TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2019
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/2101
AB  - Vekovni pojam pola i njegova izvesnost, mogućnošću preduzimanja medicinskih
intervencija i posledično promene istog, doveden je u pitanje. Pitanje
promene pola odnosi se, prvenstveno, na pravo na poštovanje privatnog
života pojedinca i njegovih različitih aspekata – izdavanja novog izvoda iz
matične knjige, pasoša, ličnih dokumenata, zdravstvenog osiguranja, penzije.
Evropski sud za ljudska prava (ESLJP) početkom 90-ih godina XX veka nije
priznavao pravo na promenu podataka transseksualnim osobama, odnosno
utvrđivao je da nije bilo povrede prava na poštovanje privatnog života. Prekretnicu
u priznanju prava transseksualnih osoba predstavlja slučaj Christine
Goodwin protiv Ujedinjenog Kraljevstva. U novijoj praksi poseban značaj zauzima
slučaj A.P. Garçon and Nicot protiv Francuske, u kome je ESLJP našao
da su domaće vlasti uslovljavajući priznanje promene pola preduzimanjem
medicinske intervencije koja za posledicu ima sterilitet, onemogućile slobodno
i potpuno uživanje prava na privatni život pojedinaca, kao i njihov fizički
integritet. Do izmena Zakona o matičnim knjigama, promena pola u javnim
dokumentima u Srbiji nije bila dozvoljena, postojala je samo praksa nekih
opštinskih uprava u Beogradu (Stari Grad i Savski Venac) koje su dozvoljavale
da se izvši promena pola u matičnim knjigama. Presudnu ulogu ka konačnom
zakonskom regulisanju ovog pitanja, imao Ustavni sud Srbije koji je u
svojoj odluci iz 2012. godine utvrdio da su domaći organi propustili da izvrše
svoju „pozitivnu obavezu” kojom bi uskladili pravno sa faktičkim stanjem i
tako obezbedili podnosiocu ustavne žalbe da nakon hirurške promene pola
ostvari prava koja mu jemče i Ustav Republike Srbije i Evropska konvencija.
Upravo je na osnovu odluke Ustavnog suda, Ministarsvo za državnu upravu
i lokalnu samoupravu izmenama u 2018. godini, najpre, Zakona o matičnim
knjigama, a zatim, i donošenjem Pravilnika o načinu izdavanja i obrascu potvrde
nadležne zdravstvene ustanove o promeni pola, izbeglo da se i u drugim
pojedinačnim slučajevima utvrdi povreda Ustava ali i prava na poštovanje
privatnog života pred ESLJP. Ovaj podzakonski akt počiva na psihološko-medicinskom
načelu priznanja promene pola.
AB  - Traditional notion of gender and its certainty, with the possibility of taking
medical interventions and consequently changing the gender, has been called
into a question. The issue of gender reassignment relates primarily to the right
to respect for an individual’s private life and its various aspects – the issuance of
a new birth certificate, passport, identity documents, health insurance, pension.
At the beginning of the 1990s, the European Court for Human Rights (ECtHR)
did not recognize the right to change gender informations to transsexual persons.
The turning point of the recognition transgender rights was the case of
Christine Goodwin v. The United Kingdom. In contemporary practice, the case
of A.P. Garçon and Nicot v. France, in which the ECtHR found that conditional
recognition of gender reassignment by medical intervention resulting in sterility,
prevented the free and full enjoyment of the right to respect privacy of individuals
and their physical integrity. Until the amendments of Law on Registration
books, gender reassignment was not allowed in public documents in Serbia,
there was only a practice of some municipal administrations in Belgrade (Stari
Grad and Savski Venac) that allowed gender reassignment in civil registers. The
Constitutional Court of Serbia had a decisive role in the final regulation of this
issue. This body in its decision from july 2012. found that the domestic authorities
failed to fulfill their positive obligation to align legal with the factual
situation and thus to provide that complainant after surgical intervention fully
exercise the rights guaranteed by the Constitution of the Republic of Serbia and
the European Convention. It was precisely on the basis of a decision of the Constitutional
Court, that the Ministry of Public Administration and Local Self-
Government amended in 2018, first, the Law on Registration books, and then,
by adopting the Regulation on the Mode of Issuance and Form of Confirmation
of the Competent Health Institution on Gender Reassignment, avoid that
in other individual cases violation of the Constitution, as well as the right to
respect for private life before the ECtHR arrises. This Regulation is based on the
psychological-medical principle of recognizing gender reassignment.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 9 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IX
T1  - Promena pola : stanje u Republici Srbiji nakon izmena Zakona o matičnim knjigama
T1  - Gender Reasignment : Situation in Republic of Serbia After Changes of Birth Certificate Act
EP  - 210
SP  - 191
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2019",
abstract = "Vekovni pojam pola i njegova izvesnost, mogućnošću preduzimanja medicinskih
intervencija i posledično promene istog, doveden je u pitanje. Pitanje
promene pola odnosi se, prvenstveno, na pravo na poštovanje privatnog
života pojedinca i njegovih različitih aspekata – izdavanja novog izvoda iz
matične knjige, pasoša, ličnih dokumenata, zdravstvenog osiguranja, penzije.
Evropski sud za ljudska prava (ESLJP) početkom 90-ih godina XX veka nije
priznavao pravo na promenu podataka transseksualnim osobama, odnosno
utvrđivao je da nije bilo povrede prava na poštovanje privatnog života. Prekretnicu
u priznanju prava transseksualnih osoba predstavlja slučaj Christine
Goodwin protiv Ujedinjenog Kraljevstva. U novijoj praksi poseban značaj zauzima
slučaj A.P. Garçon and Nicot protiv Francuske, u kome je ESLJP našao
da su domaće vlasti uslovljavajući priznanje promene pola preduzimanjem
medicinske intervencije koja za posledicu ima sterilitet, onemogućile slobodno
i potpuno uživanje prava na privatni život pojedinaca, kao i njihov fizički
integritet. Do izmena Zakona o matičnim knjigama, promena pola u javnim
dokumentima u Srbiji nije bila dozvoljena, postojala je samo praksa nekih
opštinskih uprava u Beogradu (Stari Grad i Savski Venac) koje su dozvoljavale
da se izvši promena pola u matičnim knjigama. Presudnu ulogu ka konačnom
zakonskom regulisanju ovog pitanja, imao Ustavni sud Srbije koji je u
svojoj odluci iz 2012. godine utvrdio da su domaći organi propustili da izvrše
svoju „pozitivnu obavezu” kojom bi uskladili pravno sa faktičkim stanjem i
tako obezbedili podnosiocu ustavne žalbe da nakon hirurške promene pola
ostvari prava koja mu jemče i Ustav Republike Srbije i Evropska konvencija.
Upravo je na osnovu odluke Ustavnog suda, Ministarsvo za državnu upravu
i lokalnu samoupravu izmenama u 2018. godini, najpre, Zakona o matičnim
knjigama, a zatim, i donošenjem Pravilnika o načinu izdavanja i obrascu potvrde
nadležne zdravstvene ustanove o promeni pola, izbeglo da se i u drugim
pojedinačnim slučajevima utvrdi povreda Ustava ali i prava na poštovanje
privatnog života pred ESLJP. Ovaj podzakonski akt počiva na psihološko-medicinskom
načelu priznanja promene pola., Traditional notion of gender and its certainty, with the possibility of taking
medical interventions and consequently changing the gender, has been called
into a question. The issue of gender reassignment relates primarily to the right
to respect for an individual’s private life and its various aspects – the issuance of
a new birth certificate, passport, identity documents, health insurance, pension.
At the beginning of the 1990s, the European Court for Human Rights (ECtHR)
did not recognize the right to change gender informations to transsexual persons.
The turning point of the recognition transgender rights was the case of
Christine Goodwin v. The United Kingdom. In contemporary practice, the case
of A.P. Garçon and Nicot v. France, in which the ECtHR found that conditional
recognition of gender reassignment by medical intervention resulting in sterility,
prevented the free and full enjoyment of the right to respect privacy of individuals
and their physical integrity. Until the amendments of Law on Registration
books, gender reassignment was not allowed in public documents in Serbia,
there was only a practice of some municipal administrations in Belgrade (Stari
Grad and Savski Venac) that allowed gender reassignment in civil registers. The
Constitutional Court of Serbia had a decisive role in the final regulation of this
issue. This body in its decision from july 2012. found that the domestic authorities
failed to fulfill their positive obligation to align legal with the factual
situation and thus to provide that complainant after surgical intervention fully
exercise the rights guaranteed by the Constitution of the Republic of Serbia and
the European Convention. It was precisely on the basis of a decision of the Constitutional
Court, that the Ministry of Public Administration and Local Self-
Government amended in 2018, first, the Law on Registration books, and then,
by adopting the Regulation on the Mode of Issuance and Form of Confirmation
of the Competent Health Institution on Gender Reassignment, avoid that
in other individual cases violation of the Constitution, as well as the right to
respect for private life before the ECtHR arrises. This Regulation is based on the
psychological-medical principle of recognizing gender reassignment.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 9 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IX",
booktitle = "Promena pola : stanje u Republici Srbiji nakon izmena Zakona o matičnim knjigama, Gender Reasignment : Situation in Republic of Serbia After Changes of Birth Certificate Act",
pages = "210-191"
}

Novaković, U.. (2019). Promena pola : stanje u Republici Srbiji nakon izmena Zakona o matičnim knjigama. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 9 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IX
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 191-210.

Novaković U. Promena pola : stanje u Republici Srbiji nakon izmena Zakona o matičnim knjigama. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 9 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IX. 2019;:191-210..

Novaković, Uroš, "Promena pola : stanje u Republici Srbiji nakon izmena Zakona o matičnim knjigama" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 9 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IX (2019):191-210.

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/2082
AB  - Savremeni proces globalizacije je doveo do toga da se formira jedinstveno
evropsko tržište, što je dalje uslovilo kretanje ljudi i kapitala. Milioni ljudi sa
različitim kulturološkim obrascima približavaju se jedni drugima i formira se
jedinstvena evropska kultura. Začetak evropskog porodičnog prava nalazimo u
sudskoj odluci Evropskog suda za ljudska prava u slučaju Marckx protiv Belgije.
Ideja harmonizacije porodičnog prava nije isključivo vezana za savremeno
doba, te se ističe da su još dvadesetih godina XX veka skandinavske države
uspele da usklade izvesne segmente porodičnog prava. Takođe, izvestan stepen
pravnog usklađivanja učinile su i komunističke države u vreme SSSR. Bitna je
razlika između stvaranja procesnog i materijalnog evropskog porodičnog prava.
Harmonizacija procesnog porodičnog prava moguća je i poželjna, u smislu da
se omogući priznanje jedne sudske odluke u drugoj državi i da se takva odluka
sprovede, uzimajući da u savremeno doba građani, usled slobode kretanja i
obavljanja zanimanja, često menjaju prebivalište ili boravište iz jedne države
u drugu. U radu se razmatraju načini unifikacije i harmonizacije porodičnog
prava putem donošenja pravila od EU, zatim sudskih institucija (Evropskog
suda pravde i Evropskog suda za ljudska prava) i radom Komisije za evropsko
porodično pravo i njenih prinicipa, u oblastima razvoda braka, prava deteta,
roditeljskog prava, izdržavanja između supružnika i otmice dece. Unifikacija
evropskog porodičnog prava dovela je do toga da se izgube strikne razlike koje
postoje između liberalnih (severnih, protestantskih) i konzervativnih (južnih,
katoličkih) država. Iskustvo skandinavskih država nam govori da je prethodna
(politička) saglasnost o zajedničkim vrednostima, o kojima su se pre oko 100
godina te države saglasile, neophodna da bi došlo do harmonizacije i unifikacije.
S obzirom na to da isključiva nadležnost za oblikovanje materijalnog porodičnog
prava nije na nivou EU, posredni načini usklađivanja, poput presuda
ESP i ESLJP, ostaje efikasniji način formiranja evropskih porodičnih vrednosti
koje bi bile neka vrsta nepisanog mekog evropskog porodičnog prava.
AB  - Contemporary process of globalization created a single market, which has
led to the free movement of people and capital, and also that millions of people
with different cultural models became conected with each other and form
a unique culture. European family law was established by European court for
human rights in decision Markcx v Belgium. The idea of family law harmonization
is not a new one. It is emphasized that in the second dacade of twentieth
century Scandinavian states succeed to harmonize certain segments of family
law. Likewise, some degree of legal harmonization was made by the communist
states in the time of the USSR. There is significance difference between substantial
and procedural family law in the area of harmonisation and unification.
Harmonisation of procedural family law is possible and desirable as well, in the
meaning of recognizing court decision in another member state and to enforce
it, bearing in mind that in modern societies, upholded by free movement of
people, they change very often domicil and habitual residence from one country
to another. In this paper we consider models of harmonisation and unification
– legislative activities of EU, then decisions of European courts (ECtHR and
ECJ), and also work of European Comission on Family law and its principles
regarding divorce, parental responsibility, spouse maintenance and child abduction.
The unification of European family law has led to the loss of differences
that existed between liberal (Northern, Protestant) and conservative (Southern,
Catholic) states. The experience of the Scandinavian countries tells us that
prior (political) consensus on common core, that they reach agreement about
100 years ago, is necessary in order to achieve harmonization and unification.
Given that jurisdiction over substantive family law is not explicitly underlined
at EU level, indirect modes of harmonisation, such as the decisions of ECtHR
and ECJ, remain the best way of establishing European family values (common
core), that would be some sort of soft European family law.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 8 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VIII
T1  - Harmonizacija i(li) unifikacija evropskog porodičnog prava
T1  - Harmonisation and/or Unification of the European Family Law
EP  - 288
SP  - 269
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2018",
abstract = "Savremeni proces globalizacije je doveo do toga da se formira jedinstveno
evropsko tržište, što je dalje uslovilo kretanje ljudi i kapitala. Milioni ljudi sa
različitim kulturološkim obrascima približavaju se jedni drugima i formira se
jedinstvena evropska kultura. Začetak evropskog porodičnog prava nalazimo u
sudskoj odluci Evropskog suda za ljudska prava u slučaju Marckx protiv Belgije.
Ideja harmonizacije porodičnog prava nije isključivo vezana za savremeno
doba, te se ističe da su još dvadesetih godina XX veka skandinavske države
uspele da usklade izvesne segmente porodičnog prava. Takođe, izvestan stepen
pravnog usklađivanja učinile su i komunističke države u vreme SSSR. Bitna je
razlika između stvaranja procesnog i materijalnog evropskog porodičnog prava.
Harmonizacija procesnog porodičnog prava moguća je i poželjna, u smislu da
se omogući priznanje jedne sudske odluke u drugoj državi i da se takva odluka
sprovede, uzimajući da u savremeno doba građani, usled slobode kretanja i
obavljanja zanimanja, često menjaju prebivalište ili boravište iz jedne države
u drugu. U radu se razmatraju načini unifikacije i harmonizacije porodičnog
prava putem donošenja pravila od EU, zatim sudskih institucija (Evropskog
suda pravde i Evropskog suda za ljudska prava) i radom Komisije za evropsko
porodično pravo i njenih prinicipa, u oblastima razvoda braka, prava deteta,
roditeljskog prava, izdržavanja između supružnika i otmice dece. Unifikacija
evropskog porodičnog prava dovela je do toga da se izgube strikne razlike koje
postoje između liberalnih (severnih, protestantskih) i konzervativnih (južnih,
katoličkih) država. Iskustvo skandinavskih država nam govori da je prethodna
(politička) saglasnost o zajedničkim vrednostima, o kojima su se pre oko 100
godina te države saglasile, neophodna da bi došlo do harmonizacije i unifikacije.
S obzirom na to da isključiva nadležnost za oblikovanje materijalnog porodičnog
prava nije na nivou EU, posredni načini usklađivanja, poput presuda
ESP i ESLJP, ostaje efikasniji način formiranja evropskih porodičnih vrednosti
koje bi bile neka vrsta nepisanog mekog evropskog porodičnog prava., Contemporary process of globalization created a single market, which has
led to the free movement of people and capital, and also that millions of people
with different cultural models became conected with each other and form
a unique culture. European family law was established by European court for
human rights in decision Markcx v Belgium. The idea of family law harmonization
is not a new one. It is emphasized that in the second dacade of twentieth
century Scandinavian states succeed to harmonize certain segments of family
law. Likewise, some degree of legal harmonization was made by the communist
states in the time of the USSR. There is significance difference between substantial
and procedural family law in the area of harmonisation and unification.
Harmonisation of procedural family law is possible and desirable as well, in the
meaning of recognizing court decision in another member state and to enforce
it, bearing in mind that in modern societies, upholded by free movement of
people, they change very often domicil and habitual residence from one country
to another. In this paper we consider models of harmonisation and unification
– legislative activities of EU, then decisions of European courts (ECtHR and
ECJ), and also work of European Comission on Family law and its principles
regarding divorce, parental responsibility, spouse maintenance and child abduction.
The unification of European family law has led to the loss of differences
that existed between liberal (Northern, Protestant) and conservative (Southern,
Catholic) states. The experience of the Scandinavian countries tells us that
prior (political) consensus on common core, that they reach agreement about
100 years ago, is necessary in order to achieve harmonization and unification.
Given that jurisdiction over substantive family law is not explicitly underlined
at EU level, indirect modes of harmonisation, such as the decisions of ECtHR
and ECJ, remain the best way of establishing European family values (common
core), that would be some sort of soft European family law.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 8 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VIII",
booktitle = "Harmonizacija i(li) unifikacija evropskog porodičnog prava, Harmonisation and/or Unification of the European Family Law",
pages = "288-269"
}

Novaković, U.. (2018). Harmonizacija i(li) unifikacija evropskog porodičnog prava. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 8 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VIII
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 269-288.

Novaković U. Harmonizacija i(li) unifikacija evropskog porodičnog prava. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 8 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VIII. 2018;:269-288..

Novaković, Uroš, "Harmonizacija i(li) unifikacija evropskog porodičnog prava" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 8 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VIII (2018):269-288.

TY  - JOUR
AU  - Kovačević, Ljubinka
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1064
AB  - U početnoj fazi, usklađivanje porodičnog i profesionalnog života zaposlenog imalo je za cilj obezbeđivanje jednakog učešća muškaraca i žena u tržištu rada, dok danas ono podrazumeva pravo zaposlenog na poštovanje porodičnog života, u svetlu priznavanja prava na porodiljsko odsustvo i odsustvo sa rada radi nege deteta ili odraslog nemoćnog člana porodice, uvođenja fleksibilnih uslova rada i ostvarivanja različitih socijalnih prestacija. Delotvorno ostvarivanje ovih prava nije moguće bez zaštite od diskriminacije, koja se može pojaviti prilikom zasnivanja radnog odnosa, kao i u pogledu ostvarivanja bilo kog prava iz radnog odnosa, uključujući dovođenje u nepovoljniji položaj zaposlenog koji je koristio pravo na odsustvo ili ometanje zaposlenog u njegovom ostvarivanju i korišćenju. Sporove povodom diskriminacije zaposlenih na osnovu porodičnih dužnosti, pritom, odlikuju medijabilnost i arbitrabilnost, budući da u našem pravu, za njihovo rešavanje nije predviđena isključiva nadležnost suda ili drugog organa. Oni se mogu rešavati u skladu sa Zakonom o posredovanju - medijaciji, Zakonom o radu, i Zakonom o mirnom rešavanju radnih sporova, čije je noveliranje u toku. I arbitraža i posredovanje imaju određene prednosti (brzina odlučivanja, sniženi troškovi, fleksibilnost, neformalnost, nejavnost, posebne veštine i znanja arbitara i posrednika, i dr.) i nedostatke (npr. problemi vezani za dvostepenost i izvršenje arbitražne odluke) u poređenju sa sudskim rešavanjem sporova nastalih povodom osporavanja, ugrožavanja ili povrede jednakosti na radu. Stoga će u članku biti razmotreni predmet i priroda ovih sporova, kao i metodi njihovog mirnog rešavanja, i to u svetlu izmena tradicionalnih porodičnih uloga i potrebe za pomirenjem različitih ciljeva socijalne, pronatalitetne i antidiskriminacione politike.
AB  - The initial stage of harmonization of work and family life of employees was aimed at ensuring equal participation of men and women in the labour market, but today it entails the right of employees to family life in light of the recognition of the right to maternity leave, child care leave or sick leave to care for an incapacitated family member, introduction of flexible working conditions and the enjoyment of various social benefits. These rights cannot be effectively exercised without protection against discrimination that may arise during the employment relationship, as well as in the exercise of any employment rights, including putting employees who exercised their right to leave of absence in an unfavourable position or obstructing employees in exercising and using that right. Disputes over family responsibility discrimination are characterized by mediability and arbitrability, since the national law does not provide sole jurisdiction of the court or another authority for their resolution. They can be resolved in accordance with the Law on Mediation, the Labour Law and the Law on Amicable Resolution of Labour Disputes, whose revision is in progress. Both arbitration and mediation have certain advantages (quick decision making, low costs, flexibility, informality, non-publicity, special skills and knowledge of arbitrators and mediators, etc.) and disadvantages (e.g. problems related to the two-instance decision-making and execution of an arbitration decision) when compared to the court handled disputes arising from challenging, endangering or violating equality at work. Therefore, this article will discuss the subject and nature of these disputes, as well as the methods of their amicable resolution, in light of the changes of traditional family roles and the need to reconcile the different aims of social, pronatalism and anti-discrimination policies.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Mirno rešavanje sporova povodom diskriminacije zaposlenih na osnovu porodičnih dužnosti
T1  - Amicable resolution of disputes concerning family responsibility discrimination
EP  - 460
IS  - 7-9
SP  - 431
VL  - 56
UR  - conv_2261
ER  - 

@article{
author = "Kovačević, Ljubinka and Novaković, Uroš",
year = "2018",
abstract = "U početnoj fazi, usklađivanje porodičnog i profesionalnog života zaposlenog imalo je za cilj obezbeđivanje jednakog učešća muškaraca i žena u tržištu rada, dok danas ono podrazumeva pravo zaposlenog na poštovanje porodičnog života, u svetlu priznavanja prava na porodiljsko odsustvo i odsustvo sa rada radi nege deteta ili odraslog nemoćnog člana porodice, uvođenja fleksibilnih uslova rada i ostvarivanja različitih socijalnih prestacija. Delotvorno ostvarivanje ovih prava nije moguće bez zaštite od diskriminacije, koja se može pojaviti prilikom zasnivanja radnog odnosa, kao i u pogledu ostvarivanja bilo kog prava iz radnog odnosa, uključujući dovođenje u nepovoljniji položaj zaposlenog koji je koristio pravo na odsustvo ili ometanje zaposlenog u njegovom ostvarivanju i korišćenju. Sporove povodom diskriminacije zaposlenih na osnovu porodičnih dužnosti, pritom, odlikuju medijabilnost i arbitrabilnost, budući da u našem pravu, za njihovo rešavanje nije predviđena isključiva nadležnost suda ili drugog organa. Oni se mogu rešavati u skladu sa Zakonom o posredovanju - medijaciji, Zakonom o radu, i Zakonom o mirnom rešavanju radnih sporova, čije je noveliranje u toku. I arbitraža i posredovanje imaju određene prednosti (brzina odlučivanja, sniženi troškovi, fleksibilnost, neformalnost, nejavnost, posebne veštine i znanja arbitara i posrednika, i dr.) i nedostatke (npr. problemi vezani za dvostepenost i izvršenje arbitražne odluke) u poređenju sa sudskim rešavanjem sporova nastalih povodom osporavanja, ugrožavanja ili povrede jednakosti na radu. Stoga će u članku biti razmotreni predmet i priroda ovih sporova, kao i metodi njihovog mirnog rešavanja, i to u svetlu izmena tradicionalnih porodičnih uloga i potrebe za pomirenjem različitih ciljeva socijalne, pronatalitetne i antidiskriminacione politike., The initial stage of harmonization of work and family life of employees was aimed at ensuring equal participation of men and women in the labour market, but today it entails the right of employees to family life in light of the recognition of the right to maternity leave, child care leave or sick leave to care for an incapacitated family member, introduction of flexible working conditions and the enjoyment of various social benefits. These rights cannot be effectively exercised without protection against discrimination that may arise during the employment relationship, as well as in the exercise of any employment rights, including putting employees who exercised their right to leave of absence in an unfavourable position or obstructing employees in exercising and using that right. Disputes over family responsibility discrimination are characterized by mediability and arbitrability, since the national law does not provide sole jurisdiction of the court or another authority for their resolution. They can be resolved in accordance with the Law on Mediation, the Labour Law and the Law on Amicable Resolution of Labour Disputes, whose revision is in progress. Both arbitration and mediation have certain advantages (quick decision making, low costs, flexibility, informality, non-publicity, special skills and knowledge of arbitrators and mediators, etc.) and disadvantages (e.g. problems related to the two-instance decision-making and execution of an arbitration decision) when compared to the court handled disputes arising from challenging, endangering or violating equality at work. Therefore, this article will discuss the subject and nature of these disputes, as well as the methods of their amicable resolution, in light of the changes of traditional family roles and the need to reconcile the different aims of social, pronatalism and anti-discrimination policies.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Mirno rešavanje sporova povodom diskriminacije zaposlenih na osnovu porodičnih dužnosti, Amicable resolution of disputes concerning family responsibility discrimination",
pages = "460-431",
number = "7-9",
volume = "56",
url = "conv_2261"
}

Kovačević, L.,& Novaković, U.. (2018). Mirno rešavanje sporova povodom diskriminacije zaposlenih na osnovu porodičnih dužnosti. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 56(7-9), 431-460.
conv_2261

Kovačević L, Novaković U. Mirno rešavanje sporova povodom diskriminacije zaposlenih na osnovu porodičnih dužnosti. in Pravo i privreda. 2018;56(7-9):431-460.
conv_2261 .

Kovačević, Ljubinka, Novaković, Uroš, "Mirno rešavanje sporova povodom diskriminacije zaposlenih na osnovu porodičnih dužnosti" in Pravo i privreda, 56, no. 7-9 (2018):431-460,
conv_2261 .

TY  - JOUR
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1036
AB  - The state has an obligation to respect the principle of religious freedom. According to that principle, religious orientation of the parents should not be questioned, but on the other side child should be protected by the state in the sense that religious practice of the parents is not harmful for development and well-being of the child. State policy can take a stand that it is exclusive right of parents to determine the religion of the child and to raise the child in a religious way, or instead of that, child of a certain age can have the right to choose own religion. Religious norms are connected to the law through the guarantying of religious rights and freedoms. Although the parent which exercises parental rights primarily raise the child, since the determination of religion is a matter that significantly affects the life of a child, the author's view is that a parent who does not exercise parental rights has the right to give consent to the choice or the change of child's religion, and without his consent, another parent cannot determine child's religion. Courts should avoid decisions that are based strictly on parents' religious beliefs. However, due to the parents' religious beliefs, the well-being of the child can be endangered (prohibition of undertaking medical interventions, blood transfusion). The author considers that existence of potential concrete risk is enough (a statement that medical intervention would not be allowed) so the parental responsibility, due to parent's religion, would be assigned to another parent.
PB  - Centar za proučavanje religije i versku toleranciju, Beograd
T2  - Politics and Religion Journal
T1  - Religion in family relations - right of the child to choose religion and/or right of parents to raise the child according to their own religious beliefs
EP  - 184
IS  - 1
SP  - 151
VL  - 12
UR  - conv_2939
ER  - 

@article{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2018",
abstract = "The state has an obligation to respect the principle of religious freedom. According to that principle, religious orientation of the parents should not be questioned, but on the other side child should be protected by the state in the sense that religious practice of the parents is not harmful for development and well-being of the child. State policy can take a stand that it is exclusive right of parents to determine the religion of the child and to raise the child in a religious way, or instead of that, child of a certain age can have the right to choose own religion. Religious norms are connected to the law through the guarantying of religious rights and freedoms. Although the parent which exercises parental rights primarily raise the child, since the determination of religion is a matter that significantly affects the life of a child, the author's view is that a parent who does not exercise parental rights has the right to give consent to the choice or the change of child's religion, and without his consent, another parent cannot determine child's religion. Courts should avoid decisions that are based strictly on parents' religious beliefs. However, due to the parents' religious beliefs, the well-being of the child can be endangered (prohibition of undertaking medical interventions, blood transfusion). The author considers that existence of potential concrete risk is enough (a statement that medical intervention would not be allowed) so the parental responsibility, due to parent's religion, would be assigned to another parent.",
publisher = "Centar za proučavanje religije i versku toleranciju, Beograd",
journal = "Politics and Religion Journal",
title = "Religion in family relations - right of the child to choose religion and/or right of parents to raise the child according to their own religious beliefs",
pages = "184-151",
number = "1",
volume = "12",
url = "conv_2939"
}

Novaković, U.. (2018). Religion in family relations - right of the child to choose religion and/or right of parents to raise the child according to their own religious beliefs. in Politics and Religion Journal
Centar za proučavanje religije i versku toleranciju, Beograd., 12(1), 151-184.
conv_2939

Novaković U. Religion in family relations - right of the child to choose religion and/or right of parents to raise the child according to their own religious beliefs. in Politics and Religion Journal. 2018;12(1):151-184.
conv_2939 .

Novaković, Uroš, "Religion in family relations - right of the child to choose religion and/or right of parents to raise the child according to their own religious beliefs" in Politics and Religion Journal, 12, no. 1 (2018):151-184,
conv_2939 .

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2017
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/2019
AB  - Tendencija savremenog porodičnog prava je napuštanje razloga za razvod
braka koji se zasnivaju na krivici jednog od supružnika. Ovaj proces se sporije
odvijao u državama gde je jak uticaj religijskih normi i crkvenog učenja, u koje
spadaju države Centralne i Južne Amerike (Latinske Amerike). Proces prihvatanja
oblika potpunog razvoda braka u Argentini je bio dugotrajan. Do nedavno,
u Argentini su postojala dva sistema razvoda braka. Jedan, zasnovan na krivici
jednog od supružnika, i drugi, sistem razvoda braka zasnovan na objektivnim
uzrocima. Prema najnovijim izmenama Građanskog zakonika, koje su stupile
na snagu u januaru 2016. godine, razvod braka na osnovu krivice je napušten.
Pravo Kosta Rike poznaje dva osnovna pravna načina prestanka punovažnog
braka – razvod i razdvajanje supružnika. Kostarikansko pravo predviđa neke
karakteristične brakorazvodne uzroke, poput, prinude na prostituciju drugog
supružnika, koja predstavlja retkost u uporednom pravu. Razvod braka na
osnovu sporazuma moguć je samo nakon proteka roka od tri godine od dana
zaključenja braka. Za razliku od razvoda braka, zakonsko razdvajanje može da
traži samo supružnik koji nije kriv za razdvajanje. U Meksiku, administrativni
sporazumni razvod braka je najbrži i najjednostavniji način prestanka punovažnog
braka. Ovaj oblik razvoda braka zahteva se pod uslovom da je prošlo
godinu dana od dana zaključenja braka, a obavezno je da supružnici budu
prisutni lično. Drugi oblik razvoda braka u meksičkom pravu, koji odlikuju
teži uslovi u odnosu na administrativni sporazumni razvod, predstavlja sudski
sporazumni razvod braka. Prema urugvajskom pravu, moguća su dva načina
prestanka braka, ako jedan ili oba supružnika preminu i razvod. Do razvoda
braka može doći na četiri načina: na osnovu razloga koji dovode do „razdvajanja
tela“ (separation of bodies), a koji ujedno dovode i do razvoda braka, na
osnovu sporazumnog razvoda, na osnovu zahteva supruge i usled konverzije
separation of bodies u razvod braka nakon proteka roka od tri godine od dana
donošenja odluke o „razdvajanju tela“. Iako je primetno da se krivica polako
potiskuje iz brakorazvodnih uzroka Latinske Amerike, da se uvode objektivni i opšti brakorazvodni uzroci, njen uticaj je dalje prisutan i to, pre svega, u imovinskoj
sferi (u oblasti izdržavanja kada supružnik koji je skrivio razvod braka
ne može da ostvari pravo na izdržavanje).
AB  - The tendency of contemporary family law is to leave divorce grounds based
on the guilt of one of the spouses. This process has been happening slowly in
countries where there is a strong influence of religious norms and ecclesiastical
learning, for example, in Central and South America (Latin America). The process
of accepting a form of full divorce in Argentina has been long-term. Until
recently, there were two divorce systems in Argentina. One, based on the guilt of
one of the spouses, and the other, a divorce grounds scheme based on the objective
causes. According to the latest amendments of the Civil Code, which came
into force in January 2016, divorce based on the guilt was abandoned. Law of
Costa Rica contains two basic legal modes of terminating a valid marriage –
divorce and separation of the spouses. The Law of Costa Rica provides some
characteristic, divorce grounds, such as, the coercion to prostitution of another
spouse. This ground represents a rareness in comparative law. Divorce based
on the agreement is only possible after the expiration of the three years period
from the date of marriage conclusion. Unlike divorce, legal separation can only
be sought by a spouse who is not guilty for separation. In Mexico, an administrative consensual divorce is the quickest and easiest way to end the valid marriage.
This form of divorce can be requested under the condition that one year
has passed since the date of the marriage, and it is mandatory that both spouses
are present in person before the court. Another form of divorce in Mexican law,
which is distinguished with more severe conditions comparing to administrative
consensual divorce, is consensual court divorce. According to Uruguayan law,
two ways of marriage termination are possible – if one or both spouses deceive
and divorce. Divorce appears in four ways: grounds that lead to the separation
of bodies, which also leads to the divorce, consensual divorce, divorce based on
the wife’s request, and the conversion of separation of the bodies into divorce
after the expiration of the three years period from the date of separation of bodies
decision. While it is noticeable that the guilt is gradually suppressed from the
divorce grounds of the Latin America, concurrently introducing objective and
general divorce grounds, its influence is still present, first of all, in the property
sphere (area of spousal support when a spouse who are guilty for divorce can
not be a creditor of spousal support).
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 7 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VII
T1  - Tendencije napuštanja brakorazvodnih uzroka zasnovanih na krivici supružnika u Centralnoj i Južnoj Americi
T1  - Tendencies of Leaving Grounds for Divorce based on the Guilty of the Spouses in the Central and South America
EP  - 264
SP  - 250
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2017",
abstract = "Tendencija savremenog porodičnog prava je napuštanje razloga za razvod
braka koji se zasnivaju na krivici jednog od supružnika. Ovaj proces se sporije
odvijao u državama gde je jak uticaj religijskih normi i crkvenog učenja, u koje
spadaju države Centralne i Južne Amerike (Latinske Amerike). Proces prihvatanja
oblika potpunog razvoda braka u Argentini je bio dugotrajan. Do nedavno,
u Argentini su postojala dva sistema razvoda braka. Jedan, zasnovan na krivici
jednog od supružnika, i drugi, sistem razvoda braka zasnovan na objektivnim
uzrocima. Prema najnovijim izmenama Građanskog zakonika, koje su stupile
na snagu u januaru 2016. godine, razvod braka na osnovu krivice je napušten.
Pravo Kosta Rike poznaje dva osnovna pravna načina prestanka punovažnog
braka – razvod i razdvajanje supružnika. Kostarikansko pravo predviđa neke
karakteristične brakorazvodne uzroke, poput, prinude na prostituciju drugog
supružnika, koja predstavlja retkost u uporednom pravu. Razvod braka na
osnovu sporazuma moguć je samo nakon proteka roka od tri godine od dana
zaključenja braka. Za razliku od razvoda braka, zakonsko razdvajanje može da
traži samo supružnik koji nije kriv za razdvajanje. U Meksiku, administrativni
sporazumni razvod braka je najbrži i najjednostavniji način prestanka punovažnog
braka. Ovaj oblik razvoda braka zahteva se pod uslovom da je prošlo
godinu dana od dana zaključenja braka, a obavezno je da supružnici budu
prisutni lično. Drugi oblik razvoda braka u meksičkom pravu, koji odlikuju
teži uslovi u odnosu na administrativni sporazumni razvod, predstavlja sudski
sporazumni razvod braka. Prema urugvajskom pravu, moguća su dva načina
prestanka braka, ako jedan ili oba supružnika preminu i razvod. Do razvoda
braka može doći na četiri načina: na osnovu razloga koji dovode do „razdvajanja
tela“ (separation of bodies), a koji ujedno dovode i do razvoda braka, na
osnovu sporazumnog razvoda, na osnovu zahteva supruge i usled konverzije
separation of bodies u razvod braka nakon proteka roka od tri godine od dana
donošenja odluke o „razdvajanju tela“. Iako je primetno da se krivica polako
potiskuje iz brakorazvodnih uzroka Latinske Amerike, da se uvode objektivni i opšti brakorazvodni uzroci, njen uticaj je dalje prisutan i to, pre svega, u imovinskoj
sferi (u oblasti izdržavanja kada supružnik koji je skrivio razvod braka
ne može da ostvari pravo na izdržavanje)., The tendency of contemporary family law is to leave divorce grounds based
on the guilt of one of the spouses. This process has been happening slowly in
countries where there is a strong influence of religious norms and ecclesiastical
learning, for example, in Central and South America (Latin America). The process
of accepting a form of full divorce in Argentina has been long-term. Until
recently, there were two divorce systems in Argentina. One, based on the guilt of
one of the spouses, and the other, a divorce grounds scheme based on the objective
causes. According to the latest amendments of the Civil Code, which came
into force in January 2016, divorce based on the guilt was abandoned. Law of
Costa Rica contains two basic legal modes of terminating a valid marriage –
divorce and separation of the spouses. The Law of Costa Rica provides some
characteristic, divorce grounds, such as, the coercion to prostitution of another
spouse. This ground represents a rareness in comparative law. Divorce based
on the agreement is only possible after the expiration of the three years period
from the date of marriage conclusion. Unlike divorce, legal separation can only
be sought by a spouse who is not guilty for separation. In Mexico, an administrative consensual divorce is the quickest and easiest way to end the valid marriage.
This form of divorce can be requested under the condition that one year
has passed since the date of the marriage, and it is mandatory that both spouses
are present in person before the court. Another form of divorce in Mexican law,
which is distinguished with more severe conditions comparing to administrative
consensual divorce, is consensual court divorce. According to Uruguayan law,
two ways of marriage termination are possible – if one or both spouses deceive
and divorce. Divorce appears in four ways: grounds that lead to the separation
of bodies, which also leads to the divorce, consensual divorce, divorce based on
the wife’s request, and the conversion of separation of the bodies into divorce
after the expiration of the three years period from the date of separation of bodies
decision. While it is noticeable that the guilt is gradually suppressed from the
divorce grounds of the Latin America, concurrently introducing objective and
general divorce grounds, its influence is still present, first of all, in the property
sphere (area of spousal support when a spouse who are guilty for divorce can
not be a creditor of spousal support).",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 7 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VII",
booktitle = "Tendencije napuštanja brakorazvodnih uzroka zasnovanih na krivici supružnika u Centralnoj i Južnoj Americi, Tendencies of Leaving Grounds for Divorce based on the Guilty of the Spouses in the Central and South America",
pages = "264-250"
}

Novaković, U.. (2017). Tendencije napuštanja brakorazvodnih uzroka zasnovanih na krivici supružnika u Centralnoj i Južnoj Americi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 7 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VII
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 250-264.

Novaković U. Tendencije napuštanja brakorazvodnih uzroka zasnovanih na krivici supružnika u Centralnoj i Južnoj Americi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 7 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VII. 2017;:250-264..

Novaković, Uroš, "Tendencije napuštanja brakorazvodnih uzroka zasnovanih na krivici supružnika u Centralnoj i Južnoj Americi" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 7 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VII (2017):250-264.

TY  - JOUR
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2017
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/995
AB  - Iako je pravo na saznanje porekla predviđeno, pre svega, kao pravo deteta, odluka kojom se utvrđuje odnosno osporava poreklo deteta odnosi se na sve stranke u postupku - na dete, majku deteta, oca deteta i muškarca čije se očinstvo utvrđuje/osporava. U većini evropskih zakonodavstava postoje proklamovani principi ravnopravnosti bračne i vanbračne dece. Nemačko pravo je predviđalo, do izmena Bürgerliches Gesetzbuch iz 2013. godine, da, ukoliko vanbračna majka ne da saglasnost vanbračnom ocu, ne postoji mogućnost da on stekne roditeljsko pravo ili samo pravo na kontakt sa detetom. Nemačko pravo je smatralo da bi sticanje roditeljskog prava vanbračnog oca protivno volji majke bilo suprotno interesima deteta. U Engleskoj sudovi prilikom dosuđivanja mere vršenja roditeljskog prava ocenjuju sledeće kriterijume: stepen posvećenosti oca detetu, stepen povezanosti između vanbračnog oca i deteta i razloge usled kojih vanbračni otac traži meru vršenja roditeljskog prava. U srpskom pravu (osim vremenskog roka) nema ograničenja biološkog oca da utvrdi poreklo u odnosu na dete, i tako stekne roditeljsko pravo. Rešenja srpskog zakonodavstva u potpunosti su u skladu sa Konvencijom o pravima deteta, ali ne uvažavaju pravo na poštovanje porodičnog života deteta i njegovog pravnog oca. Autor predlaže da, u skladu sa obavezom proširene primene istražnog načela u porodičnim (paternitetskim) sporovima, koju predviđa član 205 Porodičnog zakona, sudovi u Srbiji, pri postavljanju zahteva muškarca koji je osporio bračno ili priznato vanbračno očinstvo i ima nameru da vrši roditeljsko pravo, ispituju razloge usled kojih on podnosi ovaj zahtev. Time bi se dodatno ispunila i obaveza da se sud rukovodi najboljim interesom deteta u svim postupcima koji se odnose na dete (čl. 6 i 266 Porodičnog zakona), te da se omogućavanje, odnosno odbijanje vršenja roditeljskog prava posmatra prvenstveno iz ugla i stabilnosti deteta.
AB  - Although the right to know his origin is envisaged, primarily, as a right of the child, decision establishing/contesting child's origin applies to all parties in the proceedings - the child, the child's mother, child's father and the man whose paternity is being established. In most European legislations there are principles proclaiming equality of legitimate and illegitimate children. German law predicted, until modifications of the Bürgerliches Gesetzbuch in 2013, that if illegitimate mother refuse to give consent to illegitimate father, there is no possibility that he acquires parental rights or a right to contact with the child. German law considers that acquisition of the parental rights of illegitimate father against the will of the mother would be contrary to the best interests of the child. In England, when deciding parental responsibility order, courts consider following criteria: the degree of father commitment to the child, the degree of association between child and the father and the reasons illegitimate father seek parental responsibility order. The Serbian law (except time limit) provides no restrictions of biological father to establish origin in relation to the child and thus acquire parental responsibility. Serbian legislative solutions are completely in the line with the Convention on the Rights of the Child, but do not accept the right to respect for family life of the child and his legal father. The author suggests, in accordance with the obligation in Article 205 of the Serbian Family Act - extended application of investigative principle within the family (paternity) proceedings, that courts in Serbia, questioning request of the man who challenged marital paternity or disputed recognized illegitimate paternity, and intends to acquire parental responsibility examine the reasons due to which he submitted this request. This would further fulfill an obligation of the court to examine best interest of the child principle in all proceedings concerning child (art. 6 and 266 of the Serbian Family Code), thus to allow or refuse exercise of parental responsibility, primarily from the perspective of the child's stability.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Vršenje roditeljskog prava u slučaju osporavanja/utvrđivanja očinstva deteta - tri pristupa nemačkog, engleskog i srpskog prava
T1  - Exercise of parental responsibility in the case of establishing/contesting paternity - three approaches: German, English and Serbian law
EP  - 161
IS  - 2
SP  - 131
VL  - 65
DO  - 10.5937/AnaliPFB1702131N
UR  - conv_427
ER  - 

@article{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2017",
abstract = "Iako je pravo na saznanje porekla predviđeno, pre svega, kao pravo deteta, odluka kojom se utvrđuje odnosno osporava poreklo deteta odnosi se na sve stranke u postupku - na dete, majku deteta, oca deteta i muškarca čije se očinstvo utvrđuje/osporava. U većini evropskih zakonodavstava postoje proklamovani principi ravnopravnosti bračne i vanbračne dece. Nemačko pravo je predviđalo, do izmena Bürgerliches Gesetzbuch iz 2013. godine, da, ukoliko vanbračna majka ne da saglasnost vanbračnom ocu, ne postoji mogućnost da on stekne roditeljsko pravo ili samo pravo na kontakt sa detetom. Nemačko pravo je smatralo da bi sticanje roditeljskog prava vanbračnog oca protivno volji majke bilo suprotno interesima deteta. U Engleskoj sudovi prilikom dosuđivanja mere vršenja roditeljskog prava ocenjuju sledeće kriterijume: stepen posvećenosti oca detetu, stepen povezanosti između vanbračnog oca i deteta i razloge usled kojih vanbračni otac traži meru vršenja roditeljskog prava. U srpskom pravu (osim vremenskog roka) nema ograničenja biološkog oca da utvrdi poreklo u odnosu na dete, i tako stekne roditeljsko pravo. Rešenja srpskog zakonodavstva u potpunosti su u skladu sa Konvencijom o pravima deteta, ali ne uvažavaju pravo na poštovanje porodičnog života deteta i njegovog pravnog oca. Autor predlaže da, u skladu sa obavezom proširene primene istražnog načela u porodičnim (paternitetskim) sporovima, koju predviđa član 205 Porodičnog zakona, sudovi u Srbiji, pri postavljanju zahteva muškarca koji je osporio bračno ili priznato vanbračno očinstvo i ima nameru da vrši roditeljsko pravo, ispituju razloge usled kojih on podnosi ovaj zahtev. Time bi se dodatno ispunila i obaveza da se sud rukovodi najboljim interesom deteta u svim postupcima koji se odnose na dete (čl. 6 i 266 Porodičnog zakona), te da se omogućavanje, odnosno odbijanje vršenja roditeljskog prava posmatra prvenstveno iz ugla i stabilnosti deteta., Although the right to know his origin is envisaged, primarily, as a right of the child, decision establishing/contesting child's origin applies to all parties in the proceedings - the child, the child's mother, child's father and the man whose paternity is being established. In most European legislations there are principles proclaiming equality of legitimate and illegitimate children. German law predicted, until modifications of the Bürgerliches Gesetzbuch in 2013, that if illegitimate mother refuse to give consent to illegitimate father, there is no possibility that he acquires parental rights or a right to contact with the child. German law considers that acquisition of the parental rights of illegitimate father against the will of the mother would be contrary to the best interests of the child. In England, when deciding parental responsibility order, courts consider following criteria: the degree of father commitment to the child, the degree of association between child and the father and the reasons illegitimate father seek parental responsibility order. The Serbian law (except time limit) provides no restrictions of biological father to establish origin in relation to the child and thus acquire parental responsibility. Serbian legislative solutions are completely in the line with the Convention on the Rights of the Child, but do not accept the right to respect for family life of the child and his legal father. The author suggests, in accordance with the obligation in Article 205 of the Serbian Family Act - extended application of investigative principle within the family (paternity) proceedings, that courts in Serbia, questioning request of the man who challenged marital paternity or disputed recognized illegitimate paternity, and intends to acquire parental responsibility examine the reasons due to which he submitted this request. This would further fulfill an obligation of the court to examine best interest of the child principle in all proceedings concerning child (art. 6 and 266 of the Serbian Family Code), thus to allow or refuse exercise of parental responsibility, primarily from the perspective of the child's stability.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Vršenje roditeljskog prava u slučaju osporavanja/utvrđivanja očinstva deteta - tri pristupa nemačkog, engleskog i srpskog prava, Exercise of parental responsibility in the case of establishing/contesting paternity - three approaches: German, English and Serbian law",
pages = "161-131",
number = "2",
volume = "65",
doi = "10.5937/AnaliPFB1702131N",
url = "conv_427"
}

Novaković, U.. (2017). Vršenje roditeljskog prava u slučaju osporavanja/utvrđivanja očinstva deteta - tri pristupa nemačkog, engleskog i srpskog prava. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 65(2), 131-161.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1702131N
conv_427

Novaković U. Vršenje roditeljskog prava u slučaju osporavanja/utvrđivanja očinstva deteta - tri pristupa nemačkog, engleskog i srpskog prava. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2017;65(2):131-161.
doi:10.5937/AnaliPFB1702131N
conv_427 .

Novaković, Uroš, "Vršenje roditeljskog prava u slučaju osporavanja/utvrđivanja očinstva deteta - tri pristupa nemačkog, engleskog i srpskog prava" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 65, no. 2 (2017):131-161,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1702131N .,
conv_427 .

TY  - JOUR
AU  - Kovačević, Ljubinka
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2017
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/965
AB  - Zbog psiho-fizičkih svojstava koja utiču na mogućnost maloletnika da pravilno shvataju događaje, procenjuju sopstveno ponašanje i usmeravaju lične postupke, maloletnicima nije dozvoljeno da zasnivaju pravne odnose i raspolažu pravima i obavezama u jednakoj meri kao i odrasli. Ovo pravilo ne vredi za oblast zapošljavanja, budući da lice koje je navršilo određene godine života može da stekne svojstvo zaposlenog. U radnom pravu se, naime, utvrđuje minimalni uzrast za zasniva- nje radnog odnosa koji je niži od uzrasta određenog za sticanje punoletstva (prema građanskom pravu) i koji predstavlja opšti uslov za zasnivanje radnog odnosa, uz obezbeđivanje niza zaštitnih mera koje treba da doprinesu nesmetanom razvoju i obrazovanju maloletnika. Koncept Porodičnog zakona od 2005. godine promovisao je izvesna prava deteta koja nisu bila poznata u prethodnom Zakonu o braku i porodičnim odnosima. Pored prava deteta izričito predviđenih Porodičnim zakonom (pravo da zna ko su mu roditelji, da živi sa roditeljima, da održava lične odnose sa roditeljem sa kojim ne živi, pravo na obrazovanje i dr.) pravo na zasnivanje radnog odnosa je još jedno pravo koje dete (stariji maloletnik) ima. Budući da Porodični zakon ne sadrži odredbe o zapošljavanju maloletnika, lex specialis u ovoj oblasti je Zakon o radu, koji izričito zahteva postojanje saglasnosti roditelja ili drugih zakonskih zastupnika deteta za zasnivanje ugovora o radu. Ovo rešenje je zanimljivo za istraživanje, između ostalog i stoga što je Zakon o braku i porodičnim odnosima predviđao da maloletnik može zasnovati radni odnos bez saglasnosti roditelja. Takođe, u mnogim drugim pravnim sistemima, zasnivanje radnog odnosa maloletnika nije uslovljeno saglasnošću njegovog zakonskog zastupnika, jer se smatra da rad ne može biti opasan i štetan za maloletnika, ako on ispunjava opšti i posebne uslove za zasnivanje radnog odnosa i ako mu je obezbeđena posebna radno-pravna zaštita (u smislu zabrane ili ograničenja noćnog i prekovremenog rada, zdravstvenih pregleda, posebne zaštite bezbednosti i zdravlja na radu i dr.). Ovo rešenje polazi i od postavke da zapošljavanje maloletnika treba urediti tako da što je moguće više odgovara njihovim problemima i potrebama. Stoga su u članku razmotreni ključni aspekti zasnivanja radnog odnosa sa maloletnikom u domaćem, međunarodnom i stranim pravima. Posebna pažnja u toj analizi posvećena je značaju saglasnosti zakonskog zastupnika za zasnivanje radnog odnosa, kao i pitanju (ne)opravdanosti ovog vida kontrolisanog (autorizovanog) uključivanja maloletnika u tržište rada.
AB  - Due to the psycho-physical properties that affect the ability of minors to properly understand events, evaluate their own behaviour and direct personal actions, minors are not allowed to establish legal relationships and have the same rights and duties as adults. This rule does not apply to the field of employment, as a person who has reached a certain age can become an employee. The labour law establishes the minimum age for employment which is lower than the age of adulthood (according to civil law) and represents a general requirement for employment, while providing a set of protective measures that should contribute to the unobstructed development and education of minors. The concept of the Family Law (2005) promoted certain rights of children that the previous Law on Marriage and Family Relations did not recognize. In addition to the rights explicitly provided by the Family Law (the right to know who their parents are, to live with their parents, to maintain a personal relationship with a parent that doesn't live with them, the right to education etc.) a child (a mature minor) has the right to enter into an employment relationship. Since the Family Law has no provisions regarding child employment, lex specialis in this field is the Labour Law, which specifically provides for the parental (legal guardians) consent to enter into a contract of employment. This is an interesting solution, especially having in mind that the former Law on Marriage and Family Relations allowed employment of minors without parental consent. Besides Serbia, authorization of employment of minors was established as a necessary requirement in several other countries. Contrary to this, most legal systems do not make the consent of a legal guardian a requirement for employment of minors, because working is not considered dangerous or harmful for the minors, assuming they meet the general and special requirements for employment and assuming special legal protection was ensured (in terms of banning or limiting overtime and night work, limiting the length of working hours, ensuring health and safety at work etc.). This solution starts with the assumption that employment of minors should be regulated so that it fits their needs and concerns as much as possible. Therefore, this article discusses the key aspects of an employment contract with a minor in domestic, international and foreign law. Special attention was devoted to the significance of consent of legal guardians in employment of minors, as well as the issue of (non) justification of this type of controlled (authorized) induction of minors into the labour market.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Saglasnost zakonskog zastupnika za zasnivanje radnog odnosa sa maloletnikom
T1  - The significance of consent of legal guardian in employment of minors
EP  - 690
IS  - 4-6
SP  - 662
VL  - 55
UR  - conv_2212
ER  - 

@article{
author = "Kovačević, Ljubinka and Novaković, Uroš",
year = "2017",
abstract = "Zbog psiho-fizičkih svojstava koja utiču na mogućnost maloletnika da pravilno shvataju događaje, procenjuju sopstveno ponašanje i usmeravaju lične postupke, maloletnicima nije dozvoljeno da zasnivaju pravne odnose i raspolažu pravima i obavezama u jednakoj meri kao i odrasli. Ovo pravilo ne vredi za oblast zapošljavanja, budući da lice koje je navršilo određene godine života može da stekne svojstvo zaposlenog. U radnom pravu se, naime, utvrđuje minimalni uzrast za zasniva- nje radnog odnosa koji je niži od uzrasta određenog za sticanje punoletstva (prema građanskom pravu) i koji predstavlja opšti uslov za zasnivanje radnog odnosa, uz obezbeđivanje niza zaštitnih mera koje treba da doprinesu nesmetanom razvoju i obrazovanju maloletnika. Koncept Porodičnog zakona od 2005. godine promovisao je izvesna prava deteta koja nisu bila poznata u prethodnom Zakonu o braku i porodičnim odnosima. Pored prava deteta izričito predviđenih Porodičnim zakonom (pravo da zna ko su mu roditelji, da živi sa roditeljima, da održava lične odnose sa roditeljem sa kojim ne živi, pravo na obrazovanje i dr.) pravo na zasnivanje radnog odnosa je još jedno pravo koje dete (stariji maloletnik) ima. Budući da Porodični zakon ne sadrži odredbe o zapošljavanju maloletnika, lex specialis u ovoj oblasti je Zakon o radu, koji izričito zahteva postojanje saglasnosti roditelja ili drugih zakonskih zastupnika deteta za zasnivanje ugovora o radu. Ovo rešenje je zanimljivo za istraživanje, između ostalog i stoga što je Zakon o braku i porodičnim odnosima predviđao da maloletnik može zasnovati radni odnos bez saglasnosti roditelja. Takođe, u mnogim drugim pravnim sistemima, zasnivanje radnog odnosa maloletnika nije uslovljeno saglasnošću njegovog zakonskog zastupnika, jer se smatra da rad ne može biti opasan i štetan za maloletnika, ako on ispunjava opšti i posebne uslove za zasnivanje radnog odnosa i ako mu je obezbeđena posebna radno-pravna zaštita (u smislu zabrane ili ograničenja noćnog i prekovremenog rada, zdravstvenih pregleda, posebne zaštite bezbednosti i zdravlja na radu i dr.). Ovo rešenje polazi i od postavke da zapošljavanje maloletnika treba urediti tako da što je moguće više odgovara njihovim problemima i potrebama. Stoga su u članku razmotreni ključni aspekti zasnivanja radnog odnosa sa maloletnikom u domaćem, međunarodnom i stranim pravima. Posebna pažnja u toj analizi posvećena je značaju saglasnosti zakonskog zastupnika za zasnivanje radnog odnosa, kao i pitanju (ne)opravdanosti ovog vida kontrolisanog (autorizovanog) uključivanja maloletnika u tržište rada., Due to the psycho-physical properties that affect the ability of minors to properly understand events, evaluate their own behaviour and direct personal actions, minors are not allowed to establish legal relationships and have the same rights and duties as adults. This rule does not apply to the field of employment, as a person who has reached a certain age can become an employee. The labour law establishes the minimum age for employment which is lower than the age of adulthood (according to civil law) and represents a general requirement for employment, while providing a set of protective measures that should contribute to the unobstructed development and education of minors. The concept of the Family Law (2005) promoted certain rights of children that the previous Law on Marriage and Family Relations did not recognize. In addition to the rights explicitly provided by the Family Law (the right to know who their parents are, to live with their parents, to maintain a personal relationship with a parent that doesn't live with them, the right to education etc.) a child (a mature minor) has the right to enter into an employment relationship. Since the Family Law has no provisions regarding child employment, lex specialis in this field is the Labour Law, which specifically provides for the parental (legal guardians) consent to enter into a contract of employment. This is an interesting solution, especially having in mind that the former Law on Marriage and Family Relations allowed employment of minors without parental consent. Besides Serbia, authorization of employment of minors was established as a necessary requirement in several other countries. Contrary to this, most legal systems do not make the consent of a legal guardian a requirement for employment of minors, because working is not considered dangerous or harmful for the minors, assuming they meet the general and special requirements for employment and assuming special legal protection was ensured (in terms of banning or limiting overtime and night work, limiting the length of working hours, ensuring health and safety at work etc.). This solution starts with the assumption that employment of minors should be regulated so that it fits their needs and concerns as much as possible. Therefore, this article discusses the key aspects of an employment contract with a minor in domestic, international and foreign law. Special attention was devoted to the significance of consent of legal guardians in employment of minors, as well as the issue of (non) justification of this type of controlled (authorized) induction of minors into the labour market.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Saglasnost zakonskog zastupnika za zasnivanje radnog odnosa sa maloletnikom, The significance of consent of legal guardian in employment of minors",
pages = "690-662",
number = "4-6",
volume = "55",
url = "conv_2212"
}

Kovačević, L.,& Novaković, U.. (2017). Saglasnost zakonskog zastupnika za zasnivanje radnog odnosa sa maloletnikom. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 55(4-6), 662-690.
conv_2212

Kovačević L, Novaković U. Saglasnost zakonskog zastupnika za zasnivanje radnog odnosa sa maloletnikom. in Pravo i privreda. 2017;55(4-6):662-690.
conv_2212 .

Kovačević, Ljubinka, Novaković, Uroš, "Saglasnost zakonskog zastupnika za zasnivanje radnog odnosa sa maloletnikom" in Pravo i privreda, 55, no. 4-6 (2017):662-690,
conv_2212 .

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/2047
AB  - Aktivna uloga države manifestuje se u nameri da se formiraju posebni
fondovi koji bi se starali da dete, ukoliko roditelj ne plaća izdržavanje, dobije
sredstava a da se država naknadno naplati od dužnika-roditelja. U radu analiziramo
sisteme u kojima se različito određuju i sprovode odluke o izdržavanju,
u zavisnosti od toga koji organ je nadležan da odredi i isplati izdržavanje ako
roditelj ne ispunjava svoju obavezu. Pitanja izdržavanja i ostvarivanja kontakta
između roditelja koji ne vrši roditeljsko pravo i deteta pokazuju se kao
neodvojiva. Preventivno posmatrano, potrebno je tražiti uzroke neplaćanja izdržavanja.
Osnov za obavezu roditelja da izdržavaju svoju decu nalazi se u Konvenciji
o pravima deteta. Roditelji ili druge osobe odgovorne za dete imaju prvenstvenu
odgovornost da osiguraju, u okviru svojih sposobnosti i finansijskih mogućnosti,
uslove života potrebne za razvoj deteta. Posebno se predviđa obaveza države
da se obezbedi ostvarivanje dosuđenog izdržavanja, što je osnov za formiranje
posebnih tela koja će se baviti naplatom izdržavanja.
Kada je pitanju sistem određivanja i naplate izdržavanja i postojanja alimentacionog
fonda, u evropskim državama postoje tri sistema: sistem sudskog
određivanja i naplate izdržavanja uz izvesnu pomoć drugih organa (Francuska,
Belgija, Nemačka); sistem određivanja i naplate potraživanja isključivo preko
posebne agencije (Danska, Norveška, Velika Britanija); mešoviti administrativno-
sudski sistem (Finska, Holandija).
AB  - Active role of the state is manifested through intent to establish special
funds which would make sure that child, if parent does not pay child support,
receive resources and that state subsequently regress from the debtor-parent, or
just to collect child support amount. In this paper we analyze the systems in
which variously determine and enforce decisions of child support, depending
on criteria which body is competent to determine and pay the maintenance if
the parent does not pay child support. Issues related to the contact between the
parent who does not exercise parental responsibility and child turn out to be
inseparable. Preventively speaking it is necessary to seek the causes of alimony
non-payment.
The basis for the parent obligation to support their children is in the Convention
on the Rights of the Child. Parents or other persons responsible for the
child have the primary responsibility to secure, within their abilities and financial
capacities, living conditions necessary for the child’s development. Specifically
there is obligation of the state to ensure realization of the support decision, which
is the basis for funding special bodies with jurisdiction to collect maintenance.
Considering determination and mantenance payment as well as the existence
of alimony fund, in European countries there are three systems: judicial
system for determining and collecting child support (France, Germany, Belgium,
Portugal, Poland); system of determining and collecting child support exclusively
through special agencies (Denmark, Norway, Great Britain); mixed administrative-
judicial system (Finland, Sweden, Netherlands).
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 6 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VI
T1  - Sistemi isplate alimentacije kada roditelj ne plaća izdržavanje za dete u evropskim državama
T1  - Alimony Payment Systems if Parent Does Not Pay Child Maintenance in European Countries
EP  - 258
SP  - 243
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2016",
abstract = "Aktivna uloga države manifestuje se u nameri da se formiraju posebni
fondovi koji bi se starali da dete, ukoliko roditelj ne plaća izdržavanje, dobije
sredstava a da se država naknadno naplati od dužnika-roditelja. U radu analiziramo
sisteme u kojima se različito određuju i sprovode odluke o izdržavanju,
u zavisnosti od toga koji organ je nadležan da odredi i isplati izdržavanje ako
roditelj ne ispunjava svoju obavezu. Pitanja izdržavanja i ostvarivanja kontakta
između roditelja koji ne vrši roditeljsko pravo i deteta pokazuju se kao
neodvojiva. Preventivno posmatrano, potrebno je tražiti uzroke neplaćanja izdržavanja.
Osnov za obavezu roditelja da izdržavaju svoju decu nalazi se u Konvenciji
o pravima deteta. Roditelji ili druge osobe odgovorne za dete imaju prvenstvenu
odgovornost da osiguraju, u okviru svojih sposobnosti i finansijskih mogućnosti,
uslove života potrebne za razvoj deteta. Posebno se predviđa obaveza države
da se obezbedi ostvarivanje dosuđenog izdržavanja, što je osnov za formiranje
posebnih tela koja će se baviti naplatom izdržavanja.
Kada je pitanju sistem određivanja i naplate izdržavanja i postojanja alimentacionog
fonda, u evropskim državama postoje tri sistema: sistem sudskog
određivanja i naplate izdržavanja uz izvesnu pomoć drugih organa (Francuska,
Belgija, Nemačka); sistem određivanja i naplate potraživanja isključivo preko
posebne agencije (Danska, Norveška, Velika Britanija); mešoviti administrativno-
sudski sistem (Finska, Holandija)., Active role of the state is manifested through intent to establish special
funds which would make sure that child, if parent does not pay child support,
receive resources and that state subsequently regress from the debtor-parent, or
just to collect child support amount. In this paper we analyze the systems in
which variously determine and enforce decisions of child support, depending
on criteria which body is competent to determine and pay the maintenance if
the parent does not pay child support. Issues related to the contact between the
parent who does not exercise parental responsibility and child turn out to be
inseparable. Preventively speaking it is necessary to seek the causes of alimony
non-payment.
The basis for the parent obligation to support their children is in the Convention
on the Rights of the Child. Parents or other persons responsible for the
child have the primary responsibility to secure, within their abilities and financial
capacities, living conditions necessary for the child’s development. Specifically
there is obligation of the state to ensure realization of the support decision, which
is the basis for funding special bodies with jurisdiction to collect maintenance.
Considering determination and mantenance payment as well as the existence
of alimony fund, in European countries there are three systems: judicial
system for determining and collecting child support (France, Germany, Belgium,
Portugal, Poland); system of determining and collecting child support exclusively
through special agencies (Denmark, Norway, Great Britain); mixed administrative-
judicial system (Finland, Sweden, Netherlands).",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 6 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VI",
booktitle = "Sistemi isplate alimentacije kada roditelj ne plaća izdržavanje za dete u evropskim državama, Alimony Payment Systems if Parent Does Not Pay Child Maintenance in European Countries",
pages = "258-243"
}

Novaković, U.. (2016). Sistemi isplate alimentacije kada roditelj ne plaća izdržavanje za dete u evropskim državama. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 6 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VI
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 243-258.

Novaković U. Sistemi isplate alimentacije kada roditelj ne plaća izdržavanje za dete u evropskim državama. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 6 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VI. 2016;:243-258..

Novaković, Uroš, "Sistemi isplate alimentacije kada roditelj ne plaća izdržavanje za dete u evropskim državama" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 6 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume VI (2016):243-258.

TY  - THES
AU  - Novaković, Uroš P.
PY  - 2016
UR  - https://nardus.mpn.gov.rs/handle/123456789/5325
UR  - http://eteze.bg.ac.rs/application/showtheses?thesesId=2868
UR  - https://fedorabg.bg.ac.rs/fedora/get/o:11082/bdef:Content/download
UR  - http://vbs.rs/scripts/cobiss?command=DISPLAY&base=70036&RID=514104241
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/23
AB  - Doktorska disertacija analizira pravo na poštovanje porodičnog života. Pravo na poštovanje porodičnog života spada u nova, savremena porodična prava. Pravo na poštovanje porodičnog života sadrži u sebi odnos između dva člana porodice. Pravo na poštovanje porodičnog života je, pre svega, pravo predviđeno na evropskom pravnom području i to Evropskom konvencijom za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. U pogledu prava na poštovanje porodičnog života u domaćoj literaturi porodičnog prava nije bilo obimnijih radova (monografija, zbornika) i ovo pravo nije studioznije proučavano. U uvodu se daju razlozi za izučavanje ove teme, zatim metodološki pristup, hipoteze od kojih se polazilo, i očekivani naučni doprinos doktorske disertacije. U prvoj Glavi doktorske disertacije razmatraju se promene u savremenom porodičnom životu koje su dovele do promena osnovnih pojmova porodičnog prava - porodice, braka, pola, roditelja, supružnika. U drugoj Glavi, polazeći od osnovne ideje rada da pravo na poštovanje porodičnog života svoje postojanje crpi iz Evropske konvencije o ljudskim pravima, a da svoju interpretaciju dobija u presudama Evropskog suda za ljudska prava, razmatraju se značaj i struktura ovih "izvora" za pravo na poštovanje porodičnog života i na unutrašnje pravne sisteme država članica. U trećoj Glavi razmatra se poreklo deteta od strane oba roditelja i pravo na poštovanje porodičnog života. Posmatra se nastanak i postojanje prava na poštovanje porodičnog života deteta u odnosu na majku i oca, kao i na (van)bračni status roditelja deteta. Posebno se razmatra uticaj i odnos ESLjP prema biološkom i socijalnom kriterijumu za sticanje statusa roditelja u pravu. U četvrtoj Glavi razmatra se pravo na poštovanje porodičnog života u vezi sa roditeljskim pravom, vršenjem roditeljskog prava, lišenjem roditeljskog prava i odvajanjem roditelja i deteta. Centralni deo prava na poštovanje porodičnog života predstavlja odnos između roditelja i deteta.
AB  - Doctoral dissertation analyzes the right to respect for family life. Right to respect for family life falls into new family rights, human and family rights of third generation. Right to respect for family right consists of, as constitutive element, personal relation between two family members. This right is provided in European legal field, by European Convention for Human Rights. Regarding right to respect for family right, in Serbian Family Law literature there weren't extensively works (monographs, collections) and mentioned right has not been studiously explored. Preface gives reasons for research of this topic, then methodology approach, hypotheses, and expected scientific contribution of doctoral dissertation. In the first section of doctoral dissertation changes in contemporary family life which come to shifts of basic Family law terms - family, marriage, sex, parent, spouses - are scrutinized. In the second section, proceeding from founding dissertation idea that right to respect for family right comes out of European Convention for Human Rights, and gets its interpretation in decisions of the European Court for Human Rights, significance and structure of this sources are considered both on right to respect for family life, as well as to the legal systems of state members. In the third section subject is biological connection of the child to his parents. Occurrence and existence of the right to respect for family life is observed separately to the mother and father, also to (extra)marital status of child's parents. Special review is placed to attitude of ECtHR to biological and social criteria for acquisition of parental responsibility. The forth section analyzes the right to respect for family right regarding parental responsibility, exercise of parental responsibility, deprivation of parental responsibility and parent-child separation. The main part of right to respect for family life is relation between parents and child. All other relations between child and other persons are of subsidiary significance in compare to the parents and they are shadowed by parental responsibility.
PB  - Univerzitet u Beogradu, Pravni fakultet
T1  - Pravo na poštovanje porodičnog života
T1  - Right to respect for family life
UR  - t-2434
ER  - 

@phdthesis{
author = "Novaković, Uroš P.",
year = "2016",
abstract = "Doktorska disertacija analizira pravo na poštovanje porodičnog života. Pravo na poštovanje porodičnog života spada u nova, savremena porodična prava. Pravo na poštovanje porodičnog života sadrži u sebi odnos između dva člana porodice. Pravo na poštovanje porodičnog života je, pre svega, pravo predviđeno na evropskom pravnom području i to Evropskom konvencijom za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. U pogledu prava na poštovanje porodičnog života u domaćoj literaturi porodičnog prava nije bilo obimnijih radova (monografija, zbornika) i ovo pravo nije studioznije proučavano. U uvodu se daju razlozi za izučavanje ove teme, zatim metodološki pristup, hipoteze od kojih se polazilo, i očekivani naučni doprinos doktorske disertacije. U prvoj Glavi doktorske disertacije razmatraju se promene u savremenom porodičnom životu koje su dovele do promena osnovnih pojmova porodičnog prava - porodice, braka, pola, roditelja, supružnika. U drugoj Glavi, polazeći od osnovne ideje rada da pravo na poštovanje porodičnog života svoje postojanje crpi iz Evropske konvencije o ljudskim pravima, a da svoju interpretaciju dobija u presudama Evropskog suda za ljudska prava, razmatraju se značaj i struktura ovih "izvora" za pravo na poštovanje porodičnog života i na unutrašnje pravne sisteme država članica. U trećoj Glavi razmatra se poreklo deteta od strane oba roditelja i pravo na poštovanje porodičnog života. Posmatra se nastanak i postojanje prava na poštovanje porodičnog života deteta u odnosu na majku i oca, kao i na (van)bračni status roditelja deteta. Posebno se razmatra uticaj i odnos ESLjP prema biološkom i socijalnom kriterijumu za sticanje statusa roditelja u pravu. U četvrtoj Glavi razmatra se pravo na poštovanje porodičnog života u vezi sa roditeljskim pravom, vršenjem roditeljskog prava, lišenjem roditeljskog prava i odvajanjem roditelja i deteta. Centralni deo prava na poštovanje porodičnog života predstavlja odnos između roditelja i deteta., Doctoral dissertation analyzes the right to respect for family life. Right to respect for family life falls into new family rights, human and family rights of third generation. Right to respect for family right consists of, as constitutive element, personal relation between two family members. This right is provided in European legal field, by European Convention for Human Rights. Regarding right to respect for family right, in Serbian Family Law literature there weren't extensively works (monographs, collections) and mentioned right has not been studiously explored. Preface gives reasons for research of this topic, then methodology approach, hypotheses, and expected scientific contribution of doctoral dissertation. In the first section of doctoral dissertation changes in contemporary family life which come to shifts of basic Family law terms - family, marriage, sex, parent, spouses - are scrutinized. In the second section, proceeding from founding dissertation idea that right to respect for family right comes out of European Convention for Human Rights, and gets its interpretation in decisions of the European Court for Human Rights, significance and structure of this sources are considered both on right to respect for family life, as well as to the legal systems of state members. In the third section subject is biological connection of the child to his parents. Occurrence and existence of the right to respect for family life is observed separately to the mother and father, also to (extra)marital status of child's parents. Special review is placed to attitude of ECtHR to biological and social criteria for acquisition of parental responsibility. The forth section analyzes the right to respect for family right regarding parental responsibility, exercise of parental responsibility, deprivation of parental responsibility and parent-child separation. The main part of right to respect for family life is relation between parents and child. All other relations between child and other persons are of subsidiary significance in compare to the parents and they are shadowed by parental responsibility.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu, Pravni fakultet",
title = "Pravo na poštovanje porodičnog života, Right to respect for family life",
url = "t-2434"
}

Novaković, U. P.. (2016). Pravo na poštovanje porodičnog života. 
Univerzitet u Beogradu, Pravni fakultet..
t-2434

Novaković UP. Pravo na poštovanje porodičnog života. 2016;.
t-2434 .

Novaković, Uroš P., "Pravo na poštovanje porodičnog života" (2016),
t-2434 .

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2015
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1995
AB  - U članku se razmatraju načini primene Evropske konvencije o ljudskim
pravima u domaćim pravnim sistemima. Centralno pitanje je mogućnost utvrđivanja
povrede prava na poštovanje porodičnog života građana Republike Srbijem
pred domaćim sudovima, na osnovu normi domaćeg prava, posredno i člana 8.
Konvencije. Izdvajaju se tri sistema primene Evropske konvencije o ljudskim pravima
u domaćim državama: ustavni položaj, monistički i dualistički. U Srbiji je Konvencija
postala sastavni deo unutrašnjeg prava danom ratifikacije - 3. marta 2004.
godine. Imajući u vidu da je ratifikacijom Evropske konvencije o ljudskim pravima
ovaj međunarodni ugovor postao sastavni deo domaćeg prava, kao i da je Porodični
zakon donet uvažavajući odredbe Konvencije o pravima deteta i Evropske konvencije
o ljudskim pravima, smatramo da je moguće, kako na osnovu već donetih presuda
ESLJP protiv države Srbije, tako i na osnovu člana 2. stava 2. Porodičnog zakona, da
se domaći državljani pozovu pred našim sudovima na povredu prava na poštovanje
porodičnog života, kao i da domaći sudovi utvrde povredu prava na poštovanje
porodičnog života. Na taj način bi se, na osnovu presuda ESLJP u slučajevima M. A.
v United Kingdom i Lück v Germany, iscrpela mogućnost da se pred domaćim sudovima
utvrdi povreda prava na poštovanje porodičnog života. Prethodno utvrđivanje
povrede prava na poštovanje porodičnog života pred domaćim sudovima ne rađa
obavezu ESLJP da ponovo utvrdi povredu. Na taj način se pokazuje pozitivan efekat
mogućnosti podnošenja tužbe za utvrđivanje povrede prava na poštovanje porodičnog
života pred domaćim sudovima, čime se otklanja vođenje postupka pred ESLJP.
AB  - In the article we consider modes of application of European Convention for Human
Rights into domestic legal systems of state members. Central issue is possibility of
establishing breach of the right to respect for family life in front of the Serbian courts
based on the domestic legal regulations, and indirectly just based on the article 8. of
ECHR. There are three ways of the European Convention for Human Rights application
in state members: monistic, dualistic and constitutional. Convention is become
part of internal law in Serbia from the day of ratification - 3rd March 2004. Considering
the fact that European Convention for Human Rights from the moment of
ratification became the part of domestic legal system, and that Serbian Family Act
enacted regulations of Convention on the Rights of the Child, and European Convention
on Human Rights, we come to the conclusion that it is possible, based on the
decisions of the European Court for Human Rights, as well as on the article 2. par.
2. of Serbian Family Act, for domestic citizens to claim beffore Serbian courts that
there was breach of the right to respect for family right, and that domestic courts
could establish failure to provide right to respect for family life. Thus, also according
to the decisions of the European Court for Human Rights in the cases M. A. v
United Kingdom and Lück v Germany, it would be depleted duty for ECtHR to find
the breach. Previous determination of the breach of the right to respect for family
life before domestic courts does not rise obligation of European Court for Human
Rights to establish new breach. This shows possitive effect of possibility to submit
lawsuit before Serbian courts, which eliminates need for proceeding before ECtHR.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V
T1  - Utvrđivanje povrede prava na poštovanje porodičnog života pred sudovima u Republici Srbiji
T1  - Establishing Breach of the Right to Respect for Family Life Beffore Courts of the Republic of Serbia
EP  - 274
SP  - 259
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2015",
abstract = "U članku se razmatraju načini primene Evropske konvencije o ljudskim
pravima u domaćim pravnim sistemima. Centralno pitanje je mogućnost utvrđivanja
povrede prava na poštovanje porodičnog života građana Republike Srbijem
pred domaćim sudovima, na osnovu normi domaćeg prava, posredno i člana 8.
Konvencije. Izdvajaju se tri sistema primene Evropske konvencije o ljudskim pravima
u domaćim državama: ustavni položaj, monistički i dualistički. U Srbiji je Konvencija
postala sastavni deo unutrašnjeg prava danom ratifikacije - 3. marta 2004.
godine. Imajući u vidu da je ratifikacijom Evropske konvencije o ljudskim pravima
ovaj međunarodni ugovor postao sastavni deo domaćeg prava, kao i da je Porodični
zakon donet uvažavajući odredbe Konvencije o pravima deteta i Evropske konvencije
o ljudskim pravima, smatramo da je moguće, kako na osnovu već donetih presuda
ESLJP protiv države Srbije, tako i na osnovu člana 2. stava 2. Porodičnog zakona, da
se domaći državljani pozovu pred našim sudovima na povredu prava na poštovanje
porodičnog života, kao i da domaći sudovi utvrde povredu prava na poštovanje
porodičnog života. Na taj način bi se, na osnovu presuda ESLJP u slučajevima M. A.
v United Kingdom i Lück v Germany, iscrpela mogućnost da se pred domaćim sudovima
utvrdi povreda prava na poštovanje porodičnog života. Prethodno utvrđivanje
povrede prava na poštovanje porodičnog života pred domaćim sudovima ne rađa
obavezu ESLJP da ponovo utvrdi povredu. Na taj način se pokazuje pozitivan efekat
mogućnosti podnošenja tužbe za utvrđivanje povrede prava na poštovanje porodičnog
života pred domaćim sudovima, čime se otklanja vođenje postupka pred ESLJP., In the article we consider modes of application of European Convention for Human
Rights into domestic legal systems of state members. Central issue is possibility of
establishing breach of the right to respect for family life in front of the Serbian courts
based on the domestic legal regulations, and indirectly just based on the article 8. of
ECHR. There are three ways of the European Convention for Human Rights application
in state members: monistic, dualistic and constitutional. Convention is become
part of internal law in Serbia from the day of ratification - 3rd March 2004. Considering
the fact that European Convention for Human Rights from the moment of
ratification became the part of domestic legal system, and that Serbian Family Act
enacted regulations of Convention on the Rights of the Child, and European Convention
on Human Rights, we come to the conclusion that it is possible, based on the
decisions of the European Court for Human Rights, as well as on the article 2. par.
2. of Serbian Family Act, for domestic citizens to claim beffore Serbian courts that
there was breach of the right to respect for family right, and that domestic courts
could establish failure to provide right to respect for family life. Thus, also according
to the decisions of the European Court for Human Rights in the cases M. A. v
United Kingdom and Lück v Germany, it would be depleted duty for ECtHR to find
the breach. Previous determination of the breach of the right to respect for family
life before domestic courts does not rise obligation of European Court for Human
Rights to establish new breach. This shows possitive effect of possibility to submit
lawsuit before Serbian courts, which eliminates need for proceeding before ECtHR.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V",
booktitle = "Utvrđivanje povrede prava na poštovanje porodičnog života pred sudovima u Republici Srbiji, Establishing Breach of the Right to Respect for Family Life Beffore Courts of the Republic of Serbia",
pages = "274-259"
}

Novaković, U.. (2015). Utvrđivanje povrede prava na poštovanje porodičnog života pred sudovima u Republici Srbiji. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 259-274.

Novaković U. Utvrđivanje povrede prava na poštovanje porodičnog života pred sudovima u Republici Srbiji. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V. 2015;:259-274..

Novaković, Uroš, "Utvrđivanje povrede prava na poštovanje porodičnog života pred sudovima u Republici Srbiji" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V (2015):259-274.

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2014
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1971
AB  - U članku se razmatraju zakonske odredbe četiri pravna sistema: nemačkog,
francuskog, ruskog i irskog. Predmet rada su odredbe o vršenju roditeljskog
prava, prenošenju roditeljskog prava i ličnim odnosima između deteta, srodnika
i bliskih osoba.
Nemačko pravo karakteriše široka vlast vanbračne majke povodom vršenja
roditeljskog prava i omogućavanja vanbračnom ocu da ostvari kontakt sa detetom.
Širok je krug trećih osoba kojima se omogućava ostvarivanje kontakta sa
detetom, posebno stavljajući akcenat na institut „socijalno-porodičnog“ odnosa,
prema kome dete može ostvariti pravo na kontakt sa svakom osobom sa kojom
ima navedeni odnos.1
Francusko pravo po pitanju vršenja roditeljskog prava ima dve specifičnosti.
Najpre, obavezu, nesvojstvenu drugim pravnim sistemima, da majka po
rođenju deteta, zajedno sa ocem, treba da izvrši njegovo priznanje, a zatim favorizovanje
koncepta zajedničkog roditeljstva kojim se primat daje biološkim
roditeljima. Sticanje roditeljskog statusa ne vezuje se isključivo za brak. Iako
drugi srodnici, prvenstveno baba i deda, imaju mogućnost da im se prenese
roditeljsko pravo, oni će svoja prava po pitanju deteta najčešće ostvarivati kroz
održavanje ličnih odnosa. Takođe, moguće je da se detetu prizna pravo da održava
lične odnose sa bliskim osobama sa kojima je ostvarilo emotivnu vezu.
Rusko pravo odlikuje strogost pravila da isključivo roditelji vrše roditeljsko
pravo, uz napomenu da ovaj pravni sistem nema pojmove samostalnog i zajedničkog
vršenja roditeljskog prava, prisutne u zapadnim pravnim sistemima.
Pravila o prenošenju roditeljskog prava su restriktivna i obuhvataju samo usvojenje
i medicinski asistirano roditeljstvo. Paradoksalno, isključivom pravu roditelja da se staraju o detetu, stoji pravo bliskih srodnika (babe i dede) da u slučaju
protivljenja roditelja sudskim putem ostvare pravo na kontakt sa detetom.
U Irskom pravu razlikuje se bračna od vanbračne porodice, te tako vanbračni
otac tek nakon date izjave može steći roditeljsko pravo. Pravo na kontakt
drugih, bliskih srodnika sa detetom datira od 1998. godine, obuhvatajući
krvne, tazbinske i adoptivne srodnike. Specifičnost irskog prava ogleda se u činjenici
da samo supružnik roditelja deteta može steći roditeljsko pravo usvojenjem,
ne i njegov vanbračni partner. Za prenošenje roditeljskog prava na supružnika
nameće se dodatni zahtev da u tom slučaju dete usvoji i sam roditelj
koji ujedno vrši roditeljsko pravo.
AB  - In this paper we consider statute regulations of four legal systems: German,
French, Russian and Irish. Subject of our research is regulations related to excercise
of parent responsibility, transfer of parental responsibility and personal
relations between third persons and children.
German law is affected by wide power of extramarital mother regarding
both excercise of parental responsibility and contact between child and cohabitant
father. There is number of third persons who are enabled contact with the
child, with specifical accent to institute of „social-family“ relation, according to
which child is entitled to contact with every person to whom he established such
relationship.
French legal system has two specificities. Firstly, obligation, unfamiliar to
other juristictions, that extramarital mother after birth of the child must took
place declaration of acknowledging child before state representation body. Second
is favoring concept of joint custody (co-parenting) with decive role of biological
parents. Excercise of parental responsibility is not strictly connected to
marriage. Although other relatives, primarly grandparents, has opportunity to
apply for transfer of parental responsibility, their rights related to children is
mostly achieved through contact with the child. Likewise, it is possible to recognise
child right to contact with persons to whom he established close emotional
relationship, other than relatives.
Russian law characterized approach that parents alone have inalienable
right to rise and nurture their child. Mentioned system is not familiar with
terms of sole and joint custody, wellknown to other, predominantly west legal
systems. Regulations about transfering parental responsibility are restrictive and
emrace just adoption and medically assisted parentage. Opposit to exclusively
right of the parent to custody their child, there is court enforceable right of close
relatives (grandparents before others) to have contact with the child even in the
case of parental disapproving.
In the Irish Law we notice diference between marital and cohabitant family,
in the sence that unmarried father can exercise parental responsibility only after he give formal declaration about his paternity. Right of other relatives to
contact with child is entered after 1998. and emrace not just blood relatives, but
also marriage and adoptive relatives. Interestingly, in Irish Law only spouse of
child parent has possibility to gain parental responsibility, not also unmarried
partner. In that case, it is required, almost incredibly, that together with his
spouse, parent of the child also adopt his own biological child.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV
T1  - Vršenje roditeljskog prava, prenošenje roditeljskog prava i lični odnosi deteta, srodnika i bliskih osoba nemačkom, francuskom, ruskom i irskom pravu
T1  - Excersize of Parental Responsibility, Transfer of Parental Responsibility and Personal Relations Between Child, Relatives and Third Persons in German, French, Russian and Irish Law
EP  - 233
SP  - 223
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2014",
abstract = "U članku se razmatraju zakonske odredbe četiri pravna sistema: nemačkog,
francuskog, ruskog i irskog. Predmet rada su odredbe o vršenju roditeljskog
prava, prenošenju roditeljskog prava i ličnim odnosima između deteta, srodnika
i bliskih osoba.
Nemačko pravo karakteriše široka vlast vanbračne majke povodom vršenja
roditeljskog prava i omogućavanja vanbračnom ocu da ostvari kontakt sa detetom.
Širok je krug trećih osoba kojima se omogućava ostvarivanje kontakta sa
detetom, posebno stavljajući akcenat na institut „socijalno-porodičnog“ odnosa,
prema kome dete može ostvariti pravo na kontakt sa svakom osobom sa kojom
ima navedeni odnos.1
Francusko pravo po pitanju vršenja roditeljskog prava ima dve specifičnosti.
Najpre, obavezu, nesvojstvenu drugim pravnim sistemima, da majka po
rođenju deteta, zajedno sa ocem, treba da izvrši njegovo priznanje, a zatim favorizovanje
koncepta zajedničkog roditeljstva kojim se primat daje biološkim
roditeljima. Sticanje roditeljskog statusa ne vezuje se isključivo za brak. Iako
drugi srodnici, prvenstveno baba i deda, imaju mogućnost da im se prenese
roditeljsko pravo, oni će svoja prava po pitanju deteta najčešće ostvarivati kroz
održavanje ličnih odnosa. Takođe, moguće je da se detetu prizna pravo da održava
lične odnose sa bliskim osobama sa kojima je ostvarilo emotivnu vezu.
Rusko pravo odlikuje strogost pravila da isključivo roditelji vrše roditeljsko
pravo, uz napomenu da ovaj pravni sistem nema pojmove samostalnog i zajedničkog
vršenja roditeljskog prava, prisutne u zapadnim pravnim sistemima.
Pravila o prenošenju roditeljskog prava su restriktivna i obuhvataju samo usvojenje
i medicinski asistirano roditeljstvo. Paradoksalno, isključivom pravu roditelja da se staraju o detetu, stoji pravo bliskih srodnika (babe i dede) da u slučaju
protivljenja roditelja sudskim putem ostvare pravo na kontakt sa detetom.
U Irskom pravu razlikuje se bračna od vanbračne porodice, te tako vanbračni
otac tek nakon date izjave može steći roditeljsko pravo. Pravo na kontakt
drugih, bliskih srodnika sa detetom datira od 1998. godine, obuhvatajući
krvne, tazbinske i adoptivne srodnike. Specifičnost irskog prava ogleda se u činjenici
da samo supružnik roditelja deteta može steći roditeljsko pravo usvojenjem,
ne i njegov vanbračni partner. Za prenošenje roditeljskog prava na supružnika
nameće se dodatni zahtev da u tom slučaju dete usvoji i sam roditelj
koji ujedno vrši roditeljsko pravo., In this paper we consider statute regulations of four legal systems: German,
French, Russian and Irish. Subject of our research is regulations related to excercise
of parent responsibility, transfer of parental responsibility and personal
relations between third persons and children.
German law is affected by wide power of extramarital mother regarding
both excercise of parental responsibility and contact between child and cohabitant
father. There is number of third persons who are enabled contact with the
child, with specifical accent to institute of „social-family“ relation, according to
which child is entitled to contact with every person to whom he established such
relationship.
French legal system has two specificities. Firstly, obligation, unfamiliar to
other juristictions, that extramarital mother after birth of the child must took
place declaration of acknowledging child before state representation body. Second
is favoring concept of joint custody (co-parenting) with decive role of biological
parents. Excercise of parental responsibility is not strictly connected to
marriage. Although other relatives, primarly grandparents, has opportunity to
apply for transfer of parental responsibility, their rights related to children is
mostly achieved through contact with the child. Likewise, it is possible to recognise
child right to contact with persons to whom he established close emotional
relationship, other than relatives.
Russian law characterized approach that parents alone have inalienable
right to rise and nurture their child. Mentioned system is not familiar with
terms of sole and joint custody, wellknown to other, predominantly west legal
systems. Regulations about transfering parental responsibility are restrictive and
emrace just adoption and medically assisted parentage. Opposit to exclusively
right of the parent to custody their child, there is court enforceable right of close
relatives (grandparents before others) to have contact with the child even in the
case of parental disapproving.
In the Irish Law we notice diference between marital and cohabitant family,
in the sence that unmarried father can exercise parental responsibility only after he give formal declaration about his paternity. Right of other relatives to
contact with child is entered after 1998. and emrace not just blood relatives, but
also marriage and adoptive relatives. Interestingly, in Irish Law only spouse of
child parent has possibility to gain parental responsibility, not also unmarried
partner. In that case, it is required, almost incredibly, that together with his
spouse, parent of the child also adopt his own biological child.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV",
booktitle = "Vršenje roditeljskog prava, prenošenje roditeljskog prava i lični odnosi deteta, srodnika i bliskih osoba nemačkom, francuskom, ruskom i irskom pravu, Excersize of Parental Responsibility, Transfer of Parental Responsibility and Personal Relations Between Child, Relatives and Third Persons in German, French, Russian and Irish Law",
pages = "233-223"
}

Novaković, U.. (2014). Vršenje roditeljskog prava, prenošenje roditeljskog prava i lični odnosi deteta, srodnika i bliskih osoba nemačkom, francuskom, ruskom i irskom pravu. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 223-233.

Novaković U. Vršenje roditeljskog prava, prenošenje roditeljskog prava i lični odnosi deteta, srodnika i bliskih osoba nemačkom, francuskom, ruskom i irskom pravu. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV. 2014;:223-233..

Novaković, Uroš, "Vršenje roditeljskog prava, prenošenje roditeljskog prava i lični odnosi deteta, srodnika i bliskih osoba nemačkom, francuskom, ruskom i irskom pravu" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV (2014):223-233.

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2013
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1951
AB  - Pojam porodice kao osnovnog instituta porodičnog prava bio je često
predmet analize porodičnopravne teorije. Tendencije u uporednom porodičnom
pravu s kraja XX i početka XXI veka ogledale su se u zakonskom izostavljanju
definicije porodice. Presude u odnosu na član 8 Konvencije ujedno
se odnose na dve bliske oblasti koje se često prepliću – na povredu prava
na privatni život i povredu prava na porodični život. Takođe, u velikom
broju presuda kada je reč o povredi prava na privatni ili porodični život,
Evropski sud za ljudska prava (ESLJP) neretko utvrdi i povredu člana 6 stava
1 Konvencije. Od osam presuda koje je ESLJP doneo protiv države Srbije
u oblasti prava na poštovanje porodičnog života, u šest presuda je rešavano
o pitanjima razvoda braka u vezi sa starateljstvom nad decom i održavanju
ličnih odnosa roditelja i deteta (Damnjanović, Felbab, Krivošej, Tomić, V.
A. M. i Veljkov). Kao pravilnost, ESLJP utvrđuje povredu prava na poštovanje
porodičnog života (posebno u vezi sa članom 6 stavom 1) ako domaće
vlasti u dužem periodu vremena ne izvršavaju donete odluke o vršenju
roditeljskog prava i održavanju kontakta. Opravdanost takvog stava ESLJP,
posebno se pokazuje ukoliko imamo u vidu činjenicu da protek vremena
ima presudnu ulogu u tim sporovima. Međusobno održavanje ličnih odnosa
i zajednički život roditelja i deteta predstavlja suštinski element postojanja
porodičnog života. Činjenica da ne postoji porodični život između roditelja
i deteta može biti rezultat: protivljenja jednog roditelja, protivljenja deteta
i propusta državnih organa. Ostvarivanje prava roditelja na održavanje
ličnih odnosa sa decom, uprkos aktivnom delovanju domaćih vlasti, ostaje
neostvareno usled protivljenja dece.
AB  - The concept of the family as the basic institute of the Family Law was very
often subject of analysis of the Family Law theory. Trends in comparative family
law in late XX and early XXI century were reflected in the omission of the
family definition in statutes. Judgment in relation to Article 8. of the Convention
are also related to two areas that often overlap – a violation of the right
to respect private life and the right to respect family life. Also, in a number of
judgments in the case of a violation of the right to respect private or family life,
the ECtHR often finds a violation of Article 6. § 1. Of the eight judgments that
ECtHR has brought against the state of Serbia in respect of the family life, six of
them are resolved issues of divorce, child custody and maintenance of personal
relationships between parent and child (Damjanovic, Felbab, Krivošej, Tomic,
V.A.M. and Veljkov). As regularity, the ECtHR found a violation of the right
to respect family life (especially in conjunction with Article 6. § 1.) if the local
government for a long period does not execute decisions regarding exercise of
parental responsibility and maintaining contact with child. Justification of the
ECtHR attitude especially appears if we take into account fact that the passage
of time plays a crucial role in these disputes. Maintain personal relationships
between parent and child and living together is an essential element of the family
life existence. Absence of the family life may emerge as a result of: opposition
to one parent, child’s opposition and state authority omission.
Exercising the right of parents to maintain personal relationships with children,
despite the active participation of domestic authorities, remain unclaimed
due to opposition by children.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III
T1  - Presude Evropskog suda za ljudska prava protiv Srbije u oblasti vršenja roditeljskog prava i odnosa roditelja i dece
T1  - Decisions of the Europen Court for Human Rights against Serbia in Conection to the exercise of Parental Responsibilities and Parent-Child Relations
EP  - 255
SP  - 235
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2013",
abstract = "Pojam porodice kao osnovnog instituta porodičnog prava bio je često
predmet analize porodičnopravne teorije. Tendencije u uporednom porodičnom
pravu s kraja XX i početka XXI veka ogledale su se u zakonskom izostavljanju
definicije porodice. Presude u odnosu na član 8 Konvencije ujedno
se odnose na dve bliske oblasti koje se često prepliću – na povredu prava
na privatni život i povredu prava na porodični život. Takođe, u velikom
broju presuda kada je reč o povredi prava na privatni ili porodični život,
Evropski sud za ljudska prava (ESLJP) neretko utvrdi i povredu člana 6 stava
1 Konvencije. Od osam presuda koje je ESLJP doneo protiv države Srbije
u oblasti prava na poštovanje porodičnog života, u šest presuda je rešavano
o pitanjima razvoda braka u vezi sa starateljstvom nad decom i održavanju
ličnih odnosa roditelja i deteta (Damnjanović, Felbab, Krivošej, Tomić, V.
A. M. i Veljkov). Kao pravilnost, ESLJP utvrđuje povredu prava na poštovanje
porodičnog života (posebno u vezi sa članom 6 stavom 1) ako domaće
vlasti u dužem periodu vremena ne izvršavaju donete odluke o vršenju
roditeljskog prava i održavanju kontakta. Opravdanost takvog stava ESLJP,
posebno se pokazuje ukoliko imamo u vidu činjenicu da protek vremena
ima presudnu ulogu u tim sporovima. Međusobno održavanje ličnih odnosa
i zajednički život roditelja i deteta predstavlja suštinski element postojanja
porodičnog života. Činjenica da ne postoji porodični život između roditelja
i deteta može biti rezultat: protivljenja jednog roditelja, protivljenja deteta
i propusta državnih organa. Ostvarivanje prava roditelja na održavanje
ličnih odnosa sa decom, uprkos aktivnom delovanju domaćih vlasti, ostaje
neostvareno usled protivljenja dece., The concept of the family as the basic institute of the Family Law was very
often subject of analysis of the Family Law theory. Trends in comparative family
law in late XX and early XXI century were reflected in the omission of the
family definition in statutes. Judgment in relation to Article 8. of the Convention
are also related to two areas that often overlap – a violation of the right
to respect private life and the right to respect family life. Also, in a number of
judgments in the case of a violation of the right to respect private or family life,
the ECtHR often finds a violation of Article 6. § 1. Of the eight judgments that
ECtHR has brought against the state of Serbia in respect of the family life, six of
them are resolved issues of divorce, child custody and maintenance of personal
relationships between parent and child (Damjanovic, Felbab, Krivošej, Tomic,
V.A.M. and Veljkov). As regularity, the ECtHR found a violation of the right
to respect family life (especially in conjunction with Article 6. § 1.) if the local
government for a long period does not execute decisions regarding exercise of
parental responsibility and maintaining contact with child. Justification of the
ECtHR attitude especially appears if we take into account fact that the passage
of time plays a crucial role in these disputes. Maintain personal relationships
between parent and child and living together is an essential element of the family
life existence. Absence of the family life may emerge as a result of: opposition
to one parent, child’s opposition and state authority omission.
Exercising the right of parents to maintain personal relationships with children,
despite the active participation of domestic authorities, remain unclaimed
due to opposition by children.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III",
booktitle = "Presude Evropskog suda za ljudska prava protiv Srbije u oblasti vršenja roditeljskog prava i odnosa roditelja i dece, Decisions of the Europen Court for Human Rights against Serbia in Conection to the exercise of Parental Responsibilities and Parent-Child Relations",
pages = "255-235"
}

Novaković, U.. (2013). Presude Evropskog suda za ljudska prava protiv Srbije u oblasti vršenja roditeljskog prava i odnosa roditelja i dece. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 235-255.

Novaković U. Presude Evropskog suda za ljudska prava protiv Srbije u oblasti vršenja roditeljskog prava i odnosa roditelja i dece. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III. 2013;:235-255..

Novaković, Uroš, "Presude Evropskog suda za ljudska prava protiv Srbije u oblasti vršenja roditeljskog prava i odnosa roditelja i dece" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III (2013):235-255.

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2012
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1934
AB  - Pitanje lišenja poslovne sposobnosti ima veliki značaj za ostvarivanje
osnovnih prava pojedinaca. Značaj poštovanja pravila postupka, saslušanja
i prisustvovanja osobe koja se lišava poslovne sposobnosti ročištu ogleda se u
tome što se u tom postupku osobe mogu, potpuno ili delimično, lišiti osnovnih
prava, kao što su, zaključenje braka, usvajanje dece, zasnivanje radnog odnosa,
sastavljanje testamenta, glasanje na izborima. Razlikujemo proceduru i materijalnopravne
odredbe o lišenju poslovne sposobnosti. Presude koje je razmatrao
Evrospki sud za ljudska prava odnosile su se na propuste domaćih vlasti u pogledu
neučestvovanja stranke o čijoj se poslovnoj sposobnosti odlučuje na ročištu,
nesaslušanje stranke od strane sudije, nemogućnost pokretanja postupka za
vraćanje poslovne sposobnosti, nepropisivanje periodičnog preispitivanja odluke
o lišenju poslovne sposobnosti, nemogućnost javnog tužioca da pokrene postupak
za lišenje poslovne sposobnosti, nepropisivanje delimičnog lišenja poslovne
sposobnosti u zakonu. Predmet određenih presuda bilo je onemogućavanje porodičnih
i drugih prava – nemogućnost učestvovanja osobe lišene poslovne sposobnosti
u postupku usvajanja deteta, neučestvovanje stranke u brakorazvodnoj
parnici, glasanju na izborima.
AB  - Significant importance of the question of deprivation of legal capacity, beside
international and national legal documents has the European Court of Human
Rights. Judgments of the ECHR obliges states parties of the European Convention
on Human Rights, and impose obligations on states that in the future in the same cases rectify omissions, either by changes in legislation, or by actions of
state bodies in the relevant conduct.
What can be concluded as the correctness when it comes to judgment concerning
the deprivation of legal capacity is reflected in the fact that the biological
or medical facts (mental disease or defect) leads to disabling of some family
right. Illness or disabilities cause deprivation of legal capacity and attainment of
capacity prevents the exercise of rights and participation in the process of deciding
on the rights of persons deprived of their legal capacity.
Analyzed ECHR judgments shows us that there are two groups of cases. In
first group, there are the cases involving deprivation of legal capacity. Another
group of cases are not directly related to the question of deprivation of legal
capacity, but at a certain family rights that are conditioned by the existence of
legal capacity. In that cases deprivation of legal capacity disables deprived person
in enjoying family right, such as adoption, parental responsibility, divorce
proceeding.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II
T1  - Lišenje poslovne sposobnosti u praksi Evropskog suda za ljudska prava
T1  - Deprivation of legal capacity in the decisions of the European Court for human rights
EP  - 301
SP  - 285
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2012",
abstract = "Pitanje lišenja poslovne sposobnosti ima veliki značaj za ostvarivanje
osnovnih prava pojedinaca. Značaj poštovanja pravila postupka, saslušanja
i prisustvovanja osobe koja se lišava poslovne sposobnosti ročištu ogleda se u
tome što se u tom postupku osobe mogu, potpuno ili delimično, lišiti osnovnih
prava, kao što su, zaključenje braka, usvajanje dece, zasnivanje radnog odnosa,
sastavljanje testamenta, glasanje na izborima. Razlikujemo proceduru i materijalnopravne
odredbe o lišenju poslovne sposobnosti. Presude koje je razmatrao
Evrospki sud za ljudska prava odnosile su se na propuste domaćih vlasti u pogledu
neučestvovanja stranke o čijoj se poslovnoj sposobnosti odlučuje na ročištu,
nesaslušanje stranke od strane sudije, nemogućnost pokretanja postupka za
vraćanje poslovne sposobnosti, nepropisivanje periodičnog preispitivanja odluke
o lišenju poslovne sposobnosti, nemogućnost javnog tužioca da pokrene postupak
za lišenje poslovne sposobnosti, nepropisivanje delimičnog lišenja poslovne
sposobnosti u zakonu. Predmet određenih presuda bilo je onemogućavanje porodičnih
i drugih prava – nemogućnost učestvovanja osobe lišene poslovne sposobnosti
u postupku usvajanja deteta, neučestvovanje stranke u brakorazvodnoj
parnici, glasanju na izborima., Significant importance of the question of deprivation of legal capacity, beside
international and national legal documents has the European Court of Human
Rights. Judgments of the ECHR obliges states parties of the European Convention
on Human Rights, and impose obligations on states that in the future in the same cases rectify omissions, either by changes in legislation, or by actions of
state bodies in the relevant conduct.
What can be concluded as the correctness when it comes to judgment concerning
the deprivation of legal capacity is reflected in the fact that the biological
or medical facts (mental disease or defect) leads to disabling of some family
right. Illness or disabilities cause deprivation of legal capacity and attainment of
capacity prevents the exercise of rights and participation in the process of deciding
on the rights of persons deprived of their legal capacity.
Analyzed ECHR judgments shows us that there are two groups of cases. In
first group, there are the cases involving deprivation of legal capacity. Another
group of cases are not directly related to the question of deprivation of legal
capacity, but at a certain family rights that are conditioned by the existence of
legal capacity. In that cases deprivation of legal capacity disables deprived person
in enjoying family right, such as adoption, parental responsibility, divorce
proceeding.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II",
booktitle = "Lišenje poslovne sposobnosti u praksi Evropskog suda za ljudska prava, Deprivation of legal capacity in the decisions of the European Court for human rights",
pages = "301-285"
}

Novaković, U.. (2012). Lišenje poslovne sposobnosti u praksi Evropskog suda za ljudska prava. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 285-301.

Novaković U. Lišenje poslovne sposobnosti u praksi Evropskog suda za ljudska prava. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II. 2012;:285-301..

Novaković, Uroš, "Lišenje poslovne sposobnosti u praksi Evropskog suda za ljudska prava" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II (2012):285-301.

TY  - CHAP
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1915
AB  - Zajedničko vršenje roditeljskog prava predstavlja jedan od oblika vršenja
roditeljskog prava nakon razvoda braka. U radu su prikazana rešenja vezana
za institut zajendičkog vršenja roditeljskog prava koji je tokom sedamdesetih i
osamdesetih godina XX veka uveden u porodična zakonodavstva mnogih država.
Joint custody javio se kao posledica uvođenja razvoda braka zasnovanog na
odsustvu krivice, odnosno sporazumnog razvoda braka. U pojedinim sistemima
institut zajedničkog vršenja roditeljskog prava najčešće podrazumeva dva
elementa: zajedničko pravno vršenje roditeljskog prava (joint legal custody) i
zajedničko faktičko vršenje roditeljakog prava (joint physical custody). U određenim
pravnim regulativama predviđa se da se prilikom razvoda braka kao
pravilo primenjuje pretpostavka o zajedničkom vršenju roditeljskog prava, dok
se u drugim opreznije postupa sa dosuđivanjem joint custody, tako da se primenjuje
samo ako postoji saglasnost supružnika o zajedničkom vršenju roditeljskog
prava. Empirijska istraživanja su pokazala da najčešći oblik zajedničkog
vršenja roditeljskog prava predstavlja njegovo pravno vršenje, dok se zajedničko
faktičko vršenje roditeljskog prava teže postiže u praksi i moguće je samo u porodicama
neopterećenim konfliktima, tokom i pre brakorazvodnog postupka.
AB  - The joint exercise of parental rights is one of the options of exercise of parental
rights after divorce. We present solutions related to the joint custody institute
introduced during the last twenty years of twentieth century in family legislation
of many countries. Joint custody become as a result of the introduction
of divorce based on the absence of guilt and divorce by mutual agreement. In
some countries joint custody usually involves two elements: the joint exercise of
parental legal rights (joint legal custody) and the joint actual exercise of parental
rights (joint physical custody). Some systems in divorce proceedings provide
presumption of joint exercise of parental rights, while others act more cautiously
with the award of joint custody, so that it applies only if there is spouse agreement
on a joint exercise of parental rights. Empirical researches showed that the
most common form of joint exercise of parental rights is the exercise of its legal
part, while the actual joint exercise of parental rights is more difficult to achieve
in practice, and can only be achieved in families without serious conflicts before
and during divorce proceedings. Naturally, absence of conflicts after court decision
of jont exercise of parental rights is sine qua non of this institute.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I
T1  - Joint custody u uporednom pravu
T1  - Joint custody in Comparative Law
EP  - 270
SP  - 260
ER  - 

@inbook{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2011",
abstract = "Zajedničko vršenje roditeljskog prava predstavlja jedan od oblika vršenja
roditeljskog prava nakon razvoda braka. U radu su prikazana rešenja vezana
za institut zajendičkog vršenja roditeljskog prava koji je tokom sedamdesetih i
osamdesetih godina XX veka uveden u porodična zakonodavstva mnogih država.
Joint custody javio se kao posledica uvođenja razvoda braka zasnovanog na
odsustvu krivice, odnosno sporazumnog razvoda braka. U pojedinim sistemima
institut zajedničkog vršenja roditeljskog prava najčešće podrazumeva dva
elementa: zajedničko pravno vršenje roditeljskog prava (joint legal custody) i
zajedničko faktičko vršenje roditeljakog prava (joint physical custody). U određenim
pravnim regulativama predviđa se da se prilikom razvoda braka kao
pravilo primenjuje pretpostavka o zajedničkom vršenju roditeljskog prava, dok
se u drugim opreznije postupa sa dosuđivanjem joint custody, tako da se primenjuje
samo ako postoji saglasnost supružnika o zajedničkom vršenju roditeljskog
prava. Empirijska istraživanja su pokazala da najčešći oblik zajedničkog
vršenja roditeljskog prava predstavlja njegovo pravno vršenje, dok se zajedničko
faktičko vršenje roditeljskog prava teže postiže u praksi i moguće je samo u porodicama
neopterećenim konfliktima, tokom i pre brakorazvodnog postupka., The joint exercise of parental rights is one of the options of exercise of parental
rights after divorce. We present solutions related to the joint custody institute
introduced during the last twenty years of twentieth century in family legislation
of many countries. Joint custody become as a result of the introduction
of divorce based on the absence of guilt and divorce by mutual agreement. In
some countries joint custody usually involves two elements: the joint exercise of
parental legal rights (joint legal custody) and the joint actual exercise of parental
rights (joint physical custody). Some systems in divorce proceedings provide
presumption of joint exercise of parental rights, while others act more cautiously
with the award of joint custody, so that it applies only if there is spouse agreement
on a joint exercise of parental rights. Empirical researches showed that the
most common form of joint exercise of parental rights is the exercise of its legal
part, while the actual joint exercise of parental rights is more difficult to achieve
in practice, and can only be achieved in families without serious conflicts before
and during divorce proceedings. Naturally, absence of conflicts after court decision
of jont exercise of parental rights is sine qua non of this institute.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I",
booktitle = "Joint custody u uporednom pravu, Joint custody in Comparative Law",
pages = "270-260"
}

Novaković, U.. (2011). Joint custody u uporednom pravu. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 260-270.

Novaković U. Joint custody u uporednom pravu. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I. 2011;:260-270..

Novaković, Uroš, "Joint custody u uporednom pravu" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I (2011):260-270.

TY  - JOUR
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/530
AB  - Oblici starateljstva za posebne slučajeve u Porodičnom zakonu Srbije formulisani su kao slučajevi privremenog starateljstva. Privremeno starateljstvo ima za cilj privremenu zaštitu prava i interesa određenih lica. Razlikuju se slučajevi kada organ starateljstva ima dužnost da licu postavi privremenog staratelja i slučajevi kada on može da postavi privremenog staratelja. Autor u radu analizira slučajeve obaveznog zakonskog privremenog starateljstva, sa osvrtom na rešenja inostranih zakonodavstava, gde postoji širok spektar rešenja o nadležnosti državnih organa za, kako redovne, tako i specijalne oblike starateljstva. Kolizijsko starateljstvo centralni je oblik obaveznog privremenog starateljstva. To se potvrđuje i kroz praksu Centara za socijalni rad, gde uočavamo da je najčešći oblik privremenog starateljstva upravo kolizijsko starateljstvo, dok se starateljstvo nad imovinom nepoznatog sopstvenika i nad odsutnim licem javljaju nešto ređe. Voljno starateljstvo i starateljstvo nad stranim državljanima sreću se vrlo retko u praksi. Čest primer za diskreciono privremeno starateljstvo jeste i ono koje se određuje u postupku lišenja poslovne sposobnosti. Privremeno starateljstvo, sledstveno svom karakteru, može prestati izvršenjem konkretnog posla radi koga je i određeno, ali može i prerasti u 'puno' starateljstvo, odnosno da se privremena starateljska zaštita pretvori u stalnu zaštitu. Voljno starateljstvo po mnogim osobinama slično je zastupništvu te može biti stavljeno pod znak pitanja kao oblik starateljske zaštite, s obzirom da je reč o štićeniku kao poslovno sposobnom licu, koji uprkos punom poslovnom kapacitetu zahteva postavljanje staratelja. Autor zaključuje rad analizom razlike obima zaštite između privremenog starateljstva i privremenog zastupništva, napominjući značaj i neophodnost saradnje Centra za socijalni rad, suda i drugih državnih organa u obavljanju, kako redovne, tako i posebne starateljske zaštite.
AB  - All forms of guardianship for special cases under Family Code of Serbia represent instances of temporary guardianship, aimed at provisional protection of the rights and interests of certain types of persons. In some cases, the authorities are obliged to appoint a temporary guardian for the ward. In other cases, the ward is entitled to appoint a temporary guardian for himself (voluntary guardianship). The main focus of the article are mandatory forms of temporary guardianship. The author addresses the issue from both national and comparative angles, and examines the variety of temporary guardianships: collision guardianship as the central form of mandatory temporary guardianship, and the less frequent types, such as guardianship of property of unknown proprietors and guardianship over an absentee. The article also attends to the least frequent kinds of guardianship, such as voluntary guardianship and guardianship over a foreign citizen. The author looks at the ways in which temporary guardianship may cease to exist, and questions the purpose of voluntary guardianship. Finally, he calls attention to the importance of cooperation amongst the courts, administrative bodies and other state authorities, in the matters of guardianship for both regular and special cases. .
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Starateljstvo za posebne slučajeve
T1  - Guardianship for special cases
EP  - 212
IS  - 2
SP  - 187
VL  - 58
UR  - conv_200
ER  - 

@article{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2010",
abstract = "Oblici starateljstva za posebne slučajeve u Porodičnom zakonu Srbije formulisani su kao slučajevi privremenog starateljstva. Privremeno starateljstvo ima za cilj privremenu zaštitu prava i interesa određenih lica. Razlikuju se slučajevi kada organ starateljstva ima dužnost da licu postavi privremenog staratelja i slučajevi kada on može da postavi privremenog staratelja. Autor u radu analizira slučajeve obaveznog zakonskog privremenog starateljstva, sa osvrtom na rešenja inostranih zakonodavstava, gde postoji širok spektar rešenja o nadležnosti državnih organa za, kako redovne, tako i specijalne oblike starateljstva. Kolizijsko starateljstvo centralni je oblik obaveznog privremenog starateljstva. To se potvrđuje i kroz praksu Centara za socijalni rad, gde uočavamo da je najčešći oblik privremenog starateljstva upravo kolizijsko starateljstvo, dok se starateljstvo nad imovinom nepoznatog sopstvenika i nad odsutnim licem javljaju nešto ređe. Voljno starateljstvo i starateljstvo nad stranim državljanima sreću se vrlo retko u praksi. Čest primer za diskreciono privremeno starateljstvo jeste i ono koje se određuje u postupku lišenja poslovne sposobnosti. Privremeno starateljstvo, sledstveno svom karakteru, može prestati izvršenjem konkretnog posla radi koga je i određeno, ali može i prerasti u 'puno' starateljstvo, odnosno da se privremena starateljska zaštita pretvori u stalnu zaštitu. Voljno starateljstvo po mnogim osobinama slično je zastupništvu te može biti stavljeno pod znak pitanja kao oblik starateljske zaštite, s obzirom da je reč o štićeniku kao poslovno sposobnom licu, koji uprkos punom poslovnom kapacitetu zahteva postavljanje staratelja. Autor zaključuje rad analizom razlike obima zaštite između privremenog starateljstva i privremenog zastupništva, napominjući značaj i neophodnost saradnje Centra za socijalni rad, suda i drugih državnih organa u obavljanju, kako redovne, tako i posebne starateljske zaštite., All forms of guardianship for special cases under Family Code of Serbia represent instances of temporary guardianship, aimed at provisional protection of the rights and interests of certain types of persons. In some cases, the authorities are obliged to appoint a temporary guardian for the ward. In other cases, the ward is entitled to appoint a temporary guardian for himself (voluntary guardianship). The main focus of the article are mandatory forms of temporary guardianship. The author addresses the issue from both national and comparative angles, and examines the variety of temporary guardianships: collision guardianship as the central form of mandatory temporary guardianship, and the less frequent types, such as guardianship of property of unknown proprietors and guardianship over an absentee. The article also attends to the least frequent kinds of guardianship, such as voluntary guardianship and guardianship over a foreign citizen. The author looks at the ways in which temporary guardianship may cease to exist, and questions the purpose of voluntary guardianship. Finally, he calls attention to the importance of cooperation amongst the courts, administrative bodies and other state authorities, in the matters of guardianship for both regular and special cases. .",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Starateljstvo za posebne slučajeve, Guardianship for special cases",
pages = "212-187",
number = "2",
volume = "58",
url = "conv_200"
}

Novaković, U.. (2010). Starateljstvo za posebne slučajeve. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 58(2), 187-212.
conv_200

Novaković U. Starateljstvo za posebne slučajeve. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2010;58(2):187-212.
conv_200 .

Novaković, Uroš, "Starateljstvo za posebne slučajeve" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 58, no. 2 (2010):187-212,
conv_200 .

TY  - CONF
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2008
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/399
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
C3  - Pravni život
T1  - Dejstva braka na lične odnose supružnika u šerijatskom pravu
T1  - Marriage effects on personal relations of spouses in Islamic law
EP  - 515
IS  - 10
SP  - 501
VL  - 57
UR  - conv_1434
ER  - 

@conference{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2008",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "Dejstva braka na lične odnose supružnika u šerijatskom pravu, Marriage effects on personal relations of spouses in Islamic law",
pages = "515-501",
number = "10",
volume = "57",
url = "conv_1434"
}

Novaković, U.. (2008). Dejstva braka na lične odnose supružnika u šerijatskom pravu. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 57(10), 501-515.
conv_1434

Novaković U. Dejstva braka na lične odnose supružnika u šerijatskom pravu. in Pravni život. 2008;57(10):501-515.
conv_1434 .

Novaković, Uroš, "Dejstva braka na lične odnose supružnika u šerijatskom pravu" in Pravni život, 57, no. 10 (2008):501-515,
conv_1434 .

TY  - JOUR
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2007
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/338
AB  - Predmet razmatranja u ovom radu jeste drugi deo stava l člana 8 Evropske konvencije - pravo na poštovanje porodičnog života, dok se (usled "širine" člana 8 i obima sudske prakse) ovom prilikom nećemo (studioznije) baviti pravom na poštovanje privatnog života, doma i prepiske. Stoga, pravo na poštovanje privatnog života biće razmatrano (samo) u vezi s pravom na poštovanje porodičnog života. Evropski sud za ljudska prava je institucija kojoj se pojedinci obraćaju kada smatraju da im je aktima domaćih vlasti povređeno neko pravo. Od svih članova Konvencije, najšire je formulisan upravo član 8, čime se pred ESLJP postavlja nimalo lak zadatak da nekim porodičnim odnosima pruži zaštitu a drugim - da uskrati. Zaštitu porodičnim odnosima pruža Sud, tumačeći član 8 Konvencije, kada nađe da za to ima osnova. U praksi Suda skoro da nema razmimoilaženja oko pružanja zaštite načelima kao što su jednakost bračne i vanbračne dece, učešće roditelja u postupku stavljanja pod starateljstvo i slično, dok kada je reč o tzv. "novim porodičnim odnosima" - usvajanje dece od strane osoba istog pola ili transeksualaca, postoje suprotstavljena mišljenja. Interes deteta jeste vrhovno načelo kojim se Sud rukovodi ali se ovo vrhovno načelo, kada god je to moguće, usklađuje sa interesima roditelja, usvojitelja i drugih učesnika u postupku, lako krvne veze i dalje imaju primarnu ulogu za postojanje porodičnog života, socijalne veze dobijaju sve veći značaj.
AB  - The subject of consideration in this paper is the second part of item 1 article 8 of the European convention - the right for the respect of family life, and (conside­ring the broadness of article 8 and the range of court practice) we are not going to go into details with the right for the respect of private life, home and mail on this occasion. Therefore, the right for the respect of private life will be considered only in regard to the respect of family life. The European court for human rights is the insti­tution to which people refer to when they consider that some of their rights are viola­ted by the acts of domestic authorities. Of all the acts of the Convention, the article 8 is the one which is most broadly formulated, which gives the ECHR a difficult task to give some family relations the protection while others would not be given the same protection. The Court gives protection to family relations by interpreting the article 8. of the Convention when it finds the right basis for it. In the Court practice there are almost no disagreements on giving the protection to the principles such as the equality of legitimate and illegitimate children, the participation of the parents in the process of putting into custody while, when the so called new family relations are in question such as adopting children by the persons of the same sex or transse­xuals, there are opposed opinions on them. The child's interest is the primary goal which the Court aims at but this primary goal is changeable whenever possible to meet the interests of the parents, adopting parents or other participants in the pro­cess. Although blood relations are still primary for the existence of family life, social relations are getting more and more significance.
PB  - Institut za uporedno pravo, Beograd
T2  - Strani pravni život
T1  - Pravo na poštovanje porodičnog života u praksi Evropskog suda za ljudska prava
T1  - The right for the respect of family life in the practice of the European Court for Human Rights: Article 8 of the European Convention for human rights
EP  - 194
IS  - 3
SP  - 174
UR  - conv_1135
ER  - 

@article{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2007",
abstract = "Predmet razmatranja u ovom radu jeste drugi deo stava l člana 8 Evropske konvencije - pravo na poštovanje porodičnog života, dok se (usled "širine" člana 8 i obima sudske prakse) ovom prilikom nećemo (studioznije) baviti pravom na poštovanje privatnog života, doma i prepiske. Stoga, pravo na poštovanje privatnog života biće razmatrano (samo) u vezi s pravom na poštovanje porodičnog života. Evropski sud za ljudska prava je institucija kojoj se pojedinci obraćaju kada smatraju da im je aktima domaćih vlasti povređeno neko pravo. Od svih članova Konvencije, najšire je formulisan upravo član 8, čime se pred ESLJP postavlja nimalo lak zadatak da nekim porodičnim odnosima pruži zaštitu a drugim - da uskrati. Zaštitu porodičnim odnosima pruža Sud, tumačeći član 8 Konvencije, kada nađe da za to ima osnova. U praksi Suda skoro da nema razmimoilaženja oko pružanja zaštite načelima kao što su jednakost bračne i vanbračne dece, učešće roditelja u postupku stavljanja pod starateljstvo i slično, dok kada je reč o tzv. "novim porodičnim odnosima" - usvajanje dece od strane osoba istog pola ili transeksualaca, postoje suprotstavljena mišljenja. Interes deteta jeste vrhovno načelo kojim se Sud rukovodi ali se ovo vrhovno načelo, kada god je to moguće, usklađuje sa interesima roditelja, usvojitelja i drugih učesnika u postupku, lako krvne veze i dalje imaju primarnu ulogu za postojanje porodičnog života, socijalne veze dobijaju sve veći značaj., The subject of consideration in this paper is the second part of item 1 article 8 of the European convention - the right for the respect of family life, and (conside­ring the broadness of article 8 and the range of court practice) we are not going to go into details with the right for the respect of private life, home and mail on this occasion. Therefore, the right for the respect of private life will be considered only in regard to the respect of family life. The European court for human rights is the insti­tution to which people refer to when they consider that some of their rights are viola­ted by the acts of domestic authorities. Of all the acts of the Convention, the article 8 is the one which is most broadly formulated, which gives the ECHR a difficult task to give some family relations the protection while others would not be given the same protection. The Court gives protection to family relations by interpreting the article 8. of the Convention when it finds the right basis for it. In the Court practice there are almost no disagreements on giving the protection to the principles such as the equality of legitimate and illegitimate children, the participation of the parents in the process of putting into custody while, when the so called new family relations are in question such as adopting children by the persons of the same sex or transse­xuals, there are opposed opinions on them. The child's interest is the primary goal which the Court aims at but this primary goal is changeable whenever possible to meet the interests of the parents, adopting parents or other participants in the pro­cess. Although blood relations are still primary for the existence of family life, social relations are getting more and more significance.",
publisher = "Institut za uporedno pravo, Beograd",
journal = "Strani pravni život",
title = "Pravo na poštovanje porodičnog života u praksi Evropskog suda za ljudska prava, The right for the respect of family life in the practice of the European Court for Human Rights: Article 8 of the European Convention for human rights",
pages = "194-174",
number = "3",
url = "conv_1135"
}

Novaković, U.. (2007). Pravo na poštovanje porodičnog života u praksi Evropskog suda za ljudska prava. in Strani pravni život
Institut za uporedno pravo, Beograd.(3), 174-194.
conv_1135

Novaković U. Pravo na poštovanje porodičnog života u praksi Evropskog suda za ljudska prava. in Strani pravni život. 2007;(3):174-194.
conv_1135 .

Novaković, Uroš, "Pravo na poštovanje porodičnog života u praksi Evropskog suda za ljudska prava" in Strani pravni život, no. 3 (2007):174-194,
conv_1135 .

TY  - JOUR
AU  - Novaković, Uroš
PY  - 2007
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/334
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Jedinstveni lični registar usvojenja u Porodičnom zakonu Srbije
EP  - 221
IS  - 2
SP  - 202
VL  - 55
UR  - conv_116
ER  - 

@article{
author = "Novaković, Uroš",
year = "2007",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Jedinstveni lični registar usvojenja u Porodičnom zakonu Srbije",
pages = "221-202",
number = "2",
volume = "55",
url = "conv_116"
}

Novaković, U.. (2007). Jedinstveni lični registar usvojenja u Porodičnom zakonu Srbije. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 55(2), 202-221.
conv_116

Novaković U. Jedinstveni lični registar usvojenja u Porodičnom zakonu Srbije. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2007;55(2):202-221.
conv_116 .

Novaković, Uroš, "Jedinstveni lični registar usvojenja u Porodičnom zakonu Srbije" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 55, no. 2 (2007):202-221,
conv_116 .