Medijacija kao metod rešavanja sporova iz oblasti intelektualne svojine - (ne)realna očekivanja

Abstract

Medijacija se često označava kao naročito pogodna za rešavanje sporova iz oblasti intelektualne svojine. Ideja ovog rada jeste da, iz ugla srpskog prava, ispita neka pitanja u vezi sa primenom medijacije za rešavanje sporova iz oblasti intelektualne svojine, sa ciljem da se pokuša utvrditi pod kojim okolnostima će biti realno očekivati da medijacija zameni sudski i druge postupke za rešavanje sporova u toj oblasti. Analiza ukazuje da je za primenu medijacije potrebno pre svega da određeni spor bude medijabilan, a zatim da za strane u tom sporu bude celishodno da ga rešavaju putem medijacije. Kod sporova iz oblasti intelektualne svojine ne tako retko navedeni kriterijumi neće biti ispunjeni. Nezavisno od toga, potencijal medijacije kao metoda za rešavanje sporova iz oblasti intelektualne svojine je čini se i dalje veliki. Stoga, poruka je da treba raditi na razvoju i podsticanju šire primene medijacije za rešavanje sporova iz oblasti intelektualne svojine u Republici Srbiji.

Intellectual property disputes are often considered as particularly suitable for mediation. The idea of this paper is to examine, from the perspective of Serbian law, certain issues related to the application of mediation for resolution of intellectual property disputes, with the aim of trying to determine under what circumstances it will be realistic to expect mediation to replace court and other dispute resolution procedures. The analysis indicates that mediation, in order to be suitable for resolution of a certain dispute, should meet two criteria. Firstly, a particular dispute should fulfil the criterion of mediability, and secondly, it should be suitable for the parties to solve the subject dispute through mediation. In the case of intellectual property disputes it is not so rare that the mentioned criteria will not be fulfilled. In spite of that, the potential of mediation, as a method for resolution of intellectual property disputes, still seems to be significant. Therefore, the message is that it should be worked on development and promotion of wider application of mediation for resolution of intellectual property disputes in the Republic of Serbia.