Prikaz osnovnih podataka o dokumentu

The right to use in Roman and Serbian law

dc.creatorStanojlović, Vukašin
dc.date.accessioned2024-03-11T15:29:56Z
dc.date.available2024-03-11T15:29:56Z
dc.date.issued2023
dc.identifier.issn0003-2565
dc.identifier.urihttps://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1411
dc.description.abstractPravo upotrebe je lična službenost, koja titulara prava ovlašćuje da stvar koristi u granicama svojih potreba. Shodno klasifikaciji nastaloj u rimskom pravu, ubraja se u servitutes personarum, zajedno sa pravom plodouživanja, besplatnog stanovanja i korišćenja rada tuđeg roba ili životinje. Uobličen u postklasičnom rimskom pravu, uz neznatne izmene, institut je preuzelo srpsko srednjovekovno, a sredinom XIX veka i moderno pravo donošenjem Građanskog zakonika za Knjaževstvo Srpsko. Servitut poznaje i pozitivno pravo Republike Srbije. Uprkos tome, dileme koje se tiču obima vršenja prava - da li uzuar stiče pravo na plodove i da li je vlastan pravo ustupiti drugom, zadavale su glavobolje i rimskim jurisprudentima i današnjim pravnicima. Na to da ukažemo na problematiku instituta i ponudimo pragmatična rešenja, naveo nas je Odgovor Privrednog apelacionog suda na pitanje nižestepenih sudova o pomenutim kontroverzama. U radu su primenjeni jezičko, sistemsko i istorijsko tumačenje i istorijski metod.sr
dc.description.abstractThe right to use is a personal servitude, which authorizes the holder to use the property within the limits of their needs. According to the Roman classification, it is personal servitude, together with the right of ususfructus, free housing and use of the work of someone else's slave or animal. Formed in post-classical Roman law, with minor changes, the institute was absorbed into Serbian medieval law, and subsequently, in the mid-19th century, into the Civil Code of the Principality of Serbia. Servitude is also recognized in the law of the Republic of Serbia. The dilemmas concerning the scope of rights - whether the holder acquires fruits or can transfer the right to another - gave headaches to both Roman jurisprudents and jurists today. An interpretation by the Commercial Court of Appeal, regarding a question about the abovementioned controversies, posed by a lower court, has highlighted the problems regarding the institute.en
dc.publisherUniverzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
dc.rightsopenAccess
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
dc.sourceAnali Pravnog fakulteta u Beogradu
dc.subjectrimsko pravosr
dc.subjectpravo upotrebe (usus)sr
dc.subjectlične službenostisr
dc.subjectGrađanski zakonik za Knjaževstvo Srpsko (SGZ)sr
dc.subjectGrađanski zakonik Austrije (ABGB)sr
dc.subjectSerbian Civil Code (SGZ)en
dc.subjectRoman lawen
dc.subjectright to use (usus)en
dc.subjectpersonal servitudesen
dc.subjectAustrian Civil Code (ABGB)en
dc.titleSlužbenost upotrebe (usus) u rimskom i srpskom pravusr
dc.titleThe right to use in Roman and Serbian lawen
dc.typearticle
dc.rights.licenseBY
dc.citation.epage170
dc.citation.issue1
dc.citation.other71(1): 153-170
dc.citation.rankM24
dc.citation.spage153
dc.citation.volume71
dc.identifier.doi10.51204/Anali_PFBU_23105A
dc.identifier.fulltexthttps://ralf.ius.bg.ac.rs/bitstream/id/339/1408.pdf
dc.identifier.rcubconv_600
dc.type.versionpublishedVersion


Dokumenti

Thumbnail

Ovaj dokument se pojavljuje u sledećim kolekcijama

Prikaz osnovnih podataka o dokumentu