TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2018
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/1056
AB  - Izmene ugovora su promene u ugovoru u toku njegovog trajanja. Autor analizira izmene u odnosu prema nepromenjivosti ugovora kao jednom vidu manifestovanja pravne obaveznosti ugovorne pravne norme. Pri tome, autor polazi od stava da ugovor može biti izmenjen, uprkos načelnoj nepromenjivosti, kao što zakon ili neki individulani pravni akt može biti izmenjen ili dopunjen donošenjem novog zakona, odnosno donošenjem novog pravnog akta nadležnog organa. U tom smislu, na prvom mestu, analizira promene ugovora na osnovu saglasnosti ugovornih strana. Autor jeuočio da saglasnost može biti postignuta u vidu sporazuma o izmeni ili dopuni ugovora ili u vidu posebnihugovornih odredaba o automatskoj adaptaciji ili ponovnom pregovaranju. On odvaja voljne izmene od prinudnih, koje nisu rezultat sporazuma, nego su prisilne konsekvence retroaktivnog dejstva zakona donesenog u toku trajanja ugovora ili odluke suda. Prema autoru prinudna izmena ugovora od strane suda moguća je samo kada je sud izričito zakonom ovlašćen na izmenu. Zakon o obligacionim odnosima dao je to ovlašćenje sudu kada je potrebno da se ublaži obavezna snaga ugovora i umeri nesrazmerna obaveza jedne strane u sporazumu o ugovornoj kazni, kapari i zelenaškom ugovoru. Autor konstatuje da ZOO ovlašćuje sud i da izvrši izmenu ugovora radi usklađivanja sa promenjenim oklonostima koje su nastupile posle njegovog zaključenja. Međutim, autor uočava da ova izmena nema isključivo prinudni karakter jer pretpostavlja da su ugovorne strane postigle saglasnost o tome da sud odredi šta su pravične izmene ugovora.
AB  - Contract changes are modifications of the contract during its duration. The author analyses changes in relation to the principle of binding force of contract. Thereby, the author's starting point is that the contracts can be modified in spite of its basic unchangeability, in the same manner as a law or any other statutory act can be changed and amended by enacting a new law or new statutory act. In this respect, the author firstly analyses contract changes based on the contract, namely on the consent of the contact parties. In this respect, the author firstly analyses contract changes based on the contract, namely on the consent of the contact parties. The author has noticed that the consent could be achieved with the agreement on contract changes or contract additions, or with particular contract provision on automatic adaptation of contract and renegotiation. He separates voluntary from compulsory changes. The voluntary changes are the result of the agreement, whereas the compulsory changes are forced consequences of the retroactive effects of the specific law or court decision. According to the author, compulsory changes of the contract is possible only when the law explicitly authorizes the court to make a change. The Law on Contract and Obligations gave that authorization to the court in situations when it is necessary to alleviate the binding force of the contract and to moderate disproportionate obligation of one party in the agreement on contract penalty, earnest and usurious contract. The author states that the Law on Contract and Obligations authorizes the judge to make a changes of the contract for the purpose of its adaptation to the changed circumstances that occurred after conclusion of the contract. However, he argues that this change is not exclusively compulsory because it implies the parties' agreement that the judge will determine what the fair change of contract is.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Izmene ugovora
T1  - Changes of contract
EP  - 644
IS  - 4-6
SP  - 627
VL  - 56
UR  - conv_2247
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2018",
abstract = "Izmene ugovora su promene u ugovoru u toku njegovog trajanja. Autor analizira izmene u odnosu prema nepromenjivosti ugovora kao jednom vidu manifestovanja pravne obaveznosti ugovorne pravne norme. Pri tome, autor polazi od stava da ugovor može biti izmenjen, uprkos načelnoj nepromenjivosti, kao što zakon ili neki individulani pravni akt može biti izmenjen ili dopunjen donošenjem novog zakona, odnosno donošenjem novog pravnog akta nadležnog organa. U tom smislu, na prvom mestu, analizira promene ugovora na osnovu saglasnosti ugovornih strana. Autor jeuočio da saglasnost može biti postignuta u vidu sporazuma o izmeni ili dopuni ugovora ili u vidu posebnihugovornih odredaba o automatskoj adaptaciji ili ponovnom pregovaranju. On odvaja voljne izmene od prinudnih, koje nisu rezultat sporazuma, nego su prisilne konsekvence retroaktivnog dejstva zakona donesenog u toku trajanja ugovora ili odluke suda. Prema autoru prinudna izmena ugovora od strane suda moguća je samo kada je sud izričito zakonom ovlašćen na izmenu. Zakon o obligacionim odnosima dao je to ovlašćenje sudu kada je potrebno da se ublaži obavezna snaga ugovora i umeri nesrazmerna obaveza jedne strane u sporazumu o ugovornoj kazni, kapari i zelenaškom ugovoru. Autor konstatuje da ZOO ovlašćuje sud i da izvrši izmenu ugovora radi usklađivanja sa promenjenim oklonostima koje su nastupile posle njegovog zaključenja. Međutim, autor uočava da ova izmena nema isključivo prinudni karakter jer pretpostavlja da su ugovorne strane postigle saglasnost o tome da sud odredi šta su pravične izmene ugovora., Contract changes are modifications of the contract during its duration. The author analyses changes in relation to the principle of binding force of contract. Thereby, the author's starting point is that the contracts can be modified in spite of its basic unchangeability, in the same manner as a law or any other statutory act can be changed and amended by enacting a new law or new statutory act. In this respect, the author firstly analyses contract changes based on the contract, namely on the consent of the contact parties. In this respect, the author firstly analyses contract changes based on the contract, namely on the consent of the contact parties. The author has noticed that the consent could be achieved with the agreement on contract changes or contract additions, or with particular contract provision on automatic adaptation of contract and renegotiation. He separates voluntary from compulsory changes. The voluntary changes are the result of the agreement, whereas the compulsory changes are forced consequences of the retroactive effects of the specific law or court decision. According to the author, compulsory changes of the contract is possible only when the law explicitly authorizes the court to make a change. The Law on Contract and Obligations gave that authorization to the court in situations when it is necessary to alleviate the binding force of the contract and to moderate disproportionate obligation of one party in the agreement on contract penalty, earnest and usurious contract. The author states that the Law on Contract and Obligations authorizes the judge to make a changes of the contract for the purpose of its adaptation to the changed circumstances that occurred after conclusion of the contract. However, he argues that this change is not exclusively compulsory because it implies the parties' agreement that the judge will determine what the fair change of contract is.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Izmene ugovora, Changes of contract",
pages = "644-627",
number = "4-6",
volume = "56",
url = "conv_2247"
}

Đurđević, M.. (2018). Izmene ugovora. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 56(4-6), 627-644.
conv_2247

Đurđević M. Izmene ugovora. in Pravo i privreda. 2018;56(4-6):627-644.
conv_2247 .

Đurđević, Marko, "Izmene ugovora" in Pravo i privreda, 56, no. 4-6 (2018):627-644,
conv_2247 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2017
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/972
AB  - Ugovor i presuda su dva pojedinačna pravna akta koja stvaraju pojedinačne pravne norme i dva različita načina uređenja društvenih od- nosa. Oni se susreću kada se pred sudom pojavi spor u vezi sa ugovorom. U opštim odredbama o ugovoru u Zakonu o obligacionim odnosima uočava se da ova pravila određuju nekoliko funkcija koje sudija ima u odnosu na ugovor. Svrha ovoga rada je da se utvrdi povezanost tih funkcija i ugovora kao pravne norme. U tom cilju analizirane su dve vrste zakonskih odredaba, one o nevažnosti ugovora u kojima je naglašeno da sud pazi na ništavost po službenoj dužnosti i one po kojima sud može, pod određenim pretpostavkama, da izmeni ugovor. U analizu su bile uključene i funkcije koje sudiji normalno pripadaju: da tumači sporne ugovorne odredbe i odlučuje o pravnozaštitnom zahtevu. U radu je pokazano da su te funkcije vezane ili za važenje ili efikasnost ili pravičnost ugovorne norme.
AB  - Contract and judgment are two individual legal acts creating individual legal norms. They represent two different ways of regulating social relations. Contract and judgment are faced when judge has to deal with the case involving contracts. It can be noticed that norms of general part of the Law on Contracts and Torts regulating contracts define several functions belonging to judge in relation to contracts. The aim of this paper is to determine connection between these functions and contracts as legal norms. For that purpose two types of rules are analyzed. On the one hand, the study focuses on invalid contracts provisions that emphasize judge ex officio duty to pay due attention on contract nullity, and on the other hand, on provisions that authorize judge to perform modification of contracts, under certain conditions. The analysis also involves the functions that judge is normally entitled to, such as interpretation of disputed contract's norms, and deciding on legal claim. The paper shows that these functions are attached to one of three features of contract's norm: validity, efficiency or equity.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Ugovor i presuda
T1  - Contract and judgement
EP  - 74
IS  - 7-9
SP  - 58
VL  - 55
UR  - conv_2215
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2017",
abstract = "Ugovor i presuda su dva pojedinačna pravna akta koja stvaraju pojedinačne pravne norme i dva različita načina uređenja društvenih od- nosa. Oni se susreću kada se pred sudom pojavi spor u vezi sa ugovorom. U opštim odredbama o ugovoru u Zakonu o obligacionim odnosima uočava se da ova pravila određuju nekoliko funkcija koje sudija ima u odnosu na ugovor. Svrha ovoga rada je da se utvrdi povezanost tih funkcija i ugovora kao pravne norme. U tom cilju analizirane su dve vrste zakonskih odredaba, one o nevažnosti ugovora u kojima je naglašeno da sud pazi na ništavost po službenoj dužnosti i one po kojima sud može, pod određenim pretpostavkama, da izmeni ugovor. U analizu su bile uključene i funkcije koje sudiji normalno pripadaju: da tumači sporne ugovorne odredbe i odlučuje o pravnozaštitnom zahtevu. U radu je pokazano da su te funkcije vezane ili za važenje ili efikasnost ili pravičnost ugovorne norme., Contract and judgment are two individual legal acts creating individual legal norms. They represent two different ways of regulating social relations. Contract and judgment are faced when judge has to deal with the case involving contracts. It can be noticed that norms of general part of the Law on Contracts and Torts regulating contracts define several functions belonging to judge in relation to contracts. The aim of this paper is to determine connection between these functions and contracts as legal norms. For that purpose two types of rules are analyzed. On the one hand, the study focuses on invalid contracts provisions that emphasize judge ex officio duty to pay due attention on contract nullity, and on the other hand, on provisions that authorize judge to perform modification of contracts, under certain conditions. The analysis also involves the functions that judge is normally entitled to, such as interpretation of disputed contract's norms, and deciding on legal claim. The paper shows that these functions are attached to one of three features of contract's norm: validity, efficiency or equity.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Ugovor i presuda, Contract and judgement",
pages = "74-58",
number = "7-9",
volume = "55",
url = "conv_2215"
}

Đurđević, M.. (2017). Ugovor i presuda. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 55(7-9), 58-74.
conv_2215

Đurđević M. Ugovor i presuda. in Pravo i privreda. 2017;55(7-9):58-74.
conv_2215 .

Đurđević, Marko, "Ugovor i presuda" in Pravo i privreda, 55, no. 7-9 (2017):58-74,
conv_2215 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
AU  - Pavić, Dragan
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/931
AB  - Pojam uslovljena sloboda ugovaranja pojavio se u našoj pravnoj teoriji pre donošenja Zakona o obligacionim odnosima, a pojam usmerena sloboda ugovaranja posle stupanja Zakona na pravnu snagu. Oba su korišćena da označe transformacije slobode ugovaranja u pravu koje je bilo zasnovano na ideologiji socijalizma, društvenoj svojini i dirigovanoj, potom, dogovornoj ekonomiji. Uslovljena sloboda ugovaranja proizašla je iz prava korišćenja koje su preduzeća imala na sredstvima u društvenoj svojini i konstrukcije o dve komponente društvene svojine, javnopravnoj i privatnopravnoj. Prva je ograničavala drugu posredstvom normi iz pojedinačnog administrativnog akta i administrativnog propisa. Kao izrazi državne volje oni potčinjavaju ugovor: pojedinačni administrativni akt je uslov za nastanak ugovora, a administrativni propis omogućava, uslovljava, njegovo važenje. Usmerena sloboda ugovaranja je sloboda ugovaranja usmeravana ekonomskim poretkom utvrđenim ustavnopravnim okvirom, sistemskim zakonima i delimično normama Osnovnih načela Zakona o obligacionim odnosima koje su važile za društveno pravna preduzeća. Za slobodu ugovaranja privrednih subjekata i danas se može reći da je usmerena pravnim principima i normama privrednopravnog (ekonomskopravnog) javnog poretka kojima se sprovodi državna intervencija u privredene aktivnosti.
AB  - The term conditioned freedom of contracts appeared in our legal theory before the adoption of the Obligations Relations Act, whereas the term directed freedom of contracts occurred after the Act's entry into force. Both terms were used to signify transformation of freedom of con tracts within the legal system based on ideology of socialism, social ownership of the means of production and government ruled economy and, afterwards, 'coordinated economy'. Conditioned freedom of contracts originated from the right to use the means of production in social ownership. This right, which belonged to social (state-owned) companies, consisted of two components. The first, public-law component conditioned the second, private law component, by means of norms in individual administrative acts and administrative regulations. As these norms were an expression of state power, they make the contract subordinate: individual administrative act is a condition for the conclusion of contract, and administrative regulations for its validity. Directed freedom of contracts is freedom of making contracts directed by economic order established by the Constitution, systemic laws, and partially by the norms of the basic principles of the Obligations Relations Act which are related to social companies. As regards freedom of contracts it can be said that even today it is directed by legal principles and norms of economic-legal public policy through which the state interferes in business enterprises.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - O uslovljenoj i usmerenoj slobodi ugovaranja privrednih subjekata
T1  - On conditioned and directed freedom of contrats between business entity
EP  - 104
IS  - 1
SP  - 84
VL  - 64
DO  - 10.5937/AnaliPFB1601084D
UR  - conv_392
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko and Pavić, Dragan",
year = "2016",
abstract = "Pojam uslovljena sloboda ugovaranja pojavio se u našoj pravnoj teoriji pre donošenja Zakona o obligacionim odnosima, a pojam usmerena sloboda ugovaranja posle stupanja Zakona na pravnu snagu. Oba su korišćena da označe transformacije slobode ugovaranja u pravu koje je bilo zasnovano na ideologiji socijalizma, društvenoj svojini i dirigovanoj, potom, dogovornoj ekonomiji. Uslovljena sloboda ugovaranja proizašla je iz prava korišćenja koje su preduzeća imala na sredstvima u društvenoj svojini i konstrukcije o dve komponente društvene svojine, javnopravnoj i privatnopravnoj. Prva je ograničavala drugu posredstvom normi iz pojedinačnog administrativnog akta i administrativnog propisa. Kao izrazi državne volje oni potčinjavaju ugovor: pojedinačni administrativni akt je uslov za nastanak ugovora, a administrativni propis omogućava, uslovljava, njegovo važenje. Usmerena sloboda ugovaranja je sloboda ugovaranja usmeravana ekonomskim poretkom utvrđenim ustavnopravnim okvirom, sistemskim zakonima i delimično normama Osnovnih načela Zakona o obligacionim odnosima koje su važile za društveno pravna preduzeća. Za slobodu ugovaranja privrednih subjekata i danas se može reći da je usmerena pravnim principima i normama privrednopravnog (ekonomskopravnog) javnog poretka kojima se sprovodi državna intervencija u privredene aktivnosti., The term conditioned freedom of contracts appeared in our legal theory before the adoption of the Obligations Relations Act, whereas the term directed freedom of contracts occurred after the Act's entry into force. Both terms were used to signify transformation of freedom of con tracts within the legal system based on ideology of socialism, social ownership of the means of production and government ruled economy and, afterwards, 'coordinated economy'. Conditioned freedom of contracts originated from the right to use the means of production in social ownership. This right, which belonged to social (state-owned) companies, consisted of two components. The first, public-law component conditioned the second, private law component, by means of norms in individual administrative acts and administrative regulations. As these norms were an expression of state power, they make the contract subordinate: individual administrative act is a condition for the conclusion of contract, and administrative regulations for its validity. Directed freedom of contracts is freedom of making contracts directed by economic order established by the Constitution, systemic laws, and partially by the norms of the basic principles of the Obligations Relations Act which are related to social companies. As regards freedom of contracts it can be said that even today it is directed by legal principles and norms of economic-legal public policy through which the state interferes in business enterprises.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "O uslovljenoj i usmerenoj slobodi ugovaranja privrednih subjekata, On conditioned and directed freedom of contrats between business entity",
pages = "104-84",
number = "1",
volume = "64",
doi = "10.5937/AnaliPFB1601084D",
url = "conv_392"
}

Đurđević, M.,& Pavić, D.. (2016). O uslovljenoj i usmerenoj slobodi ugovaranja privrednih subjekata. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 64(1), 84-104.
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1601084D
conv_392

Đurđević M, Pavić D. O uslovljenoj i usmerenoj slobodi ugovaranja privrednih subjekata. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2016;64(1):84-104.
doi:10.5937/AnaliPFB1601084D
conv_392 .

Đurđević, Marko, Pavić, Dragan, "O uslovljenoj i usmerenoj slobodi ugovaranja privrednih subjekata" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 64, no. 1 (2016):84-104,
https://doi.org/10.5937/AnaliPFB1601084D .,
conv_392 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/926
AB  - Predmet ovoga rada su zakonski akti koji su sadržali autentična tumačenja odredaba o porodičnoj zadruzi iz Građanskog zakonika za Kneževinu Srbiju od 1844. godine Srpskog građanskog zakonika o porodičnoj zadruzi. U prvom delu autor je na osnovu uvida u službene klasifikacije ovih akata utvrdio da su se one menjale i istakao pretpostavku da je razlog promena bila evolucija teorijskih stavova o pojmu tumačenja i prihvatanje, krajem devetnaestog veka, stanovišta da tumačenje prava, pored utvrđivanja smisla spornih pravnih normi (tumačenje u užem smislu), obuhvata i popunjavanje pravnih praznina (tumačenje u širem smislu). Potom, polazeći od shvatanja usvojenog u savremenoj teoriji da su tumačenje i popunjavanje pravnih praznina odvojene aktivnosti, te da su popunjavanjem praznina propisa o porodičnim zadrugama mogle biti i stvarane nove norme o porodičnoj zadruzi, analizirao je ponaosob četiri zakonska akta Saveta i kneza doneta u periodu od 1847. do 1852. godine. Sva četiri su u osmom izdanju Građanskog zakonika objavljenom 1903. godine bila razvrstana u zakonodavna tumačenja. Nakon analize, autor je izložio zaključak koji delimično odstupa od te službene klasifikacije: jednim zakonodavnim aktom, od 28. juna 1849. godine, Savet i knez nisu samo tumačili odredbe o zadrugama već su stvorili novu normu koja je utvrdila nasledno-pravni položaj majke u zadruzi u slučaju smrti sina.
AB  - The subjects of this work are authentic interpretations of the Civil Code of the Principality of Serbia (1844) concerning provisions family community (zadruga). In the first part of the paper, after a deep insight into the official classifications of these legal acts, the author shows that these acts were changing. He assumes that the reason of these changes was the evolution of the theoretical views of the concepts of interpretation and acceptance that existed at the end of the 19th century, as well as the attitude that the interpretation of the law, besides its role in determining the meaning of the disputed legal norm (interpretation in the strict sense), also includes filling the legal gaps (interpretation in a wider sense). After that, starting from the idea adopted in the modern theory, according to which the interpretation and filling the legal gap are separate activities, and hence by filling the legal gaps in the regulations on family communities new norms on family community could be created, the author separately analyzed four legislative acts that the Council and the Prince passed from 1847 to 1852. These four legislative acts were classified as legislative interpretations in the eighth edition of the Civil Code published in 1903. After the analysis, the author is presenting the conclusion partially diverges from the official classification. In a single legislative act, dating from 28 June 1849, the Council and the Prince not only interpreted the provisions of the family community, but they also created a new provision which established the legal hereditary status of the mother in the family community in the event of the death of her son.
PB  - Univerzitet u Nišu, Niš
T2  - Teme
T1  - Zakonodavna tumačenja odredaba Srpskog građanskog zakonika o porodičnoj zadruzi
T1  - Legislative interpretations of the provisions of Serbian Civil code on family community
EP  - 643
IS  - 2
SP  - 629
VL  - 40
UR  - conv_1790
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2016",
abstract = "Predmet ovoga rada su zakonski akti koji su sadržali autentična tumačenja odredaba o porodičnoj zadruzi iz Građanskog zakonika za Kneževinu Srbiju od 1844. godine Srpskog građanskog zakonika o porodičnoj zadruzi. U prvom delu autor je na osnovu uvida u službene klasifikacije ovih akata utvrdio da su se one menjale i istakao pretpostavku da je razlog promena bila evolucija teorijskih stavova o pojmu tumačenja i prihvatanje, krajem devetnaestog veka, stanovišta da tumačenje prava, pored utvrđivanja smisla spornih pravnih normi (tumačenje u užem smislu), obuhvata i popunjavanje pravnih praznina (tumačenje u širem smislu). Potom, polazeći od shvatanja usvojenog u savremenoj teoriji da su tumačenje i popunjavanje pravnih praznina odvojene aktivnosti, te da su popunjavanjem praznina propisa o porodičnim zadrugama mogle biti i stvarane nove norme o porodičnoj zadruzi, analizirao je ponaosob četiri zakonska akta Saveta i kneza doneta u periodu od 1847. do 1852. godine. Sva četiri su u osmom izdanju Građanskog zakonika objavljenom 1903. godine bila razvrstana u zakonodavna tumačenja. Nakon analize, autor je izložio zaključak koji delimično odstupa od te službene klasifikacije: jednim zakonodavnim aktom, od 28. juna 1849. godine, Savet i knez nisu samo tumačili odredbe o zadrugama već su stvorili novu normu koja je utvrdila nasledno-pravni položaj majke u zadruzi u slučaju smrti sina., The subjects of this work are authentic interpretations of the Civil Code of the Principality of Serbia (1844) concerning provisions family community (zadruga). In the first part of the paper, after a deep insight into the official classifications of these legal acts, the author shows that these acts were changing. He assumes that the reason of these changes was the evolution of the theoretical views of the concepts of interpretation and acceptance that existed at the end of the 19th century, as well as the attitude that the interpretation of the law, besides its role in determining the meaning of the disputed legal norm (interpretation in the strict sense), also includes filling the legal gaps (interpretation in a wider sense). After that, starting from the idea adopted in the modern theory, according to which the interpretation and filling the legal gap are separate activities, and hence by filling the legal gaps in the regulations on family communities new norms on family community could be created, the author separately analyzed four legislative acts that the Council and the Prince passed from 1847 to 1852. These four legislative acts were classified as legislative interpretations in the eighth edition of the Civil Code published in 1903. After the analysis, the author is presenting the conclusion partially diverges from the official classification. In a single legislative act, dating from 28 June 1849, the Council and the Prince not only interpreted the provisions of the family community, but they also created a new provision which established the legal hereditary status of the mother in the family community in the event of the death of her son.",
publisher = "Univerzitet u Nišu, Niš",
journal = "Teme",
title = "Zakonodavna tumačenja odredaba Srpskog građanskog zakonika o porodičnoj zadruzi, Legislative interpretations of the provisions of Serbian Civil code on family community",
pages = "643-629",
number = "2",
volume = "40",
url = "conv_1790"
}

Đurđević, M.. (2016). Zakonodavna tumačenja odredaba Srpskog građanskog zakonika o porodičnoj zadruzi. in Teme
Univerzitet u Nišu, Niš., 40(2), 629-643.
conv_1790

Đurđević M. Zakonodavna tumačenja odredaba Srpskog građanskog zakonika o porodičnoj zadruzi. in Teme. 2016;40(2):629-643.
conv_1790 .

Đurđević, Marko, "Zakonodavna tumačenja odredaba Srpskog građanskog zakonika o porodičnoj zadruzi" in Teme, 40, no. 2 (2016):629-643,
conv_1790 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
AU  - Pavić, Dragan
PY  - 2016
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/923
AB  - Do donošenja Zakona o izmenama i dopunama Zakona o obligacionim odnosima od 1993. godine sloboda ugovaranja sadržine ugovora iz člana 10 bila je ograničena prinudnim propisima, ustavom utvrđenim načelima društvenog uređenja i moralom socijalističkog samoupravnog društva. Posle njegovog stupanja na pravnu snagu sloboda ugovaranja je ograničena prinudnim propisima, javnim poretkom i dobrim običajima. Prepravka člana 10 ZOO otvorila je pitanja utvrđivanja sadržine i kontura ovih pojmova. Prinudni propisi označavaju opšte imperativne norme sadržane u zakonima i propisima donetim na osnovu zakona. Imperativnost može proizlaziti iz formulacije ili smisla norme. Dobri običaji ne označavaju faktički običaj, ponašanje koje praktikuje većina u društvu, niti apstraktno shvaćeni moral. Prema shvatanju koje se može nazreti iz sudskih odluka, dobri običaji su norma o moralnosti, o običaju savesnih ljudi. Javni poredak je neodređeni pravni pojam. Jezgro pojma sačinjavaju opšta pravna načela koja su izražena u ustavnim normama, ali u njegov sastav ulaze i opšti principi obligacionog prava, poput načela za- štite slabije strane u ugovoru, koje se može izvesti iz sadržine i cilja zakonskih normi.
AB  - In Obligations Relations Act the freedom of regulating contents of contract was limited by constitutionally determined principles of social system, mandatory rules and the moral of socialist self-managed society. After the changes in 1993 freedom of contracts has been limited by mandatory rules, public policy (l'ordre public) and good morals (boni mores). More than two decades of using these legal limitations in our law, a question of frame and content of these terms is still actual. Mandatory rules are general imperative norms contained in laws and regulations made according to law. The imperative quality of norms can be explicit or potential when it originates from the concept of the norm. In the second case it is a judge that determines the cogent character of the norm. The notion good morals is similar to potential mandatory norms in terms of it depending on the judge to determine whether a norm is good morals. This notion neither implies factual usages, i.e. behaviour of the majority of citizens, nor moral in abstract sense. The conclusion that can be drawn from court decisions, good morals is norm related to morality, the norm of how conscientious people act. Public policy is not a clearly defined legal term. Its content is almost identical with the content of the term of constitutionally determined principles of social system from the original version of the Obligations Relations Act made in 1978. The core of the concept is made of fundamental law principles expressed in constitution norms, but it includes also general principles of contract law, that can be found in the content and aim of a larger number of legal norms. As an example we can mention the principle of the protection of the weak party to the contract.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Nekoliko misli o ograničenjima slobode uređivanja sadržine ugovora u našem savremenom pravu
T1  - A few thoughts about the limitations of freedom of regulating contents of contract in our modern law
EP  - 61
IS  - 7-9
SP  - 45
VL  - 54
UR  - conv_2181
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko and Pavić, Dragan",
year = "2016",
abstract = "Do donošenja Zakona o izmenama i dopunama Zakona o obligacionim odnosima od 1993. godine sloboda ugovaranja sadržine ugovora iz člana 10 bila je ograničena prinudnim propisima, ustavom utvrđenim načelima društvenog uređenja i moralom socijalističkog samoupravnog društva. Posle njegovog stupanja na pravnu snagu sloboda ugovaranja je ograničena prinudnim propisima, javnim poretkom i dobrim običajima. Prepravka člana 10 ZOO otvorila je pitanja utvrđivanja sadržine i kontura ovih pojmova. Prinudni propisi označavaju opšte imperativne norme sadržane u zakonima i propisima donetim na osnovu zakona. Imperativnost može proizlaziti iz formulacije ili smisla norme. Dobri običaji ne označavaju faktički običaj, ponašanje koje praktikuje većina u društvu, niti apstraktno shvaćeni moral. Prema shvatanju koje se može nazreti iz sudskih odluka, dobri običaji su norma o moralnosti, o običaju savesnih ljudi. Javni poredak je neodređeni pravni pojam. Jezgro pojma sačinjavaju opšta pravna načela koja su izražena u ustavnim normama, ali u njegov sastav ulaze i opšti principi obligacionog prava, poput načela za- štite slabije strane u ugovoru, koje se može izvesti iz sadržine i cilja zakonskih normi., In Obligations Relations Act the freedom of regulating contents of contract was limited by constitutionally determined principles of social system, mandatory rules and the moral of socialist self-managed society. After the changes in 1993 freedom of contracts has been limited by mandatory rules, public policy (l'ordre public) and good morals (boni mores). More than two decades of using these legal limitations in our law, a question of frame and content of these terms is still actual. Mandatory rules are general imperative norms contained in laws and regulations made according to law. The imperative quality of norms can be explicit or potential when it originates from the concept of the norm. In the second case it is a judge that determines the cogent character of the norm. The notion good morals is similar to potential mandatory norms in terms of it depending on the judge to determine whether a norm is good morals. This notion neither implies factual usages, i.e. behaviour of the majority of citizens, nor moral in abstract sense. The conclusion that can be drawn from court decisions, good morals is norm related to morality, the norm of how conscientious people act. Public policy is not a clearly defined legal term. Its content is almost identical with the content of the term of constitutionally determined principles of social system from the original version of the Obligations Relations Act made in 1978. The core of the concept is made of fundamental law principles expressed in constitution norms, but it includes also general principles of contract law, that can be found in the content and aim of a larger number of legal norms. As an example we can mention the principle of the protection of the weak party to the contract.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Nekoliko misli o ograničenjima slobode uređivanja sadržine ugovora u našem savremenom pravu, A few thoughts about the limitations of freedom of regulating contents of contract in our modern law",
pages = "61-45",
number = "7-9",
volume = "54",
url = "conv_2181"
}

Đurđević, M.,& Pavić, D.. (2016). Nekoliko misli o ograničenjima slobode uređivanja sadržine ugovora u našem savremenom pravu. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 54(7-9), 45-61.
conv_2181

Đurđević M, Pavić D. Nekoliko misli o ograničenjima slobode uređivanja sadržine ugovora u našem savremenom pravu. in Pravo i privreda. 2016;54(7-9):45-61.
conv_2181 .

Đurđević, Marko, Pavić, Dragan, "Nekoliko misli o ograničenjima slobode uređivanja sadržine ugovora u našem savremenom pravu" in Pravo i privreda, 54, no. 7-9 (2016):45-61,
conv_2181 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2013
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/683
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Tumačenje ugovora istraživanjem zajedničke namere ugovornih strana
T1  - Interpretation of a contract by the research of mutual intention of parties
EP  - 196
IS  - 7-9
SP  - 180
VL  - 50
UR  - conv_2104
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2013",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Tumačenje ugovora istraživanjem zajedničke namere ugovornih strana, Interpretation of a contract by the research of mutual intention of parties",
pages = "196-180",
number = "7-9",
volume = "50",
url = "conv_2104"
}

Đurđević, M.. (2013). Tumačenje ugovora istraživanjem zajedničke namere ugovornih strana. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 50(7-9), 180-196.
conv_2104

Đurđević M. Tumačenje ugovora istraživanjem zajedničke namere ugovornih strana. in Pravo i privreda. 2013;50(7-9):180-196.
conv_2104 .

Đurđević, Marko, "Tumačenje ugovora istraživanjem zajedničke namere ugovornih strana" in Pravo i privreda, 50, no. 7-9 (2013):180-196,
conv_2104 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/603
AB  - Donatio mortis causa je u rimskom pravu bilo dobročino raspolaganje koje je realizovano na osnovu saglasnosti volja koja je proizvodila pravno dejstvo tek u slučaju smrti i posle smrti poklonodavca. Poklonoprimac nije imao nikakvo pravo prema poklonodavcu za njegovog života, a sticao je svojinu na predmetu poklona u času poklonodavčeve smrti i samo pod uslovom da ga je nadživeo. Posmrtni poklon (donatio post mortem) je ugovor na osnovu koga se pravni odnosi između poklonodavca i poklonoprimca zasnivaju od momenta zaključenja, još za života poklonodavca. Poklonoprimac ima prema poklonodavcu potraživanje na predaju predmeta poklona, s tim što su predaja stvari i prenos svojine odloženi do momenta smrti poklonodavca. Sticanje svojine poklonoprimca ne zavisi od toga da li će nadživeti poklonodavca. Ako umre ranije, pravo da traže predaju i prenos svojine imaju njegovi naslednici. Donatio mortis causa i donatio post mortem imaju bitno drugačija pravna dejstva. Ipak, često se u pravnoj teoriji poklonom za slučaj smrti označava saglasnost volja koja nema dejstva koja je donatio mortis causa imalo u rimskom pravu ili, se obrnuto, u novijoj zakonodavnoj praksi, posmrtnom poklonu, pripisuju pravne posledice koje su se vezivale za poklon za slučaj smrti.
AB  - A gift on the occasion of death (donatio mortis causa) in Roman law was a contractual disposition, made during the life of the donor, and in his contemplation of his own death, which took effect upon the donor's death. The donee had no claim against the donor during the donor's life. Only on the occasion of the donor's death, had the donee assumed property rights over the subject matter of the gift. The transfer of property was conditional upon the donee outliving the donor. In contrast, a post-mortem gift (donatio post mortem) a contract modality with a suspensive term (délai suspensif). It gave the donee the claim against the donor during the donor's lifetime, but delayed until the occasion of the donor's death. Here, the transfer of property rights was not conditional upon the donee outliving the donor, as the donnee's inheritors could succeed to his rights against the donor. A post-mortem gift and a gift on the occasion of death had significantly different legal effects in Roman law. Still, the confusion among the two is not uncommon in contemporary legal doctrine and legislation. For instance, some agreements are sometimes labeled as gifts on the occasion of death, even though they do not possess characteristics of the Roman donatio mortis causa. On the other hand, a post-mortem gift is occasionally being assigned certain characteristics, which are in fact typical for a gifts on the occasion of death.
PB  - Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad
T2  - Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
T1  - Ugovor o poklonu za slučaj smrti
T1  - Gift on the occasion of death
EP  - 256
IS  - 1
SP  - 241
VL  - 45
DO  - 10.5937/zrpfns1101241D
UR  - conv_2561
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2011",
abstract = "Donatio mortis causa je u rimskom pravu bilo dobročino raspolaganje koje je realizovano na osnovu saglasnosti volja koja je proizvodila pravno dejstvo tek u slučaju smrti i posle smrti poklonodavca. Poklonoprimac nije imao nikakvo pravo prema poklonodavcu za njegovog života, a sticao je svojinu na predmetu poklona u času poklonodavčeve smrti i samo pod uslovom da ga je nadživeo. Posmrtni poklon (donatio post mortem) je ugovor na osnovu koga se pravni odnosi između poklonodavca i poklonoprimca zasnivaju od momenta zaključenja, još za života poklonodavca. Poklonoprimac ima prema poklonodavcu potraživanje na predaju predmeta poklona, s tim što su predaja stvari i prenos svojine odloženi do momenta smrti poklonodavca. Sticanje svojine poklonoprimca ne zavisi od toga da li će nadživeti poklonodavca. Ako umre ranije, pravo da traže predaju i prenos svojine imaju njegovi naslednici. Donatio mortis causa i donatio post mortem imaju bitno drugačija pravna dejstva. Ipak, često se u pravnoj teoriji poklonom za slučaj smrti označava saglasnost volja koja nema dejstva koja je donatio mortis causa imalo u rimskom pravu ili, se obrnuto, u novijoj zakonodavnoj praksi, posmrtnom poklonu, pripisuju pravne posledice koje su se vezivale za poklon za slučaj smrti., A gift on the occasion of death (donatio mortis causa) in Roman law was a contractual disposition, made during the life of the donor, and in his contemplation of his own death, which took effect upon the donor's death. The donee had no claim against the donor during the donor's life. Only on the occasion of the donor's death, had the donee assumed property rights over the subject matter of the gift. The transfer of property was conditional upon the donee outliving the donor. In contrast, a post-mortem gift (donatio post mortem) a contract modality with a suspensive term (délai suspensif). It gave the donee the claim against the donor during the donor's lifetime, but delayed until the occasion of the donor's death. Here, the transfer of property rights was not conditional upon the donee outliving the donor, as the donnee's inheritors could succeed to his rights against the donor. A post-mortem gift and a gift on the occasion of death had significantly different legal effects in Roman law. Still, the confusion among the two is not uncommon in contemporary legal doctrine and legislation. For instance, some agreements are sometimes labeled as gifts on the occasion of death, even though they do not possess characteristics of the Roman donatio mortis causa. On the other hand, a post-mortem gift is occasionally being assigned certain characteristics, which are in fact typical for a gifts on the occasion of death.",
publisher = "Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad",
journal = "Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad",
title = "Ugovor o poklonu za slučaj smrti, Gift on the occasion of death",
pages = "256-241",
number = "1",
volume = "45",
doi = "10.5937/zrpfns1101241D",
url = "conv_2561"
}

Đurđević, M.. (2011). Ugovor o poklonu za slučaj smrti. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
Univerzitet u Novom Sadu - Pravni fakultet, Novi Sad., 45(1), 241-256.
https://doi.org/10.5937/zrpfns1101241D
conv_2561

Đurđević M. Ugovor o poklonu za slučaj smrti. in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad. 2011;45(1):241-256.
doi:10.5937/zrpfns1101241D
conv_2561 .

Đurđević, Marko, "Ugovor o poklonu za slučaj smrti" in Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad, 45, no. 1 (2011):241-256,
https://doi.org/10.5937/zrpfns1101241D .,
conv_2561 .

TY  - JOUR
AU  - Mirković, Zoran
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/609
AB  - Rimsko-vizantijsko pravo bilo je značajno izvorište prava srednjovekovne srpske države. Takvo pravno nasleđe, zajedno s hrišćanskom verom, je našlo izraz već u prvom srpskom zakonskom zborniku - Zakonopravilu. Nastao radom prvog srpskog arhiepiskopa Save, ovaj zbornik pravnih propisa ostavio je neizbrisiv trag u pravnom životu Srba počev od srednjeg veka, sve do prvih pisanih zakona u Srbiji u trećoj i četvrtoj deceniji XIX veka. Rimsko-vizantijski koncept dominantan je u propisima Zakonopravila o ugovoru o poklonu, čija analiza zauzima veći deo prostora u ovom radu. Principi na kojima je ovaj koncept bio zasnovan: dobrovoljnost, forma i posebni materijalnopravni uslovi koji su bili potrebni za nastanak ugovora, načelna neopozivosti i izuzetna opozivost - postavljeni su u pravilima Prohirona, kao glavnog temelja na koji se oslanjalo Zakonopravilo. Tek neznatno, ona su trpela uticaje sredine u kojoj su primenjivana. Analizira se i regulisanje poklona u zakonodavstvu cara Dušana (tačnije, Skraćenoj Sintagmi), Zakonu o rudnicima despota Stefana Lazarevića, a sagledavaju se i pojedini sačuvani primeri ugovora o poklonu. Pored verovatnog utvrđivanja punoletstva po odredbama običajnog prava kao uslovi za punovažnost poklona, u jednom periodu srpske istorije pojavljuje se uzdarje, tj. obdarenikova protivčinidba darodavcu, koja se sastojala u predaji stvari neznatne vrednosti u odnosu na dar. Autori zaključuju da su rimsko-vizantijska pravila o ugovoru o poklonu, postavljena još u Zakonopravilu pod uticajem Prohirona, nastavila da žive, kako kroz zakonodavstvo, tako i u praksi, i tokom narednih vekova. Običaj ih je možda tek neznatno modifikovao u ponekom detalju (kao, na primer, određivanje uzrasta koji se tražio za punovažnost raspolaganja putem ugovora o poklonu), ali je temelj, u osnovi postavljen u XIII veku, nastavi da drži zgradu ove pravne ustanove sve do u praskozorje prve moderne srpske kodifikacije građanskog prava u Građanskom zakoniku od 1844. godine.
AB  - The Roman-Byzantine law was one of the pillars of the medieval Serbian state. Together with the Christian faith, it served as the basis for the first Serbian legal collection, known as Zakonopravilo - Nomocanon. Compiled by the Serbian Archbishop Sava (later known as St. Sava), this collection of legislative texts left an indelible mark on Serbian legal culture for a quite long period of time, more precisely from the Middle Ages until the occurrence of the first written laws in the first half of the nineteenth century. It included certain provisions related to gift or donation. These provisions were based on the Roman-Byzantine legal concepts and ideas. The most important principles of the Roman-Byzantine gift, as established in Prohiron and received in Zakonopravilo, were: voluntariness of the gratuitous disposition (animus donandi), its irrevocability in principle, and revocability as an exception. The main features of the Roman-Byzantine gift were only slightly altered in their Serbian version. These minor alterations occurred by reason of specificities of the setting in which the received rules on the gratuitous disposition applied. The authors point particularly to a specific type of donation, that is a gift-in-reciprocation, which includes negligible consideration of the recipient of the gift. This counter-performance of the donee must be insignificant in comparison to the value of the donor's gratuitous disposition. The rules of Serbian medieval law on gift, as received from the Roman-Byzantine sources, shared the fate of Zakonopravilo. They were mainly accepted in the latter medieval Serbian legislations, and stayed in force for several centuries, until the enactment of the first Serbian civil codification in 1844.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Pravila o poklonu u srpskom srednjovekovnom pravu
T1  - Rules on gift in Serbian medieval law
EP  - 90
IS  - 2
SP  - 63
VL  - 59
UR  - conv_231
ER  - 

@article{
author = "Mirković, Zoran and Đurđević, Marko",
year = "2011",
abstract = "Rimsko-vizantijsko pravo bilo je značajno izvorište prava srednjovekovne srpske države. Takvo pravno nasleđe, zajedno s hrišćanskom verom, je našlo izraz već u prvom srpskom zakonskom zborniku - Zakonopravilu. Nastao radom prvog srpskog arhiepiskopa Save, ovaj zbornik pravnih propisa ostavio je neizbrisiv trag u pravnom životu Srba počev od srednjeg veka, sve do prvih pisanih zakona u Srbiji u trećoj i četvrtoj deceniji XIX veka. Rimsko-vizantijski koncept dominantan je u propisima Zakonopravila o ugovoru o poklonu, čija analiza zauzima veći deo prostora u ovom radu. Principi na kojima je ovaj koncept bio zasnovan: dobrovoljnost, forma i posebni materijalnopravni uslovi koji su bili potrebni za nastanak ugovora, načelna neopozivosti i izuzetna opozivost - postavljeni su u pravilima Prohirona, kao glavnog temelja na koji se oslanjalo Zakonopravilo. Tek neznatno, ona su trpela uticaje sredine u kojoj su primenjivana. Analizira se i regulisanje poklona u zakonodavstvu cara Dušana (tačnije, Skraćenoj Sintagmi), Zakonu o rudnicima despota Stefana Lazarevića, a sagledavaju se i pojedini sačuvani primeri ugovora o poklonu. Pored verovatnog utvrđivanja punoletstva po odredbama običajnog prava kao uslovi za punovažnost poklona, u jednom periodu srpske istorije pojavljuje se uzdarje, tj. obdarenikova protivčinidba darodavcu, koja se sastojala u predaji stvari neznatne vrednosti u odnosu na dar. Autori zaključuju da su rimsko-vizantijska pravila o ugovoru o poklonu, postavljena još u Zakonopravilu pod uticajem Prohirona, nastavila da žive, kako kroz zakonodavstvo, tako i u praksi, i tokom narednih vekova. Običaj ih je možda tek neznatno modifikovao u ponekom detalju (kao, na primer, određivanje uzrasta koji se tražio za punovažnost raspolaganja putem ugovora o poklonu), ali je temelj, u osnovi postavljen u XIII veku, nastavi da drži zgradu ove pravne ustanove sve do u praskozorje prve moderne srpske kodifikacije građanskog prava u Građanskom zakoniku od 1844. godine., The Roman-Byzantine law was one of the pillars of the medieval Serbian state. Together with the Christian faith, it served as the basis for the first Serbian legal collection, known as Zakonopravilo - Nomocanon. Compiled by the Serbian Archbishop Sava (later known as St. Sava), this collection of legislative texts left an indelible mark on Serbian legal culture for a quite long period of time, more precisely from the Middle Ages until the occurrence of the first written laws in the first half of the nineteenth century. It included certain provisions related to gift or donation. These provisions were based on the Roman-Byzantine legal concepts and ideas. The most important principles of the Roman-Byzantine gift, as established in Prohiron and received in Zakonopravilo, were: voluntariness of the gratuitous disposition (animus donandi), its irrevocability in principle, and revocability as an exception. The main features of the Roman-Byzantine gift were only slightly altered in their Serbian version. These minor alterations occurred by reason of specificities of the setting in which the received rules on the gratuitous disposition applied. The authors point particularly to a specific type of donation, that is a gift-in-reciprocation, which includes negligible consideration of the recipient of the gift. This counter-performance of the donee must be insignificant in comparison to the value of the donor's gratuitous disposition. The rules of Serbian medieval law on gift, as received from the Roman-Byzantine sources, shared the fate of Zakonopravilo. They were mainly accepted in the latter medieval Serbian legislations, and stayed in force for several centuries, until the enactment of the first Serbian civil codification in 1844.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Pravila o poklonu u srpskom srednjovekovnom pravu, Rules on gift in Serbian medieval law",
pages = "90-63",
number = "2",
volume = "59",
url = "conv_231"
}

Mirković, Z.,& Đurđević, M.. (2011). Pravila o poklonu u srpskom srednjovekovnom pravu. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 59(2), 63-90.
conv_231

Mirković Z, Đurđević M. Pravila o poklonu u srpskom srednjovekovnom pravu. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2011;59(2):63-90.
conv_231 .

Mirković, Zoran, Đurđević, Marko, "Pravila o poklonu u srpskom srednjovekovnom pravu" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 59, no. 2 (2011):63-90,
conv_231 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2011
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/569
AB  - U ovom radu prvi put se u domaćoj pravnoj teoriji celovito analizira nagradni poklon. Polazna teza rada je da je nagradni poklon nagrada koju je jedno lice dalo drugom za radnju ili uslugu koja mu je koristila. Autor odvojeno analizira nagradu datu za radnju ili uslugu koja je neprocenjiva u novcu i nagradu datu za uslugu koja ima tržišnu vrednost. Zaključak prvog dela je da je nagrada za novčano neprocenjivu radnju ili uslugu uvek nagradni poklon, a da nagrada za uslugu koja ima tržišnu vrednost može biti nagradni poklon samo ukoliko između izvršioca i korisnika usluge nije postojao obligaciono-pravni odnos na osnovu koga bi izvršilac usluge imao pravo da tužbom zahteva nagradu ili kakvu drugu naknadu. U drugom delu rada ispitan je značaj veličine poklona za pojam nagradnog poklona, s obzirom na to da je nagradni poklon izuzet od primene opštih pravila Zakona o obligacionim odnosima o pobijanju dobročinih raspolaganja, ako je srazmeran imovinskim prilikama poklonodavca. Zaključak ovoga dela je da za pojam nagradnog poklona nije bitna njegova veličina. Naime, nagradni poklon ne može biti pobijan Paulijanskom tužbom, ako je srazmeran imovinskim prilikama poklonodavca, zbog toga što ne ugrožava interese poklonodavčevih poverilaca zaštićene ovim pravilima, a ne zato što nije poklon. Nasupot tome, nagradni poklon srazmeran imovinskim prilikama poklonodavca, podleže, kao i običan poklon, svim pravilima koja važe za pobijanje besplatnih raspolaganja, zbog toga što se takvim poklonom oštećuju interesi poklonodavčevih poverilaca.
AB  - Gift-as-a-reward is a type of gift offered as a prize or an award to another, which is not made to compensate for services rendered, but to show gratitude for these services. It is based on the donor's intention to make a voluntary transfer of property to the donee, without full valuable consideration. A prize or an award for the inestimable (priceless) services shall always qualify as a gift. On the other hand, a prize or an award for services rendered shall qualify as a gift, if these services do have market value, but the donee cannot claim remuneration for them in law, and cannot bring the case to court. A prize or an award may qualify as a gift irrespective of its value. The rules of Serbian Law on Obligations with respect to action to set aside gratuitous disposal of property do not apply, if a gift-as-a-reward is proportionate to the financial status of the donor, since such gift does not infringe upon the interests of the creditors. Conversely, a gift-as-a-reward which is not proportionate to the financial status of the donor may be set aside, in accordance with general rules, as it is a gratuitous disposition which runs contrary to the interests of the donor's creditors.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd
T2  - Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
T1  - Nagradni poklon
T1  - Gift as a reward
EP  - 177
IS  - 1
SP  - 160
VL  - 59
UR  - conv_221
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2011",
abstract = "U ovom radu prvi put se u domaćoj pravnoj teoriji celovito analizira nagradni poklon. Polazna teza rada je da je nagradni poklon nagrada koju je jedno lice dalo drugom za radnju ili uslugu koja mu je koristila. Autor odvojeno analizira nagradu datu za radnju ili uslugu koja je neprocenjiva u novcu i nagradu datu za uslugu koja ima tržišnu vrednost. Zaključak prvog dela je da je nagrada za novčano neprocenjivu radnju ili uslugu uvek nagradni poklon, a da nagrada za uslugu koja ima tržišnu vrednost može biti nagradni poklon samo ukoliko između izvršioca i korisnika usluge nije postojao obligaciono-pravni odnos na osnovu koga bi izvršilac usluge imao pravo da tužbom zahteva nagradu ili kakvu drugu naknadu. U drugom delu rada ispitan je značaj veličine poklona za pojam nagradnog poklona, s obzirom na to da je nagradni poklon izuzet od primene opštih pravila Zakona o obligacionim odnosima o pobijanju dobročinih raspolaganja, ako je srazmeran imovinskim prilikama poklonodavca. Zaključak ovoga dela je da za pojam nagradnog poklona nije bitna njegova veličina. Naime, nagradni poklon ne može biti pobijan Paulijanskom tužbom, ako je srazmeran imovinskim prilikama poklonodavca, zbog toga što ne ugrožava interese poklonodavčevih poverilaca zaštićene ovim pravilima, a ne zato što nije poklon. Nasupot tome, nagradni poklon srazmeran imovinskim prilikama poklonodavca, podleže, kao i običan poklon, svim pravilima koja važe za pobijanje besplatnih raspolaganja, zbog toga što se takvim poklonom oštećuju interesi poklonodavčevih poverilaca., Gift-as-a-reward is a type of gift offered as a prize or an award to another, which is not made to compensate for services rendered, but to show gratitude for these services. It is based on the donor's intention to make a voluntary transfer of property to the donee, without full valuable consideration. A prize or an award for the inestimable (priceless) services shall always qualify as a gift. On the other hand, a prize or an award for services rendered shall qualify as a gift, if these services do have market value, but the donee cannot claim remuneration for them in law, and cannot bring the case to court. A prize or an award may qualify as a gift irrespective of its value. The rules of Serbian Law on Obligations with respect to action to set aside gratuitous disposal of property do not apply, if a gift-as-a-reward is proportionate to the financial status of the donor, since such gift does not infringe upon the interests of the creditors. Conversely, a gift-as-a-reward which is not proportionate to the financial status of the donor may be set aside, in accordance with general rules, as it is a gratuitous disposition which runs contrary to the interests of the donor's creditors.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd",
journal = "Anali Pravnog fakulteta u Beogradu",
title = "Nagradni poklon, Gift as a reward",
pages = "177-160",
number = "1",
volume = "59",
url = "conv_221"
}

Đurđević, M.. (2011). Nagradni poklon. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu
Univerzitet u Beogradu - Pravni fakultet, Beograd., 59(1), 160-177.
conv_221

Đurđević M. Nagradni poklon. in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 2011;59(1):160-177.
conv_221 .

Đurđević, Marko, "Nagradni poklon" in Anali Pravnog fakulteta u Beogradu, 59, no. 1 (2011):160-177,
conv_221 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2009
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/468
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Zaštita potrošača prema opštim pravilima o zaključenju ugovora
T1  - Consumer protection under the general rules of conclusion of contracts
EP  - 286
IS  - 1-4
SP  - 271
VL  - 46
UR  - conv_1982
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2009",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Zaštita potrošača prema opštim pravilima o zaključenju ugovora, Consumer protection under the general rules of conclusion of contracts",
pages = "286-271",
number = "1-4",
volume = "46",
url = "conv_1982"
}

Đurđević, M.. (2009). Zaštita potrošača prema opštim pravilima o zaključenju ugovora. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 46(1-4), 271-286.
conv_1982

Đurđević M. Zaštita potrošača prema opštim pravilima o zaključenju ugovora. in Pravo i privreda. 2009;46(1-4):271-286.
conv_1982 .

Đurđević, Marko, "Zaštita potrošača prema opštim pravilima o zaključenju ugovora" in Pravo i privreda, 46, no. 1-4 (2009):271-286,
conv_1982 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2008
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/403
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Obligacija obaveštavanja u ugovorima u potrošnji
T1  - Duty of disclosure in consumer contracts
EP  - 571
IS  - 5-8
SP  - 555
VL  - 45
UR  - conv_1967
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2008",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Obligacija obaveštavanja u ugovorima u potrošnji, Duty of disclosure in consumer contracts",
pages = "571-555",
number = "5-8",
volume = "45",
url = "conv_1967"
}

Đurđević, M.. (2008). Obligacija obaveštavanja u ugovorima u potrošnji. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 45(5-8), 555-571.
conv_1967

Đurđević M. Obligacija obaveštavanja u ugovorima u potrošnji. in Pravo i privreda. 2008;45(5-8):555-571.
conv_1967 .

Đurđević, Marko, "Obligacija obaveštavanja u ugovorima u potrošnji" in Pravo i privreda, 45, no. 5-8 (2008):555-571,
conv_1967 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2007
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/352
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Ugovori u potrošnji
T1  - Contracts between consumers and professionals
EP  - 679
IS  - 5-8
SP  - 669
VL  - 44
UR  - conv_1941
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2007",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Ugovori u potrošnji, Contracts between consumers and professionals",
pages = "679-669",
number = "5-8",
volume = "44",
url = "conv_1941"
}

Đurđević, M.. (2007). Ugovori u potrošnji. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 44(5-8), 669-679.
conv_1941

Đurđević M. Ugovori u potrošnji. in Pravo i privreda. 2007;44(5-8):669-679.
conv_1941 .

Đurđević, Marko, "Ugovori u potrošnji" in Pravo i privreda, 44, no. 5-8 (2007):669-679,
conv_1941 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2006
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/292
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Odgovornost privrednog društva za štetu koju prouzrokuje njegov organ i zaposleni
T1  - Company's liability for the damage caused by its managing body and employee
EP  - 146
IS  - 5-8
SP  - 132
VL  - 43
UR  - conv_1916
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2006",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Odgovornost privrednog društva za štetu koju prouzrokuje njegov organ i zaposleni, Company's liability for the damage caused by its managing body and employee",
pages = "146-132",
number = "5-8",
volume = "43",
url = "conv_1916"
}

Đurđević, M.. (2006). Odgovornost privrednog društva za štetu koju prouzrokuje njegov organ i zaposleni. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 43(5-8), 132-146.
conv_1916

Đurđević M. Odgovornost privrednog društva za štetu koju prouzrokuje njegov organ i zaposleni. in Pravo i privreda. 2006;43(5-8):132-146.
conv_1916 .

Đurđević, Marko, "Odgovornost privrednog društva za štetu koju prouzrokuje njegov organ i zaposleni" in Pravo i privreda, 43, no. 5-8 (2006):132-146,
conv_1916 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2005
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/268
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Skup ugovora
T1  - Contracts cluster
EP  - 361
IS  - 5-8
SP  - 352
VL  - 42
UR  - conv_1898
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2005",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Skup ugovora, Contracts cluster",
pages = "361-352",
number = "5-8",
volume = "42",
url = "conv_1898"
}

Đurđević, M.. (2005). Skup ugovora. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 42(5-8), 352-361.
conv_1898

Đurđević M. Skup ugovora. in Pravo i privreda. 2005;42(5-8):352-361.
conv_1898 .

Đurđević, Marko, "Skup ugovora" in Pravo i privreda, 42, no. 5-8 (2005):352-361,
conv_1898 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2004
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/217
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Pravna priroda ugovora o prodaji kapitala i imovine u postupku privatizacije
T1  - Legal nature of the capital and property sale in privatization procedure
EP  - 428
IS  - 5-8
SP  - 417
VL  - 41
UR  - conv_1884
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2004",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Pravna priroda ugovora o prodaji kapitala i imovine u postupku privatizacije, Legal nature of the capital and property sale in privatization procedure",
pages = "428-417",
number = "5-8",
volume = "41",
url = "conv_1884"
}

Đurđević, M.. (2004). Pravna priroda ugovora o prodaji kapitala i imovine u postupku privatizacije. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 41(5-8), 417-428.
conv_1884

Đurđević M. Pravna priroda ugovora o prodaji kapitala i imovine u postupku privatizacije. in Pravo i privreda. 2004;41(5-8):417-428.
conv_1884 .

Đurđević, Marko, "Pravna priroda ugovora o prodaji kapitala i imovine u postupku privatizacije" in Pravo i privreda, 41, no. 5-8 (2004):417-428,
conv_1884 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2002
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/177
AB  - Ugovor o lizingu ima sličnosti sa nekoliko imenovanih ugovora koje reguliše Zakon o obligacionim odnosima: sa ugovorom o zajmu, ugovorom o kupoprodaji sa obročnim otplatama cene, ugovorom o zakupu i ugovorom o kupoprodaji sa zadržavanjem prava svojine. Posmatran kao celina elementa koji ga čine, on se kao jedan mešovit ugovor, razlikuje od svakog od ovih ugovora pojedinačno i ni sa jednim od njih ne može se poistovetiti. Zbog toga, shodna primena dopunsko dispozitivnih pravila koja regulišu te ugovore na ugovor o lizingu nije moguća. U domaćem pravu potrebno je doneti posebne norme o lizingu kojima bi trebalo regulisati čitav niz pitanja koja se u ovoj materiji postavljaju kao što su između kojih lica ovaj ugovor može biti zaključen, šta je predmet lizinga, u kojoj formi se zaključuje, kakva prava i obaveze nastaju između ugovornih strana, pod kojim uslovima ugovor može biti raskinut, kada lizingodavac ima pravo na reposesiju i tako dalje. U ovim segmentima, i mnogim drugim, ugovor o lizingu pokazuje specifičnosti koje nameću potrebu za njegovim posebnim regulisanjem. U ugovoru o lizingu svojina lizingodavca na predmetu lizinga, nakon predaje u lizing, ima ulogu sredstva obezbeđenja. Njen domašaj ispoljava se u dva pravca: u odnosima između lizingodavca i korisnika lizinga i u odnosima lizingodavca sa trećim licima. Svojina omogućava lizingodavcu da pravno raspolaže sa predmetom lizinga i da, ako se steknu zakonski uslovi za to, zahteva reposesiju od korisnika. Pošto, momentom predaje stvari na korisnika lizinga prelazi rizik za njenu slučajnu propast ili oštećenje, lizingodavac, ako do propasti ili oštećenja dođe, ima pravo da zahteva naknadu koja mu pripada po osnovu ugovora. U odnosima sa trećim, svojina lizingodavcu omogućava da zahteva predaju predmeta lizinga od bilo kog trećeg lica kod koga se on nađe. Ona mu omogućava i zaštitu u odnosu na poverioce korisnika lizinga u stečajnom postupku i u postupku prinudnog izvršenja, ali, ceneći prema uporednim iskustvima, samo ako je ostvaren publicitet ugovora o lizingu ili publicitet samog prava.
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
T2  - Pravo i privreda
T1  - Svojina na predmetu lizinga kao obezbeđenje lizingodavca u ugovoru o lizingu
EP  - 66
IS  - 9-12
SP  - 53
VL  - 39
UR  - conv_1866
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2002",
abstract = "Ugovor o lizingu ima sličnosti sa nekoliko imenovanih ugovora koje reguliše Zakon o obligacionim odnosima: sa ugovorom o zajmu, ugovorom o kupoprodaji sa obročnim otplatama cene, ugovorom o zakupu i ugovorom o kupoprodaji sa zadržavanjem prava svojine. Posmatran kao celina elementa koji ga čine, on se kao jedan mešovit ugovor, razlikuje od svakog od ovih ugovora pojedinačno i ni sa jednim od njih ne može se poistovetiti. Zbog toga, shodna primena dopunsko dispozitivnih pravila koja regulišu te ugovore na ugovor o lizingu nije moguća. U domaćem pravu potrebno je doneti posebne norme o lizingu kojima bi trebalo regulisati čitav niz pitanja koja se u ovoj materiji postavljaju kao što su između kojih lica ovaj ugovor može biti zaključen, šta je predmet lizinga, u kojoj formi se zaključuje, kakva prava i obaveze nastaju između ugovornih strana, pod kojim uslovima ugovor može biti raskinut, kada lizingodavac ima pravo na reposesiju i tako dalje. U ovim segmentima, i mnogim drugim, ugovor o lizingu pokazuje specifičnosti koje nameću potrebu za njegovim posebnim regulisanjem. U ugovoru o lizingu svojina lizingodavca na predmetu lizinga, nakon predaje u lizing, ima ulogu sredstva obezbeđenja. Njen domašaj ispoljava se u dva pravca: u odnosima između lizingodavca i korisnika lizinga i u odnosima lizingodavca sa trećim licima. Svojina omogućava lizingodavcu da pravno raspolaže sa predmetom lizinga i da, ako se steknu zakonski uslovi za to, zahteva reposesiju od korisnika. Pošto, momentom predaje stvari na korisnika lizinga prelazi rizik za njenu slučajnu propast ili oštećenje, lizingodavac, ako do propasti ili oštećenja dođe, ima pravo da zahteva naknadu koja mu pripada po osnovu ugovora. U odnosima sa trećim, svojina lizingodavcu omogućava da zahteva predaju predmeta lizinga od bilo kog trećeg lica kod koga se on nađe. Ona mu omogućava i zaštitu u odnosu na poverioce korisnika lizinga u stečajnom postupku i u postupku prinudnog izvršenja, ali, ceneći prema uporednim iskustvima, samo ako je ostvaren publicitet ugovora o lizingu ili publicitet samog prava.",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Svojina na predmetu lizinga kao obezbeđenje lizingodavca u ugovoru o lizingu",
pages = "66-53",
number = "9-12",
volume = "39",
url = "conv_1866"
}

Đurđević, M.. (2002). Svojina na predmetu lizinga kao obezbeđenje lizingodavca u ugovoru o lizingu. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 39(9-12), 53-66.
conv_1866

Đurđević M. Svojina na predmetu lizinga kao obezbeđenje lizingodavca u ugovoru o lizingu. in Pravo i privreda. 2002;39(9-12):53-66.
conv_1866 .

Đurđević, Marko, "Svojina na predmetu lizinga kao obezbeđenje lizingodavca u ugovoru o lizingu" in Pravo i privreda, 39, no. 9-12 (2002):53-66,
conv_1866 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 2001
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/163
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
C3  - Pravni život
T1  - O nekim specifičnostima tumačenja ugovora po pristupu
T1  - Interpretation of the contract by adhesion
EP  - 520
IS  - 10
SP  - 509
VL  - 50
UR  - conv_1305
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "2001",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "O nekim specifičnostima tumačenja ugovora po pristupu, Interpretation of the contract by adhesion",
pages = "520-509",
number = "10",
volume = "50",
url = "conv_1305"
}

Đurđević, M.. (2001). O nekim specifičnostima tumačenja ugovora po pristupu. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 50(10), 509-520.
conv_1305

Đurđević M. O nekim specifičnostima tumačenja ugovora po pristupu. in Pravni život. 2001;50(10):509-520.
conv_1305 .

Đurđević, Marko, "O nekim specifičnostima tumačenja ugovora po pristupu" in Pravni život, 50, no. 10 (2001):509-520,
conv_1305 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 1996
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/110
PB  - Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd
C3  - Pravo i privreda
T1  - Harmonizacija sistema kontrole opštih uslova poslovanja u SRJ i EU
T1  - Harmonization of the system of control of conditions of business dealing in the FRY and the EU
EP  - 752
IS  - 5-8
SP  - 744
VL  - 34
UR  - conv_2449
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "1996",
publisher = "Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd",
journal = "Pravo i privreda",
title = "Harmonizacija sistema kontrole opštih uslova poslovanja u SRJ i EU, Harmonization of the system of control of conditions of business dealing in the FRY and the EU",
pages = "752-744",
number = "5-8",
volume = "34",
url = "conv_2449"
}

Đurđević, M.. (1996). Harmonizacija sistema kontrole opštih uslova poslovanja u SRJ i EU. in Pravo i privreda
Udruženje pravnika u privredi Srbije, Beograd., 34(5-8), 744-752.
conv_2449

Đurđević M. Harmonizacija sistema kontrole opštih uslova poslovanja u SRJ i EU. in Pravo i privreda. 1996;34(5-8):744-752.
conv_2449 .

Đurđević, Marko, "Harmonizacija sistema kontrole opštih uslova poslovanja u SRJ i EU" in Pravo i privreda, 34, no. 5-8 (1996):744-752,
conv_2449 .

TY  - JOUR
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 1995
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/78
AB  - Važeći princip francuskog prava je da ugovor ne može biti raskinut ili izmenjen zbog nastupanja promenjenih okolnosti koje remete ravnotežu uzajamnih davanja u dvostranim ugovorima. Najznačajniji izuzetak od tog principa učinjen je u praksi Državnog saveta koji, primenjujući teoriju 'imprevizije', dozvoljava reviziju na području upravnih ugovora. Kasacioni sud u oblasti građansko- pravnih ugovora zasada odbija da dozvoli raskid ili izmenu osim kod ugovora o zakupu nepokretnosti. U francuskoj pravnoj doktrini razvila se živa diskusija o tome šta može predstavljati teorijsko-pravni osnov sudske intervencije u ugovor u slučaju nastupanja promenjenih okolnosti. Različita doktrinarna shvatanja o ovom pitanju povezana su nastojanjima da se u okviru moralnih i pravnih principa prihvaćenih u Građanskom zakoniku pronađe uporište za priznanje uticaja promenjenih okolnosti u francuskom pravu.
AB  - The French Civil Code does not provide for a general rule on rescission or amending a contract due to hardship (changed conditions) which disrupts the balance between mutual obligations in bilateral contracts. Judicial practice and a part of the literature hold that the lack of the general rule means that the French law does not allow for the rescission or amending (revision). The most conspicuous exception from the above standpoint concerning the immutability of contract is found at the practice of administrative litigation, where courts apply the theory of impossibility of anticipation and so in an indirect way permit the revision of contract. The practice of the Court of Cassation has departed from that principle for the time being only in the case of a contract of lease of immovables, where rescission is permitted on the erroneous application of the theory of the Act of God. There are several theories in French doctrine concerning the legal ground for rescission or revision of contract, namely: the theory of common intention, the one of changing the purpose of the contract, the theory of equity, the theory of good faith and honesty, the theory of subsequent lack of interest of society (i.e. benefit to it), and the one concerning equity in the contract. Their common aim is to find out a theoretical basis for the rule for rescission or revision (amending) of contract. The efforts of the doctrine have not been successful until now. However, it is possible to expect that in near future French law will find a model in some of mentioned theories for settling the problem of hardship (changed circumstances), as dictating the recognition of such fact. Another problem is the coordination of national laws of the states - members of the European Union, the more so as some of them already have the rule concerning the rescission or revision of contract due to hardship. In such a way the conditions will be unified in the sphere of business and trade for all subjects interested, which is particularly important for the unified market.
PB  - Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd
T2  - Arhiv za pravne i društvene nauke
T1  - Teorija o pravnom osnovu raskidanja ili izmene ugovora zbog promenjenih okolnosti: francuska sudska praksa i doktrina
T1  - Theories of legal ground for rescission or amending a contract due to hardship (French judicial practice and doctrine)
EP  - 236
IS  - 2
SP  - 217
VL  - 81
UR  - conv_927
ER  - 

@article{
author = "Đurđević, Marko",
year = "1995",
abstract = "Važeći princip francuskog prava je da ugovor ne može biti raskinut ili izmenjen zbog nastupanja promenjenih okolnosti koje remete ravnotežu uzajamnih davanja u dvostranim ugovorima. Najznačajniji izuzetak od tog principa učinjen je u praksi Državnog saveta koji, primenjujući teoriju 'imprevizije', dozvoljava reviziju na području upravnih ugovora. Kasacioni sud u oblasti građansko- pravnih ugovora zasada odbija da dozvoli raskid ili izmenu osim kod ugovora o zakupu nepokretnosti. U francuskoj pravnoj doktrini razvila se živa diskusija o tome šta može predstavljati teorijsko-pravni osnov sudske intervencije u ugovor u slučaju nastupanja promenjenih okolnosti. Različita doktrinarna shvatanja o ovom pitanju povezana su nastojanjima da se u okviru moralnih i pravnih principa prihvaćenih u Građanskom zakoniku pronađe uporište za priznanje uticaja promenjenih okolnosti u francuskom pravu., The French Civil Code does not provide for a general rule on rescission or amending a contract due to hardship (changed conditions) which disrupts the balance between mutual obligations in bilateral contracts. Judicial practice and a part of the literature hold that the lack of the general rule means that the French law does not allow for the rescission or amending (revision). The most conspicuous exception from the above standpoint concerning the immutability of contract is found at the practice of administrative litigation, where courts apply the theory of impossibility of anticipation and so in an indirect way permit the revision of contract. The practice of the Court of Cassation has departed from that principle for the time being only in the case of a contract of lease of immovables, where rescission is permitted on the erroneous application of the theory of the Act of God. There are several theories in French doctrine concerning the legal ground for rescission or revision of contract, namely: the theory of common intention, the one of changing the purpose of the contract, the theory of equity, the theory of good faith and honesty, the theory of subsequent lack of interest of society (i.e. benefit to it), and the one concerning equity in the contract. Their common aim is to find out a theoretical basis for the rule for rescission or revision (amending) of contract. The efforts of the doctrine have not been successful until now. However, it is possible to expect that in near future French law will find a model in some of mentioned theories for settling the problem of hardship (changed circumstances), as dictating the recognition of such fact. Another problem is the coordination of national laws of the states - members of the European Union, the more so as some of them already have the rule concerning the rescission or revision of contract due to hardship. In such a way the conditions will be unified in the sphere of business and trade for all subjects interested, which is particularly important for the unified market.",
publisher = "Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Arhiv za pravne i društvene nauke",
title = "Teorija o pravnom osnovu raskidanja ili izmene ugovora zbog promenjenih okolnosti: francuska sudska praksa i doktrina, Theories of legal ground for rescission or amending a contract due to hardship (French judicial practice and doctrine)",
pages = "236-217",
number = "2",
volume = "81",
url = "conv_927"
}

Đurđević, M.. (1995). Teorija o pravnom osnovu raskidanja ili izmene ugovora zbog promenjenih okolnosti: francuska sudska praksa i doktrina. in Arhiv za pravne i društvene nauke
Savez udruženja pravnika Srbije, Beograd., 81(2), 217-236.
conv_927

Đurđević M. Teorija o pravnom osnovu raskidanja ili izmene ugovora zbog promenjenih okolnosti: francuska sudska praksa i doktrina. in Arhiv za pravne i društvene nauke. 1995;81(2):217-236.
conv_927 .

Đurđević, Marko, "Teorija o pravnom osnovu raskidanja ili izmene ugovora zbog promenjenih okolnosti: francuska sudska praksa i doktrina" in Arhiv za pravne i društvene nauke, 81, no. 2 (1995):217-236,
conv_927 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 1994
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/71
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
C3  - Pravni život
T1  - Pravičnost kao razlog za raskidanje ili izmenu ugovora zbog promenjenih okolnosti
T1  - Equity as reason for breaking or changing contracts on grounds of Rebus Sic Stantibus
EP  - 1569
IS  - 11-12
SP  - 1557
VL  - 43
UR  - conv_1554
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "1994",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "Pravičnost kao razlog za raskidanje ili izmenu ugovora zbog promenjenih okolnosti, Equity as reason for breaking or changing contracts on grounds of Rebus Sic Stantibus",
pages = "1569-1557",
number = "11-12",
volume = "43",
url = "conv_1554"
}

Đurđević, M.. (1994). Pravičnost kao razlog za raskidanje ili izmenu ugovora zbog promenjenih okolnosti. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 43(11-12), 1557-1569.
conv_1554

Đurđević M. Pravičnost kao razlog za raskidanje ili izmenu ugovora zbog promenjenih okolnosti. in Pravni život. 1994;43(11-12):1557-1569.
conv_1554 .

Đurđević, Marko, "Pravičnost kao razlog za raskidanje ili izmenu ugovora zbog promenjenih okolnosti" in Pravni život, 43, no. 11-12 (1994):1557-1569,
conv_1554 .

TY  - CONF
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 1993
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/60
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
C3  - Pravni život
T1  - Obaveza pregovaranja o izmeni ugovora usled promenljivih okolnosti klauzula 'Hardship'
EP  - 1223
IS  - 9-10
SP  - 1209
VL  - 42
UR  - conv_1522
ER  - 

@conference{
author = "Đurđević, Marko",
year = "1993",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "Obaveza pregovaranja o izmeni ugovora usled promenljivih okolnosti klauzula 'Hardship'",
pages = "1223-1209",
number = "9-10",
volume = "42",
url = "conv_1522"
}

Đurđević, M.. (1993). Obaveza pregovaranja o izmeni ugovora usled promenljivih okolnosti klauzula 'Hardship'. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 42(9-10), 1209-1223.
conv_1522

Đurđević M. Obaveza pregovaranja o izmeni ugovora usled promenljivih okolnosti klauzula 'Hardship'. in Pravni život. 1993;42(9-10):1209-1223.
conv_1522 .

Đurđević, Marko, "Obaveza pregovaranja o izmeni ugovora usled promenljivih okolnosti klauzula 'Hardship'" in Pravni život, 42, no. 9-10 (1993):1209-1223,
conv_1522 .

TY  - JOUR
AU  - Pavić, Dragan N.
AU  - Đurđević, Marko
PY  - 1993
UR  - https://ralf.ius.bg.ac.rs/handle/123456789/59
PB  - Udruženje pravnika Srbije, Beograd
T2  - Pravni život
T1  - Šteta i njena naknada
EP  - 218
IS  - 1-2
SP  - 201
VL  - 42
UR  - conv_1508
ER  - 

@article{
author = "Pavić, Dragan N. and Đurđević, Marko",
year = "1993",
publisher = "Udruženje pravnika Srbije, Beograd",
journal = "Pravni život",
title = "Šteta i njena naknada",
pages = "218-201",
number = "1-2",
volume = "42",
url = "conv_1508"
}

Pavić, D. N.,& Đurđević, M.. (1993). Šteta i njena naknada. in Pravni život
Udruženje pravnika Srbije, Beograd., 42(1-2), 201-218.
conv_1508

Pavić DN, Đurđević M. Šteta i njena naknada. in Pravni život. 1993;42(1-2):201-218.
conv_1508 .

Pavić, Dragan N., Đurđević, Marko, "Šteta i njena naknada" in Pravni život, 42, no. 1-2 (1993):201-218,
conv_1508 .