Odnos međunarodnog krivičnog prava i nacionalnog krivičnog prava Republike Slovenije

Abstract

Autor razmatra odnos međunarodnog krivičnog i nacionalnog krivičnog prava Republike Slovenije. Taj odnos je stalno prisutno pitanje u teoriji i praksi međunarodnog i ustavnog prava. Slovenačko pravo priznaje nadmoćnost međunarodnog prava nad nacionalnim zakonima i podzakonskim aktima, ali štiti takođe i prednost Ustava pred međunarodnim pravom. Najveći problem u odnosima između međunarodnog prava i nacionalnog krivičnog prava predstavlja običajno međunarodno pravo. Međunarodno pravo smatra običajno pravo izuzetno važnim izvorom, dok nacionalno krivično pravo izričito zabranjuje upotrebu običajnog prava zbog načela zakonitosti. U Sloveniji je načelo zakonitosti u krivičnom postupku izričito zapisano i u 28. članu Ustava. Autor smatra, da je Slovenija usvajanjem Zakona o saradnji Republike Slovenije sa Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju i Međunarodnim krivičnim sudom za Ruandu ratificirala dokumente međunarodnog prava koji su u suprotnosti s 28.članom Ustava Republike Slovenije. Slična konstatacija važi i za Rimski statut Međunarodnog krivičnog suda. Takvu suprotnost moguće je prevazići samo na dva načina – raskidanjem ugovora ili izmenom Ustava. Kako će zakonodavac odlučiti, autor ne može predvideti.

The author discusses the relationship between international criminal law and national criminal law. The relationship between international and domestic law is a perennial issue in the theory and practice of international and constitutional law. Slovenian law recognises the supremacy of international law over national laws and regulations but maintains the supremacy of the Constitution over international law. Customary international law poses the greatest problem in the relationship between international and national criminal law. Unlike international law, which considers customary law an extremely important source, national criminal law expressly prohibits using customary law because of the principle of legality. In Slovenia, the principle of legality in criminal proceedings is also expressly enshrined in Article 28 of the Constitution. The author considers that, by adopting the Act on Cooperation between the Republic of Slovenia and the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia and the International Criminal Tribunal for Rwanda, Slovenia has ratified instruments of international law which are contrary to Article 28 of the Constitution of the Republic of Slovenia. A similar finding applies to the Rome Statute of the International Criminal Court. Such a conflict can only be resolved in two ways: either by denunciation of the treaty or by amendment of the Constitution. The author cannot predict how the legislator will decide.