TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2021
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1248
AB  - Nastanak i širenje epidemije korona virusa predstavljalo je iza zov za funkcionisanje postojećeg pravnog okvira u oblasti prinudne realizacije subjektivnih građanskih prava. Imajući u vidu nastalu opasnost po javno zdravlje, trebalo je regulisati postupanje sudova, javnih izvršitelja i drugih organa izvršnog postupka u takvoj situaciji. U Republici Srbiji vanredno stanje uzrokovano ovom pandemijom uvedeno je 15. marta 2020. godine, a ukinuto je odlukom Skupštine Srbije od 6. maja te iste godine. Za vreme vanrednog stanja, ali i tokom trajanja različitih mera za suzbijanje epidemije, čije je važenje produženo nakon ukidanja vanrednog stanja, postavilo se pitanje na koji način će funkcionisati prinudno ostvarivanje potraživanja u skladu sa odredbama Zakona o izvršenju i obezbeđenju. U radu ćemo analizirati akte donete od strane različitih državnih organa i imalaca javnih ovlašćenja, ali i postojeći normativni okvir prinudnog izvršenja i obezbeđenja, a naročito institute izvršnog prava koji omogućavaju prekid, odlaganje i zastajanje sa izvršnim postupkom.
AB  - The purpose of this paper was to tackle conducting enforcement of civil claims in Serbia during state of emergency that has been declared because of coronavirus pandemic. Based on its constitutional powers in state of emergency Serbian Government has passed special regulation dealing with deadlines for initiating court proceedings and for filing legal remedies in the course of court proceedings. This regulation has also been applied to procedure for enforcement of civil claims. Ministry of Justice, High Judicial Council and Chamber of Public Enforcement Agents have issued various recommendations, conclusions and directives dealing with actions of courts and public enforcement agents. Since only the Serbian Government has undisputed constitutional authority to pass regulations in the state of emergency, all questions related to conducting civil enforcement had to be dealt by government regulations. In this way would have clear legal framework for enforcement of civil claims during state of emergency.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - O sprovođenju prinudnog izvršenja u uslovima vanrednog stanja izazvanog epidemijom korona virusa
T1  - Enforcement of civil claims during state of emergency declared due to the Covid-19 crisis
EP  - 304
IS  - 3
SP  - 285
VL  - 59
DO  - 10.5937/PiP2103285B
UR  - conv_2342
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2021",
abstract = "Nastanak i širenje epidemije korona virusa predstavljalo je iza zov za funkcionisanje postojećeg pravnog okvira u oblasti prinudne realizacije subjektivnih građanskih prava. Imajući u vidu nastalu opasnost po javno zdravlje, trebalo je regulisati postupanje sudova, javnih izvršitelja i drugih organa izvršnog postupka u takvoj situaciji. U Republici Srbiji vanredno stanje uzrokovano ovom pandemijom uvedeno je 15. marta 2020. godine, a ukinuto je odlukom Skupštine Srbije od 6. maja te iste godine. Za vreme vanrednog stanja, ali i tokom trajanja različitih mera za suzbijanje epidemije, čije je važenje produženo nakon ukidanja vanrednog stanja, postavilo se pitanje na koji način će funkcionisati prinudno ostvarivanje potraživanja u skladu sa odredbama Zakona o izvršenju i obezbeđenju. U radu ćemo analizirati akte donete od strane različitih državnih organa i imalaca javnih ovlašćenja, ali i postojeći normativni okvir prinudnog izvršenja i obezbeđenja, a naročito institute izvršnog prava koji omogućavaju prekid, odlaganje i zastajanje sa izvršnim postupkom., The purpose of this paper was to tackle conducting enforcement of civil claims in Serbia during state of emergency that has been declared because of coronavirus pandemic. Based on its constitutional powers in state of emergency Serbian Government has passed special regulation dealing with deadlines for initiating court proceedings and for filing legal remedies in the course of court proceedings. This regulation has also been applied to procedure for enforcement of civil claims. Ministry of Justice, High Judicial Council and Chamber of Public Enforcement Agents have issued various recommendations, conclusions and directives dealing with actions of courts and public enforcement agents. Since only the Serbian Government has undisputed constitutional authority to pass regulations in the state of emergency, all questions related to conducting civil enforcement had to be dealt by government regulations. In this way would have clear legal framework for enforcement of civil claims during state of emergency.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "O sprovođenju prinudnog izvršenja u uslovima vanrednog stanja izazvanog epidemijom korona virusa, Enforcement of civil claims during state of emergency declared due to the Covid-19 crisis",
pages = "304-285",
number = "3",
volume = "59",
doi = "10.5937/PiP2103285B",
url = "conv_2342"
}

Bodiroga, N.. (2021). O sprovođenju prinudnog izvršenja u uslovima vanrednog stanja izazvanog epidemijom korona virusa. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 59(3), 285-304.
https://doi.org/10.5937/PiP2103285B
conv_2342

Bodiroga N. O sprovođenju prinudnog izvršenja u uslovima vanrednog stanja izazvanog epidemijom korona virusa. in Pravo i privreda. 2021;59(3):285-304.
doi:10.5937/PiP2103285B
conv_2342 .

Bodiroga, Nikola, "O sprovođenju prinudnog izvršenja u uslovima vanrednog stanja izazvanog epidemijom korona virusa" in Pravo i privreda, 59, no. 3 (2021):285-304,
https://doi.org/10.5937/PiP2103285B .,
conv_2342 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2020
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1240
AB  - Ustav Republike Srbije sadrži jedanaest članova kojima se utvrđuju načela na kojima je sudstvo organizovano, kao i garancije sudske nezavisnosti. Osnovi za prestanak sudijske funkcije uređeni su Ustavom, to jest oni su nabrojani u članu 148, stav 1 Ustava, ali je zakonodavcu prepuštena njihova detaljna razrada, kao i uređenje samog postupka za prestanak sudijske funkcije i zaštita prava sudije u tom postupku. Jedan od načina prestanka sudijske funkcije jeste i navršenje radnog veka. Zakonom o sudijama propisan je različit pravni režim za prestanak sudijske funkcije navršenjem radnog veka zavisno od toga da li sudija vrši funkciju u Vrhovnom kasacionom sudu ili u nekom drugom sudu, kao i posebna pravila za prestanak sudijske funkcije sudije koji je predsednik suda. U radu analiziramo različite pravne režime u pogledu prestanka sudijske funkcije navršenjem radnog veka i preispitujemo postojanje razloga koji bi te razlike opravdali.
AB  - The purpose of this paper is to address the issue of retirement age for judges in Serbia. The Law on Judges has been changed several times in this regard and according to the current situation there is a difference in the legal status of judges of the Supreme Court of Cassation and judges of all other courts. According to the standards set by the Constitutional Court in its jurisprudence, different legal status within a group of people in the same or similar situation would have to be justified by very weighty or compelling reasons. The legislator has failed to provide objective and reasonable justification for establishing special rules that apply only to the judges of the Supreme Court of Cassation. In comparative legal systems that are analysed in this paper, retirement age is based on the same criteria for all judges, regardless of the rank of the court.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - O prestanku sudijske funkcije navršenjem radnog veka
T1  - Termination of judge's office with retirement age
EP  - 193
IS  - 2
SP  - 175
VL  - 68
DO  - 10.5937/AnaliPFB2002179B
UR  - conv_516
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2020",
abstract = "Ustav Republike Srbije sadrži jedanaest članova kojima se utvrđuju načela na kojima je sudstvo organizovano, kao i garancije sudske nezavisnosti. Osnovi za prestanak sudijske funkcije uređeni su Ustavom, to jest oni su nabrojani u članu 148, stav 1 Ustava, ali je zakonodavcu prepuštena njihova detaljna razrada, kao i uređenje samog postupka za prestanak sudijske funkcije i zaštita prava sudije u tom postupku. Jedan od načina prestanka sudijske funkcije jeste i navršenje radnog veka. Zakonom o sudijama propisan je različit pravni režim za prestanak sudijske funkcije navršenjem radnog veka zavisno od toga da li sudija vrši funkciju u Vrhovnom kasacionom sudu ili u nekom drugom sudu, kao i posebna pravila za prestanak sudijske funkcije sudije koji je predsednik suda. U radu analiziramo različite pravne režime u pogledu prestanka sudijske funkcije navršenjem radnog veka i preispitujemo postojanje razloga koji bi te razlike opravdali., The purpose of this paper is to address the issue of retirement age for judges in Serbia. The Law on Judges has been changed several times in this regard and according to the current situation there is a difference in the legal status of judges of the Supreme Court of Cassation and judges of all other courts. According to the standards set by the Constitutional Court in its jurisprudence, different legal status within a group of people in the same or similar situation would have to be justified by very weighty or compelling reasons. The legislator has failed to provide objective and reasonable justification for establishing special rules that apply only to the judges of the Supreme Court of Cassation. In comparative legal systems that are analysed in this paper, retirement age is based on the same criteria for all judges, regardless of the rank of the court.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "O prestanku sudijske funkcije navršenjem radnog veka, Termination of judge's office with retirement age",
pages = "193-175",
number = "2",
volume = "68",
doi = "10.5937/AnaliPFB2002179B",
url = "conv_516"
}

Bodiroga, N.. (2020). O prestanku sudijske funkcije navršenjem radnog veka. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 68(2), 175-193.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB2002179B
conv_516

Bodiroga N. O prestanku sudijske funkcije navršenjem radnog veka. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2020;68(2):175-193.
doi:10.5937/AnaliPFB2002179B
conv_516 .

Bodiroga, Nikola, "O prestanku sudijske funkcije navršenjem radnog veka" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 68, no. 2 (2020):175-193,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB2002179B .,
conv_516 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2020
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1215
AB  - Pravo na izjavljivanje revizije u važećem Zakonu o parničnom postupku uređeno je na način koji omogućava široku dostupnost ovog vanrednog pravnog leka strankama u postupku. Takvo rešenje predstavlja rezultat izmena koje je ovaj zakon pretrpeo 2014. godine. Osnovni tekst zakona iz 2011. godine propisivao je da je revizija dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela drugostepene presude prelazi 100.000 evra prema srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, dok je u privrednim sporovima revizijski cenzus iznosio 300.000 evra. Revizija je bila dozvoljena i po odredbama nekih posebnih zakona. Pored opšte revizije, postojala je i posebna revizija koja se mogla izjaviti protiv drugostepene presude koja se nije mogla pobijati opštom revizijom ako je po oceni apelacionog, odnosno Vrhovnog kasacionog suda bilo potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse i ako je potrebno novo tumačenje prava. Izmenama Zakona o parničnom postupku iz 2014. godine spušteni su revizijski cenzusi na 40.000 evra u opštem parničnom postupku i na 100.000 evra u postupku o privrednim sporovima, a dozvoljeno je izjavljivanje revizije i protiv svake preinačujuće presude drugostepenog suda, kao i protiv svake presude drugostepenog suda kojom je usvojena žalba, ukinuta prvostepena presuda i odlučeno o zahtevima stranaka. Revizija je mogla biti dozvoljena i po posebnom zakonu, a pored opšte revizije zakon je zadržao i posebnu reviziju, o čijoj dozvoljenosti i osnovanosti sada odlučuje veće pet sudija Vrhovnog kasacionog suda. Pet godina nakon stupanja na snagu ovih zakonskih izmena, opšta sednica Vrhovnog kasacionog suda uputila je inicijativu za izmenu Zakona o parničnom postupku, koja bi, ako bude usvojena, dovela do znatno restriktivnijeg regulisanja prava na izjavljivanje revizije u odnosu na sadašnja zakonska rešenja. Ovaj rad predstavlja kritičku analizu predloga koji su izneti u pomenutoj inicijativi.
AB  - The current Civil Procedure Code has been in force since February 1, 2012. Its provisions dealing with a special procedure for the protection of collective interests, provisions regulating legal counsel, and provisions related to deadline for requesting reopening of proceedings have been quashed by the Constitutional Court. Signifi cant changes to the Civil Procedure Code have been passed by the Serbian Parliament in 2014. According to these changes, appeal on points of law has become widely accessible for parties to the proceedings. The threshold for lodging this extraordinary legal remedy has been reduced from 100.000 to 40.000 euros in the general procedure, and from 300.000 euros to 100.000 euros in commercial disputes. Regardless of that threshold, appeal on the points of law has become admissible if the second instance court has reversed the judgment of the first instance court and if the second instance court has adopted appeal, quashed the judgement of the first instance court and decided on the claims of the parties. If these conditions for lodging appeal on the points of law have not been met, a party may lodge an appeal on the points of law if the Supreme Court of Cassation declares this legal remedy admissible in order to unify jurisprudence, or to provide new interpretation of the law, or to consider some other issues of general importance. These legislative changes have turned appeal on the points of law into ordinary legal remedy and prevented the Supreme Court of Cassation to perform its main role in our judicial system. Therefore, the Supreme Court of Cassation has proposed necessary changes to the Civil Procedure Code. In this paper, we have analysed these proposals and their impact on the protection of rights of the parties.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - O inicijativi Vrhovnog kasacionog suda za izmenu Zakona o parničnom postupku
T1  - On initiative of Supreme Court of Cassation for amendments to the Civil Procedure Code
EP  - 140
IS  - 3
SP  - 117
VL  - 58
DO  - 10.5937/PiP2003117B
UR  - conv_2326
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2020",
abstract = "Pravo na izjavljivanje revizije u važećem Zakonu o parničnom postupku uređeno je na način koji omogućava široku dostupnost ovog vanrednog pravnog leka strankama u postupku. Takvo rešenje predstavlja rezultat izmena koje je ovaj zakon pretrpeo 2014. godine. Osnovni tekst zakona iz 2011. godine propisivao je da je revizija dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela drugostepene presude prelazi 100.000 evra prema srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, dok je u privrednim sporovima revizijski cenzus iznosio 300.000 evra. Revizija je bila dozvoljena i po odredbama nekih posebnih zakona. Pored opšte revizije, postojala je i posebna revizija koja se mogla izjaviti protiv drugostepene presude koja se nije mogla pobijati opštom revizijom ako je po oceni apelacionog, odnosno Vrhovnog kasacionog suda bilo potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse i ako je potrebno novo tumačenje prava. Izmenama Zakona o parničnom postupku iz 2014. godine spušteni su revizijski cenzusi na 40.000 evra u opštem parničnom postupku i na 100.000 evra u postupku o privrednim sporovima, a dozvoljeno je izjavljivanje revizije i protiv svake preinačujuće presude drugostepenog suda, kao i protiv svake presude drugostepenog suda kojom je usvojena žalba, ukinuta prvostepena presuda i odlučeno o zahtevima stranaka. Revizija je mogla biti dozvoljena i po posebnom zakonu, a pored opšte revizije zakon je zadržao i posebnu reviziju, o čijoj dozvoljenosti i osnovanosti sada odlučuje veće pet sudija Vrhovnog kasacionog suda. Pet godina nakon stupanja na snagu ovih zakonskih izmena, opšta sednica Vrhovnog kasacionog suda uputila je inicijativu za izmenu Zakona o parničnom postupku, koja bi, ako bude usvojena, dovela do znatno restriktivnijeg regulisanja prava na izjavljivanje revizije u odnosu na sadašnja zakonska rešenja. Ovaj rad predstavlja kritičku analizu predloga koji su izneti u pomenutoj inicijativi., The current Civil Procedure Code has been in force since February 1, 2012. Its provisions dealing with a special procedure for the protection of collective interests, provisions regulating legal counsel, and provisions related to deadline for requesting reopening of proceedings have been quashed by the Constitutional Court. Signifi cant changes to the Civil Procedure Code have been passed by the Serbian Parliament in 2014. According to these changes, appeal on points of law has become widely accessible for parties to the proceedings. The threshold for lodging this extraordinary legal remedy has been reduced from 100.000 to 40.000 euros in the general procedure, and from 300.000 euros to 100.000 euros in commercial disputes. Regardless of that threshold, appeal on the points of law has become admissible if the second instance court has reversed the judgment of the first instance court and if the second instance court has adopted appeal, quashed the judgement of the first instance court and decided on the claims of the parties. If these conditions for lodging appeal on the points of law have not been met, a party may lodge an appeal on the points of law if the Supreme Court of Cassation declares this legal remedy admissible in order to unify jurisprudence, or to provide new interpretation of the law, or to consider some other issues of general importance. These legislative changes have turned appeal on the points of law into ordinary legal remedy and prevented the Supreme Court of Cassation to perform its main role in our judicial system. Therefore, the Supreme Court of Cassation has proposed necessary changes to the Civil Procedure Code. In this paper, we have analysed these proposals and their impact on the protection of rights of the parties.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "O inicijativi Vrhovnog kasacionog suda za izmenu Zakona o parničnom postupku, On initiative of Supreme Court of Cassation for amendments to the Civil Procedure Code",
pages = "140-117",
number = "3",
volume = "58",
doi = "10.5937/PiP2003117B",
url = "conv_2326"
}

Bodiroga, N.. (2020). O inicijativi Vrhovnog kasacionog suda za izmenu Zakona o parničnom postupku. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 58(3), 117-140.
https://doi.org/10.5937/PiP2003117B
conv_2326

Bodiroga N. O inicijativi Vrhovnog kasacionog suda za izmenu Zakona o parničnom postupku. in Pravo i privreda. 2020;58(3):117-140.
doi:10.5937/PiP2003117B
conv_2326 .

Bodiroga, Nikola, "O inicijativi Vrhovnog kasacionog suda za izmenu Zakona o parničnom postupku" in Pravo i privreda, 58, no. 3 (2020):117-140,
https://doi.org/10.5937/PiP2003117B .,
conv_2326 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2019
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1127
AB  - Jedno od centralnih pitanja koje se odnosi na položaj javnog izvršitelja jeste obezbeđivanje njegove nepristrasnosti u odnosu na stranke izvršnog postupka. U tom smislu treba razmotriti način određivanja javnog izvršitelja koji će postupati u konkretnom izvršnom postupku, ali i mogućnost njegove promene do koje može doći kako voljom stranaka, tako i na zahtev samog javnog izvršitelja. Iako su javni izvršitelji uvedeni Zakonom o izvršenju i obezbeđenju iz 2011.godine, taj zakon nije do kraja definisao njihov položaj, a naročito odnos prema strankama izvršnog postupka, dok je zahtev za izuzeće javnog izvršitelja bio nedozvoljen. Problematičan je bio odnos javnog izvršitelja i izvršnog poverioca, jer je u nekim situacijama javni izvršitelj nastupao kao njegov punomoćnik, dok sam izvršni dužnik nije mogao da traži izuzeće javnog izvršitelja. Važećim Zakonom o izvršenju i obezbeđenju koji je stupio na snagu 1.jula 2016.godine ovo pitanje je rešeno na drugačiji način, ali je praksa pokazala da kada je reč o izuzeću javnog izvršitelja postoje određena lutanja i zloupotrebe u primeni ovog instituta. S tim u vezi, u radu ćemo analizirati zakonska rešenja i ukazati na opasnosti koje nosi pogrešno shvatanje i primenjivanje razloga za izuzeće javnog izvršitelja.
AB  - The main focus of this paper was to tackle the disqualification of public enforcement agent in the course of enforcement proceedings. According to the 2016 Serbian Law on Enforcement and Security the powers of public enforcement agents have been expanded significantly. They are exclusively entitled to decide on motion to enforce and for conducting enforcement regarding collection of claims for utilities and other similar services. Besides that they are in charge for conducting all enforcement measures with exceptions related to joint sale of immovable and movable assets, enforcement regarding action, non-action or sufferance, enforcement of decicions in family matters and employment reinstatement enforcement. Enforcement agents are not only empowered to perform actions but they also have competences to decide on different motions and legal remedies filed by the parties and other participants to enforcement proceedings. Therefor it is necessary to provide their impartiality. Although the current Law on Enforcement and Security regulates disqualification of public enforcement agents (exclusion and disqualification), there are still some problems that need to be resolved. First of all, the provisions dealing with disqualification of public enforcement agents are in different parts of the law. Second, only enforcement debtor may request disqualification of public enforcement agent. In our view both parties as well as the participants to the enforcement proceedings should be entitled to request disqualification of public enforcement agent, since his/her decsisions may tackle their rights and legal interests. Public enforcement agent may also find out there are reasons of his/her disqualification in which case he/she should inform the court and the parties to the proceedings. The Law on Enforcement and Security provides that motion for disqualification of public enforcement agent shall not stay enforcement, but if there are reasons for his/her exclusion he/she should cease any work on the case and inform the court and the parties to the proceedings, otherwise his/her actions shall constitute disciplinary violation. The first instance court shall be competent to decide on request for disqualification of public enforcement agent. If the request has been dismissed or rejected, against that decision an objection may be lodged. When the court has granted the request no legal remedies are allowed against that decision. The reasons for disqualification and exclusion of public enforcement agents have been regulated by Law on Enforcement and Security. One reason for disqualification needs to be adressed in special way. Civil Procedure Code provides that a judge shall be excluded if he/she and a party are involved in the proceedings regarding another lawsuit. This reason for exclusion of public enforcement agent hasn't been listed in Law on Enforcement but it may be used for his/her disqualification. However according to the case law of European Court of Human Rights, bringing criminal charges or lawsuits against judges is not in itself sufficient to cast doubt on their impartiality. This is because to require their automatic withdrawal in such circumstances would enable discontented litigants to engage in "judge shopping" by artificially creating bias or prejudice, and thus provide them with easy instrument to remove judges they consider unfavourable. Before Serbian courts discontented enforcement debtors have started to file lawsuits against public enforcement agents in order achieve their disqualification from enforcement proceedings. The courts that are competent to decide on these requests should take into account judgments of European Court of Human Rights dealing with this issue.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Izuzeće javnog izvršitelja
T1  - Disqualification of public enforcement agent
EP  - 714
IS  - 4-6
SP  - 694
VL  - 57
UR  - conv_2288
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2019",
abstract = "Jedno od centralnih pitanja koje se odnosi na položaj javnog izvršitelja jeste obezbeđivanje njegove nepristrasnosti u odnosu na stranke izvršnog postupka. U tom smislu treba razmotriti način određivanja javnog izvršitelja koji će postupati u konkretnom izvršnom postupku, ali i mogućnost njegove promene do koje može doći kako voljom stranaka, tako i na zahtev samog javnog izvršitelja. Iako su javni izvršitelji uvedeni Zakonom o izvršenju i obezbeđenju iz 2011.godine, taj zakon nije do kraja definisao njihov položaj, a naročito odnos prema strankama izvršnog postupka, dok je zahtev za izuzeće javnog izvršitelja bio nedozvoljen. Problematičan je bio odnos javnog izvršitelja i izvršnog poverioca, jer je u nekim situacijama javni izvršitelj nastupao kao njegov punomoćnik, dok sam izvršni dužnik nije mogao da traži izuzeće javnog izvršitelja. Važećim Zakonom o izvršenju i obezbeđenju koji je stupio na snagu 1.jula 2016.godine ovo pitanje je rešeno na drugačiji način, ali je praksa pokazala da kada je reč o izuzeću javnog izvršitelja postoje određena lutanja i zloupotrebe u primeni ovog instituta. S tim u vezi, u radu ćemo analizirati zakonska rešenja i ukazati na opasnosti koje nosi pogrešno shvatanje i primenjivanje razloga za izuzeće javnog izvršitelja., The main focus of this paper was to tackle the disqualification of public enforcement agent in the course of enforcement proceedings. According to the 2016 Serbian Law on Enforcement and Security the powers of public enforcement agents have been expanded significantly. They are exclusively entitled to decide on motion to enforce and for conducting enforcement regarding collection of claims for utilities and other similar services. Besides that they are in charge for conducting all enforcement measures with exceptions related to joint sale of immovable and movable assets, enforcement regarding action, non-action or sufferance, enforcement of decicions in family matters and employment reinstatement enforcement. Enforcement agents are not only empowered to perform actions but they also have competences to decide on different motions and legal remedies filed by the parties and other participants to enforcement proceedings. Therefor it is necessary to provide their impartiality. Although the current Law on Enforcement and Security regulates disqualification of public enforcement agents (exclusion and disqualification), there are still some problems that need to be resolved. First of all, the provisions dealing with disqualification of public enforcement agents are in different parts of the law. Second, only enforcement debtor may request disqualification of public enforcement agent. In our view both parties as well as the participants to the enforcement proceedings should be entitled to request disqualification of public enforcement agent, since his/her decsisions may tackle their rights and legal interests. Public enforcement agent may also find out there are reasons of his/her disqualification in which case he/she should inform the court and the parties to the proceedings. The Law on Enforcement and Security provides that motion for disqualification of public enforcement agent shall not stay enforcement, but if there are reasons for his/her exclusion he/she should cease any work on the case and inform the court and the parties to the proceedings, otherwise his/her actions shall constitute disciplinary violation. The first instance court shall be competent to decide on request for disqualification of public enforcement agent. If the request has been dismissed or rejected, against that decision an objection may be lodged. When the court has granted the request no legal remedies are allowed against that decision. The reasons for disqualification and exclusion of public enforcement agents have been regulated by Law on Enforcement and Security. One reason for disqualification needs to be adressed in special way. Civil Procedure Code provides that a judge shall be excluded if he/she and a party are involved in the proceedings regarding another lawsuit. This reason for exclusion of public enforcement agent hasn't been listed in Law on Enforcement but it may be used for his/her disqualification. However according to the case law of European Court of Human Rights, bringing criminal charges or lawsuits against judges is not in itself sufficient to cast doubt on their impartiality. This is because to require their automatic withdrawal in such circumstances would enable discontented litigants to engage in "judge shopping" by artificially creating bias or prejudice, and thus provide them with easy instrument to remove judges they consider unfavourable. Before Serbian courts discontented enforcement debtors have started to file lawsuits against public enforcement agents in order achieve their disqualification from enforcement proceedings. The courts that are competent to decide on these requests should take into account judgments of European Court of Human Rights dealing with this issue.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Izuzeće javnog izvršitelja, Disqualification of public enforcement agent",
pages = "714-694",
number = "4-6",
volume = "57",
url = "conv_2288"
}

Bodiroga, N.. (2019). Izuzeće javnog izvršitelja. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 57(4-6), 694-714.
conv_2288

Bodiroga N. Izuzeće javnog izvršitelja. in Pravo i privreda. 2019;57(4-6):694-714.
conv_2288 .

Bodiroga, Nikola, "Izuzeće javnog izvršitelja" in Pravo i privreda, 57, no. 4-6 (2019):694-714,
conv_2288 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2019
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1087
AB  - Donošenjem Zakona o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku iz 2014. godine, revizijski cenzus smanjen je na 40.000 evra u opštem parničnom postupku, odnosno na 100.000 evra u postupku u privrednim sporovima. Navedenim zakonskim izmenama omogućeno je i izjavljivanje revizije protiv svake drugostepene presude kojom je preinačena prvostepena presuda i odlučeno o zahtevima stranaka, kao i protiv svake drugostepene presude kojom je usvojena žalba, ukinuta prvostepena presuda i odlučeno o zahtevima stranaka. Česte izmene odredaba Zakona o parničnom postupku, ali i odredaba drugih zakona kojima je regulisano pravo na izjavljivanje revizije u posebnim parničnim postupcima, dovele su do problema u određivanju procesnih pravila koja se primenjuju na odlučivanje o dozvoljenosti revizije u konkretnom parničnom postupku, a postojanje tog problema uslovilo je zauzimanje različitih stavova o ovom pitanju od strane Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda.
AB  - The plaintiff filed a lawsuit under the Public Information and Media Law, and the High Court of Belgrade and the Court of Appeal have ruled against him. He tried to challenge the judgment of second instance court by filing an appeal on the points of law. The Supreme Court of Cassation applied Public Information and Media Law that was in force at the time of publication of disputed information instead of the Law that was in force when the second instance judgment was passed and dismissed the appeal on the points of law. This decision has been quashed by the Constitutional Court, because it violated the plaintiff's right to fair trial. In its ruling the Constitutional Court explicitly stated that admissibility of appeal on the points of law has to be determined in accordance with procedural rules that were in force at the time the second instance judgment was passed.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Vremensko važenje procesnih zakona i dozvoljenost revizije u parničnom postupku - različiti stavovi Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda
T1  - Temporal application of procedural rules and admissibility of appeal on the points of law in civil procedure: Conflicting legal opinions of the Constitutional Court and the Supreme Court of Cassation
EP  - 293
IS  - 3
SP  - 277
VL  - 67
DO  - 10.5937/AnaliPFB1903290B
UR  - conv_501
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2019",
abstract = "Donošenjem Zakona o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku iz 2014. godine, revizijski cenzus smanjen je na 40.000 evra u opštem parničnom postupku, odnosno na 100.000 evra u postupku u privrednim sporovima. Navedenim zakonskim izmenama omogućeno je i izjavljivanje revizije protiv svake drugostepene presude kojom je preinačena prvostepena presuda i odlučeno o zahtevima stranaka, kao i protiv svake drugostepene presude kojom je usvojena žalba, ukinuta prvostepena presuda i odlučeno o zahtevima stranaka. Česte izmene odredaba Zakona o parničnom postupku, ali i odredaba drugih zakona kojima je regulisano pravo na izjavljivanje revizije u posebnim parničnim postupcima, dovele su do problema u određivanju procesnih pravila koja se primenjuju na odlučivanje o dozvoljenosti revizije u konkretnom parničnom postupku, a postojanje tog problema uslovilo je zauzimanje različitih stavova o ovom pitanju od strane Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda., The plaintiff filed a lawsuit under the Public Information and Media Law, and the High Court of Belgrade and the Court of Appeal have ruled against him. He tried to challenge the judgment of second instance court by filing an appeal on the points of law. The Supreme Court of Cassation applied Public Information and Media Law that was in force at the time of publication of disputed information instead of the Law that was in force when the second instance judgment was passed and dismissed the appeal on the points of law. This decision has been quashed by the Constitutional Court, because it violated the plaintiff's right to fair trial. In its ruling the Constitutional Court explicitly stated that admissibility of appeal on the points of law has to be determined in accordance with procedural rules that were in force at the time the second instance judgment was passed.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Vremensko važenje procesnih zakona i dozvoljenost revizije u parničnom postupku - različiti stavovi Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda, Temporal application of procedural rules and admissibility of appeal on the points of law in civil procedure: Conflicting legal opinions of the Constitutional Court and the Supreme Court of Cassation",
pages = "293-277",
number = "3",
volume = "67",
doi = "10.5937/AnaliPFB1903290B",
url = "conv_501"
}

Bodiroga, N.. (2019). Vremensko važenje procesnih zakona i dozvoljenost revizije u parničnom postupku - različiti stavovi Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 67(3), 277-293.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1903290B
conv_501

Bodiroga N. Vremensko važenje procesnih zakona i dozvoljenost revizije u parničnom postupku - različiti stavovi Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2019;67(3):277-293.
doi:10.5937/AnaliPFB1903290B
conv_501 .

Bodiroga, Nikola, "Vremensko važenje procesnih zakona i dozvoljenost revizije u parničnom postupku - različiti stavovi Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 67, no. 3 (2019):277-293,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1903290B .,
conv_501 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1020
AB  - Zakon o izvršenju i obezbeđenju iz 2011. godine propisivao je da odlaganje izvršenja nije bilo dozvoljeno, što je dovodilo do brojnih problema u praksi. Zbog izričite zabrane odlaganja koju je sadržao tada važeći Zakon o izvršenju i obezbeđenju sudovi su bili primorani, da shodnom primenom odredaba Zakona o parničnom postupku odlažu izvršenje u onim slučajevima u kojima je to bilo opravdano. Zakon o izvršenju i obezbeđenju koji je stupio na snagu 1. jula 2016. godine ponovo je uveo mogućnost odlaganja izvršenja. Zakonsko regulisanje ovog instituta predstavlja korak napred, ali se pri tome mora imati u vidu da je odlaganje izvršenja izuzetak, a ne pravilo, te da odlaganjem izvršenja ne bi smela da se ugrozi sama suština prava na izvršenje u razumnom roku. Izvršenje se može odrediti na osnovu izvršne i na osnovu verodostojne isprave. Kada je reč o izvršenju na osnovu verodostojne isprave samo izjavljivanje prigovora i žalbe odlaže izvršenje rešenja o izvršenju do njegove pravnosnažnosti, što znači da se u fazu sprovođenja izvršenja može preći tek nakon što proteknu rokovi za izjavljivanje ovih pravnih lekova, odnosno tek nakon što se o tim pravnim lekovima pravnosnažno odluči. U postupku izvršenja na osnovu izvršne isprave stvari su bitno različite. Žalba protiv rešenja o izvršenju na osnovu izvršne isprave ne odlaže izvršenje tog rešenja, jer se polazi od toga da je nastanku izvršne isprave redovno prethodio parnični ili drugi kognicijski (ispitni) postupak u kojem se, najčešće u dva stepena, na autoritativan i nesumnjiv način već odlučivalo o potraživanju izvršnog poverioca. Međutim, sve je veći broj izvršnih isprava čijem nastanku nije prethodio ispitni postupak u kojem se odlučivalo o postojanju samog potraživanja, ili ako jeste vođen odgovarajući postupak, onda izvršna isprava koja je u njemu nastala nije prošla kontrolu drugostepenog postupka. Tada se redovno dešava da paralelno teku postupak izvršenja na osnovu izvršne isprave, ali i odgovarajući postupak za njeno stavljanje van snage, pa se postavlja pitanje celishodnosti odlaganja izvršenja u tim situacijama. To može biti slučaj i sa domaćom arbitražnom odlukom kao izvršnom ispravom. Doneto je rešenje o izvršenju na osnovu domaće arbitražne odluke kao izvršne isprave, na osnovu tog rešenja izvršenje se sprovodi, a istovremeno teče postupak po tužbi za poništaj domaće arbitražne odluke. U radu ćemo razmotriti mogućnost odlaganja izvršenja usled podnošenja tužbe za poništaj domaće arbitražne odluke.
AB  - This main focus of this paper is to tackle some problems related to enforcement of domestic arbitral award. According to the provisions of Serbian Law on Arbitration domestic arbitral award shall have the same effects as the final judgment of national court and shall be enforced pursuant to the provisions of Law on Enforcement and Security. Although domestic arbitral award represents enforcement title, there aren't many provisions dealing with enforcement of domestic arbitral award. For the purpose of the Law on Enforcement and Security the decision issued before arbitration shall constitute a court decision. However, that doesn't mean that all provisions of Law on Enforcement and Security dealing with enforcement of judgments and other court decisions can be applied to enforcement of domestic arbitral award. When enforcement creditor files a motion to enforce based on court decision it must be accompanied by certificate of enforceability. That rule doesn't apply to enforcement of domestic arbitral award. Certificate of enforceability is not necessary condition for issuing enforcement order based on domestic arbitral award. If domestic arbitral award has been rendered by an ad hoc arbitration it would be impossible to obtain certificate of enforceability. In these cases it is up to enforcement court to apply the relevant provisions of Law on Enforcement and Security and to determine whether the domestic arbitral award has become enforceable. If the conditions for enforceability of domestic arbitral award have been met the enforcement court shall issue enforcement order. The enforcement debtor may challenge the enforcement order on the ground that enforcement title hasn't become enforceable, and it shall be in the competence of court of appeal to check the enforceability of domestic arbitral award. Second important issue is the procedure for setting aside domestic arbitral award and its impact on enforcement procedure. If enforcement debtor files the lawsuit for setting aside domestic arbitral award he/she will usually request postponement of enforcement procedure. Motion for postponement shall be granted if the enforcement debtor establishes likelihood that enforcement would cause him/her damage which is bigger than the damage that would be done to enforcement creditor by postponement of enforcement. Besides that, reasons that justify postponement have to be proven by official documents or by documents that have been certified in accordance with the law. If all these conditions have been met the enforcement procedure shall be postponed until the procedure for setting aside domestic arbitral award has ended. Bearing in mind that all ordinary and extraordinary legal remedies may be used in procedure for setting aside domestic arbitral award it means that enforcement procedure would be delayed significantly. The parties usually choose to solve their dispute before arbitration because it is more efficient than the court proceedings. The procedural efficiency principle has to be implemented not only in procedure before arbitration tribunal, but also in the course of enforcement. That would require some changes in legislation. The reasons for postponement of enforcement of domestic arbitral award have to be clear and precise. In our view, the enforcement of domestic arbitral award should be postponed only if a first instance court has brought decision granting the request of enforcement debtor to set aside domestic arbitral award and if the enforcement debtor establishes likelihood that enforcement would cause him/her irreparable or hardly reparable damage. In that case, the enforcement should be postponed until the procedure for setting aside domestic arbitral award has finally ended. At the same time, the procedure for setting aside domestic arbitral award has to be redefined by reduction of available legal remedies. These legislative changes will create legal framework for efficient enforcement of domestic arbitral award.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Odlaganje izvršenja domaće arbitražne odluke
T1  - Postponement of enforcement of domestic arbitral award
EP  - 287
IS  - 4-6
SP  - 267
VL  - 56
UR  - conv_2240
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2018",
abstract = "Zakon o izvršenju i obezbeđenju iz 2011. godine propisivao je da odlaganje izvršenja nije bilo dozvoljeno, što je dovodilo do brojnih problema u praksi. Zbog izričite zabrane odlaganja koju je sadržao tada važeći Zakon o izvršenju i obezbeđenju sudovi su bili primorani, da shodnom primenom odredaba Zakona o parničnom postupku odlažu izvršenje u onim slučajevima u kojima je to bilo opravdano. Zakon o izvršenju i obezbeđenju koji je stupio na snagu 1. jula 2016. godine ponovo je uveo mogućnost odlaganja izvršenja. Zakonsko regulisanje ovog instituta predstavlja korak napred, ali se pri tome mora imati u vidu da je odlaganje izvršenja izuzetak, a ne pravilo, te da odlaganjem izvršenja ne bi smela da se ugrozi sama suština prava na izvršenje u razumnom roku. Izvršenje se može odrediti na osnovu izvršne i na osnovu verodostojne isprave. Kada je reč o izvršenju na osnovu verodostojne isprave samo izjavljivanje prigovora i žalbe odlaže izvršenje rešenja o izvršenju do njegove pravnosnažnosti, što znači da se u fazu sprovođenja izvršenja može preći tek nakon što proteknu rokovi za izjavljivanje ovih pravnih lekova, odnosno tek nakon što se o tim pravnim lekovima pravnosnažno odluči. U postupku izvršenja na osnovu izvršne isprave stvari su bitno različite. Žalba protiv rešenja o izvršenju na osnovu izvršne isprave ne odlaže izvršenje tog rešenja, jer se polazi od toga da je nastanku izvršne isprave redovno prethodio parnični ili drugi kognicijski (ispitni) postupak u kojem se, najčešće u dva stepena, na autoritativan i nesumnjiv način već odlučivalo o potraživanju izvršnog poverioca. Međutim, sve je veći broj izvršnih isprava čijem nastanku nije prethodio ispitni postupak u kojem se odlučivalo o postojanju samog potraživanja, ili ako jeste vođen odgovarajući postupak, onda izvršna isprava koja je u njemu nastala nije prošla kontrolu drugostepenog postupka. Tada se redovno dešava da paralelno teku postupak izvršenja na osnovu izvršne isprave, ali i odgovarajući postupak za njeno stavljanje van snage, pa se postavlja pitanje celishodnosti odlaganja izvršenja u tim situacijama. To može biti slučaj i sa domaćom arbitražnom odlukom kao izvršnom ispravom. Doneto je rešenje o izvršenju na osnovu domaće arbitražne odluke kao izvršne isprave, na osnovu tog rešenja izvršenje se sprovodi, a istovremeno teče postupak po tužbi za poništaj domaće arbitražne odluke. U radu ćemo razmotriti mogućnost odlaganja izvršenja usled podnošenja tužbe za poništaj domaće arbitražne odluke., This main focus of this paper is to tackle some problems related to enforcement of domestic arbitral award. According to the provisions of Serbian Law on Arbitration domestic arbitral award shall have the same effects as the final judgment of national court and shall be enforced pursuant to the provisions of Law on Enforcement and Security. Although domestic arbitral award represents enforcement title, there aren't many provisions dealing with enforcement of domestic arbitral award. For the purpose of the Law on Enforcement and Security the decision issued before arbitration shall constitute a court decision. However, that doesn't mean that all provisions of Law on Enforcement and Security dealing with enforcement of judgments and other court decisions can be applied to enforcement of domestic arbitral award. When enforcement creditor files a motion to enforce based on court decision it must be accompanied by certificate of enforceability. That rule doesn't apply to enforcement of domestic arbitral award. Certificate of enforceability is not necessary condition for issuing enforcement order based on domestic arbitral award. If domestic arbitral award has been rendered by an ad hoc arbitration it would be impossible to obtain certificate of enforceability. In these cases it is up to enforcement court to apply the relevant provisions of Law on Enforcement and Security and to determine whether the domestic arbitral award has become enforceable. If the conditions for enforceability of domestic arbitral award have been met the enforcement court shall issue enforcement order. The enforcement debtor may challenge the enforcement order on the ground that enforcement title hasn't become enforceable, and it shall be in the competence of court of appeal to check the enforceability of domestic arbitral award. Second important issue is the procedure for setting aside domestic arbitral award and its impact on enforcement procedure. If enforcement debtor files the lawsuit for setting aside domestic arbitral award he/she will usually request postponement of enforcement procedure. Motion for postponement shall be granted if the enforcement debtor establishes likelihood that enforcement would cause him/her damage which is bigger than the damage that would be done to enforcement creditor by postponement of enforcement. Besides that, reasons that justify postponement have to be proven by official documents or by documents that have been certified in accordance with the law. If all these conditions have been met the enforcement procedure shall be postponed until the procedure for setting aside domestic arbitral award has ended. Bearing in mind that all ordinary and extraordinary legal remedies may be used in procedure for setting aside domestic arbitral award it means that enforcement procedure would be delayed significantly. The parties usually choose to solve their dispute before arbitration because it is more efficient than the court proceedings. The procedural efficiency principle has to be implemented not only in procedure before arbitration tribunal, but also in the course of enforcement. That would require some changes in legislation. The reasons for postponement of enforcement of domestic arbitral award have to be clear and precise. In our view, the enforcement of domestic arbitral award should be postponed only if a first instance court has brought decision granting the request of enforcement debtor to set aside domestic arbitral award and if the enforcement debtor establishes likelihood that enforcement would cause him/her irreparable or hardly reparable damage. In that case, the enforcement should be postponed until the procedure for setting aside domestic arbitral award has finally ended. At the same time, the procedure for setting aside domestic arbitral award has to be redefined by reduction of available legal remedies. These legislative changes will create legal framework for efficient enforcement of domestic arbitral award.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Odlaganje izvršenja domaće arbitražne odluke, Postponement of enforcement of domestic arbitral award",
pages = "287-267",
number = "4-6",
volume = "56",
url = "conv_2240"
}

Bodiroga, N.. (2018). Odlaganje izvršenja domaće arbitražne odluke. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 56(4-6), 267-287.
conv_2240

Bodiroga N. Odlaganje izvršenja domaće arbitražne odluke. in Pravo i privreda. 2018;56(4-6):267-287.
conv_2240 .

Bodiroga, Nikola, "Odlaganje izvršenja domaće arbitražne odluke" in Pravo i privreda, 56, no. 4-6 (2018):267-287,
conv_2240 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2017
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/977
AB  - U naučnoj literaturi se građansko procesno pravo često označava kao formalno, nasuprot materijalnom pravu kao suštinskom. Kada je reč o značaju forme u građanskom procesnom pravu, diskusije se uglavnom odnose na formu preduzimanja procesnih radnji i na uticaj nepoštovanja propisane forme na punovažnost preduzetih radnji. Bez obzira na stavove prema kojima forma ne može biti sama sebi svrha, o njenom značaju govore bitne povrede odredaba parničnog postupka koje predstavljaju sankcije za nepreduzimanje procesnih radnji u propisanoj formi. Definisanje građanskog procesnog prava kao formalnog prava nužno proizvodi posledice i na način primene procesnih normi. Ovo pitanje nije dobilo zasluženu pažnju u naučnoj i stručnoj javnosti, a u sudskoj praksi se i ne vidi kao problem, već se u odlukama redovnih sudova insistira na restriktivnoj primeni procesnih normi, pri čemu se jezičko tumačenje vidi kao najvažniji i često jedini metod njihovog tumačenja. Uvođenjem kontrole sudskih odluka u postupku po ustavnoj žalbi pred Ustavnim sudom i u postupku pred Evropskim sudom za ljudska prava stvorena je mogućnost da se kontroliše način na koji redovni sudovi primenjuju pravila građanskog procesnog prava. U postupku te kontrole, Ustavni sud i Evropski sud za ljudska prava su doneli nekoliko odluka u kojima su utvrdili da je od strane redovnih sudova povređeno pravo na pravično suđenje zbog preteranog formalizma u primeni procesnih normi. U tim odlukama date su i smernice u pogledu načina na koji procesne norme treba primenjivati.
AB  - This main focus of this paper is to tackle the approach to the application of civil procedure rules adopted by Serbian courts. Rules of civil procedure are often treated as part of formal law contrary to the material (substantive) law. This definition necessarily influences the way in which the rules of civil procedure are being applied by our civil courts. After thorough analysis of many decisions rendered by our civil courts, one can conclude that when it comes to the application of civil procedure rules restrictive and technical approach prevails. So far, the way in which the civil procedure rules are being applied hasn't received any attention, neither in theory nor in practice. However, in 2016, Serbian Constitutional Court has quashed several decisions of civil courts because it concluded that the courts have applied civil procedure rules in excessively formalistic manner, which resulted in violation of the right to fair trial. In its recent decisions European Court for Human Rights has also stressed out that the application of civil procedure rules in excessively formalistic manner runs contrary to the principle of general fairness inherent in Article 6(1) of European Convention for Protection of Human Rights and Fundamental Liberties. According to the European Court for Human Rights, the courts are bound to apply the rules of procedure avoiding both excessive formalism that would impair the fairness of the proceedings and excessive flexibility such as would render nugatory the procedural requirements laid down in statutes. The traditional rules of interpretation and application of civil procedure rules must be read in a way which is compatible with Constitution and Convention rights.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - O formalističkoj primeni građanskog procesnog prava
T1  - On formalistic approach to civil procedure
EP  - 492
IS  - 4-6
SP  - 470
VL  - 55
UR  - conv_2208
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2017",
abstract = "U naučnoj literaturi se građansko procesno pravo često označava kao formalno, nasuprot materijalnom pravu kao suštinskom. Kada je reč o značaju forme u građanskom procesnom pravu, diskusije se uglavnom odnose na formu preduzimanja procesnih radnji i na uticaj nepoštovanja propisane forme na punovažnost preduzetih radnji. Bez obzira na stavove prema kojima forma ne može biti sama sebi svrha, o njenom značaju govore bitne povrede odredaba parničnog postupka koje predstavljaju sankcije za nepreduzimanje procesnih radnji u propisanoj formi. Definisanje građanskog procesnog prava kao formalnog prava nužno proizvodi posledice i na način primene procesnih normi. Ovo pitanje nije dobilo zasluženu pažnju u naučnoj i stručnoj javnosti, a u sudskoj praksi se i ne vidi kao problem, već se u odlukama redovnih sudova insistira na restriktivnoj primeni procesnih normi, pri čemu se jezičko tumačenje vidi kao najvažniji i često jedini metod njihovog tumačenja. Uvođenjem kontrole sudskih odluka u postupku po ustavnoj žalbi pred Ustavnim sudom i u postupku pred Evropskim sudom za ljudska prava stvorena je mogućnost da se kontroliše način na koji redovni sudovi primenjuju pravila građanskog procesnog prava. U postupku te kontrole, Ustavni sud i Evropski sud za ljudska prava su doneli nekoliko odluka u kojima su utvrdili da je od strane redovnih sudova povređeno pravo na pravično suđenje zbog preteranog formalizma u primeni procesnih normi. U tim odlukama date su i smernice u pogledu načina na koji procesne norme treba primenjivati., This main focus of this paper is to tackle the approach to the application of civil procedure rules adopted by Serbian courts. Rules of civil procedure are often treated as part of formal law contrary to the material (substantive) law. This definition necessarily influences the way in which the rules of civil procedure are being applied by our civil courts. After thorough analysis of many decisions rendered by our civil courts, one can conclude that when it comes to the application of civil procedure rules restrictive and technical approach prevails. So far, the way in which the civil procedure rules are being applied hasn't received any attention, neither in theory nor in practice. However, in 2016, Serbian Constitutional Court has quashed several decisions of civil courts because it concluded that the courts have applied civil procedure rules in excessively formalistic manner, which resulted in violation of the right to fair trial. In its recent decisions European Court for Human Rights has also stressed out that the application of civil procedure rules in excessively formalistic manner runs contrary to the principle of general fairness inherent in Article 6(1) of European Convention for Protection of Human Rights and Fundamental Liberties. According to the European Court for Human Rights, the courts are bound to apply the rules of procedure avoiding both excessive formalism that would impair the fairness of the proceedings and excessive flexibility such as would render nugatory the procedural requirements laid down in statutes. The traditional rules of interpretation and application of civil procedure rules must be read in a way which is compatible with Constitution and Convention rights.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "O formalističkoj primeni građanskog procesnog prava, On formalistic approach to civil procedure",
pages = "492-470",
number = "4-6",
volume = "55",
url = "conv_2208"
}

Bodiroga, N.. (2017). O formalističkoj primeni građanskog procesnog prava. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 55(4-6), 470-492.
conv_2208

Bodiroga N. O formalističkoj primeni građanskog procesnog prava. in Pravo i privreda. 2017;55(4-6):470-492.
conv_2208 .

Bodiroga, Nikola, "O formalističkoj primeni građanskog procesnog prava" in Pravo i privreda, 55, no. 4-6 (2017):470-492,
conv_2208 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/919
AB  - Krajem 2015. godine usvojen je novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju koji u najvećem delu svojih odredbi stupa na snagu 01. jula 2016. godine. Računajući od 2000. godine radi se o četvrtom zakonu kojim se uređuje izvršenje i obezbeđenje, što ukazuje na neostvarivanje ciljeva projektovanih prilikom usvajanja prethodnih zakona kao i na odsustvo svesti o potrebnom stepenu pravne sigurnosti koji se ne može postići čestim izmenama zakona kojima se uređuje građanski sudski postupak. Zakonska rešenja čije se stupanje na snagu uskoro očekuje, donose brojne novine, a svakako jedna od najznačajnih, odnosi se na položaj javnih izvršitelja, odnosno na njihovu ulogu u postupku izvršenja i obezbeđenja. Nakon četiri godine prestaje da postoji paralelni kolosek u sprovođenju izvršenja. Izvršni poverioci neće više imati pravo izbora između sprovođenja izvršenja preko javnih izvršitelja i sprovođenja izvršenja putem sudskih izvršitelja. Osim nekoliko izuzetaka, javni izvršitelji preuzimaju celokupno sprovođenje izvršenja, što se odrazilo na pooštravanje uslova za njihovo imenovanje i na njihovu pojačanu odgovornost. U radu analiziramo poziciju javnog izvršitelja iz ugla novousvojenih zakonskih rešenja.
AB  - The main focus of this paper is the position of public enforcement agents in new Serbian Law on Enforcement and Security. First of all, they are now called public enforcement agents in order to emphasise public powers that have been delegated to them by law. According to the provisions of the new law, besides law degree, bar exam is also required for appointment. Enforcement agents and their deputies that have been appointed before the new law has come into force will have to pass bar exam before January 01, 2018. If they fail to do that, they will be dismissed from office. Public enforcement agents have to be impartial when exercising their powers in enforcement proceedings. Their impartiality is questionable since public enforcement agent that has been designated to conduct the enforcement can be replaced at the request of enforcement creditor. Public enforcement agents became exclusively competent not just for collection of claims for utilities and other similar services but also for conducting enforcement in general. Enforcement courts are exclusively competent for conducting enforcement when it comes to joint sale of immovables and movables, enforcement of obligations regarding action, non-action or sufferance, enforcement of decisions on family matters and reinstatement of employee. Rules on disciplinary liability of public enforcement agents have been improved, but court supervision of their work still needs to be established.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Položaj javnog izvršitelja u novom Zakonu o izvršenju i obezbeđenju
T1  - Position of public enforcement agent in new Law on Enforcement and Security
EP  - 454
IS  - 4-6
SP  - 440
VL  - 54
UR  - conv_2175
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2016",
abstract = "Krajem 2015. godine usvojen je novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju koji u najvećem delu svojih odredbi stupa na snagu 01. jula 2016. godine. Računajući od 2000. godine radi se o četvrtom zakonu kojim se uređuje izvršenje i obezbeđenje, što ukazuje na neostvarivanje ciljeva projektovanih prilikom usvajanja prethodnih zakona kao i na odsustvo svesti o potrebnom stepenu pravne sigurnosti koji se ne može postići čestim izmenama zakona kojima se uređuje građanski sudski postupak. Zakonska rešenja čije se stupanje na snagu uskoro očekuje, donose brojne novine, a svakako jedna od najznačajnih, odnosi se na položaj javnih izvršitelja, odnosno na njihovu ulogu u postupku izvršenja i obezbeđenja. Nakon četiri godine prestaje da postoji paralelni kolosek u sprovođenju izvršenja. Izvršni poverioci neće više imati pravo izbora između sprovođenja izvršenja preko javnih izvršitelja i sprovođenja izvršenja putem sudskih izvršitelja. Osim nekoliko izuzetaka, javni izvršitelji preuzimaju celokupno sprovođenje izvršenja, što se odrazilo na pooštravanje uslova za njihovo imenovanje i na njihovu pojačanu odgovornost. U radu analiziramo poziciju javnog izvršitelja iz ugla novousvojenih zakonskih rešenja., The main focus of this paper is the position of public enforcement agents in new Serbian Law on Enforcement and Security. First of all, they are now called public enforcement agents in order to emphasise public powers that have been delegated to them by law. According to the provisions of the new law, besides law degree, bar exam is also required for appointment. Enforcement agents and their deputies that have been appointed before the new law has come into force will have to pass bar exam before January 01, 2018. If they fail to do that, they will be dismissed from office. Public enforcement agents have to be impartial when exercising their powers in enforcement proceedings. Their impartiality is questionable since public enforcement agent that has been designated to conduct the enforcement can be replaced at the request of enforcement creditor. Public enforcement agents became exclusively competent not just for collection of claims for utilities and other similar services but also for conducting enforcement in general. Enforcement courts are exclusively competent for conducting enforcement when it comes to joint sale of immovables and movables, enforcement of obligations regarding action, non-action or sufferance, enforcement of decisions on family matters and reinstatement of employee. Rules on disciplinary liability of public enforcement agents have been improved, but court supervision of their work still needs to be established.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Položaj javnog izvršitelja u novom Zakonu o izvršenju i obezbeđenju, Position of public enforcement agent in new Law on Enforcement and Security",
pages = "454-440",
number = "4-6",
volume = "54",
url = "conv_2175"
}

Bodiroga, N.. (2016). Položaj javnog izvršitelja u novom Zakonu o izvršenju i obezbeđenju. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 54(4-6), 440-454.
conv_2175

Bodiroga N. Položaj javnog izvršitelja u novom Zakonu o izvršenju i obezbeđenju. in Pravo i privreda. 2016;54(4-6):440-454.
conv_2175 .

Bodiroga, Nikola, "Položaj javnog izvršitelja u novom Zakonu o izvršenju i obezbeđenju" in Pravo i privreda, 54, no. 4-6 (2016):440-454,
conv_2175 .

TY  - CHAP
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2015
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1991
AB  - Stanarsko pravo, kao specifičan institut socijalističkih društevnih odnosa,
sagledava se iz bitno drugačijeg ugla nakon ustanovljavanja ustavnog uređenja
zasnovanog na privatnoj svojini i tržišnoj privredi. U tom smislu, postavilo se pitanje
pravnog statusa nosilaca stanarskog prava i sa njima povezanih lica u jednom
novom pravnom kontekstu. Stanarsko pravo kada je zasnovano na stanu u privatnoj
svojini se manifestovalo kao ograničenje svojinskih prava, ali to ograničenje je imalo
svoju vremensku dimenziju. Čak je i socijalistički zakonodavac to imao u vidu kada
je propisao da se posle određenog datuma više ne može zasnivati stanarsko pravo na
stanu u privatnoj svojini. Nakon smrti nosioca stanarskog prava postavilo se pitanje
sudbine lica koja su bila u određenoj pravno relevantnoj vezi nosiocem stanarskog
prava, a koja su se u stan uselila nakon što zasnivanje stanarskog prava na stanu u
privatnoj svojini više nije bilo moguće. U radu analiziramo ovu situaciju iz ugla
prava na imovinu i uz ugla prava na dom, odnosno kroz stavove koje su u svojim
presudama zauzimali Ustavni sud i Evropski sud za ljudska prava.
AB  - The purpose of this paper was to tackle the legal position of protected tenants and
related persons in the new circumstances created by transition from socialism to
democracy. Flat owners have been filing lawsuits seeking eviction of those persons
in order to fully exercise their property rights. The clear and consistent position of
Serbian civil courts was that no one who moved into private flat after July 29, 1973,
could acquire the status of protected tenant. However, contrary to both relevant
legal provisions and Serbian courts jurisprudence, Consitutional Court ruled that
those persons have the right to permamently use the flat in which they moved in
after July 29, 1973. Furthermore, Constituional Court stated that this ruling represented
a fair balance between the right to property of the flat owner (Article 1 of
the First Protocol to the European Convention for Protection of Human Rights and
Fundamental Freedoms, hereinafter: EHRC) and the right to home of protected
tenant (Article 8 of EHRC). We have analyzed the position of Eureopan Court of
Human Rights in respect of this issue and emphasized the criteria that need to be
taken into account in establishing a fair balance between the competing interests.
From the aspects of these criteria, the application of relevant provisions of EHRC by
Constituional Court was clearly erroneous. Therefor, procedural mechanisms are
necessary so that application of EHRC by Constitutional Court could be monitored.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V
T1  - Prinudno iseljenje zaštićenih podstanara−praksa Ustavnog suda i Evropskog suda za ljudska prava
T1  - Eviction of Protected Tenants−Jurisprudence of Serbian Constitutional Court and European Court of Human Rights
EP  - 229
SP  - 213
ER  - 

@inbook{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2015",
abstract = "Stanarsko pravo, kao specifičan institut socijalističkih društevnih odnosa,
sagledava se iz bitno drugačijeg ugla nakon ustanovljavanja ustavnog uređenja
zasnovanog na privatnoj svojini i tržišnoj privredi. U tom smislu, postavilo se pitanje
pravnog statusa nosilaca stanarskog prava i sa njima povezanih lica u jednom
novom pravnom kontekstu. Stanarsko pravo kada je zasnovano na stanu u privatnoj
svojini se manifestovalo kao ograničenje svojinskih prava, ali to ograničenje je imalo
svoju vremensku dimenziju. Čak je i socijalistički zakonodavac to imao u vidu kada
je propisao da se posle određenog datuma više ne može zasnivati stanarsko pravo na
stanu u privatnoj svojini. Nakon smrti nosioca stanarskog prava postavilo se pitanje
sudbine lica koja su bila u određenoj pravno relevantnoj vezi nosiocem stanarskog
prava, a koja su se u stan uselila nakon što zasnivanje stanarskog prava na stanu u
privatnoj svojini više nije bilo moguće. U radu analiziramo ovu situaciju iz ugla
prava na imovinu i uz ugla prava na dom, odnosno kroz stavove koje su u svojim
presudama zauzimali Ustavni sud i Evropski sud za ljudska prava., The purpose of this paper was to tackle the legal position of protected tenants and
related persons in the new circumstances created by transition from socialism to
democracy. Flat owners have been filing lawsuits seeking eviction of those persons
in order to fully exercise their property rights. The clear and consistent position of
Serbian civil courts was that no one who moved into private flat after July 29, 1973,
could acquire the status of protected tenant. However, contrary to both relevant
legal provisions and Serbian courts jurisprudence, Consitutional Court ruled that
those persons have the right to permamently use the flat in which they moved in
after July 29, 1973. Furthermore, Constituional Court stated that this ruling represented
a fair balance between the right to property of the flat owner (Article 1 of
the First Protocol to the European Convention for Protection of Human Rights and
Fundamental Freedoms, hereinafter: EHRC) and the right to home of protected
tenant (Article 8 of EHRC). We have analyzed the position of Eureopan Court of
Human Rights in respect of this issue and emphasized the criteria that need to be
taken into account in establishing a fair balance between the competing interests.
From the aspects of these criteria, the application of relevant provisions of EHRC by
Constituional Court was clearly erroneous. Therefor, procedural mechanisms are
necessary so that application of EHRC by Constitutional Court could be monitored.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V",
booktitle = "Prinudno iseljenje zaštićenih podstanara−praksa Ustavnog suda i Evropskog suda za ljudska prava, Eviction of Protected Tenants−Jurisprudence of Serbian Constitutional Court and European Court of Human Rights",
pages = "229-213"
}

Bodiroga, N.. (2015). Prinudno iseljenje zaštićenih podstanara−praksa Ustavnog suda i Evropskog suda za ljudska prava. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 213-229.

Bodiroga N. Prinudno iseljenje zaštićenih podstanara−praksa Ustavnog suda i Evropskog suda za ljudska prava. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V. 2015;:213-229..

Bodiroga, Nikola, "Prinudno iseljenje zaštićenih podstanara−praksa Ustavnog suda i Evropskog suda za ljudska prava" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 5 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume V (2015):213-229.

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2015
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/844
AB  - Zakon o parničnom postupku predstavlja opšti proceduralni okvir za zaštitu subjektivnih građanskih prava od povrede ili ugrožavanja. Specifičnosti materijalnopravnih odnosa koji daju povoda vođenju parničnog postupka uslovljavaju postojanje različitih procesnih režima čija rešenja u većoj ili manjoj meri odstupaju od opšteg parničnog postupka. Samim zakonom o parničnom postupku, a sve češće i pojedinim materijalnim zakonima, uređuju se posebni parnični postupci čija se osobenost ogleda u neprimenjivanju svih instituta opšteg parničnog postupka ili pak primeni nekih instituta u suženom vidu. Upravo zbog toga, moraju postojati jasni kriterijumi na osnovu kojih se može odrediti koji procesni režim će se primeniti na suđenje u konkretnom sporu. Samo jasni kriterijumi sprečavaju stranke da same biraju procesni režim i time dovode u pitanje ostvarivanje prava na zakonitu, jedinaku i pravičnu zaštitu. U ovom radu razmatramo nedoumice u vezi sa primenom pravila parničnog postupka koja važe za sporove male vrednosti. U tom smislu, analiziramo rešenja važećeg zakona o parničnom postupku koja ostavljaju prostora za različita tumačenja, a time ugrožavaju pravnu sigurnost.
AB  - The Serbian 2011 Civil Procedure Code has widened the scope of small claims litigations substantially. According to the Article 468 all monetary claims not exceeding the amount of 3.000 euros shall be treated as small claims. This also applies to the lawsuits where claim is not money but the plaintiff stated that he/she would accept to be paid an amount of money not exceeding the amount of 3.000 euros. Finally, small claims shall also include lawsuits where claim is not money but the value of claim stated by the plaintiff doesn't exceed the amount of 3.000 euros. This means that proceedings started by declaratory or constitutive lawsuits can also be treated as small claims under the Article 468 Civil Procedure Code. In this way the legislator tried to expand the application of small claims provisions to more disputes that would now have to be resolved in summary proceedings. However, the Article 471 of Civil Procedure Code has to be taken into account as well. According to the provision of Article 471 small claims litigations shall be conducted only before lower (basic) courts. This rule would mean that no claim that falls into jurisdiction of higher court can be treated as small claim, regardless of the claim value. The colision between the value criteria and the criteria of subject matter jurisdiction leads to legal uncertainty. The parties to the proceedings have to know in advance whether their claim is going to be adjudicated as small claim or pursuant to the provisions governing regular proceedings. Furthermore, the wrong choice of procedural rules made by the first instance court is still not properly sanctioned by the provisions of Civil Procedure Code.
PB  - Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad
T2  - Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
T1  - Neki problemi u primeni zakona o parničnom postupku u sporovima male vrednosti
T1  - Some problems concerning the application of special procedural rules for small claims litigations
EP  - 670
IS  - 2
SP  - 653
VL  - 49
DO  - 10.5937/zrpfns49-9137
UR  - conv_2568
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2015",
abstract = "Zakon o parničnom postupku predstavlja opšti proceduralni okvir za zaštitu subjektivnih građanskih prava od povrede ili ugrožavanja. Specifičnosti materijalnopravnih odnosa koji daju povoda vođenju parničnog postupka uslovljavaju postojanje različitih procesnih režima čija rešenja u većoj ili manjoj meri odstupaju od opšteg parničnog postupka. Samim zakonom o parničnom postupku, a sve češće i pojedinim materijalnim zakonima, uređuju se posebni parnični postupci čija se osobenost ogleda u neprimenjivanju svih instituta opšteg parničnog postupka ili pak primeni nekih instituta u suženom vidu. Upravo zbog toga, moraju postojati jasni kriterijumi na osnovu kojih se može odrediti koji procesni režim će se primeniti na suđenje u konkretnom sporu. Samo jasni kriterijumi sprečavaju stranke da same biraju procesni režim i time dovode u pitanje ostvarivanje prava na zakonitu, jedinaku i pravičnu zaštitu. U ovom radu razmatramo nedoumice u vezi sa primenom pravila parničnog postupka koja važe za sporove male vrednosti. U tom smislu, analiziramo rešenja važećeg zakona o parničnom postupku koja ostavljaju prostora za različita tumačenja, a time ugrožavaju pravnu sigurnost., The Serbian 2011 Civil Procedure Code has widened the scope of small claims litigations substantially. According to the Article 468 all monetary claims not exceeding the amount of 3.000 euros shall be treated as small claims. This also applies to the lawsuits where claim is not money but the plaintiff stated that he/she would accept to be paid an amount of money not exceeding the amount of 3.000 euros. Finally, small claims shall also include lawsuits where claim is not money but the value of claim stated by the plaintiff doesn't exceed the amount of 3.000 euros. This means that proceedings started by declaratory or constitutive lawsuits can also be treated as small claims under the Article 468 Civil Procedure Code. In this way the legislator tried to expand the application of small claims provisions to more disputes that would now have to be resolved in summary proceedings. However, the Article 471 of Civil Procedure Code has to be taken into account as well. According to the provision of Article 471 small claims litigations shall be conducted only before lower (basic) courts. This rule would mean that no claim that falls into jurisdiction of higher court can be treated as small claim, regardless of the claim value. The colision between the value criteria and the criteria of subject matter jurisdiction leads to legal uncertainty. The parties to the proceedings have to know in advance whether their claim is going to be adjudicated as small claim or pursuant to the provisions governing regular proceedings. Furthermore, the wrong choice of procedural rules made by the first instance court is still not properly sanctioned by the provisions of Civil Procedure Code.",
publisher = "Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad",
journal = "Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad",
title = "Neki problemi u primeni zakona o parničnom postupku u sporovima male vrednosti, Some problems concerning the application of special procedural rules for small claims litigations",
pages = "670-653",
number = "2",
volume = "49",
doi = "10.5937/zrpfns49-9137",
url = "conv_2568"
}

Bodiroga, N.. (2015). Neki problemi u primeni zakona o parničnom postupku u sporovima male vrednosti. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad., 49(2), 653-670.
https://doi.org/10.5937/zrpfns49-9137
conv_2568

Bodiroga N. Neki problemi u primeni zakona o parničnom postupku u sporovima male vrednosti. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad. 2015;49(2):653-670.
doi:10.5937/zrpfns49-9137
conv_2568 .

Bodiroga, Nikola, "Neki problemi u primeni zakona o parničnom postupku u sporovima male vrednosti" in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad, 49, no. 2 (2015):653-670,
https://doi.org/10.5937/zrpfns49-9137 .,
conv_2568 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2015
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/831
AB  - Prošlo je više od tri godine kako su prvi (privatni) izvršitelji počeli s radom. Nova pravosudna profesija preuzela je značajan deo nadležnosti u oblasti izvršenja i obezbeđenja, pa se kontrola zakonitosti i pravilnosti njihovog rada nameće kao pitanje prvorazrednog značaja. Zakon o izvršenju i obezbeđenju je predvideo tri nivoa kontrole izvršitelja. Njihov rad nadzire Ministarstvo pravde, jer im ono i poverava javna ovlašćenja u oblasti izvršenja i obezbeđenja. Značajne kontrolne mehanizme ima i Komora izvršitelja kao esnafsko udruženje koje zastupa interese svojih članova. Iz ugla stranaka i drugih učesnika izvršnog postupka najvažnije je pitanje sudske kontrole njihovog rada, jer samo sudska kontrola, pod uslovom da je delotvorna i efikasna može dovesti do obesnaživanja nezakonitih i nepravilnih odluka i radnji izvršitelja. U tekstu se analiziraju domašaji i efekti sudske kontrole izvršitelja, ukazuje na postojeće probleme i predlažu mere za njihovo prevazilaženje.
AB  - The main focus of this paper is the supervision of enforcement agents conducted by enforcement courts. Law on Enforcement and Security recognizes three levels of control of enforcement agents. Certain monitoring powers are delegated to the Ministry of Justice and to Chamber of Enforcement Agents. However, for parties and other participants to enforcement proceedings control of enforcement agents implemented by enforcement courts seems to be the most important one. The strongest powers of enforcement agents are related to the special procedure for collection of claims for utilities and other similar services (exclusive competence of enforcement agents) and for carrying out the enforcement (if enforcement creditor has requested it). When it comes to special procedure for collection of claims for utilities and other similar services objection can be used in order to control legality of decisions rendered by enforcements agents. However, many procedural issues related to the objection procedure remain unsolved. Motion for correction of irregularities is the only legal remedy that can be used when enforcement is being carried out by enforcement agents. This legal remedy cannot be considered an effective one in the sense of Article 13 European Convention for Protection of Human Rights and Fundamental Liberties. The new proposed Law on Enforcement and Security expected to come into force on July 1, 2016, will delegate the exclusive competence for carrying out the enforcement to enforcement agents (except cases related to family relations and reinstatement), but it will not improve the court supervision of their work.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Sudska kontrola rada izvršitelja
T1  - Judicial supervision of enforcement agents
EP  - 77
IS  - 2
SP  - 61
VL  - 63
DO  - 10.5937/AnaliPFB1502061B
UR  - conv_370
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2015",
abstract = "Prošlo je više od tri godine kako su prvi (privatni) izvršitelji počeli s radom. Nova pravosudna profesija preuzela je značajan deo nadležnosti u oblasti izvršenja i obezbeđenja, pa se kontrola zakonitosti i pravilnosti njihovog rada nameće kao pitanje prvorazrednog značaja. Zakon o izvršenju i obezbeđenju je predvideo tri nivoa kontrole izvršitelja. Njihov rad nadzire Ministarstvo pravde, jer im ono i poverava javna ovlašćenja u oblasti izvršenja i obezbeđenja. Značajne kontrolne mehanizme ima i Komora izvršitelja kao esnafsko udruženje koje zastupa interese svojih članova. Iz ugla stranaka i drugih učesnika izvršnog postupka najvažnije je pitanje sudske kontrole njihovog rada, jer samo sudska kontrola, pod uslovom da je delotvorna i efikasna može dovesti do obesnaživanja nezakonitih i nepravilnih odluka i radnji izvršitelja. U tekstu se analiziraju domašaji i efekti sudske kontrole izvršitelja, ukazuje na postojeće probleme i predlažu mere za njihovo prevazilaženje., The main focus of this paper is the supervision of enforcement agents conducted by enforcement courts. Law on Enforcement and Security recognizes three levels of control of enforcement agents. Certain monitoring powers are delegated to the Ministry of Justice and to Chamber of Enforcement Agents. However, for parties and other participants to enforcement proceedings control of enforcement agents implemented by enforcement courts seems to be the most important one. The strongest powers of enforcement agents are related to the special procedure for collection of claims for utilities and other similar services (exclusive competence of enforcement agents) and for carrying out the enforcement (if enforcement creditor has requested it). When it comes to special procedure for collection of claims for utilities and other similar services objection can be used in order to control legality of decisions rendered by enforcements agents. However, many procedural issues related to the objection procedure remain unsolved. Motion for correction of irregularities is the only legal remedy that can be used when enforcement is being carried out by enforcement agents. This legal remedy cannot be considered an effective one in the sense of Article 13 European Convention for Protection of Human Rights and Fundamental Liberties. The new proposed Law on Enforcement and Security expected to come into force on July 1, 2016, will delegate the exclusive competence for carrying out the enforcement to enforcement agents (except cases related to family relations and reinstatement), but it will not improve the court supervision of their work.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Sudska kontrola rada izvršitelja, Judicial supervision of enforcement agents",
pages = "77-61",
number = "2",
volume = "63",
doi = "10.5937/AnaliPFB1502061B",
url = "conv_370"
}

Bodiroga, N.. (2015). Sudska kontrola rada izvršitelja. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 63(2), 61-77.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1502061B
conv_370

Bodiroga N. Sudska kontrola rada izvršitelja. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2015;63(2):61-77.
doi:10.5937/AnaliPFB1502061B
conv_370 .

Bodiroga, Nikola, "Sudska kontrola rada izvršitelja" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 63, no. 2 (2015):61-77,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1502061B .,
conv_370 .

TY  - CHAP
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2014
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1968
AB  - Ustavni sud je na sednici održanoj 21. februara 2013. godine, doneo odluku
kojom se utvrđuje da odredba člana 428. stav 3. Zakona o parničnom
postupku nije u saglasnosti sa Ustavom i potvrđenim međunarodnim ugovorom.
Na osnovu člana 168. stav 3. Ustava, odredba člana 428. stav 3. Zakona o
parničnom postupku prestala je da važi danom objavljivanja odluke Ustavnog
suda u „Službenom glasniku Republike Srbije”. Član 428. stav 3. Zakona o parničnom
postupku uređivao je objektivni rok za podnošenje predloga za ponavljanje
postupka. Njime je bilo propisano da se po proteku roka od pet godina od
dana kada je odluka postala pravnosnažna, predlog za ponavljanje postupka ne
može podneti. Time je stvorena praznina koju je zakonodavac trebalo da popuni
Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku („Službeni
glasnik RS“, br. 55/2014).
AB  - The main focus of this paper is deadline for requesting repeated civil trial.
This question is closely connected with effectiveness of this legal remedy. According
to the Article 428, Paragraph 3 of 2011 Serbian Civil Procedure Code, motion
for repeated trial couldn’t have been filed after the expiry of five years from
the day on which judgment became final. Since the proceedings before European
Court for Human Rights and proceedings before the Constitutional Court could
last more than five years, Consitutional Court found that in situation when repeated
civil trial has been requested because of violations of human rights found
by European Court for Human Rights or by Constitutional Court, motion for
repeated civil trial cannot be considered an effective legal remedy. Therefor, Article
428, Paragraph 3 of Civil Procedure Code was in violation of Constitution.
It became challenge for legislator to deal with this issue. According to the
new provision of Article 428, Paragraph 3 Civil Procedure Code there isn’t any
deadline for requesting repeated civil trial because of violations of human rights
found by European Court for Human Rights or by Constitutional Court. This
created a state of legal uncertainty.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV
T1  - Objektivni rok za podnošenje predloga za ponavljanje parničnog postupka − odluka Ustavnog suda i evropski standardi
T1  - Deadline for Requesting Repeated Civil Trial − Constitutional Court Ruling and European Standards
EP  - 196
SP  - 187
ER  - 

@inbook{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2014",
abstract = "Ustavni sud je na sednici održanoj 21. februara 2013. godine, doneo odluku
kojom se utvrđuje da odredba člana 428. stav 3. Zakona o parničnom
postupku nije u saglasnosti sa Ustavom i potvrđenim međunarodnim ugovorom.
Na osnovu člana 168. stav 3. Ustava, odredba člana 428. stav 3. Zakona o
parničnom postupku prestala je da važi danom objavljivanja odluke Ustavnog
suda u „Službenom glasniku Republike Srbije”. Član 428. stav 3. Zakona o parničnom
postupku uređivao je objektivni rok za podnošenje predloga za ponavljanje
postupka. Njime je bilo propisano da se po proteku roka od pet godina od
dana kada je odluka postala pravnosnažna, predlog za ponavljanje postupka ne
može podneti. Time je stvorena praznina koju je zakonodavac trebalo da popuni
Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku („Službeni
glasnik RS“, br. 55/2014)., The main focus of this paper is deadline for requesting repeated civil trial.
This question is closely connected with effectiveness of this legal remedy. According
to the Article 428, Paragraph 3 of 2011 Serbian Civil Procedure Code, motion
for repeated trial couldn’t have been filed after the expiry of five years from
the day on which judgment became final. Since the proceedings before European
Court for Human Rights and proceedings before the Constitutional Court could
last more than five years, Consitutional Court found that in situation when repeated
civil trial has been requested because of violations of human rights found
by European Court for Human Rights or by Constitutional Court, motion for
repeated civil trial cannot be considered an effective legal remedy. Therefor, Article
428, Paragraph 3 of Civil Procedure Code was in violation of Constitution.
It became challenge for legislator to deal with this issue. According to the
new provision of Article 428, Paragraph 3 Civil Procedure Code there isn’t any
deadline for requesting repeated civil trial because of violations of human rights
found by European Court for Human Rights or by Constitutional Court. This
created a state of legal uncertainty.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV",
booktitle = "Objektivni rok za podnošenje predloga za ponavljanje parničnog postupka − odluka Ustavnog suda i evropski standardi, Deadline for Requesting Repeated Civil Trial − Constitutional Court Ruling and European Standards",
pages = "196-187"
}

Bodiroga, N.. (2014). Objektivni rok za podnošenje predloga za ponavljanje parničnog postupka − odluka Ustavnog suda i evropski standardi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 187-196.

Bodiroga N. Objektivni rok za podnošenje predloga za ponavljanje parničnog postupka − odluka Ustavnog suda i evropski standardi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV. 2014;:187-196..

Bodiroga, Nikola, "Objektivni rok za podnošenje predloga za ponavljanje parničnog postupka − odluka Ustavnog suda i evropski standardi" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 4 / Perspectives of Implementa                  tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume IV (2014):187-196.

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2014
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/811
AB  - Usvajanjem Zakona o izvršenju i obezbeđenju 2011. godine napuštena je decenijama duga tradicija sudskog izvršenja potraživanja utvrđenih izvršnim i verodostojnim ispravama. Doduše, vansudsko izvršenje uvedeno je ranije, putem određenih materijalnih zakona, ali je Zakonom o izvršenju i obezbeđenju ustanovljena nova pravnička profesija - izvršitelji. Na taj način je jedna suverena funkcija države - prinudno ostvarivanje potraživanja iz izvršnih i verodostojnih isprava - delegirana privatnim licima. S obzirom na to da izvršni postupak nužno uključuje element prinude prema izvršnim dužnicima odmah se postavilo pitanje ustavnosti ovog koncepta izvršenja. U radu analiziramo ovo pitanje uzimajući u obzir argumente pravne nauke i retke odluke ustavnih sudova koje su do sada samo na parcijalan način tretirale ovo pitanje.
AB  - The main focus of this paper is legal status of private enforcement agents in Serbia. The 2011 Serbian Law on Enforcement and Security has introduced private enforcement agents as legal professionals in charge mainly for carrying out of the enforcement. Special enforcement procedure for collection of utilities and similar claims has become exclusive competence of private enforcement agents. Since enforcement procedure has always been regarded as a set of coercive measures against enforcement debtor, it became questionable whether this coercion could be exercised by private enforcement agents. It has been argued by legal scholars that enforcement of civil judgments and other enforcement deeds belongs only to the state authority. The author tackles this issue from the standpoint of decisions of constitutional courts and jurisprudence of European Court of Human Rights.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - O ustavnosti izvršenja potraživanja putem privatnih izvršitelja
T1  - Constitutionality of enforcement of claims by private enforcement agents
EP  - 130
IS  - 1
SP  - 114
VL  - 62
DO  - 10.5937/AnaliPFB1401114B
UR  - conv_327
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2014",
abstract = "Usvajanjem Zakona o izvršenju i obezbeđenju 2011. godine napuštena je decenijama duga tradicija sudskog izvršenja potraživanja utvrđenih izvršnim i verodostojnim ispravama. Doduše, vansudsko izvršenje uvedeno je ranije, putem određenih materijalnih zakona, ali je Zakonom o izvršenju i obezbeđenju ustanovljena nova pravnička profesija - izvršitelji. Na taj način je jedna suverena funkcija države - prinudno ostvarivanje potraživanja iz izvršnih i verodostojnih isprava - delegirana privatnim licima. S obzirom na to da izvršni postupak nužno uključuje element prinude prema izvršnim dužnicima odmah se postavilo pitanje ustavnosti ovog koncepta izvršenja. U radu analiziramo ovo pitanje uzimajući u obzir argumente pravne nauke i retke odluke ustavnih sudova koje su do sada samo na parcijalan način tretirale ovo pitanje., The main focus of this paper is legal status of private enforcement agents in Serbia. The 2011 Serbian Law on Enforcement and Security has introduced private enforcement agents as legal professionals in charge mainly for carrying out of the enforcement. Special enforcement procedure for collection of utilities and similar claims has become exclusive competence of private enforcement agents. Since enforcement procedure has always been regarded as a set of coercive measures against enforcement debtor, it became questionable whether this coercion could be exercised by private enforcement agents. It has been argued by legal scholars that enforcement of civil judgments and other enforcement deeds belongs only to the state authority. The author tackles this issue from the standpoint of decisions of constitutional courts and jurisprudence of European Court of Human Rights.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "O ustavnosti izvršenja potraživanja putem privatnih izvršitelja, Constitutionality of enforcement of claims by private enforcement agents",
pages = "130-114",
number = "1",
volume = "62",
doi = "10.5937/AnaliPFB1401114B",
url = "conv_327"
}

Bodiroga, N.. (2014). O ustavnosti izvršenja potraživanja putem privatnih izvršitelja. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 62(1), 114-130.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1401114B
conv_327

Bodiroga N. O ustavnosti izvršenja potraživanja putem privatnih izvršitelja. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2014;62(1):114-130.
doi:10.5937/AnaliPFB1401114B
conv_327 .

Bodiroga, Nikola, "O ustavnosti izvršenja potraživanja putem privatnih izvršitelja" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 62, no. 1 (2014):114-130,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1401114B .,
conv_327 .

TY  - CHAP
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2013
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1948
AB  - Revizija kao vanredni pravni lek u našem parničnom postupku oduvek je
zaokupljala naročitu pažnju stručne javnosti. Reč je o pravnom leku čiji je cilj
ujednačavanje sudske prakse, jedinstvena primena prava i davanje novog tumačenja
prava. Od Zakona o parničnom postupku iz 1956. godine (ZPP 1956)
pa do danas njeno regulisanje je trpelo značajne izmene. Prema odredbama
ZPP 1956, to je bio redovni pravni lek što je imalo za posledicu postupak u tri
stepena. Pedeset pet godina kasnije važeći ZPP iz 2011. godine reviziju uređuje
kao vanredni pravni lek, što je praćeno dosta visokim revizijskim cenzusom,
ograničenjem postulacione sposobnosti i suženim krugom revizijskih razloga.
Kako je pravo na izjavljivanje revizije povezano sa pravom na pristup Vrhovnom
kasacionom sudu, to se pred Ustavni sud postavilo pitanje da li se podizanjem
revizijskog cenzusa ograničava pravo na pristup najvišem sudu u zemlji.
U radu analiziramo pravo na pristup Vrhovnom kasacionom sudu iz ugla
odluke Ustavnog suda, odluka Evropskog suda za ljudska prava i preporuka
Saveta Evrope.
AB  - The main focus of this paper is the right to access to Supreme Court of
Cassation in civil matters. This right is closely connected with admissability of
appeal on points of law against final judgments. Serbian 2011 Civil Procedure
Code has radically raised threshold for lodging appeal on points of law. It is
inadmissible if the value of the subject of litigation in regard to the challenged
part of a final judgement does not exceed 100.000 euros. Several initiatives
have been filed before the Constituional Court arguing that high threshold for
appeal on points of law has limited access to Supreme Court of Cassation. We
have analyzed this issue from the standpoint of decisions of Constutional Court
and European Court for Human Rights.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III
T1  - Pristup Vrhovnom kasacionom sudu u građanskim stvarima : Odluka Ustavnog suda i evropski standardi
T1  - Access to Supreme Court of Cassation in Civil Matters : Constitutional Court Decision and European Standards
EP  - 199
SP  - 192
ER  - 

@inbook{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2013",
abstract = "Revizija kao vanredni pravni lek u našem parničnom postupku oduvek je
zaokupljala naročitu pažnju stručne javnosti. Reč je o pravnom leku čiji je cilj
ujednačavanje sudske prakse, jedinstvena primena prava i davanje novog tumačenja
prava. Od Zakona o parničnom postupku iz 1956. godine (ZPP 1956)
pa do danas njeno regulisanje je trpelo značajne izmene. Prema odredbama
ZPP 1956, to je bio redovni pravni lek što je imalo za posledicu postupak u tri
stepena. Pedeset pet godina kasnije važeći ZPP iz 2011. godine reviziju uređuje
kao vanredni pravni lek, što je praćeno dosta visokim revizijskim cenzusom,
ograničenjem postulacione sposobnosti i suženim krugom revizijskih razloga.
Kako je pravo na izjavljivanje revizije povezano sa pravom na pristup Vrhovnom
kasacionom sudu, to se pred Ustavni sud postavilo pitanje da li se podizanjem
revizijskog cenzusa ograničava pravo na pristup najvišem sudu u zemlji.
U radu analiziramo pravo na pristup Vrhovnom kasacionom sudu iz ugla
odluke Ustavnog suda, odluka Evropskog suda za ljudska prava i preporuka
Saveta Evrope., The main focus of this paper is the right to access to Supreme Court of
Cassation in civil matters. This right is closely connected with admissability of
appeal on points of law against final judgments. Serbian 2011 Civil Procedure
Code has radically raised threshold for lodging appeal on points of law. It is
inadmissible if the value of the subject of litigation in regard to the challenged
part of a final judgement does not exceed 100.000 euros. Several initiatives
have been filed before the Constituional Court arguing that high threshold for
appeal on points of law has limited access to Supreme Court of Cassation. We
have analyzed this issue from the standpoint of decisions of Constutional Court
and European Court for Human Rights.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III",
booktitle = "Pristup Vrhovnom kasacionom sudu u građanskim stvarima : Odluka Ustavnog suda i evropski standardi, Access to Supreme Court of Cassation in Civil Matters : Constitutional Court Decision and European Standards",
pages = "199-192"
}

Bodiroga, N.. (2013). Pristup Vrhovnom kasacionom sudu u građanskim stvarima : Odluka Ustavnog suda i evropski standardi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 192-199.

Bodiroga N. Pristup Vrhovnom kasacionom sudu u građanskim stvarima : Odluka Ustavnog suda i evropski standardi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III. 2013;:192-199..

Bodiroga, Nikola, "Pristup Vrhovnom kasacionom sudu u građanskim stvarima : Odluka Ustavnog suda i evropski standardi" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 3 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume III (2013):192-199.

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2013
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/743
AB  - Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku iz 2009. godine, uveden je nov razlog za ponavljanje parničnog postupka. Taj razlog preuzima i važeći Zakon o parničnom postupku iz 2011. godine uz određena preciziranja. Pravnosnažno okončan parnični postupak može se ponoviti i kada je Ustavni sud, u postupku po ustavnoj žalbi, utvrdio povredu ili uskraćivanje ljudskog ili manjinskog prava i slobode zajemčene Ustavom u parničnom postupku, a to je moglo biti od uticaja na donošenje povoljnije odluke. Sama kontrola odluka parničnih sudova u postupku po ustavnoj žalbi je od samog početka izazivala određene protivrečnosti. Otvorena su i produbljena neslaganja između Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda, u pogledu samog opsega kontrole odluka parničnih sudova, dejstva odluka Ustavnog suda donetih o ustavnim žalbama, kao i samog ponavljanja postupka s pozivom na odluku Ustavnog suda. U radu ukazujemo na otvorena pitanja i iznosimo predloge za njihovo rešavanje.
AB  - The main focus of this paper is on the repeated trial due to the decision of the Constitutional Court. This new ground for repeated trial has been introduced through 2009 Amendments to the Civil Procedure Code and is still present within the 2011 Serbian Civil Procedure Code. The trial completed by a final court decision may be repeated upon request of a party in a situation where Constitutional Court finds that there has been a violation or denial of constitutional rights and liberties in civil procedure, provided that this could have resulted in a different decision by a lower instance court. After quashing the decision of the competent civil court, Constitutional Court orders the case to be reopened. On the other hand, Article 426 of Civil Procedure Code provides that trial can be re­peated only upon request of the party. The Constitutional Court insists on its legal standing being followed in the repeated trial, which has already led to conflicting interpretations before the High Court in Belgrade. The author focuses its analysis on inspection of these pertinent problems from the standpoint of essential principles of civil procedure.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Ponavljanje parničnog postupka zbog odluke Ustavnog suda
T1  - Repeated trial due to the decision of the Constitutional Court
EP  - 148
IS  - 2
SP  - 131
VL  - 61
UR  - conv_301
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2013",
abstract = "Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku iz 2009. godine, uveden je nov razlog za ponavljanje parničnog postupka. Taj razlog preuzima i važeći Zakon o parničnom postupku iz 2011. godine uz određena preciziranja. Pravnosnažno okončan parnični postupak može se ponoviti i kada je Ustavni sud, u postupku po ustavnoj žalbi, utvrdio povredu ili uskraćivanje ljudskog ili manjinskog prava i slobode zajemčene Ustavom u parničnom postupku, a to je moglo biti od uticaja na donošenje povoljnije odluke. Sama kontrola odluka parničnih sudova u postupku po ustavnoj žalbi je od samog početka izazivala određene protivrečnosti. Otvorena su i produbljena neslaganja između Ustavnog suda i Vrhovnog kasacionog suda, u pogledu samog opsega kontrole odluka parničnih sudova, dejstva odluka Ustavnog suda donetih o ustavnim žalbama, kao i samog ponavljanja postupka s pozivom na odluku Ustavnog suda. U radu ukazujemo na otvorena pitanja i iznosimo predloge za njihovo rešavanje., The main focus of this paper is on the repeated trial due to the decision of the Constitutional Court. This new ground for repeated trial has been introduced through 2009 Amendments to the Civil Procedure Code and is still present within the 2011 Serbian Civil Procedure Code. The trial completed by a final court decision may be repeated upon request of a party in a situation where Constitutional Court finds that there has been a violation or denial of constitutional rights and liberties in civil procedure, provided that this could have resulted in a different decision by a lower instance court. After quashing the decision of the competent civil court, Constitutional Court orders the case to be reopened. On the other hand, Article 426 of Civil Procedure Code provides that trial can be re­peated only upon request of the party. The Constitutional Court insists on its legal standing being followed in the repeated trial, which has already led to conflicting interpretations before the High Court in Belgrade. The author focuses its analysis on inspection of these pertinent problems from the standpoint of essential principles of civil procedure.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Ponavljanje parničnog postupka zbog odluke Ustavnog suda, Repeated trial due to the decision of the Constitutional Court",
pages = "148-131",
number = "2",
volume = "61",
url = "conv_301"
}

Bodiroga, N.. (2013). Ponavljanje parničnog postupka zbog odluke Ustavnog suda. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 61(2), 131-148.
conv_301

Bodiroga N. Ponavljanje parničnog postupka zbog odluke Ustavnog suda. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2013;61(2):131-148.
conv_301 .

Bodiroga, Nikola, "Ponavljanje parničnog postupka zbog odluke Ustavnog suda" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 61, no. 2 (2013):131-148,
conv_301 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2013
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/711
AB  - Zakon o izvršenju i obezbeđenju (dalje: ZIO) je u cilju rasterećenja sudova u postupku izvršenja uveo novu pravničku profesiju - privatne izvršitelje. Kako bi se među pravnicima povećalo interesovanje za ovu profesiju, zakonodavac je predvideo jedan domen u kojem će izvršitelji imati isključivu nadležnost. Radi se o posebnom izvršnom postupku za naplatu potraživanja za izvršene komunalne i slične usluge. Do donošenja ZIO naplata ovih potraživanja se odvijala po odredbama opšteg izvršnog postupka na osnovu verodostojne isprave. To je dosta usporavalo rad sudova i sprečavalo ih da se bave drugim izvršnim predmetima. Istovremeno, to je bio još jedan od razloga za propisivanje isključive nadležnosti izvršitelja za naplatu ovih potraživanja. ZIO se nije pozabavio sudbinom starih predmeta koji se već nalaze u sudovima, a gde je izvršenje započeto ili je odmaklo, a nije okončano. To je dalo povoda intervenciji Vrhovnog kasacionog suda (dalje: VKS) koji je zauzeo pravni stav o ovom pitanju. U ovom radu se bavimo kritikom tog pravnog stava.
AB  - Law on Enforcement and Security has introduced special enforcement proceedings for collection of claims for utilities and similar services. This proceedings is in exclusive jurisdiction of enforcement agents. The main goal was to reduce the backlog of enforcement courts. However Law on Enforcement and Security has failed to deal with old cases that have not been terminated by enforcement courts. It was not clear whether these cases should be dealt by enforcement courts or by enforcement agents. In that situation it was necessary that Supreme Court of Cassation to solve this controversial legal issue. The purpose of this paper was to criticize the decision of the Supreme Court of Cassation.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Nadležnost izvršitelja - pravni stav Vrhovnog kasacionog suda
T1  - Competences of enforcement agents: Legal opinion of the Supreme Court of Cassation
EP  - 69
IS  - 1-3
SP  - 57
VL  - 50
UR  - conv_2085
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2013",
abstract = "Zakon o izvršenju i obezbeđenju (dalje: ZIO) je u cilju rasterećenja sudova u postupku izvršenja uveo novu pravničku profesiju - privatne izvršitelje. Kako bi se među pravnicima povećalo interesovanje za ovu profesiju, zakonodavac je predvideo jedan domen u kojem će izvršitelji imati isključivu nadležnost. Radi se o posebnom izvršnom postupku za naplatu potraživanja za izvršene komunalne i slične usluge. Do donošenja ZIO naplata ovih potraživanja se odvijala po odredbama opšteg izvršnog postupka na osnovu verodostojne isprave. To je dosta usporavalo rad sudova i sprečavalo ih da se bave drugim izvršnim predmetima. Istovremeno, to je bio još jedan od razloga za propisivanje isključive nadležnosti izvršitelja za naplatu ovih potraživanja. ZIO se nije pozabavio sudbinom starih predmeta koji se već nalaze u sudovima, a gde je izvršenje započeto ili je odmaklo, a nije okončano. To je dalo povoda intervenciji Vrhovnog kasacionog suda (dalje: VKS) koji je zauzeo pravni stav o ovom pitanju. U ovom radu se bavimo kritikom tog pravnog stava., Law on Enforcement and Security has introduced special enforcement proceedings for collection of claims for utilities and similar services. This proceedings is in exclusive jurisdiction of enforcement agents. The main goal was to reduce the backlog of enforcement courts. However Law on Enforcement and Security has failed to deal with old cases that have not been terminated by enforcement courts. It was not clear whether these cases should be dealt by enforcement courts or by enforcement agents. In that situation it was necessary that Supreme Court of Cassation to solve this controversial legal issue. The purpose of this paper was to criticize the decision of the Supreme Court of Cassation.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Nadležnost izvršitelja - pravni stav Vrhovnog kasacionog suda, Competences of enforcement agents: Legal opinion of the Supreme Court of Cassation",
pages = "69-57",
number = "1-3",
volume = "50",
url = "conv_2085"
}

Bodiroga, N.. (2013). Nadležnost izvršitelja - pravni stav Vrhovnog kasacionog suda. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 50(1-3), 57-69.
conv_2085

Bodiroga N. Nadležnost izvršitelja - pravni stav Vrhovnog kasacionog suda. in Pravo i privreda. 2013;50(1-3):57-69.
conv_2085 .

Bodiroga, Nikola, "Nadležnost izvršitelja - pravni stav Vrhovnog kasacionog suda" in Pravo i privreda, 50, no. 1-3 (2013):57-69,
conv_2085 .

TY  - CHAP
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2012
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1930
AB  - Protivrečne sudske odluke u identičnim činjeničnim i pravnim situacijama
učestale su u proteklih nekoliko godina. Često su te odluke nastajale u okvirima
različitih veća jednog istog suda. To se smatralo dozvoljenim u zemlji koja
ne baštini tradiciju precedentnog prava sve dok Evropski sud za ljudska prava
(ESLJP), a potom i Ustavni sud (US) nisu utvrdili da protivrečno presuđivanje
identičnih činjeničnih i pravnih situacija predstavlja povredu prava na pravično
suđenje. Evropski sud za ljudska prava je istakao da se ti konflikti moraju
rešavati institucionalnim putem. To je prevashodno zadatak Vrhovnog kasacionog
suda (VKS), čija je uloga da obezbedi jedinstvenu sudsku praksu utvrđenu
Zakonom o uređenju sudova. U tom smislu mora se obezbediti i pristup VKS.
Odluka ESLJP kojom je utvrđena povreda prava u postupku može poslužiti kao
osnov za ponavljanje postupka, pod određenim uslovima. Isto važi i za odluku
US. Ustavni sud ide korak dalje. Odluke kojima se utvrđuju povrede Ustavom
garantovanih prava često se izvode iz drugačijeg tumačenja materijalnog prava
od redovnih sudova. Imajući u vidu da su odluke US opšteobavezne, njihovo
dejstvo se približava precedentu.
AB  - Inconsistent adjudication of identical situations represents violation of
right to fair trial–guaranteed under Article 6 ECHR and Article 32 of Serbian
Constitution. ECHR allows only certain divergences in interpretation, but different
decisions within same jurisdiction upon claims based on same facts and
legal issues create legal uncertainty. Conflicting interpretations stemmed from
the same jurisdiction deprive parties of the right to fair trial. These conflicts
should be institutionally resolved. There are mechanisms within Serbian legal
system, but they are not used properly. The most important role in resolving
those conflicts should be played by Serbian Supreme Court of Cassation. Therefore,
access to Supreme Court has to be secured. Constituonal Court of Serbia
takes active part in ensuring uniform case law in litigation procedure. Furthermore,
binding force of its decisions makes it close to judicial precedents.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II
T1  - Protivrečna sudska praksa parničnih sudova : povreda člana 6 (1) Evropske konvencije o ljudskim pravima
T1  - Inconsistent adjudication : Violation of Article 6 ECHR
EP  - 240
SP  - 222
ER  - 

@inbook{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2012",
abstract = "Protivrečne sudske odluke u identičnim činjeničnim i pravnim situacijama
učestale su u proteklih nekoliko godina. Često su te odluke nastajale u okvirima
različitih veća jednog istog suda. To se smatralo dozvoljenim u zemlji koja
ne baštini tradiciju precedentnog prava sve dok Evropski sud za ljudska prava
(ESLJP), a potom i Ustavni sud (US) nisu utvrdili da protivrečno presuđivanje
identičnih činjeničnih i pravnih situacija predstavlja povredu prava na pravično
suđenje. Evropski sud za ljudska prava je istakao da se ti konflikti moraju
rešavati institucionalnim putem. To je prevashodno zadatak Vrhovnog kasacionog
suda (VKS), čija je uloga da obezbedi jedinstvenu sudsku praksu utvrđenu
Zakonom o uređenju sudova. U tom smislu mora se obezbediti i pristup VKS.
Odluka ESLJP kojom je utvrđena povreda prava u postupku može poslužiti kao
osnov za ponavljanje postupka, pod određenim uslovima. Isto važi i za odluku
US. Ustavni sud ide korak dalje. Odluke kojima se utvrđuju povrede Ustavom
garantovanih prava često se izvode iz drugačijeg tumačenja materijalnog prava
od redovnih sudova. Imajući u vidu da su odluke US opšteobavezne, njihovo
dejstvo se približava precedentu., Inconsistent adjudication of identical situations represents violation of
right to fair trial–guaranteed under Article 6 ECHR and Article 32 of Serbian
Constitution. ECHR allows only certain divergences in interpretation, but different
decisions within same jurisdiction upon claims based on same facts and
legal issues create legal uncertainty. Conflicting interpretations stemmed from
the same jurisdiction deprive parties of the right to fair trial. These conflicts
should be institutionally resolved. There are mechanisms within Serbian legal
system, but they are not used properly. The most important role in resolving
those conflicts should be played by Serbian Supreme Court of Cassation. Therefore,
access to Supreme Court has to be secured. Constituonal Court of Serbia
takes active part in ensuring uniform case law in litigation procedure. Furthermore,
binding force of its decisions makes it close to judicial precedents.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II",
booktitle = "Protivrečna sudska praksa parničnih sudova : povreda člana 6 (1) Evropske konvencije o ljudskim pravima, Inconsistent adjudication : Violation of Article 6 ECHR",
pages = "240-222"
}

Bodiroga, N.. (2012). Protivrečna sudska praksa parničnih sudova : povreda člana 6 (1) Evropske konvencije o ljudskim pravima. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 222-240.

Bodiroga N. Protivrečna sudska praksa parničnih sudova : povreda člana 6 (1) Evropske konvencije o ljudskim pravima. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II. 2012;:222-240..

Bodiroga, Nikola, "Protivrečna sudska praksa parničnih sudova : povreda člana 6 (1) Evropske konvencije o ljudskim pravima" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 2 / Perspectives of Implementa                                                                     tion of European Standards in Serbian Legal System : Volume II (2012):222-240.

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2012
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/669
AB  - Novi Zakon o parničnom postupku je uneo određene izmene u režimu vanrednih pravnih lekova. Direktna revizija je ukinuta kao nedelotvoran pravni lek. Revizija je ostala 'bogataška' u pogledu imovinskog cenzusa, a razlozi za izjavljivanje su redukovani kako se ne bi preklapali sa razlozima za ponavljanje postupka. Zahtv za zaštitu zakonitosti sada postoji pod drugim imenom 'Zahtev za preispitivanje pravnosnažne presude', sa znatno širim i neodređenim razlogom za izjavljivanje. Predlog za ponavljanje postupka je postao najvažniji vanredni pravni lek. Zadržan je disbalans u odnosu između redovnih i vanrednih pravnih lekova (1:3), iako bi mogućnosti za osporavanje nepravnosnažnih presuda trebalo da budu veće od mogućnosti za osporavanje pravnosnažnih presuda. .
AB  - The system of extraordinary legal remedies has been changed in New Civil Procedure Code. Direct appeal on the point of law does not exist any more since it was ineffective legal remedy. Appeal on the point of law is still almost unaccessible remedy since it is not allowed if the value of the subject of litigation in regard to the challenged part of a final judgement does not exceed 100.000,000 euros. Motion for protection of legality is still there under different name. It can now be filed whenever there is a need for protection of public interest. Repeated trial has become the most significant extraordinary legal remedy. Disproportion between ordinary and extraordinary legal remedies (1:3) has not been changed. .
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Vanredni pravni lekovi u Novom zakonu o parničnom postupku
T1  - Extraordinary legal remedies in New Civil Procedure Code
EP  - 133
IS  - 7-9
SP  - 110
VL  - 49
UR  - conv_2072
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2012",
abstract = "Novi Zakon o parničnom postupku je uneo određene izmene u režimu vanrednih pravnih lekova. Direktna revizija je ukinuta kao nedelotvoran pravni lek. Revizija je ostala 'bogataška' u pogledu imovinskog cenzusa, a razlozi za izjavljivanje su redukovani kako se ne bi preklapali sa razlozima za ponavljanje postupka. Zahtv za zaštitu zakonitosti sada postoji pod drugim imenom 'Zahtev za preispitivanje pravnosnažne presude', sa znatno širim i neodređenim razlogom za izjavljivanje. Predlog za ponavljanje postupka je postao najvažniji vanredni pravni lek. Zadržan je disbalans u odnosu između redovnih i vanrednih pravnih lekova (1:3), iako bi mogućnosti za osporavanje nepravnosnažnih presuda trebalo da budu veće od mogućnosti za osporavanje pravnosnažnih presuda. ., The system of extraordinary legal remedies has been changed in New Civil Procedure Code. Direct appeal on the point of law does not exist any more since it was ineffective legal remedy. Appeal on the point of law is still almost unaccessible remedy since it is not allowed if the value of the subject of litigation in regard to the challenged part of a final judgement does not exceed 100.000,000 euros. Motion for protection of legality is still there under different name. It can now be filed whenever there is a need for protection of public interest. Repeated trial has become the most significant extraordinary legal remedy. Disproportion between ordinary and extraordinary legal remedies (1:3) has not been changed. .",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Vanredni pravni lekovi u Novom zakonu o parničnom postupku, Extraordinary legal remedies in New Civil Procedure Code",
pages = "133-110",
number = "7-9",
volume = "49",
url = "conv_2072"
}

Bodiroga, N.. (2012). Vanredni pravni lekovi u Novom zakonu o parničnom postupku. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 49(7-9), 110-133.
conv_2072

Bodiroga N. Vanredni pravni lekovi u Novom zakonu o parničnom postupku. in Pravo i privreda. 2012;49(7-9):110-133.
conv_2072 .

Bodiroga, Nikola, "Vanredni pravni lekovi u Novom zakonu o parničnom postupku" in Pravo i privreda, 49, no. 7-9 (2012):110-133,
conv_2072 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2012
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/623
AB  - Predmet ovog članka je poseban izvršni postupak za naplatu potraživanja po osnovu izvršenih komunalnih i sličnih usluga. Analiziraju se razlozi za uvođenje ovog postupka, ali i njegove specifičnosti, odnosno odstupanja od režima opšteg izvršnog postupka na osnovu verodostojne isprave. Iako je postupak uveden da bi se sudovi rasteretili izvršnih predmeta koji se odnose na naplatu komunalnih usluga, te da bi se povećala stopa njihove naplate, brojni su razlozi kojima se ovi ciljevi dovode u pitanje. Oduzimanje nadležnosti sudu i propisivanje isključive nadležnosti izvršitelja da dozvoljava izvršenje u ovim predmetima, kao i privilegovanje državnih preduzeća čini ovaj postupak spornim s aspekta principa utvrđenih Ustavom Srbije i čl. 6(1) Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Praznine u domenu pravnih lekova učiniće ga neefikasnim.
AB  - The main focus of this paper is the special enforcement procedure with respect to collection of utility and other similar claims. The author compares this type of special proceedings to the general enforcement based on certified instruments (instrument authentique). The existence of special rules on collection of utility and similar claims is justified by the need to unburden the courts and to expedite collection of these charges. However, those rules may cause delay in enforcement proceedings. Millions of cases concerning collections of utility and similar claims in Serbia have been transferred to private enforcement agents, who have been granted exclusive jurisdiction to deal with these claims. The author inspects this novelty from the standpoint of the Constitution of the Republic of Serbia and Article 6(1) of the European Convention on Human Rights, and puts forward the question whether the private enforcement agent can be considered an independent tribunal or not.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Izvršni postupak za naplatu potraživanja po osnovu izvršenih komunalnih i sličnih usluga
T1  - Collection of utility and other similar claims by private enforcement agents in Serbia
EP  - 233
IS  - 2
SP  - 207
VL  - 60
UR  - conv_266
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2012",
abstract = "Predmet ovog članka je poseban izvršni postupak za naplatu potraživanja po osnovu izvršenih komunalnih i sličnih usluga. Analiziraju se razlozi za uvođenje ovog postupka, ali i njegove specifičnosti, odnosno odstupanja od režima opšteg izvršnog postupka na osnovu verodostojne isprave. Iako je postupak uveden da bi se sudovi rasteretili izvršnih predmeta koji se odnose na naplatu komunalnih usluga, te da bi se povećala stopa njihove naplate, brojni su razlozi kojima se ovi ciljevi dovode u pitanje. Oduzimanje nadležnosti sudu i propisivanje isključive nadležnosti izvršitelja da dozvoljava izvršenje u ovim predmetima, kao i privilegovanje državnih preduzeća čini ovaj postupak spornim s aspekta principa utvrđenih Ustavom Srbije i čl. 6(1) Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Praznine u domenu pravnih lekova učiniće ga neefikasnim., The main focus of this paper is the special enforcement procedure with respect to collection of utility and other similar claims. The author compares this type of special proceedings to the general enforcement based on certified instruments (instrument authentique). The existence of special rules on collection of utility and similar claims is justified by the need to unburden the courts and to expedite collection of these charges. However, those rules may cause delay in enforcement proceedings. Millions of cases concerning collections of utility and similar claims in Serbia have been transferred to private enforcement agents, who have been granted exclusive jurisdiction to deal with these claims. The author inspects this novelty from the standpoint of the Constitution of the Republic of Serbia and Article 6(1) of the European Convention on Human Rights, and puts forward the question whether the private enforcement agent can be considered an independent tribunal or not.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Izvršni postupak za naplatu potraživanja po osnovu izvršenih komunalnih i sličnih usluga, Collection of utility and other similar claims by private enforcement agents in Serbia",
pages = "233-207",
number = "2",
volume = "60",
url = "conv_266"
}

Bodiroga, N.. (2012). Izvršni postupak za naplatu potraživanja po osnovu izvršenih komunalnih i sličnih usluga. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 60(2), 207-233.
conv_266

Bodiroga N. Izvršni postupak za naplatu potraživanja po osnovu izvršenih komunalnih i sličnih usluga. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2012;60(2):207-233.
conv_266 .

Bodiroga, Nikola, "Izvršni postupak za naplatu potraživanja po osnovu izvršenih komunalnih i sličnih usluga" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 60, no. 2 (2012):207-233,
conv_266 .

TY  - CHAP
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1909
AB  - Skupština Srbije je 5. maja 2011. godine usvojila Zakon o izvršenju i obezbeđenju.
Iako je u javnosti prvenstveno prepoznat kao zakon kojim se uvode
privatni izvršitelji, ovaj zakon sadrži dosta značajnih novina zbog kojih njegova
rešenja zaslužuju kritički osvrt. Jedno od važnih rešenja jeste unapređenje
transparentnosti izvršnog postupka. Sve dosadašnje izmene u oblasti izvršnog
procesnog zakonodavstva uglavnom su se fokusirale na izmenu sistema pravnih
lekova, uvođenje novih sredstava izvršenja, proširivanje kruga izvršnih i
verodostojnih isprava, skraćivanje rokova za preduzimanje određenih radnji i
slično. Čini nam se da je okretanje ka principu transparentnosti konačno prepoznavanje
uzroka problema. Da bi izvršni postupak bio završen namirenjem
izvršnog poverioca, on prethodno mora imati uvid u prava izvršnog dužnika
koja mogu biti predmet izvršenja. U tom smislu njemu je taj uvid potrebno
omogućiti na samom početku izvršnog postupka, a ne nakon što je izvršenje
bezuspešno sprovedeno (rešenje iz ranijeg zakona). ZIO je omogućio podnošenje
zahteva za dobijanje izjave o imovini već prilikom podnošenja predloga za
izvršenje, pa sve dok izvršni postupak ne bude okončan. Nepostupanje dužnika
po nalozima suda sankcionisano je novčanim kaznama i pritvaranjem, a davanje
lažnih podataka obaveštavanjem nadležnog javnog tužioca. Ustanovljeno
je vođenje jedinstvenog i svima dostupnog registra izvršnih dužnika, što će biti
snažan podsticaj sigurnosti u poslovnim odnosima.
AB  - On May 5th 2011, Serbian Parliament passed Enforcement and Security
Act. Although publicly advertised because of private enforcement agents, it also
introduced a lot of significant novelties. Lawmakers have finally recongized the
importance of transparency of enforcement proceedings. Enforcement creditor
can successfully collect his claim only if he is aware of the debtor´assets. At the
request of enforcement creditor (which can be filed together with motion for
enforcement) enforcement debtor must declare his entire patrimony. In case he
fails to do so the court can impose fines or even detain him. Giving false information
means the public prosecutor will be notified so the criminal proceedings
could be started. The public register of enforcement debtors will be established
so that everyone interested can make online search. This will improve stability
of business relations.
PB  - Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje
T2  - Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I
T1  - Načelo transparentnosti izvršnog postupka I evropski standardi
T1  - Transparency principle in enforcement proceedings and European standards
EP  - 205
SP  - 192
ER  - 

@inbook{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2011",
abstract = "Skupština Srbije je 5. maja 2011. godine usvojila Zakon o izvršenju i obezbeđenju.
Iako je u javnosti prvenstveno prepoznat kao zakon kojim se uvode
privatni izvršitelji, ovaj zakon sadrži dosta značajnih novina zbog kojih njegova
rešenja zaslužuju kritički osvrt. Jedno od važnih rešenja jeste unapređenje
transparentnosti izvršnog postupka. Sve dosadašnje izmene u oblasti izvršnog
procesnog zakonodavstva uglavnom su se fokusirale na izmenu sistema pravnih
lekova, uvođenje novih sredstava izvršenja, proširivanje kruga izvršnih i
verodostojnih isprava, skraćivanje rokova za preduzimanje određenih radnji i
slično. Čini nam se da je okretanje ka principu transparentnosti konačno prepoznavanje
uzroka problema. Da bi izvršni postupak bio završen namirenjem
izvršnog poverioca, on prethodno mora imati uvid u prava izvršnog dužnika
koja mogu biti predmet izvršenja. U tom smislu njemu je taj uvid potrebno
omogućiti na samom početku izvršnog postupka, a ne nakon što je izvršenje
bezuspešno sprovedeno (rešenje iz ranijeg zakona). ZIO je omogućio podnošenje
zahteva za dobijanje izjave o imovini već prilikom podnošenja predloga za
izvršenje, pa sve dok izvršni postupak ne bude okončan. Nepostupanje dužnika
po nalozima suda sankcionisano je novčanim kaznama i pritvaranjem, a davanje
lažnih podataka obaveštavanjem nadležnog javnog tužioca. Ustanovljeno
je vođenje jedinstvenog i svima dostupnog registra izvršnih dužnika, što će biti
snažan podsticaj sigurnosti u poslovnim odnosima., On May 5th 2011, Serbian Parliament passed Enforcement and Security
Act. Although publicly advertised because of private enforcement agents, it also
introduced a lot of significant novelties. Lawmakers have finally recongized the
importance of transparency of enforcement proceedings. Enforcement creditor
can successfully collect his claim only if he is aware of the debtor´assets. At the
request of enforcement creditor (which can be filed together with motion for
enforcement) enforcement debtor must declare his entire patrimony. In case he
fails to do so the court can impose fines or even detain him. Giving false information
means the public prosecutor will be notified so the criminal proceedings
could be started. The public register of enforcement debtors will be established
so that everyone interested can make online search. This will improve stability
of business relations.",
publisher = "Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje",
journal = "Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I",
booktitle = "Načelo transparentnosti izvršnog postupka I evropski standardi, Transparency principle in enforcement proceedings and European standards",
pages = "205-192"
}

Bodiroga, N.. (2011). Načelo transparentnosti izvršnog postupka I evropski standardi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I
Beograd : Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu Centar za izdavaštvo i informisanje., 192-205.

Bodiroga N. Načelo transparentnosti izvršnog postupka I evropski standardi. in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I. 2011;:192-205..

Bodiroga, Nikola, "Načelo transparentnosti izvršnog postupka I evropski standardi" in Perspektive implementacije evropskih standarda u pravni sistem Srbije : zbornik radova. Knj. 1 / Perspectives of Implementation of European Standards in Serbian Legal System : Volume I (2011):192-205.

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/604
AB  - Nakon osamdeset godina sudskog izvršenja građanskih sudskih odluka i nekoliko godina diskusije zakonodavac je odlučio da je vreme za radikalne promene u oblasti izvršnog postupka. Novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju je uveo izvršitelje kao samostalnu pravničku profesiju. Zakon pravi razliku između (privatnog) izvršitelja i sudskog izvršitelja. Izvršitelj može biti samo diplomirani pravnik koji ima godine iskustva, položen ispit za izvršitelja i koji ispunjava druge uslove. Izvršitelj je prvenstveno zadužen za sprovođenje izvršenja, ali u nekim situacijama (naplata potraživanja po osnovu komunalija, gde su državna preduzeća poverioci) on je gotovo jedini organ izvršnog postupka. Sama organizacija službe izvršitelja je izvedena na način koji ne podstiče konkurenciju. Zatvoren sistem vodi u monopol i moguću korupciju. Izvršitelj je odgovoran prvenstveno ministarstvu pravde, a u neznatnoj meri sudu. Komora izvršitelja nije sasvim autonomno telo, već pod jakim nadzorom ministarstva pravde. Zakon se odlučio za paralelan kolosek izvršenja putem sudskih i privatnih izvršitelja što je tranzicijsko rešenje ka potpunom prelasku na sistem privatnih izvršitelja.
AB  - After severe discussions and almost eighty years of court-based enforcement the legislator decided it was time for a change. New Serbian Enforcement and Security Act has established enforcement agents as new legal profession. New Law distinguishes between (private) enforcement agents and court bailiffs. Only graduate and experienced lawyer who has passed special exam and meets other conditions can be appointed as enforcement agent. His primary duty is to carry the enforcement out, but in some situations he is solely responsible for the whole enforcement procedure. When it comes to collection of utilites (state companies are enforcement creditors) enforcement procedure is almost completely in hands of enforcement agent. The system of enforcement agents is not organized in a way that fosters competition. It is closed system that leads to monopoly and possible corruption. Enforcement agents are primarily responsible to the Ministry of Justice, and not so much under the court's supervision. Chamber of enforcement agents is not completely autonomous but under control of the Ministry of Justice. Besides enforcement agents court bailiffs still continue to exist. Mixture of enforcement agents and court bailiffs exists in other countries as well. Mixed status is transitional before moving to a fully private status of enforcement agents.
PB  - Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad
T2  - Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
T1  - Izvršitelj
T1  - Enforcement agent
EP  - 220
IS  - 2
SP  - 193
VL  - 45
DO  - 10.5937/zrpfns1102193B
UR  - conv_2562
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2011",
abstract = "Nakon osamdeset godina sudskog izvršenja građanskih sudskih odluka i nekoliko godina diskusije zakonodavac je odlučio da je vreme za radikalne promene u oblasti izvršnog postupka. Novi Zakon o izvršenju i obezbeđenju je uveo izvršitelje kao samostalnu pravničku profesiju. Zakon pravi razliku između (privatnog) izvršitelja i sudskog izvršitelja. Izvršitelj može biti samo diplomirani pravnik koji ima godine iskustva, položen ispit za izvršitelja i koji ispunjava druge uslove. Izvršitelj je prvenstveno zadužen za sprovođenje izvršenja, ali u nekim situacijama (naplata potraživanja po osnovu komunalija, gde su državna preduzeća poverioci) on je gotovo jedini organ izvršnog postupka. Sama organizacija službe izvršitelja je izvedena na način koji ne podstiče konkurenciju. Zatvoren sistem vodi u monopol i moguću korupciju. Izvršitelj je odgovoran prvenstveno ministarstvu pravde, a u neznatnoj meri sudu. Komora izvršitelja nije sasvim autonomno telo, već pod jakim nadzorom ministarstva pravde. Zakon se odlučio za paralelan kolosek izvršenja putem sudskih i privatnih izvršitelja što je tranzicijsko rešenje ka potpunom prelasku na sistem privatnih izvršitelja., After severe discussions and almost eighty years of court-based enforcement the legislator decided it was time for a change. New Serbian Enforcement and Security Act has established enforcement agents as new legal profession. New Law distinguishes between (private) enforcement agents and court bailiffs. Only graduate and experienced lawyer who has passed special exam and meets other conditions can be appointed as enforcement agent. His primary duty is to carry the enforcement out, but in some situations he is solely responsible for the whole enforcement procedure. When it comes to collection of utilites (state companies are enforcement creditors) enforcement procedure is almost completely in hands of enforcement agent. The system of enforcement agents is not organized in a way that fosters competition. It is closed system that leads to monopoly and possible corruption. Enforcement agents are primarily responsible to the Ministry of Justice, and not so much under the court's supervision. Chamber of enforcement agents is not completely autonomous but under control of the Ministry of Justice. Besides enforcement agents court bailiffs still continue to exist. Mixture of enforcement agents and court bailiffs exists in other countries as well. Mixed status is transitional before moving to a fully private status of enforcement agents.",
publisher = "Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad",
journal = "Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad",
title = "Izvršitelj, Enforcement agent",
pages = "220-193",
number = "2",
volume = "45",
doi = "10.5937/zrpfns1102193B",
url = "conv_2562"
}

Bodiroga, N.. (2011). Izvršitelj. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad., 45(2), 193-220.
https://doi.org/10.5937/zrpfns1102193B
conv_2562

Bodiroga N. Izvršitelj. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad. 2011;45(2):193-220.
doi:10.5937/zrpfns1102193B
conv_2562 .

Bodiroga, Nikola, "Izvršitelj" in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad, 45, no. 2 (2011):193-220,
https://doi.org/10.5937/zrpfns1102193B .,
conv_2562 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/591
AB  - Krajem 2009. godine Skupština Srbije je, po hitnom postupku usvojila izmene i dopune Zakona o parničnom postupku. Cilj je navodno bio usklađivanje ovog zakona donetog 2004. godine, sa Ustavom Srbije koji je usvojen dve godine kasnije. Neke od promena su bile radikalne. Iako je Ustavom garantovao učešće građana (sudija porotnika) u vršenju sudske funkcije, zakonodavac je značajno suzio krug situacija u kojima će da sudi sudsko veće. Tako postoji pretpostavka da je zaključen sporazum o inokosnom suđenju, ako to jedna stranka predloži, a druga se ne usprotivi. Kod suparničara, dovoljno je da jedan od suparničara predloži inokosno suđenje, ako se drugi ne izjasne, smatra se da su pristali. Zakonodavac je tako pokazao jasnu nameru, da ignorišući Ustavne odredbe o učešću građana u postupku, potpuno eliminiše sudije porotnike iz parnične procedure.
AB  - At the end of 2009. Serbian Parliament passed the Amendments to the Litigation Procedure Act. The purpose of these Amendments was to harmonize 2004 Litigation Procedure Act with 2006 Serbian Constitution. Some of those changes were radical. Although the participation of lay judges is guaranteed by Constitution, those amendments radically reduced the number of cases that are to be trailed by panel. Whenever a party proposes trial by single judge if the other party doesn't object, the agreement on trial by judge sitting alone has been made. If there is a joinder of parties and one party makes such proposal, the others have to object, otherwise their silence will be considered as approval. The amendments to the Serbian Litigation Procedure Act showed clear tendency of lawmakers towards elimination of lay judges from litigation procedure.
PB  - Univerzitet Privredna akademija - Pravni fakultet za privredu i pravosuđe, Novi Sad
T2  - Pravo - teorija i praksa
T1  - Učešće građana u vršenju parničnog suđenja
T1  - Citizens (lay judges) in litigation procedure
EP  - 14
IS  - 1-3
SP  - 1
VL  - 28
UR  - conv_1711
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2011",
abstract = "Krajem 2009. godine Skupština Srbije je, po hitnom postupku usvojila izmene i dopune Zakona o parničnom postupku. Cilj je navodno bio usklađivanje ovog zakona donetog 2004. godine, sa Ustavom Srbije koji je usvojen dve godine kasnije. Neke od promena su bile radikalne. Iako je Ustavom garantovao učešće građana (sudija porotnika) u vršenju sudske funkcije, zakonodavac je značajno suzio krug situacija u kojima će da sudi sudsko veće. Tako postoji pretpostavka da je zaključen sporazum o inokosnom suđenju, ako to jedna stranka predloži, a druga se ne usprotivi. Kod suparničara, dovoljno je da jedan od suparničara predloži inokosno suđenje, ako se drugi ne izjasne, smatra se da su pristali. Zakonodavac je tako pokazao jasnu nameru, da ignorišući Ustavne odredbe o učešću građana u postupku, potpuno eliminiše sudije porotnike iz parnične procedure., At the end of 2009. Serbian Parliament passed the Amendments to the Litigation Procedure Act. The purpose of these Amendments was to harmonize 2004 Litigation Procedure Act with 2006 Serbian Constitution. Some of those changes were radical. Although the participation of lay judges is guaranteed by Constitution, those amendments radically reduced the number of cases that are to be trailed by panel. Whenever a party proposes trial by single judge if the other party doesn't object, the agreement on trial by judge sitting alone has been made. If there is a joinder of parties and one party makes such proposal, the others have to object, otherwise their silence will be considered as approval. The amendments to the Serbian Litigation Procedure Act showed clear tendency of lawmakers towards elimination of lay judges from litigation procedure.",
publisher = "Univerzitet Privredna akademija - Pravni fakultet za privredu i pravosuđe, Novi Sad",
journal = "Pravo - teorija i praksa",
title = "Učešće građana u vršenju parničnog suđenja, Citizens (lay judges) in litigation procedure",
pages = "14-1",
number = "1-3",
volume = "28",
url = "conv_1711"
}

Bodiroga, N.. (2011). Učešće građana u vršenju parničnog suđenja. in Pravo - teorija i praksa
Univerzitet Privredna akademija - Pravni fakultet za privredu i pravosuđe, Novi Sad., 28(1-3), 1-14.
conv_1711

Bodiroga N. Učešće građana u vršenju parničnog suđenja. in Pravo - teorija i praksa. 2011;28(1-3):1-14.
conv_1711 .

Bodiroga, Nikola, "Učešće građana u vršenju parničnog suđenja" in Pravo - teorija i praksa, 28, no. 1-3 (2011):1-14,
conv_1711 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/537
AB  - Cilj poslednjih izmena Zakona o parničnom postupku bio je da se on dovede u sklad sa Ustavom i sa pravosudnim organizacionim zakonima. Zakonodavac je ipak iskoristio priliku da izmeni neka značajna načela parničnog postupka. Sud u parnici odlučuje na osnovu usmenog, neposrednog i javnog raspravljanja, ali su poslednje izmene ZPP dramatično suzile princip neposrednosti. To se naročito vidi u odredbama ZPP koje se odnose na održavanje ročišta pred većem drugog sastava i u odredbama koje uređuju odlaganje ročišta. Davanjem značajnih ovlašćenja sudijskim pomoćnicima u parničnom postupku, zanemareni su Ustav Srbije i Evropska konvencija za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Iako je princip neposrednosti u parničnom postupku gotovo uništen, njegovo kršenje se i dalje tretira kao apsolutno bit-na povreda odredaba ZPP.
AB  - The aim of the last changes of the Law on Civil Procedure was to bring it in line with the Constitution and judicial organizational laws. However the legislator used an opportunity to amend some of the significant principles of the civil procedure. The court decides in the civil lawsuit based on the oral, direct and public hearing; however the principle of directness has been significantly limited by the last changes of the Law on Civil Procedure. That may be seen especially in the provisions of the Law on Civil Procedure that relate to holding of a hearing before the panel with the different composition and provisions that relate to the postponement of the hearing. By granting significant powers in the civil procedure to the judicial assistants, the Constitution of Serbia and European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms have been disregarded. Although the principle of directness in the civil procedure is almost destroyed, its violation is still considered as an absolute major infringement of the Civil Law Procedure provisions.
PB  - Advokatska komora Vojvodine, Novi Sad
T2  - Glasnik Advokatske komore Vojvodine
T1  - Sužavanje načela neposrednosti u parničnom postupku
T1  - Limitation of the principle of directness in the civil procedure
EP  - 477
IS  - 10
SP  - 465
VL  - 82
DO  - 10.5937/gakv1010465B
UR  - conv_1027
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2010",
abstract = "Cilj poslednjih izmena Zakona o parničnom postupku bio je da se on dovede u sklad sa Ustavom i sa pravosudnim organizacionim zakonima. Zakonodavac je ipak iskoristio priliku da izmeni neka značajna načela parničnog postupka. Sud u parnici odlučuje na osnovu usmenog, neposrednog i javnog raspravljanja, ali su poslednje izmene ZPP dramatično suzile princip neposrednosti. To se naročito vidi u odredbama ZPP koje se odnose na održavanje ročišta pred većem drugog sastava i u odredbama koje uređuju odlaganje ročišta. Davanjem značajnih ovlašćenja sudijskim pomoćnicima u parničnom postupku, zanemareni su Ustav Srbije i Evropska konvencija za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Iako je princip neposrednosti u parničnom postupku gotovo uništen, njegovo kršenje se i dalje tretira kao apsolutno bit-na povreda odredaba ZPP., The aim of the last changes of the Law on Civil Procedure was to bring it in line with the Constitution and judicial organizational laws. However the legislator used an opportunity to amend some of the significant principles of the civil procedure. The court decides in the civil lawsuit based on the oral, direct and public hearing; however the principle of directness has been significantly limited by the last changes of the Law on Civil Procedure. That may be seen especially in the provisions of the Law on Civil Procedure that relate to holding of a hearing before the panel with the different composition and provisions that relate to the postponement of the hearing. By granting significant powers in the civil procedure to the judicial assistants, the Constitution of Serbia and European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms have been disregarded. Although the principle of directness in the civil procedure is almost destroyed, its violation is still considered as an absolute major infringement of the Civil Law Procedure provisions.",
publisher = "Advokatska komora Vojvodine, Novi Sad",
journal = "Glasnik Advokatske komore Vojvodine",
title = "Sužavanje načela neposrednosti u parničnom postupku, Limitation of the principle of directness in the civil procedure",
pages = "477-465",
number = "10",
volume = "82",
doi = "10.5937/gakv1010465B",
url = "conv_1027"
}

Bodiroga, N.. (2010). Sužavanje načela neposrednosti u parničnom postupku. in Glasnik Advokatske komore Vojvodine
Advokatska komora Vojvodine, Novi Sad., 82(10), 465-477.
https://doi.org/10.5937/gakv1010465B
conv_1027

Bodiroga N. Sužavanje načela neposrednosti u parničnom postupku. in Glasnik Advokatske komore Vojvodine. 2010;82(10):465-477.
doi:10.5937/gakv1010465B
conv_1027 .

Bodiroga, Nikola, "Sužavanje načela neposrednosti u parničnom postupku" in Glasnik Advokatske komore Vojvodine, 82, no. 10 (2010):465-477,
https://doi.org/10.5937/gakv1010465B .,
conv_1027 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/494
AB  - Produženi postupak izvršenja radi naplate novčanog potraživanja je uveden u pravo Srbije Zakonom o izvršnom postupku iz 2004. godine. Namera zakonodavca je bila da poboljša zaštitu izvršnih poverilaca i spreči da oni ostanu nenamireni. Sve drugo je sporno. Ne može se prihvatiti tumačenje da se radi o produženom postupku. Postupak treba da bude regulisan opštim odredbama ZIP, i da bude otvoren za sve izvršne poverioce, a ne samo za one koji traže namirenje prodajom pokretnih stvari. Predviđa se krivično gonjenje izvršnog dužnika na način koji je u suprotnosti sa Ustavom i Zakonikom o kri- vičnom postupku. Da bi ovaj postupak profunkcionisao, potrebno je izmeniti i druge zakone i unaprediti transparentnost izvršnog postupka. Konačno, ne vidimo potrebu za garantovanjem prava na prigovor izvršnom dužniku protiv rešenja kojim sud naređuje njegov upis u knjigu izvršnih dužnika.
AB  - Serbian 2004 Enforcement Procedure Act has introduced extended enforcement procedure for collection of money claims. The intention was to strengthen the position of enforcement creditor and help him collect his claim. The idea itself is out of question. In all other aspects this institute can be criticized. It is not extension of the old, but more likely new procedure. It should be regulated by general provisions and be available for all creditors, but not only for those who have filed motion for enforcement against chattels. Criminal Responsibility of enforcement debtor has seriously violated the principles of Constitution as well as the principles of Criminal Procedure Code. Furthermore, transparency should be improved through other laws. Finally we don't see the need for legal remedies against the court order on registering enforcement debtor and his assets.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Produženi postupak izvršenja radi naplate novčanog potraživanja
T1  - Extended enforcement procedure for collection of money claims
EP  - 171
IS  - 7-9
SP  - 155
VL  - 47
UR  - conv_2015
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2010",
abstract = "Produženi postupak izvršenja radi naplate novčanog potraživanja je uveden u pravo Srbije Zakonom o izvršnom postupku iz 2004. godine. Namera zakonodavca je bila da poboljša zaštitu izvršnih poverilaca i spreči da oni ostanu nenamireni. Sve drugo je sporno. Ne može se prihvatiti tumačenje da se radi o produženom postupku. Postupak treba da bude regulisan opštim odredbama ZIP, i da bude otvoren za sve izvršne poverioce, a ne samo za one koji traže namirenje prodajom pokretnih stvari. Predviđa se krivično gonjenje izvršnog dužnika na način koji je u suprotnosti sa Ustavom i Zakonikom o kri- vičnom postupku. Da bi ovaj postupak profunkcionisao, potrebno je izmeniti i druge zakone i unaprediti transparentnost izvršnog postupka. Konačno, ne vidimo potrebu za garantovanjem prava na prigovor izvršnom dužniku protiv rešenja kojim sud naređuje njegov upis u knjigu izvršnih dužnika., Serbian 2004 Enforcement Procedure Act has introduced extended enforcement procedure for collection of money claims. The intention was to strengthen the position of enforcement creditor and help him collect his claim. The idea itself is out of question. In all other aspects this institute can be criticized. It is not extension of the old, but more likely new procedure. It should be regulated by general provisions and be available for all creditors, but not only for those who have filed motion for enforcement against chattels. Criminal Responsibility of enforcement debtor has seriously violated the principles of Constitution as well as the principles of Criminal Procedure Code. Furthermore, transparency should be improved through other laws. Finally we don't see the need for legal remedies against the court order on registering enforcement debtor and his assets.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Produženi postupak izvršenja radi naplate novčanog potraživanja, Extended enforcement procedure for collection of money claims",
pages = "171-155",
number = "7-9",
volume = "47",
url = "conv_2015"
}

Bodiroga, N.. (2010). Produženi postupak izvršenja radi naplate novčanog potraživanja. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 47(7-9), 155-171.
conv_2015

Bodiroga N. Produženi postupak izvršenja radi naplate novčanog potraživanja. in Pravo i privreda. 2010;47(7-9):155-171.
conv_2015 .

Bodiroga, Nikola, "Produženi postupak izvršenja radi naplate novčanog potraživanja" in Pravo i privreda, 47, no. 7-9 (2010):155-171,
conv_2015 .

TY  - JOUR
AU  - Bodiroga, Nikola
PY  - 2010
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/484
AB  - Zakon o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar je uveo u pravni sistem jedan sistem namirenja na po- kretnim stvarima koji odudara od dosadašnjih rešenja u ovoj oblasti. Do donošenja ovog zakona, režim založnog prava zasnovan na državini kao njegovoj osnovnoj spoljnoj manifestaciji, bio je uređen odredbama ZOO i u slučaju neispunjavanja obaveza od strane založnog dužnika vodio je sudskom namirenju. Novi sistem ustanovljen Zakonom o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar je najpre rekonstruisao sistem založnog prava, predviđajući ostanak predmeta založnog prava u državini zalogodavca i registraciju založnog prava u Registru zaloge, čime se ustanovljava naročit vid publiciteta. Namirenje može biti sudsko u skladu sa odredbama ZPP i ZIP i vansudsko u skladu sa od redbama ovog zakona. U postupku vansudskog namirenja postoje određene specifičnosti. Fizička lica zalogodavci koja ne zaključuju ugovor o zalozi u okviru privredne delatnosti su bolje zaštićena od privrednih subjekata i pravnih lica javnog i privatnog prava. U toku postupka vansudskog namirenja može se osporiti postojanje potraživanja, njegove dospelosti, kao i samog založnog prava. U tom slučaju založni dužnik može podneti (opozicijsku) tužbu. Ukoliko se tužbeni zahtev usvoji nakon što je izvršenje sprovedeno može se podneti predlog za protiv-izvršenje i tužba zbog pravno neosnovanog obogaćenja. Iako zamišljeno kao vansudsko namirenje, u najvažnijim pitanjima i dalje odlučuje sud. Sam postupak vansudskog namirenja jeste poseban, ali ga je nemoguće zamisliti bez shodne primene odredaba ZIP.
AB  - 2003 Serbian Law on Lien Right on Chattels entered in Registry has brought significant changes in this area. Lien right regime enables lien debtor (pawnbroker) to keep removables in his possession and sets public registry of lien right on removables and receivables. Previously lien right on chattels has been regulated by 1978 Law on Contracts and Torts, according to which the lien debtor (pawnbroker) was deprived of his possession and the only way for lien creditor to collect his claim was through court. Since 2003 there is a new way of private enforcement of claims secured through lien right on chattels which improves the position of enforcement creditor. According to provisions of this new law, the lien creditor can choose between court sale and private enforcement. Procedure before the court is regulated by Civil Procedure Act and Enforcement Procedure Act. In this paper we analyzed the most important aspects of this private enforcement. When lien debtor (pawnbroker) is private or public company private enforcement is easier. Natural persons not involved in business activities are more protected. Some methods of sale can be organized only of natural persons have agreed upon it when claim became mature. Lien creditor's right to collect his claim can be challenged by opposition lawsuit. If lien creditor collected his claim although claim or lien right has extinguished or claim hasn't become mature lien debtor can file a motion for counter enforcement. Enforcement Procedure Act is to apply to other legal remedies as well. Private enforcement according to 2003 Serbian Law on Lien Right on Chattels entered in Registry is only private in some aspects, because the most important issues are still resolved by the court. It represents special enforcement method but this method can be successful only if Enforcement Procedure Act is applied accordingly.
PB  - Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad
T2  - Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
T1  - Vansudski izvršni postupak na osnovu Zakona o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar
T1  - Private enforcement based on Law on Lien Right Against Chattels entered in registry
EP  - 352
IS  - 3
SP  - 325
VL  - 44
UR  - conv_2560
ER  - 

@article{
author = "Bodiroga, Nikola",
year = "2010",
abstract = "Zakon o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar je uveo u pravni sistem jedan sistem namirenja na po- kretnim stvarima koji odudara od dosadašnjih rešenja u ovoj oblasti. Do donošenja ovog zakona, režim založnog prava zasnovan na državini kao njegovoj osnovnoj spoljnoj manifestaciji, bio je uređen odredbama ZOO i u slučaju neispunjavanja obaveza od strane založnog dužnika vodio je sudskom namirenju. Novi sistem ustanovljen Zakonom o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar je najpre rekonstruisao sistem založnog prava, predviđajući ostanak predmeta založnog prava u državini zalogodavca i registraciju založnog prava u Registru zaloge, čime se ustanovljava naročit vid publiciteta. Namirenje može biti sudsko u skladu sa odredbama ZPP i ZIP i vansudsko u skladu sa od redbama ovog zakona. U postupku vansudskog namirenja postoje određene specifičnosti. Fizička lica zalogodavci koja ne zaključuju ugovor o zalozi u okviru privredne delatnosti su bolje zaštićena od privrednih subjekata i pravnih lica javnog i privatnog prava. U toku postupka vansudskog namirenja može se osporiti postojanje potraživanja, njegove dospelosti, kao i samog založnog prava. U tom slučaju založni dužnik može podneti (opozicijsku) tužbu. Ukoliko se tužbeni zahtev usvoji nakon što je izvršenje sprovedeno može se podneti predlog za protiv-izvršenje i tužba zbog pravno neosnovanog obogaćenja. Iako zamišljeno kao vansudsko namirenje, u najvažnijim pitanjima i dalje odlučuje sud. Sam postupak vansudskog namirenja jeste poseban, ali ga je nemoguće zamisliti bez shodne primene odredaba ZIP., 2003 Serbian Law on Lien Right on Chattels entered in Registry has brought significant changes in this area. Lien right regime enables lien debtor (pawnbroker) to keep removables in his possession and sets public registry of lien right on removables and receivables. Previously lien right on chattels has been regulated by 1978 Law on Contracts and Torts, according to which the lien debtor (pawnbroker) was deprived of his possession and the only way for lien creditor to collect his claim was through court. Since 2003 there is a new way of private enforcement of claims secured through lien right on chattels which improves the position of enforcement creditor. According to provisions of this new law, the lien creditor can choose between court sale and private enforcement. Procedure before the court is regulated by Civil Procedure Act and Enforcement Procedure Act. In this paper we analyzed the most important aspects of this private enforcement. When lien debtor (pawnbroker) is private or public company private enforcement is easier. Natural persons not involved in business activities are more protected. Some methods of sale can be organized only of natural persons have agreed upon it when claim became mature. Lien creditor's right to collect his claim can be challenged by opposition lawsuit. If lien creditor collected his claim although claim or lien right has extinguished or claim hasn't become mature lien debtor can file a motion for counter enforcement. Enforcement Procedure Act is to apply to other legal remedies as well. Private enforcement according to 2003 Serbian Law on Lien Right on Chattels entered in Registry is only private in some aspects, because the most important issues are still resolved by the court. It represents special enforcement method but this method can be successful only if Enforcement Procedure Act is applied accordingly.",
publisher = "Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad",
journal = "Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad",
title = "Vansudski izvršni postupak na osnovu Zakona o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar, Private enforcement based on Law on Lien Right Against Chattels entered in registry",
pages = "352-325",
number = "3",
volume = "44",
url = "conv_2560"
}

Bodiroga, N.. (2010). Vansudski izvršni postupak na osnovu Zakona o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad., 44(3), 325-352.
conv_2560

Bodiroga N. Vansudski izvršni postupak na osnovu Zakona o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad. 2010;44(3):325-352.
conv_2560 .

Bodiroga, Nikola, "Vansudski izvršni postupak na osnovu Zakona o založnom pravu na pokretnim stvarima upisanim u registar" in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad, 44, no. 3 (2010):325-352,
conv_2560 .