i nepristrasnost suda., Author writes about graduation of the doubt connected with the evidential principles in criminal procedure. Among the basic principles of the criminal procedure, the evidential principles are the principle of free evidence, the principle of directly evidences and the principle of in dubio pro reo. In the article is written too about the evidential contemplating in criminal procedure, especially about evaluation of evidences. For evaluation of evidences two procedural principles are most vital - the principle of free evidence and the principle in dubio pro reo. The court and state bodies participating in the criminal procedure have the obligation to establish the truth and the facts essential for delivering a lawful judgment. The court and the state bodies are obliged to examine and establish with equal attention both the facts burdening the defendant, as well as those to the benefit of the defendant If upon gathering of all available evidence and its presentation in the criminal procedure, only suspicion remains concerning the existence of a certain feature of a criminal act or concerning facts upon which depends the application of a certain provision of a Criminal Law or this Code, the court, i.e., another competent body shall always deliver a judgment more favorable for the defendant. But, never less of the obligation of the court to establish the truth, the court in some situations is not in the position to establish essential facts. For this situations is valid the rule on doubt for the benefit of the defendant. If upon gathering of all available evidence and its presentation in the criminal procedure, only suspicion remains concerning the existence of a certain feature of a criminal act or concerning facts upon which depends the application of a certain provision of a Criminal Law or this Code, the court, i.e., another competent body shall always deliver a judgment more favorable for the defendant. Each person shall be considered innocent until proven guilty by the legally binding judgment of the competent court. State bodies, the media, citizens' associations, public figures and other persons, are under obligation to respect the presumption of innocence, as well as to sustain from violating other rules of the procedure, rights of the defendant and injured party, judicial independence and impartiality. Unfortunately in many situations mass media violate the presumption of innocence and sometimes it is 'the conviction before the conviction' and could be a kind of pressure to the court. For a legal system in a state with the rule of law, it is very vital to protect the defendants of the violation of the presumption of innocence and to secure the independence and impartiality of the court.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Stepenovanje sumnje i dokazna načela u krivičnom postupku, Graduation of the doubt and evidential principles in criminal procedure",
pages = "127-107",
number = "3",
volume = "47",
url = "conv_2726"
}

Škulić, M.. (2009). Stepenovanje sumnje i dokazna načela u krivičnom postupku. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 47(3), 107-127.
conv_2726

Škulić M. Stepenovanje sumnje i dokazna načela u krivičnom postupku. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2009;47(3):107-127.
conv_2726 .

Škulić, Milan, "Stepenovanje sumnje i dokazna načela u krivičnom postupku" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 47, no. 3 (2009):107-127,
conv_2726 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/462
AB  - Problematiku suda kao subjekta tumačenja kaznenopravne norme autor je u radu obradio kroz pet grupa pitanja i zaključna razmatranja. Prva grupa pitanja je opšteg karaktera i za svoj predmet obrade ima problematiku opštih napomena o sadržini i vrsti kaznenopravne norme i svrsi i značaju krivičnog materijalnog i krivičnog procesnog prava kao posebnih grana zakonodavstva uopšte. Druga grupa pitanja u ovom radu posvećena je opštim napomenama o tumačenju normi krivičnog materijalnog i procesnog prava i njenom doprinosu adekvatnosti njene primene. Pojam sudskog tumačenja prava posmatran kroz analizu pitanja tumačenje ili primena norme je problematika kojoj je posvećena treća grupa pitanja u ovome radu. Četvrta - centalna grupa pitanja su pitanja koja se tiču sudske odluke u krivičnom postupku kao materijalizacije sudskog tumačenja pravne norme. Među ne malim brojem pitanja ovog dela pažnju zaslužuju tri. To su pitanja pravnosnažnosti i izvršnosti sudskih odluka kao procesnog i materijalnog dejstva odluke suda zasnovane na tumačenju odnosa pravnosnažnosti i izvršnosti sudskih odluka i tumačenja pravnih normi od strane suda, kao obima i dejstva tumačenja pravnih normi. Peta grupa pitanja posvećena je analizi preduslova kvalitetnog tumačenja pravnih normi od strane suda u kojima autor na prvo mesto stavlja nezavisnost sudija. Na kraju rada autor je dao zaključke u kojima je na jedan rezimirani način izneo rezultate do kojih je došao u proučavanju predmetne problematike i dao određene predloge de lege ferenda.
AB  - The author analyses the issues of judicial interpretation of the penal norm through five groups of questions and the final discourse. The first group includes general questions focusing on generic remarks on contents and category of a criminal law norm, as well as the aim and significance of substantive and procedural criminal law as separate legislative branches. The second group of questions concerns general observations on interpretation of the norms of substantive and procedural criminal law and its impact to the adequacy of application of the norm. The third group of questions is focused on the concept of judicial interpretation of the law. The fourth, central group of questions includes those related to a judicial decision in a criminal proceeding, as the materialization of judicial interpretation of a legal norm. Three among many issues discussed in this part deserve particular attention. These include the issues of enactment and executability of judicial decisions as procedural of material effect of the decision based on interpretation, relation between enactment and executability of judicial decisions and judicial legal norm interpretation, and the scope and effects of legal norm interpretation. The fifth group of questions concerns analysis of prerequisites of high-quality judicial interpretation of legal norms. The independence of judges has been indicated as the most important one. At the final part, the author summarizes the results of his studying of these issues and gives the conclusions as well as some proposals de lege ferenda.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Sud kao subjekt tumačenja kaznenopravne norme
T1  - The court as the subject of interpretation of a penal norm
EP  - 63
IS  - 2
SP  - 41
VL  - 47
UR  - conv_2722
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2009",
abstract = "Problematiku suda kao subjekta tumačenja kaznenopravne norme autor je u radu obradio kroz pet grupa pitanja i zaključna razmatranja. Prva grupa pitanja je opšteg karaktera i za svoj predmet obrade ima problematiku opštih napomena o sadržini i vrsti kaznenopravne norme i svrsi i značaju krivičnog materijalnog i krivičnog procesnog prava kao posebnih grana zakonodavstva uopšte. Druga grupa pitanja u ovom radu posvećena je opštim napomenama o tumačenju normi krivičnog materijalnog i procesnog prava i njenom doprinosu adekvatnosti njene primene. Pojam sudskog tumačenja prava posmatran kroz analizu pitanja tumačenje ili primena norme je problematika kojoj je posvećena treća grupa pitanja u ovome radu. Četvrta - centalna grupa pitanja su pitanja koja se tiču sudske odluke u krivičnom postupku kao materijalizacije sudskog tumačenja pravne norme. Među ne malim brojem pitanja ovog dela pažnju zaslužuju tri. To su pitanja pravnosnažnosti i izvršnosti sudskih odluka kao procesnog i materijalnog dejstva odluke suda zasnovane na tumačenju odnosa pravnosnažnosti i izvršnosti sudskih odluka i tumačenja pravnih normi od strane suda, kao obima i dejstva tumačenja pravnih normi. Peta grupa pitanja posvećena je analizi preduslova kvalitetnog tumačenja pravnih normi od strane suda u kojima autor na prvo mesto stavlja nezavisnost sudija. Na kraju rada autor je dao zaključke u kojima je na jedan rezimirani način izneo rezultate do kojih je došao u proučavanju predmetne problematike i dao određene predloge de lege ferenda., The author analyses the issues of judicial interpretation of the penal norm through five groups of questions and the final discourse. The first group includes general questions focusing on generic remarks on contents and category of a criminal law norm, as well as the aim and significance of substantive and procedural criminal law as separate legislative branches. The second group of questions concerns general observations on interpretation of the norms of substantive and procedural criminal law and its impact to the adequacy of application of the norm. The third group of questions is focused on the concept of judicial interpretation of the law. The fourth, central group of questions includes those related to a judicial decision in a criminal proceeding, as the materialization of judicial interpretation of a legal norm. Three among many issues discussed in this part deserve particular attention. These include the issues of enactment and executability of judicial decisions as procedural of material effect of the decision based on interpretation, relation between enactment and executability of judicial decisions and judicial legal norm interpretation, and the scope and effects of legal norm interpretation. The fifth group of questions concerns analysis of prerequisites of high-quality judicial interpretation of legal norms. The independence of judges has been indicated as the most important one. At the final part, the author summarizes the results of his studying of these issues and gives the conclusions as well as some proposals de lege ferenda.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Sud kao subjekt tumačenja kaznenopravne norme, The court as the subject of interpretation of a penal norm",
pages = "63-41",
number = "2",
volume = "47",
url = "conv_2722"
}

Škulić, M.. (2009). Sud kao subjekt tumačenja kaznenopravne norme. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 47(2), 41-63.
conv_2722

Škulić M. Sud kao subjekt tumačenja kaznenopravne norme. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2009;47(2):41-63.
conv_2722 .

Škulić, Milan, "Sud kao subjekt tumačenja kaznenopravne norme" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 47, no. 2 (2009):41-63,
conv_2722 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/461
AB  - U opšteprihvaćene standarde u odnosu na suzbijanje maloletničke delinkvencije spadaju određeni međunarodni izvori prava koji se odnose na maloletničku delinkvenciju, kao i neka pravila koja su široko prihvaćena u savremenim demokratskim državama i njihovim pravnim sistemima. Suštinski posmatrano, kada su u pitanju formalni međunarodni izvori prava, tu se ipak ne radi bukvalno o 'opšteprihvaćenim pravnim standardima', jer određene međunarodne konvencije obavezuju samo države koje su ih ratifikovale, ali kako neke od tih konvencija uživaju najširu podršku u međunarodnoj zajednici one se mogu smatrati opšteprihvaćenim, ili bolje rečeno 'široko prihvaćenim' a što onda za čitav niz država nameće odgovarajuće pravne standarde, koji se pre svega odnose na krivičnopravni položaj maloletnih učinilaca krivičnih dela, a koji ima dva osnovna aspekta: 1) položaj maloletnih učinilaca krivičnih dela u materijalnom krivičnom pravu, te 2) krivičnoprocesni položaj maloletnika prema kojima se vodi krivični postupak zbog postojanja osnovane sumnje da su učinili krivično delo. U radu se daje prikaz tih osnovnih međunarodnopravnih instrumenata, a zatim se izlaže o osnovnim obeležjima krivičnopravnog - materijalnog i procesnog položaja maloletnika u zakonodavstvu Srbije. Po svom značaju izdvajaju se sledeći međunarodni izvori prava u odnosu na problematiku delinkvencije maloletnika: 1) Konvencija o pravima deteta, 2) Standardna minimalna pravila UN za maloletničko pravosuđe (Pekinška pravila), te 3) Pravila za zaštitu maloletnika lišenih slobode. Od velikog je značaja i praksa Evropskog suda za ljudska prava, utemeljena na određenim interpretacijama Evropske konvencije o ljudskim pravima i osnovnim slobodama, kada se radi o slučajevima koji se tiču postupanja sa maloletnim učiniocima krivičnih dela. Osnovni izvor krivičnog prava za maloletnike u Srbiji je Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika. Taj zakon je savremen i bez obzira što bi bile poželjne i neke njegove modifikacije, on je potpuno kompatibilan sa svim naprednim uporednopravnim tendencijama u odnosu na suzbijanje maloletničke delinkvencije. Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika sadrži u osnovi četiri vrste krivičnopravnih normi: 1) norme kojima se reguliše starosna granica krivične odgovornosti i sistem krivičnih sankcija za maloletnike, 2) norme koje predstavljaju krivično izvršno pravo za maloletnike, 3) norme koje regulišu krivični postupak prema maloletnicima i 4) norme kojima se modifikuju određena pravila opšteg krivičnog postupka, kada je njegov predmet krivično delo određene vrste učinjeno na štetu maloletnika. Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika je sa stanovišta pravne tehnike zakonodavca novina u odnosu na već decenijama ustaljeno pravilo da se problematika maloletničke delinkvencije rešava normama nekoliko različitih zakona - Krivičnog zakon(ik)a, Zakon(ik)a o krivičnom postupku, te Zakona o izvršenju krivičnih sankcija, jer su sada sve te nekada 'rasute' norme sadržane u samo jednom zakonu, slično kao što je to i u mnogim drugim državama. S druge strane, ovim se suštinski nije ništa bitno promenilo i potpuno je legitimno pravo zakonodavca da ovo pitanje rešava na jedan ili drugi pravno-tehnički način. Možda je ovako, samo u izvesnoj simboličnoj meri, time što su norme sadržane u jednom relativno novom zakonu, dodatno istaknuto da srpski pravni sistem maloletničkoj delinkvenciji i načinima njenog suzbijanja poklanja pojačanu pažnju. U čisto praktičnom smislu, na taj se način u izvesnoj meri olakšava primena celokupnog korpusa krivičnopravnih normi koje se odnose na maloletničku delinkvenciju, a tu je dodata i problematika zaštite maloletnih žrtava (oštećenih) u opštem krivičnom postupku. Norme ovog zakona nesumnjivo ispunjavaju sve relevantne međunarodne standarde u odnosu na krivičnopravni položaj maloletnih delinkvenata, a u velikoj meri ih i bitno prevazilaze. Posebno je značajno što je u Zakonu o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika sadržan i odgovarajući korpus normi kojima se reguliš e krivičnoprocesni položaj maloletnih lica koja su oštećena određenim krivičnim delima. Iako to ne spada u oblast maloletničke delinkvencije, radi se o veoma značajnom pitanju, koje je bitno povezano i sa obrnutom problematikom delinkvencije maloletnika, a osnovna intencija zakonodavca je da stvori potrebne normativne uslove za minimiziranje štetnih posledica sekundarne viktimizacije žrtava krivičnih dela, koje su deca ili maloletnici.
AB  - Generally accepted standards regarding the control of juvenile delinquency encompass certain international legal sources relevant for the juvenile delinquency, as well as some rules widely accepted in contemporary democratic states and by their legal systems. Essentially, when speaking about formal international legal sources, there are not literally 'generally accepted legal standards', having in mind that international conventions bind only those states that ratified them; however, while enjoying the widest support in international community, some of these conventions may be considered generally accepted or, better, 'widely accepted', which imposes particular legal standards on the whole range of states. First of all, these standards include those relating to the position of juvenile offenders in the criminal law covering two basic aspects: 1) the position of juvenile offenders in substantive criminal law, and 2) the procedural position of juveniles against whom the criminal charges are being brought because of the presence of reasonable suspicion that the juvenile had committed a crime. The article gives an overview of the basic international instruments, and then explains basic characteristics of the position of juveniles in Serbian substantive and procedural criminal legislation. The most important international legal sources regarding juvenile delinquency include: 1) The Convention on the Rights of the Child; 2) United Nations Standard Minimum Rules for the Administration of Juvenile Justice ('he Beijing Rules'), and 3) UN Rules for the Protection of Juveniles Deprived of their Liberty. The relevant case law of the European court for Human Rights (juvenile offenders cases), based on the particular interpretation of the European convention on human rights and fundamental freedoms is also important. The basic source of juvenile criminal law in Serbia is the Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors. That law is modern and - apart from the fact that some additional modifications would be desirable - it is fully compatible with all advanced tendencies in comparative law in the domain of juvenile delinquency control. The Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors basically contains four classes of criminal law norms: 1) the norms regulating the age limits of criminal responsibility and the system of criminal sanctions for juveniles; 2) the norms regulating the execution of criminal sanctions for juveniles; 3) the norms regulating juvenile criminal proceedings, and 4) the norms that modify particular rules of a general criminal procedure for the application in cases when the criminal offence is committed against a minor. Regarding legal technique, the Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors is an innovation comparing to the former usual practice to cover the juvenile justice issues by several laws - The Penal Law/Code, The Penal Procedure Law/Code, and the Law on Execution of Penal Sanctions. All these norms - previously 'scattered' - now are contained entirely within one law, like in many other states. From the other side, this does not change anything essential, and the legislator has a legitimate right to solve the issue in one or another legal-technical way. By the way of creating one juvenile justice law containing substantive procedural and organizational norms it is - perhaps only in a symbolic manner - additionally emphasized that Serbian legal system devotes particular attention to the issues of juvenile delinquency and methods of its control. In a quite practical sense, it makes somewhat easier the application of the whole corpus of criminal law norms relative to juvenile delinquency. In addition, it also contains the regulations aiming at protection of minor victims (injured parties) in a general criminal procedure. The norms of this law certainly fulfill all relevant international standards relative to criminal legal status of juvenile delinquents, and go considerably beyond them. It is particularly important that the Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors also contains the corpus of norms regulating procedural status of the minors suffered damages through particular criminal offences. Even though it does not fall into the field of juvenile delinquency, it is very significant matter essentially connected with the problem of juvenile delinquency - the basic intention of legislator was to create necessary normative conditions for minimizing of harmful effects of secondary victimization of children and minors who have suffered a crime.
PB  - Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Revija za kriminologiju i krivično pravo
T1  - Opšteprihvaćeni pravni standardi o maloletničkoj delinkvenciji i način njihove implementacije u maloletničko krivično zakonodavstvo Srbije
T1  - Generally accepted legal standards in the field of juvenile delinquency and the way of their implementation into Serbian criminal legislation relating to juveniles
EP  - 75
IS  - 1
SP  - 63
VL  - 47
UR  - conv_2720
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2009",
abstract = "U opšteprihvaćene standarde u odnosu na suzbijanje maloletničke delinkvencije spadaju određeni međunarodni izvori prava koji se odnose na maloletničku delinkvenciju, kao i neka pravila koja su široko prihvaćena u savremenim demokratskim državama i njihovim pravnim sistemima. Suštinski posmatrano, kada su u pitanju formalni međunarodni izvori prava, tu se ipak ne radi bukvalno o 'opšteprihvaćenim pravnim standardima', jer određene međunarodne konvencije obavezuju samo države koje su ih ratifikovale, ali kako neke od tih konvencija uživaju najširu podršku u međunarodnoj zajednici one se mogu smatrati opšteprihvaćenim, ili bolje rečeno 'široko prihvaćenim' a što onda za čitav niz država nameće odgovarajuće pravne standarde, koji se pre svega odnose na krivičnopravni položaj maloletnih učinilaca krivičnih dela, a koji ima dva osnovna aspekta: 1) položaj maloletnih učinilaca krivičnih dela u materijalnom krivičnom pravu, te 2) krivičnoprocesni položaj maloletnika prema kojima se vodi krivični postupak zbog postojanja osnovane sumnje da su učinili krivično delo. U radu se daje prikaz tih osnovnih međunarodnopravnih instrumenata, a zatim se izlaže o osnovnim obeležjima krivičnopravnog - materijalnog i procesnog položaja maloletnika u zakonodavstvu Srbije. Po svom značaju izdvajaju se sledeći međunarodni izvori prava u odnosu na problematiku delinkvencije maloletnika: 1) Konvencija o pravima deteta, 2) Standardna minimalna pravila UN za maloletničko pravosuđe (Pekinška pravila), te 3) Pravila za zaštitu maloletnika lišenih slobode. Od velikog je značaja i praksa Evropskog suda za ljudska prava, utemeljena na određenim interpretacijama Evropske konvencije o ljudskim pravima i osnovnim slobodama, kada se radi o slučajevima koji se tiču postupanja sa maloletnim učiniocima krivičnih dela. Osnovni izvor krivičnog prava za maloletnike u Srbiji je Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika. Taj zakon je savremen i bez obzira što bi bile poželjne i neke njegove modifikacije, on je potpuno kompatibilan sa svim naprednim uporednopravnim tendencijama u odnosu na suzbijanje maloletničke delinkvencije. Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika sadrži u osnovi četiri vrste krivičnopravnih normi: 1) norme kojima se reguliše starosna granica krivične odgovornosti i sistem krivičnih sankcija za maloletnike, 2) norme koje predstavljaju krivično izvršno pravo za maloletnike, 3) norme koje regulišu krivični postupak prema maloletnicima i 4) norme kojima se modifikuju određena pravila opšteg krivičnog postupka, kada je njegov predmet krivično delo određene vrste učinjeno na štetu maloletnika. Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika je sa stanovišta pravne tehnike zakonodavca novina u odnosu na već decenijama ustaljeno pravilo da se problematika maloletničke delinkvencije rešava normama nekoliko različitih zakona - Krivičnog zakon(ik)a, Zakon(ik)a o krivičnom postupku, te Zakona o izvršenju krivičnih sankcija, jer su sada sve te nekada 'rasute' norme sadržane u samo jednom zakonu, slično kao što je to i u mnogim drugim državama. S druge strane, ovim se suštinski nije ništa bitno promenilo i potpuno je legitimno pravo zakonodavca da ovo pitanje rešava na jedan ili drugi pravno-tehnički način. Možda je ovako, samo u izvesnoj simboličnoj meri, time što su norme sadržane u jednom relativno novom zakonu, dodatno istaknuto da srpski pravni sistem maloletničkoj delinkvenciji i načinima njenog suzbijanja poklanja pojačanu pažnju. U čisto praktičnom smislu, na taj se način u izvesnoj meri olakšava primena celokupnog korpusa krivičnopravnih normi koje se odnose na maloletničku delinkvenciju, a tu je dodata i problematika zaštite maloletnih žrtava (oštećenih) u opštem krivičnom postupku. Norme ovog zakona nesumnjivo ispunjavaju sve relevantne međunarodne standarde u odnosu na krivičnopravni položaj maloletnih delinkvenata, a u velikoj meri ih i bitno prevazilaze. Posebno je značajno što je u Zakonu o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnika sadržan i odgovarajući korpus normi kojima se reguliš e krivičnoprocesni položaj maloletnih lica koja su oštećena određenim krivičnim delima. Iako to ne spada u oblast maloletničke delinkvencije, radi se o veoma značajnom pitanju, koje je bitno povezano i sa obrnutom problematikom delinkvencije maloletnika, a osnovna intencija zakonodavca je da stvori potrebne normativne uslove za minimiziranje štetnih posledica sekundarne viktimizacije žrtava krivičnih dela, koje su deca ili maloletnici., Generally accepted standards regarding the control of juvenile delinquency encompass certain international legal sources relevant for the juvenile delinquency, as well as some rules widely accepted in contemporary democratic states and by their legal systems. Essentially, when speaking about formal international legal sources, there are not literally 'generally accepted legal standards', having in mind that international conventions bind only those states that ratified them; however, while enjoying the widest support in international community, some of these conventions may be considered generally accepted or, better, 'widely accepted', which imposes particular legal standards on the whole range of states. First of all, these standards include those relating to the position of juvenile offenders in the criminal law covering two basic aspects: 1) the position of juvenile offenders in substantive criminal law, and 2) the procedural position of juveniles against whom the criminal charges are being brought because of the presence of reasonable suspicion that the juvenile had committed a crime. The article gives an overview of the basic international instruments, and then explains basic characteristics of the position of juveniles in Serbian substantive and procedural criminal legislation. The most important international legal sources regarding juvenile delinquency include: 1) The Convention on the Rights of the Child; 2) United Nations Standard Minimum Rules for the Administration of Juvenile Justice ('he Beijing Rules'), and 3) UN Rules for the Protection of Juveniles Deprived of their Liberty. The relevant case law of the European court for Human Rights (juvenile offenders cases), based on the particular interpretation of the European convention on human rights and fundamental freedoms is also important. The basic source of juvenile criminal law in Serbia is the Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors. That law is modern and - apart from the fact that some additional modifications would be desirable - it is fully compatible with all advanced tendencies in comparative law in the domain of juvenile delinquency control. The Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors basically contains four classes of criminal law norms: 1) the norms regulating the age limits of criminal responsibility and the system of criminal sanctions for juveniles; 2) the norms regulating the execution of criminal sanctions for juveniles; 3) the norms regulating juvenile criminal proceedings, and 4) the norms that modify particular rules of a general criminal procedure for the application in cases when the criminal offence is committed against a minor. Regarding legal technique, the Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors is an innovation comparing to the former usual practice to cover the juvenile justice issues by several laws - The Penal Law/Code, The Penal Procedure Law/Code, and the Law on Execution of Penal Sanctions. All these norms - previously 'scattered' - now are contained entirely within one law, like in many other states. From the other side, this does not change anything essential, and the legislator has a legitimate right to solve the issue in one or another legal-technical way. By the way of creating one juvenile justice law containing substantive procedural and organizational norms it is - perhaps only in a symbolic manner - additionally emphasized that Serbian legal system devotes particular attention to the issues of juvenile delinquency and methods of its control. In a quite practical sense, it makes somewhat easier the application of the whole corpus of criminal law norms relative to juvenile delinquency. In addition, it also contains the regulations aiming at protection of minor victims (injured parties) in a general criminal procedure. The norms of this law certainly fulfill all relevant international standards relative to criminal legal status of juvenile delinquents, and go considerably beyond them. It is particularly important that the Law on Juvenile Offenders and Criminal Legal Protection of Minors also contains the corpus of norms regulating procedural status of the minors suffered damages through particular criminal offences. Even though it does not fall into the field of juvenile delinquency, it is very significant matter essentially connected with the problem of juvenile delinquency - the basic intention of legislator was to create necessary normative conditions for minimizing of harmful effects of secondary victimization of children and minors who have suffered a crime.",
publisher = "Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Revija za kriminologiju i krivično pravo",
title = "Opšteprihvaćeni pravni standardi o maloletničkoj delinkvenciji i način njihove implementacije u maloletničko krivično zakonodavstvo Srbije, Generally accepted legal standards in the field of juvenile delinquency and the way of their implementation into Serbian criminal legislation relating to juveniles",
pages = "75-63",
number = "1",
volume = "47",
url = "conv_2720"
}

Škulić, M.. (2009). Opšteprihvaćeni pravni standardi o maloletničkoj delinkvenciji i način njihove implementacije u maloletničko krivično zakonodavstvo Srbije. in Revija za kriminologiju i krivično pravo
Udruženje za krivično pravo i kriminologiju, Beograd i Institut za kriminološka i sociološka istraživanja, Beograd., 47(1), 63-75.
conv_2720

Škulić M. Opšteprihvaćeni pravni standardi o maloletničkoj delinkvenciji i način njihove implementacije u maloletničko krivično zakonodavstvo Srbije. in Revija za kriminologiju i krivično pravo. 2009;47(1):63-75.
conv_2720 .

Škulić, Milan, "Opšteprihvaćeni pravni standardi o maloletničkoj delinkvenciji i način njihove implementacije u maloletničko krivično zakonodavstvo Srbije" in Revija za kriminologiju i krivično pravo, 47, no. 1 (2009):63-75,
conv_2720 .

TY  - JOUR
AU  - Škulić, Milan
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/450
AB  - Bez obzira što danas uporedno-pravno posmatrano, postoje prilično velike razlike između pojedinih pozitivnih krivičnih postupaka, koje su najočiglednije u globalnoj podeli na dva velika svetska krivičnoprocesna sistema - kontinentalno-evropski i anglosaksonski, uočljivo je da niz normativnih rešenja u svojim različitim varijantama postaje zajednički za brojne države ili su neka važna zakonska rešenja veoma slična u normativnim ambijentima niza različitih država, pri čemu se uočava i odgovarajuća konvergencija između dva velika svetska krivičnoprocesna sistema. Osim ovoga određena opšta načela su praktično postala opšteprihvaćena u svim demokratskim pravnim sistemima. To pre svega važi za načelo pravičnog vođenja krivičnog postupka, što se temelji kako na formalnim razlozima, tako i na jednom suštinskom razlogu. Formalno posmatrano, to načelo je sadržano u nizu najvažnijih međunarodnih izvora prava, prihvaćenih od strane najvećeg broja država, a u suštinskom smislu nije sporno da je taj princip po svom duhu i karakteru imanentan pravnoj državi i njenom pravnom sistemu. Nije moguće govoriti o nekakvom 'evropskom krivičnom pravu', kao celovitom skupu krivičnopravnih normi, ni u materijalnom, niti u procesnom smislu, ali određeni 'začeci' tog prava su već nastali, odnosno postoje odgovarajuće krivičnopravne ustanove, koje su zajedničke na nivou pre svega Evropske unije, ali i drugih evropskih država, koje su prihvatile određene institucionalizovane oblike međunarodne saradnje. Još veoma dugo (najmanje još nekoliko decenija), se realno ne može očekivati nekakvo jedinstveno evropsko krivično pravo, pa bi stoga, bilo adekvatno da se bolje koriste određene već sada postojeće mogućnosti za međunarodnu saradnju između evropskih država, a posebno kada je u pitanje suzbijanje određenih teških i teško dokazivih oblika kriminaliteta, kao što je to organizovani kriminalitet, za koji je između ostalog, karakteristično da sadrži i veoma značajnu međunarodnu komponentu. Određene zakonske mogućnosti za tzv. prošireno oduzimanje nezakonito stečene imovine su po svom karakteru prilično radikalne i po definiciji veoma represivne, te prilično netipične za klasično krivičnopravno rezonovanje. One predstavljaju neku vrstu 'krajnje nužde' u odnosu na suzbijanje određenih najtežih oblika kriminaliteta, što se pre svega, odnosi na organizovani kriminalitet, čija moć u najvećoj meri počiva na ekonomskoj snazi njegovih eksponenata, pa se stoga, racionalno pretpostavlja da se 'napadom na imovinu' učinilaca tih krivičnih dela, mogu postići najbolji efekti. U primeni tih novih zakonskih mogućnosti treba u praksi biti veoma oprezan, jer se radi o zakonskim mehanizmima koji su vrlo ozbiljni i gde su sve potencijalne greške izuzetno opasne. Takve nove zakonske mogućnosti koje omogućavaju 'prošireno' oduzimanje imovine su još jedan izraz normativnog nastojanja da se određeni dokazni problemi prisutni u praksi reše na planu promena kako krivičnog procesnog, tako i krivičnog materijalnog prava. Naime, iz činjenice da se u praksi često ne mogu dokazati sva ili veći broj krivičnih dela za koja je u visokom stepenu verovatno da ih je određeni okrivljeni učinio, a da se pri tom radi o licu koje se bavi kriminalom, odnosno koje je eksponent organizovanog kriminala ili druge vrste profesionalnog kriminala, proistekla je racionalna ideja (prihvaćena i u nekim zakonodavstvima), da se pod određenim uslovim, u posebnom postupku ili u segmentu krivičnog postupka, 'pod lupu' može staviti i ostala imovina tog lica, te da se ako nema dokaza o njenom zakonitom poreklu (pri čemu mnoga zakonodavstva obrću teret dokazivanja, te ga prebacuju na vlasnika imovine) ona može trajno oduzeti, bez obzira što nije sa punom izvesnošću utvrđeno da imovina potiče iz krivičnog dela. Ovakve nove zakonske mogućnosti se moraju vrlo oprezno koristiti ne samo zbog toga što su one po logici stvari, veoma represivne, te zbog prethodno objašnjenje mogućnosti pravljenja grešaka u praksi, već i stoga što svi takvi izuzetci u odnosu na određena opšta i ustaljena pravila (slično kao što to važi i za specijalne dokazne tehnike) moraju biti krajnje selektivno primenjivani i korišćeni samo u nesumnjivo opravdanim slučajevima. Neselektivna primena je s jedne strane veoma skupa i neracionalna, dok je ona s druge strane, potencijalni najveći uzročnik neefikasnosti takvih mera. I ovde se radi o starom praktičnom pravilu da se 'vrapci ne gađaju topom', tako da ovakve zakonske mogućnosti moraju biti rezervisane samo za svojevrsne 'ajkule', odnosno najkrupnije 'ribe'.
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
T2  - Pravni život
T1  - Osnovni međunarodni krivičnoprocesni standardi
EP  - 55
IS  - 3-4
SP  - 33
VL  - 58
UR  - conv_1457
ER  - 

@article{
author = "Škulić, Milan",
year = "2009",
abstract = "Bez obzira što danas uporedno-pravno posmatrano, postoje prilično velike razlike između pojedinih pozitivnih krivičnih postupaka, koje su najočiglednije u globalnoj podeli na dva velika svetska krivičnoprocesna sistema - kontinentalno-evropski i anglosaksonski, uočljivo je da niz normativnih rešenja u svojim različitim varijantama postaje zajednički za brojne države ili su neka važna zakonska rešenja veoma slična u normativnim ambijentima niza različitih država, pri čemu se uočava i odgovarajuća konvergencija između dva velika svetska krivičnoprocesna sistema. Osim ovoga određena opšta načela su praktično postala opšteprihvaćena u svim demokratskim pravnim sistemima. To pre svega važi za načelo pravičnog vođenja krivičnog postupka, što se temelji kako na formalnim razlozima, tako i na jednom suštinskom razlogu. Formalno posmatrano, to načelo je sadržano u nizu najvažnijih međunarodnih izvora prava, prihvaćenih od strane najvećeg broja država, a u suštinskom smislu nije sporno da je taj princip po svom duhu i karakteru imanentan pravnoj državi i njenom pravnom sistemu. Nije moguće govoriti o nekakvom 'evropskom krivičnom pravu', kao celovitom skupu krivičnopravnih normi, ni u materijalnom, niti u procesnom smislu, ali određeni 'začeci' tog prava su već nastali, odnosno postoje odgovarajuće krivičnopravne ustanove, koje su zajedničke na nivou pre svega Evropske unije, ali i drugih evropskih država, koje su prihvatile određene institucionalizovane oblike međunarodne saradnje. Još veoma dugo (najmanje još nekoliko decenija), se realno ne može očekivati nekakvo jedinstveno evropsko krivično pravo, pa bi stoga, bilo adekvatno da se bolje koriste određene već sada postojeće mogućnosti za međunarodnu saradnju između evropskih država, a posebno kada je u pitanje suzbijanje određenih teških i teško dokazivih oblika kriminaliteta, kao što je to organizovani kriminalitet, za koji je između ostalog, karakteristično da sadrži i veoma značajnu međunarodnu komponentu. Određene zakonske mogućnosti za tzv. prošireno oduzimanje nezakonito stečene imovine su po svom karakteru prilično radikalne i po definiciji veoma represivne, te prilično netipične za klasično krivičnopravno rezonovanje. One predstavljaju neku vrstu 'krajnje nužde' u odnosu na suzbijanje određenih najtežih oblika kriminaliteta, što se pre svega, odnosi na organizovani kriminalitet, čija moć u najvećoj meri počiva na ekonomskoj snazi njegovih eksponenata, pa se stoga, racionalno pretpostavlja da se 'napadom na imovinu' učinilaca tih krivičnih dela, mogu postići najbolji efekti. U primeni tih novih zakonskih mogućnosti treba u praksi biti veoma oprezan, jer se radi o zakonskim mehanizmima koji su vrlo ozbiljni i gde su sve potencijalne greške izuzetno opasne. Takve nove zakonske mogućnosti koje omogućavaju 'prošireno' oduzimanje imovine su još jedan izraz normativnog nastojanja da se određeni dokazni problemi prisutni u praksi reše na planu promena kako krivičnog procesnog, tako i krivičnog materijalnog prava. Naime, iz činjenice da se u praksi često ne mogu dokazati sva ili veći broj krivičnih dela za koja je u visokom stepenu verovatno da ih je određeni okrivljeni učinio, a da se pri tom radi o licu koje se bavi kriminalom, odnosno koje je eksponent organizovanog kriminala ili druge vrste profesionalnog kriminala, proistekla je racionalna ideja (prihvaćena i u nekim zakonodavstvima), da se pod određenim uslovim, u posebnom postupku ili u segmentu krivičnog postupka, 'pod lupu' može staviti i ostala imovina tog lica, te da se ako nema dokaza o njenom zakonitom poreklu (pri čemu mnoga zakonodavstva obrću teret dokazivanja, te ga prebacuju na vlasnika imovine) ona može trajno oduzeti, bez obzira što nije sa punom izvesnošću utvrđeno da imovina potiče iz krivičnog dela. Ovakve nove zakonske mogućnosti se moraju vrlo oprezno koristiti ne samo zbog toga što su one po logici stvari, veoma represivne, te zbog prethodno objašnjenje mogućnosti pravljenja grešaka u praksi, već i stoga što svi takvi izuzetci u odnosu na određena opšta i ustaljena pravila (slično kao što to važi i za specijalne dokazne tehnike) moraju biti krajnje selektivno primenjivani i korišćeni samo u nesumnjivo opravdanim slučajevima. Neselektivna primena je s jedne strane veoma skupa i neracionalna, dok je ona s druge strane, potencijalni najveći uzročnik neefikasnosti takvih mera. I ovde se radi o starom praktičnom pravilu da se 'vrapci ne gađaju topom', tako da ovakve zakonske mogućnosti moraju biti rezervisane samo za svojevrsne 'ajkule', odnosno najkrupnije 'ribe'.",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "Osnovni međunarodni krivičnoprocesni standardi",
pages = "55-33",
number = "3-4",
volume = "58",
url = "conv_1457"
}

Škulić, M.. (2009). Osnovni međunarodni krivičnoprocesni standardi. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 58(3-4), 33-55.
conv_1457

Škulić M. Osnovni međunarodni krivičnoprocesni standardi. in Pravni život. 2009;58(3-4):33-55.
conv_1457 .

Škulić, Milan, "Osnovni međunarodni krivičnoprocesni standardi" in Pravni život, 58, no. 3-4 (2009):33-55,
conv_1457 .