Open-price ugovori o međunarodnoj prodaji robe - odnos članova 14 i 55 Konvencije Ujedinjenih nacija o ugovorima o međunarodnoj prodaji robe

Abstract

Rad sadrži analizu odnosa članova 14 i 55 Konvencije Ujedinjenih nacija o ugovorima o međunarodnoj prodaji robe. Članom 14, st. 1 BK predviđeno je da je za postojanje ponude neophodno da cena u njoj bude barem odrediva, dok čl. 55 BK polazi od pretpostavke da ugovor može da bude punovažno zaključen a u njemu cena ne bude određena ili odrediva. Iz jezičkog tumačenja navedenih normi proizlazi protivrečnost, a osnov kontroverzi predstavlja to što se u čl. 14, st. 1 BK upućuje na dovoljno određenu cenu i open-price pravilo iz čl. 55 BK. U teoriji i praksi je sporno kakav je odnos između tih normi, ako uopšte postoji. U radu su izložena najznačajnija doktrinarna shvatanja, a autor nastoji da odgovori na koji način ta protivrečnost može da se reši.

This paper examines the relationship between Arts. 14 and 55 of the United Nations Convention on Contracts for the International Sale of Goods (CISG). According to Art. 14(1) CISG for the valid offer it is necessary that the price of the goods is at least determinable. On the other hand, Art. 55 CISG presuposes that the contract can be valid even if the price is neither determined nor determinable. Linguistic interpretation of those provisions shows contradiction and the controversy stems from demand from Art. 14(1) CISG for sufficiently definite price and open-price rule from Art. 55 CISG. The relationship between those provisions, if any, is widely discussed in theory. The author analyzes possible approaches advocated by scholars and attempts to resolve this contradiction.